ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : what if ที่ 15:หากสยามพิชิตอุษาคเนย์
(อย่าที่พวเรารู้ันอาาัรรันโสินทร์ไ้พิิประเทศเพื่อนบ้านหลาหลายประเทศ แ่แ่นั้นยัไม่พอถ้าหาสยามพิิอุษาเนย์ะเิอะไรึ้น?)
ในปี พ.ศ. 2410 สยามที่เราเรียว่าไทยในปัุบัน ไ้เริ่มยายอิทธิพลออไปยัภูมิภาอุษาเนย์ ภายใ้ารนำอพระบาทสมเ็พระุลอมเล้าเ้าอยู่หัว (ร.5) พระอ์ทรมอเห็นถึวามสำัอารรวมัวันอประเทศในภูมิภานี้เพื่อสร้าวามเ้มแ็ให้ับสยาม
ารประุมสำัไ้ถูัึ้นที่รุเทพมหานร ึ่มีัวแทนาประเทศ่าๆ ในอุษาเนย์เ้าร่วม อาทิเ่น พม่า ลาว ัมพูา เวียนาม และมาเลเีย ทุน่ามีเป้าหมายร่วมันือารสร้าเสถียรภาพและวามสบสุในภูมิภาเพื่อเผิหน้าับอำนาอาิะวันที่ำลัเ้ามา
บรรยาาศในห้อประุมเ็มไป้วยวามึเรีย เสียระิบอารเราั้อไปทั่วห้อ ผนัที่แ่้วยผ้าไหมไทยสวยามสะท้อนถึวันธรรมที่หลาหลายอผู้เ้าร่วม พวเานั่รวมันอย่าใล้ิ โยมี ร.5 เป็นผู้นำารประุม ท่ามลาารสนทนาอันร้อนแร แ่ทุน่ารู้ีว่าพวเา้อร่วมมือันเพื่อปป้อบ้านเิเมือนอนาารุาม
ร.5ทรเสนอแผนารที่แยบยลในารรวมประเทศ่าๆ โยารสร้าวามสัมพันธ์ที่ีทั้ทาารทูและเศรษิ เพื่อสร้าวามเ้มแ็ภายในภูมิภาและลอิทธิพลาประเทศะวัน
“พวเรา้อยืนหยัเป็นหนึ่เียว” พระอ์รัส้วยเสียที่หนัแน่น “หาพวเรารวมพลััน เราะสามารถเผิหน้าับารุามาาิะวันไ้และะไม่เป็นอาานิมอพวมันแน่นอน”
ทุนรู้ีว่าแผนนี้ไม่ใ่เรื่อ่าย แ่็เห็นถึวามำเป็นในารรวมัวัน วามหวัเริ่ม่อัวในิใอผู้เ้าร่วม
หลัาารประุม สยามไ้เริ่มำเนินารามแผนลับๆ โยารส่ทูไปยัประเทศเพื่อนบ้านเพื่อยายอิทธิพล ทาารทูไ้มีบทบาทสำัในารสร้าวามสัมพันธ์ และในะเียวัน สยาม็เริ่มสร้าอทัพที่เ้มแ็เพื่อเรียมพร้อมสำหรับาร่อสู้ที่อาเิึ้น
าร่อสู้เริ่ม้นึ้นเมื่อมีารเ้าแทรแาาิะวัน ในารพยายามแย่ิอำนาและทรัพยารในภูมิภา สยามสามารถรวบรวมำลัร่วมับพันธมิราประเทศในอุษาเนย์ และใ้ลยุทธ์ที่าลาในารทำสราม
าร่อสู้ยืเยื้อเป็นเวลาหลายเือน ในะที่ฝ่ายร้ามูเหมือนะมีอำนาเหนือว่า แ่้วยวามมุ่มั่นและวามเป็นเอภาพออทัพสยาม าร่อสู้ในที่สุ็เริ่มเปลี่ยนไป
“พวเราอย่ายอมแพ้มันเ็า ุะสู้เพื่อาิ!” เสียะโนอนายทหารัึ้นท่ามลาเสียระสุนที่ปืนและเสียำรามอเรื่อบิน สัาบ่บอถึ่วเวลาสำัที่อาเปลี่ยนแปละารรมอสยาม
ท่ามลาวามสับสนในสนามรบ ผู้บัาารทหารสยามสามารถเ้ายึุยุทธศาสร์สำัไ้สำเร็ ลายเป็นุเปลี่ยนที่ทำให้ฝ่ายสยามมีวามไ้เปรียบ
หลัาัยนะในสนามรบ สยามสามารถรวบรวมประเทศ่าๆ ในอุษาเนย์เ้ามาอยู่ในสภาวะอารเป็นอันหนึ่อันเียวัน สร้าเป็นอาาัรที่มีอำนาและเสถียรภาพ ทำให้ภูมิภานี้สามารถพันาไปในทาที่ยั่ยืน
ใน่วเวลาแห่วามเลิมลอ เสียเพลและารเ้นรำัึ้นในทุมุมเมือ ผู้นในอุษาเนย์ไ้ร่วมมือันเลิมลอวามสำเร็อารสร้าอาาัรใหม่ บรรยาาศเ็มไป้วยวามสุและวามหวั
ร.5 ทรยืนอยู่บนเวที ท่ามลาผู้นที่ส่เสียเียร์และออบุท่านที่นำพาวามสบสุมาสู่แผ่นิน “นี่ือุเริ่ม้นอารเป็นอันหนึ่อันเียวันในอุษาเนย์ ”ร.5 พู้วยวามภาภูมิใ “พวเราะสร้าอนาที่สใสสำหรับลูหลาน เหลน โหลน ภายหน้าอเรา!”
ทุๆน่าอิ่มเอิมวามสุและวามประสบวามสำเร็อาิ~
บทสรุป
เรื่อราวในโลนี้บล้วยารสร้าอาาัรที่มีเอภาพในอุษาเนย์ อำนาและวันธรรมที่หลาหลายไ้ถูนำมารวมันอย่าลัว ส่ผลให้ภูมิภานี้มีวามเ้มแ็และมั่น สามารถพันานเอไปในทาที่ีึ้นไ้ในอนา
ารรวมัวันเป็นหนึ่เียวในยามที่เผิับวามท้าทายเป็นสิ่สำั วามมุ่มั่นในารทำานร่วมันสามารถสร้าพลัที่ยิ่ให่ว่าวามแ่าที่มีอยู่ และารยอมรับในวามหลาหลายะ่วยส่เสริมวามเ้มแ็ให้ับสัมและวันธรรมที่ร่วมมือันเพื่อสร้าอนาที่สใส~
ในปี พ.ศ. 2410 สยามที่เราเรียว่าไทยในปัุบัน ไ้เริ่มยายอิทธิพลออไปยัภูมิภาอุษาเนย์ ภายใ้ารนำอพระบาทสมเ็พระุลอมเล้าเ้าอยู่หัว (ร.5) พระอ์ทรมอเห็นถึวามสำัอารรวมัวันอประเทศในภูมิภานี้เพื่อสร้าวามเ้มแ็ให้ับสยาม
ารประุมสำัไ้ถูัึ้นที่รุเทพมหานร ึ่มีัวแทนาประเทศ่าๆ ในอุษาเนย์เ้าร่วม อาทิเ่น พม่า ลาว ัมพูา เวียนาม และมาเลเีย ทุน่ามีเป้าหมายร่วมันือารสร้าเสถียรภาพและวามสบสุในภูมิภาเพื่อเผิหน้าับอำนาอาิะวันที่ำลัเ้ามา
บรรยาาศในห้อประุมเ็มไป้วยวามึเรีย เสียระิบอารเราั้อไปทั่วห้อ ผนัที่แ่้วยผ้าไหมไทยสวยามสะท้อนถึวันธรรมที่หลาหลายอผู้เ้าร่วม พวเานั่รวมันอย่าใล้ิ โยมี ร.5 เป็นผู้นำารประุม ท่ามลาารสนทนาอันร้อนแร แ่ทุน่ารู้ีว่าพวเา้อร่วมมือันเพื่อปป้อบ้านเิเมือนอนาารุาม
ร.5ทรเสนอแผนารที่แยบยลในารรวมประเทศ่าๆ โยารสร้าวามสัมพันธ์ที่ีทั้ทาารทูและเศรษิ เพื่อสร้าวามเ้มแ็ภายในภูมิภาและลอิทธิพลาประเทศะวัน
“พวเรา้อยืนหยัเป็นหนึ่เียว” พระอ์รัส้วยเสียที่หนัแน่น “หาพวเรารวมพลััน เราะสามารถเผิหน้าับารุามาาิะวันไ้และะไม่เป็นอาานิมอพวมันแน่นอน”
ทุนรู้ีว่าแผนนี้ไม่ใ่เรื่อ่าย แ่็เห็นถึวามำเป็นในารรวมัวัน วามหวัเริ่ม่อัวในิใอผู้เ้าร่วม
หลัาารประุม สยามไ้เริ่มำเนินารามแผนลับๆ โยารส่ทูไปยัประเทศเพื่อนบ้านเพื่อยายอิทธิพล ทาารทูไ้มีบทบาทสำัในารสร้าวามสัมพันธ์ และในะเียวัน สยาม็เริ่มสร้าอทัพที่เ้มแ็เพื่อเรียมพร้อมสำหรับาร่อสู้ที่อาเิึ้น
าร่อสู้เริ่ม้นึ้นเมื่อมีารเ้าแทรแาาิะวัน ในารพยายามแย่ิอำนาและทรัพยารในภูมิภา สยามสามารถรวบรวมำลัร่วมับพันธมิราประเทศในอุษาเนย์ และใ้ลยุทธ์ที่าลาในารทำสราม
าร่อสู้ยืเยื้อเป็นเวลาหลายเือน ในะที่ฝ่ายร้ามูเหมือนะมีอำนาเหนือว่า แ่้วยวามมุ่มั่นและวามเป็นเอภาพออทัพสยาม าร่อสู้ในที่สุ็เริ่มเปลี่ยนไป
“พวเราอย่ายอมแพ้มันเ็า ุะสู้เพื่อาิ!” เสียะโนอนายทหารัึ้นท่ามลาเสียระสุนที่ปืนและเสียำรามอเรื่อบิน สัาบ่บอถึ่วเวลาสำัที่อาเปลี่ยนแปละารรมอสยาม
ท่ามลาวามสับสนในสนามรบ ผู้บัาารทหารสยามสามารถเ้ายึุยุทธศาสร์สำัไ้สำเร็ ลายเป็นุเปลี่ยนที่ทำให้ฝ่ายสยามมีวามไ้เปรียบ
หลัาัยนะในสนามรบ สยามสามารถรวบรวมประเทศ่าๆ ในอุษาเนย์เ้ามาอยู่ในสภาวะอารเป็นอันหนึ่อันเียวัน สร้าเป็นอาาัรที่มีอำนาและเสถียรภาพ ทำให้ภูมิภานี้สามารถพันาไปในทาที่ยั่ยืน
ใน่วเวลาแห่วามเลิมลอ เสียเพลและารเ้นรำัึ้นในทุมุมเมือ ผู้นในอุษาเนย์ไ้ร่วมมือันเลิมลอวามสำเร็อารสร้าอาาัรใหม่ บรรยาาศเ็มไป้วยวามสุและวามหวั
ร.5 ทรยืนอยู่บนเวที ท่ามลาผู้นที่ส่เสียเียร์และออบุท่านที่นำพาวามสบสุมาสู่แผ่นิน “นี่ือุเริ่ม้นอารเป็นอันหนึ่อันเียวันในอุษาเนย์ ”ร.5 พู้วยวามภาภูมิใ “พวเราะสร้าอนาที่สใสสำหรับลูหลาน เหลน โหลน ภายหน้าอเรา!”
ทุๆน่าอิ่มเอิมวามสุและวามประสบวามสำเร็อาิ~
บทสรุป
เรื่อราวในโลนี้บล้วยารสร้าอาาัรที่มีเอภาพในอุษาเนย์ อำนาและวันธรรมที่หลาหลายไ้ถูนำมารวมันอย่าลัว ส่ผลให้ภูมิภานี้มีวามเ้มแ็และมั่น สามารถพันานเอไปในทาที่ีึ้นไ้ในอนา
ารรวมัวันเป็นหนึ่เียวในยามที่เผิับวามท้าทายเป็นสิ่สำั วามมุ่มั่นในารทำานร่วมันสามารถสร้าพลัที่ยิ่ให่ว่าวามแ่าที่มีอยู่ และารยอมรับในวามหลาหลายะ่วยส่เสริมวามเ้มแ็ให้ับสัมและวันธรรมที่ร่วมมือันเพื่อสร้าอนาที่สใส~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น