~๐ Princess & Aides de camp ๐~

ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบทแห่งการเริ่มต้น......ความซนของเจ้าหญิง

    ดวงอาทิตย์สายแสงจับขอบฟ้า แสงอาทิตย์สาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง  นกน้อยโบยบินออกหากินพร้องกับส่งเสียงร้อง  ฉันค่อยๆดันตัวขึ้นมาจากเตียงนอนที่นุ่มสบายพลางบิดขี้เกียจ พร้อมทั้งพังเสียงเหล่ามหาดเล็กจัดเตรียมงานที่จะเกิดขึ้นวันนี้



"ฮ้าว~~  เช้าแล้วหรือเนี้ย"   ฉันพึมพำกับตัวเอง พร้อมกับทำหน้าครุ่นคิด เหมือนลืมอะไรซักอย่าง....



อ้อ~  ฉันลืมแนะนำตัวนี่เอง ~~~

     'สวัสดีค่า ฉันชื่อ เฟย์ริน่า  เอเรียล   อาทาเลย์เนียล เป็นเจ้าหญิงของอาณาจักร อาเทเนียล ซึ่งเป็นอาณาจักรใหญ่แห่งหนึ่งที่มีกำลังทหารแข็งแกร่งที่สุด.... และมียอดขุนศึกมากมาแต่เราจะพูดกันทีหลัง   ฉันเป็นลูกคนที่สองรองจากเสด็จพี่ ริชเชน  เอเรียล  อาทาเลย์เนีย  ซึ่งเป็นหนึ่งในยอดขุนศึกผู้เก่งกล้าทั้งด้านบุ๋นและบู๊ โดยเฉพาะเรื่องการต่อสู้บนหลังม้าพี่ฉันถนัดนัก'    

    

    'วันนี้เป็นวันครบรอบวันคล้ายวันเกิดอายุ16ของฉัน  ซึ่งฉันจะต้องทำพิธีสวมมงกุฎเจ้าหญิง ไม่เข้าใจว้าทำไมทุกคนต้องดีใจกันหมดถึงขนาดที่ว่าเด็จพ่อ  ราเชส  กับเด็จแม่ ฟรานเซีย ผู้เป็นกษัตริย์กับราชินีแห่งอาณาจักรอาเทเนียลจัดงานเลี้ยงซะใหญ่โตเอิกกเริก พร้อมทั้งส่งเทียบเชิญนออกไปทั่วทุกสารทิศ '



    'แต่คนที่เหมือนจะดีใจที่สุดเห็นทีจะเป็นนาย ไรซ์  เอลาริม ผู้ซึ่งเป็นองครักษ์และ......คนรักของฉัน ^///^ '



"ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!  องค์หญิงครับตื่นแล้วรึยังครับ"  เสียงๆหนึ่งที่ฉันคุ้นเคยดังขึ้นที่หน้าประตู



"ตื่นแล้วจ้า ไรซ์"  เสียงนั้นไม่ใช่ใครอื่น นายไรซ์นั่นเอง (พูดถึงก็มาเลยแสนรู้จริงๆ)



   แล้วฉันก็นึกเรื่องดีๆออก  หุ หุ แกล้งนายไรซ์เล่นดีกว่า........ ว่าแล้วฉันก็จัดแจงถอดเสื้อผ้าชุดนอนออกเหลือแต่อาภรบางๆพันตามตัวปกปิดร่างกายบางส่วนไว้ เสร็จแล้วดำเนินแผนขั้นที่สอง........



"ไรซ์ เข้ามาหาหน่อยสิ"  ฉันเรียกนายไรซ์ที่อยู่หน้าประตู



"ครับ เจ้าหญิง"



  ประตูค่อยๆเปิดออกมาปรากฎให้เห็นบุรุษผู้หนึ่งอยายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ใบหน้าดูคมสันงดงามดังเทพบุตร  ดวงตาสีน้ำตาลเป็นประกาย  ผมสีน้ำตาลเข้ากับดวงตา แต่งชุดเกราะอ่อนประจำตำแหน่งสีขาว คาดดาบเล่มหนึ่งไว้ที่เอวข้างซ้าย



นายไรซ์เปิดประตูเข้ามาแล้วก็ต้องตะลึงตาค้างเมื่อเห็นร่างบางที่มีแค่ผ้าผืนน้อยพันรอบตัว =_=;

เรามาดูกันซิว่านายไรซ์จะค้างไปนานเท่าไร....จับเวลา!!

1 วินาที

2 วินาที

3 วินาที

4 วินาที

5 วินาที

6 วินาที

7 วินาที เอ๊ะ! นายไรซ์เริ่มขยับ  หยุดจับเวลา!!

เยส!!......ตั้งเจ็ดวิทำลายสถิติเดิมที่ห้าวิมาตั่งสองวิ~



"จ...จ...เจ้าหญิงครับ.....ทำอะไรนะครับ....งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ...."  นายไรซ์พูดแล้วออกไปฟร้อมปิดประตู สงสัยคงยังตะลึงไม่หาย - -;



ว้า......ยังไม่ทันสนุกเลยก็ไปซะละ นายไรซ์นี่จริงๆเลย (พูดอย่างกับตัวเองไม่ได้ทำอะไรเลยยังไงยังง้าน)

ไม่เป็นไร!! ..........ได้ความคิดดีๆมาอีกแล้ว







:+----------------------------------------------------+:+----------------------------------------------------+:







ณ หน้าประตูวังอาณาจักรอาเทเนียล ได้ปรากฏหญิงสาวร่างบางในชุดดำราวกับนินจา รวบผมไว้ข้างหลัง สวมผ้าคลุมและผ้าคาดปากตั้งแต่จมูกลงมาถึงคางทำให้เธอดูลึกลับมากขึ้น

หากไม่บอกคงไม่รู้ว่าหญิงสาวคนนี้คือ ฉันเอง  เฟย์ริน่า  เจ้าหญิงแห่งอาเทเนียล



ฉันเดินตรงไปที่ทหารยามกำลังเข้าเวรอยู่



"ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรให้ช่วยไหมครับ"  ทหารยามคนหนึ่งถาม



"…"  



"ไม่ทราบว่าคุณต้องการพบใครครับ"  ทหารยามคนเดิมถามอีก



"…"



"ไม่ทราบว่าคุณต้องการอะไรครั........พลัก!!!"



  ทหารยามคนนั้นถามอีกรอบแต่เขายังไม่ทันพูดเสร็จก็โดนฉันเหวี่ยงหมัด ซัดซะลงไปกองกับพื้น

เหล่าทหารที่อยู่ใกล้เคียงต่างกรูเข้ามาหวังจะจับหญิงสาวปริศนา แต่ก็ไม่วายโดนซัดกลับมาทุกคน

ทหารรักษาการได้ยินเสียงเอะอะจึงเดินเข้ามาดู ปรากฎร่างหญิงสาวร่างบางในชุดดำปิดหน้าส่วนล่างกำลังอัดทหารยามอย่างมันส์มือ จนรุกเข้าไปในเขตวังแล้ว!!!!



สัญญาณเตือนภัยดังขึ้น  ทหารจากทั่วทุกสารทิศหลั่งไหลเข้ามาจุดที่เกิดเหตุทันที

แต่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดผู้บุกรุกไดเลย!!   ประจวบเหมาะกับที่มีบุรุษผมน้ำตาล แต่งกายด้วยเกราะอ่อนสีขาวเดินมาพอดี



"นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย?"  ชายผู้นั้นถามออกมา



"เรียนท่านรองแม่ทัพไรซ์ มีผู้บุกรุกครับ............เป็นผู้หญิง! ไม่มีอาวุธครับ!"  ทหารนายหนึ่งรีบรายงานให้กับนายไรซ์

( นอกจากจะทำหน้าที่เป็นองครักษ์ของฉันแล้ว นายไรซ์ยังดำรงตำแหน่งแม่ทัพหน้าหรือรองแม่ทัพใหญ่นั่นเอง ถึอว่าเป็นยอดขุนศึกผู้หนึ่ง)



"สั่งพวกเราถอยออกมา เดียวข้าจัดการเอง" คิดจะโชว์เท่คนเดียวอีกแล้วเหรอ นายไรซ์



"ครับผม!!"



   สิ้นเสียงทหารคนนั้นก็มีเสียงสั่งกายให้ทหารถอยออกมาดังขึ้น  เหล่าทหารต่างถอยออกมาอย่างเป็นระเบียนและกระจายวง ล้อมตัวผู้บุกรุกเอาไว้

ส่วนนายไรซ์ ได้เดินเข้ามากลางวงล้อมมายืนข้างหน้าฉันพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย



ฉันไม่พูดพล่ามทำเพลงเปิดฉากเตะสูงเข้าใส่ทันทีนายไรซ์เอียงตัวหลบพร้อมพุ่งเข้ามา ฉันตั้งหลักได้ก็ระดมหมัดชุดเข้าใส่แถมตบท้ายด้วยเตะตัดข้างตัว นายไรซ์รับทั้งหมัดชุดและลูกเตะของฉันไว้ได้แล้วสวนหมัดออกมา ฉันปัดหมัดออกไปแล้วตั้งหลักวางเท้าเฉียง 45 องศา หมุนตัวครึ่งวงกลมแล้วเตะสูงออกไป นายไรซ์ยกแขนขึ้นรับแต่แรงเตะทำให้เซออกไป ฉันไม่ปล่อยให้เสียโอกาสเหวี่ยงหมัดใส่หน้านายไรซ์ทันที แต่นายไรซ์กลับคว้าแขนฉั้นเอาไว้แล้วดึงเข้าไปกอด!!



ท่างกลางความตกตะลึงผสมกับความงงงวยของเหล่าทหาร นายไรซ์ก้มหน้าลงมา จูบฉัน!!!......สัมผัสอันเบาบางจากริมฝีปากอ่อนนุ่มผ่านผ้าปิดปากเข้ามา ทำให้ฉันเคลิ้มไปกับจูบนั้นชั่วขณะ......................



ทันทีที่รู้สึกตัว ฉันรีบถอนปากออกมา พร้อมกับกระทุ้งหน้าท้องของนายไรซ์เข้าไปเต็มๆ แถมถีบส่งอีกจนนายไรซ์ลอยไปทางทหาร เล่นเอาเหล่าทหารรับแทบไม่ทัน (สมน้ำหน้า~......บังอาจมาจูบฉัน!!)



"น...นายไรซ์!!......น...น... นายกล้าจูบฉันเหรอห้า" ฉันเดินเข้าว่านายไรซ์  หน้านี่ร้อนผ่าวไปหมด



"..........ก็ทีเมื่อเช้าองค์หญิงเฟย์ยังแกล้งผมเลย" นายไรซ์พูดออกมา ส่วนเหล่าทหารยืนงงเป็นไก่ตาแตกไปแล้ว



"เรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวกัน............ไม่สนแล้ว! ฉันจะฟ้องเด็จพ่อ~"



"งะ~ องค์หญิง แต่ว่า..............."



"ไม่มีแต่....โกรธแล้ว"



"โธ่~ องค์หญิง...อย่าโกรธกันสิคร้าบ  ดีกันนะ นะๆๆๆๆๆ"



"งอนแล้ว  ไม่พูดด้วยแล้ว"



"ง่า~ องค์หญิง ยกโทษให้เราน้า นะๆๆๆๆ"



"ก็ได้........จะจูบฉันก็ได้ฉันไม่ว่าแต่ทำไมต้องต่อหน้าทหารเกือบทั้งวังด้วย >///< " ฉันก็เขินเป็นหมือนกันนะ

( เหล่าทหาร : อ่าว!!......ซะงั้น )



"แหะๆ....ว่าแต่เฟย์เตรียมตัวรึยังละครับ  งานพิธีจะเริ่มแล้วนะ"  ทำเป็นเปลี่ยนเรื่องนะนายไรซ์



"เอ่อ..........ลืมไปเลย  งั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ~~แล้วเจอกันนะจ๊ะ" ว่าแล้วฉันก็เดินจากไป

( เหล่าทหาร : อ่าว !!......อารมณ์ดีเฉย  แล้วที่เรื่องที่ว่ากันเมื่อกี้ละลืมแล้วเหรอ )







:+----------------------------------------------------+:+----------------------------------------------------+:







   ฉันกำลังเดินกลับไปที่ห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า~ ถึงฉันจะแก่นแก้วยังไงฉันก็ยึดพิธีการเป็นสำคัญที่สุด

เพราะอะไรนะเหรอ?  ก็เพราะพิธีการนี้มันสำคัญนะสิ!!



   ฉันเดินเลี้ยวผ่านหัวมุมเพื่อที่จะไปยังห้องฉันแต่ก็ต้องหยุดเมื่อชายผู้หนึ่งใส่ชุดสีดำทั้งตัวเดินออกมาจากมุมมืด



"ถวายบังคมองค์หญิง" ชายคนนั้นพูดพร้องทำความเคารพฉัน



"ว่าไง รอย มีเรื่องอะไร จะมาหาไรร่าละซิ" ฉันทักตอบไป  



   รอย หรือ รอย  เบลิซเดียน เป็นสายลับของฉันเอง อายุก็พอๆกับฉันแต่ฝีมือนี่ยอดเยี่ยมถึงขนาดพวกเงาอัคคียังชมจนได้รับฉายาว่า "เงา" เพราะแทบจะไม่มีคนรู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของเขาแม้แต่คนวงในก็ตาม  แล้วทำไมถึงมาทำงานให้ฉันนะเหรอ? ก็เพราะว่าเมื่อหลายปีก่อนนายรอยยังเป็นนักฆ่าเร่ร่อนอยู่(ถึงจะเร่ร่อนก็ติดอันดับหนึ่งในสิบนักฆ่าที่เก่งที่สุด) นายนี่เกิดอะไรขึ้นไม่รู้จู่ๆก็อยากลองของลองวิชาเลยแอบย่องเข้าปราสาทของฉันที่ขึ้นชื่อว่าระบบป้องกันสายลับดีเยี่ยมแถมยังมีหน่วยทหารลับที่มีนามว่า'เงาอัคคี'ซึ่งเป็นหน่วยลับที่เรียกได้ว่าเก่งที่สุดคอยคุ้มกันอยู่ และนายนี่ก็สามารถฝ่าเข้ามาถึงห้องฉันได้(นี่คือสาเหตุที่ทำให้พวกเงาอัคคียอมรับเค้า) แต่นายรอยก็โดนฉันจับได้อยู่ดีเพราะอะไรนะเหรอ? ก็เพราะการที่ฉันแอบหนีเที่ยวบ่อยๆทำให้ฉันต้องทำตัวเป็นสายลับบ้างเพื่อหลบพวกเงาอัคคีทำให้ฉันเก่งกว่าพวกเงาอัคคีไปโดยปริยาย!! แถมเรื่องการต่อสู้ละก็ฉันไม่แพ้ใครในอาณาจักรแน่ยกเว้นคนเดียวคือ นายไรซ์!!  ตั้งแต่นั้นมานายรอยก็ทำงานให้ฉันในถานะสายลับ...............

( หมายเหตุ : พวกเงาอัคคีสังกัดโดยตรงกับเด็จพ่อของฉันแต่มีนายไรซ์เป็นผู้บังคับการ ดังนั้นเวลาฉันหนีเที่ยวจึงเป็นหน้าที่ของพวกนี้ที่ต้องไปตามฉันกลับมา )



   ส่วน ไรร่า หรือ ไรร่า  ดาริเชียน เป็นเพื่อนสนิดของฉันมีศักย์เป็นถึงอัศวินหญิงและพระสหาย เป็นลูกของอัศวินเอกของเด็จพ่อฉัน ฝีมือด้านการต่อสู้จัดว่าเยี่ยมถึงจะไม่เท่าฉันกับนายไรซ์ก็เหอะ จู่ๆก็เกิดมาจ๊ะเอ๋กับนายรอยแล้วก็เกิดปิ้งกันขึ้นมา~ ฉันเลยต้องทำหน้าที่เป็นแม่สื่อให้ หุ หุ หุ~

มาเข้าเรื่องกันต่อ................................



"กระผมได้ข่าวมาว่าพวกมือสังหารของตระกูลซาฟรานรวมตัวกัน.....คาดว่าน่าจะก่อการลอบสังหารขึ้นกับองหญิง!!"



"มีไรอีก"



"ตอนนี้เงาอัคคีกำลังวางกำลังป้องกันพร้อมกับจับตาดูพวกนั้นอยู่.......แล้วก็.........."



"แล้วก็อะไร?"



"ไรร่าอยู่ไหมครับ >_<; "



"นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว~~ อยู่ที่ห้องฉันจ้า....คิดจะพาไปจู๋จี๋กันเหรอ"



"เมื้อกี้องค์หญิงยังจูบกับท่านไรซ์เลย......"



"นายก็เห็นเหรอ!!"



"ที่ใดมีเงา ที่นั่นมีกระหม่อม  องค์หญิงลืมไปแล้วเหรอ"



"อย่ามาแอบดูฉันอาบน้ำละกัน"



"มีบังอาจ....กระผมยังไม่อยากโดนท่านไรซ์เชือด"



"ฉันว่านายจะโดนฉันเชือดก่อนแน่ หุ หุ~"



"คงจะเป็นอย่างนั้น.....หากไม่มีอะไรแล้วกระหม่อมทูลลา"



"จะไปหาไรร่าละสิ  แต่ตอนนี้ฉันต้องให้ไรร่าช่วยแต่งตัวก่อน..ไว้เวลาอื่นค่อยมาหานะ"



"งะ.......T^T;"



"เอาน่าแค่ช่วงที่ฉันแต่งตัวแป็บเดียวเอง  แล้วอย่ามาดูฉันแต่งตัวละ"



"กระหม่อมไม่ดูหรอกเดียวโดนไรร่าดุ กระหม่อมทูลลาละ..." ว่าแล้วรอยก็หันหลังเข้าไปในเงามืดแล้วก็หายไป



   ฉันก็ต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอเนี้ย ให้ตายสิ!! ฉันไม่ชอบชุดกระโปรงยาวหรือว่าชุดราตรีพวกนั้นเลย

แต่ทำไงได้ก็มันจำเป็นต้องใส่นี่นา.............







:+----------------------------------------------------+:=====*=====+----------------------------------------------------+: