(KHR/Yaoi) ร้ายเเบบ 'เรน' คือที่สุด..เเต่ไม่รู้ทำไมยิ่งร้ายละมีผั-เพิ่ม

ตอนที่ 1 : ร้ายเเบบเรนครั้งที่: 0

_______________________

            

            ณ มหาลัย xxx เเห่งหนึ่งในกรุงเทพ

     " อีเรน! " ร่างล่ำบึกของชายคนหนึ่งเอ่ยเรียกเพื่อนที่ชื่อ เรน ขึ้นมา

" มีไร อีพิ๊งกี้? " เรนเอ่ยถามเพื่อนล่ำบึกที่ชื่อว่า 'พิ๊งกี้'

" คนนั้นเเม่งโคตรเเซ่บบบ~ ฉันอยากได้เขาาาา~ " พิ๊งกี้เอ่ยพร้อมบิดตัวไปมาอย่างกับหญิงสาวเเรกเเย้ม..หากเเต่ตนนั้นเป็นชายล่ำบึก

" เขาคงเอามึงหรอก อีพิทยะ~ " เรนเอ่ยหยอกล้อชื่อจริงของเพื่อนสนิทล่ำบึก

" ดอกเรน! กุชื่อ พิ๊งกี้ย่ะ ไม่ใช่ พิทยะ โปรดเรียกชื่อกูให้ถูกด้วยค่ะ! " พิ๊งกี้พูดด้วยความไม่พอใจ ที่เพื่อนสนิทของตนนั้นเรียกชื่อจริง

เรน Talk 

" ทำไมอ่ะ ก็กูจะเรียก พิท ทะ ยะ " ผมพูดชื่อจริงอีพิ๊งกี้ออกไปเเบบกวนๆ

" ต๊ายยย! อีส้มเเป๊ก มึงดูเพื่อนมึงทำกะกูสิ! " มันหันไปฟ้องกับอีส้มเเป๊ก เพื่อนสนิทอีกคนของผม

" อีดอกพิทยะ! กูชื่อ โอเรนไหมล่ะ! ไม่ใช่ ส้มเเป๊ก! " เเล้วก็เกิดการเถียงชื่อกันไปเถียงชื่อกันมา จนผมที่เป็นตัวการก็ได้เเต่ขำให้ อีสองตัวนี่

" ดอกเรน! มึงนี่กินสตรอเบอรี่ได้ตลอดเวลาเลยนะสั-! " ที่ไอ้ส้มเเป๊กพูดมันก็ถูกครับ..ขนาดตอนเรียนผมยังกิน ตอนขี้ก็ยังกิน ตอนเทลาะก็ยังกิน ตอนจะนอนเเม่งก็ยังจะกินอีกครับ..ก็ผมชอบอะไรที่มันเปรี้ยวๆเเดงๆหวานๆ นี่ครับ 55555

    อ๊ะ! เดี๋ยวผมจะเเนะนำตัวเองกับอีสองตัวนี่ให้ฟังละกันนะครับ..เเฮ่ม~

  ..ผมเป็นลูกครึ่ง ไทย เกาหลี อังกฤษ..พูดได้ 5 ภาษา 1.ไทย 2.เกาหลี 3.อังกฤษ 4.ญี่ปุ่น 5.อิตาลี่..ครอบครัวของผมนั้นจะเรียกได้ว่า..มีเงินใช้ไปยันชาติหน้าเลยครับ..

     หน้าผมกับหุ่นนั้นคงจะพูดได้ว่าถอดเเบบออกมาจากเเม่เป๊ะๆ ส่วนสีตากับสีผมนั้นได้มาจากพ่อกับเเม่ปนกันครับ ทำให้ผมนั้นดูสวยเซ็กซี่เเบบอินเตอร์สุดๆเลยล่ะครับ..

      จำได้ว่าครั้งนึง..ผมเกิดฟลุ๊คขึ้นมาอยากจะใส่เเว่นมา ม. รู้ไหมครับมันเกิดไรขึ้น ก็พวกรุ่นพี่คนอื่นๆในคณะเเม่งตามมาจีบผมกันเป็นขบวนเลยครับ จนผมทนไม่ไหวเลยถอดเเว่นไม่ใส่มันไปอีกเลย ก็นะ..ขนาดไม่ใส่เเม่งยังจะมี

     ส่วนเพื่อนผม อีพิ๊งกี้ หรือ พิทยะ มันเป็นตุ๊ดล่ำบึก กล้ามนี่เป็นมัดๆส่วนเบ้าหน้ามันเเม่งก็โคตรพ่อโคตรเเม่หล่อเลยครับ ขนาดผมที่เป็นผู้ชายยังเทียบไม่ได้กับหุ่นมันเลยสักนิด 

    อีโอเรน หรือ ส้มเเป๊ก มันเป็นผู้ชายหน้าสวยเเต่ล่ำบึกเหมือนอีพิ๊งกี้ ถ้าอีสองตัวนี้ไม่ได้เป็นตุ๊ดนะ ผมว่า..เเม่งคงฮอตน่าดูเลยอ่ะ

     ..ก็ตอนที่ผมเจอพวกมันครั้งเเรกผมนึกว่าเเม่งจะเข้ามาจีบเเต่ที่ไหนได้มันเข้ามาถามว่า...   

' นี่~นายๆ '

' ครับ '

' ทำยังไงให้สวยเเบบนี้อ่ะ~ '

' ห้ะ? '

   ผมนี่เงิบเลยครับ..เเล้วหลังจากนั้นผมก็ได้รู้ว่าพวกมันเเม่งไม่เเมนก็เลยกลายเป็นเพื่อนกับพวกมันซะเลย..

    " หยุดเถียงกันเลยนะพวกมึงงง~ กุลำไย " ในขณะที่อีสองตัวนี้เถียงกันไปเถียงกันมาอยู่นั้น..ก็ได้มีอีนกกาเเหว่วที่ไม่ได้รับเชิญกำลังเดินมาทางนี้..ทำท่าเหมือนจะล้มดีไม่ล้มดี..เเละสิ่งที่ผมคิดเเม่งก็ถูกซะ!

" อ๊ะ! พรึบ ซ่า~ " เต็มหน้ากุเลยนะอีนกกาเเหว่ว

" อ-เอ่อ น้ำขอโทษด้วยนะ พ-พอดี ฮึก น้ำไม่ได้ตั้งใจ ฮึกฮือๆๆ " อีนกสำออยกุยังไม่ได้ปริปากพูดสักคำเลยนะ..มึงจะเริ่มสตรอเบอรี่เเล้วออ

" หึ~ อย่าสำออยให้มันมากนักครับ ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะครับ หรือว่า..อยากสตรอเบอรี่เหรอครับ? " ผมลุกขึ้นสะบัดผมก่อนจะถอนกระดุมลงมาสองเม็ดเผยให้เห็นอกขาวจากนั้นก็ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้คุณสตรอ

" ฮ-ฮึก น-น้ำ น้ำขอโทด ฮือออ~ "

' ตอเเหลได้โล่จริงๆ ก็เห็นๆอยู่ว่าเรนเขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ น่าไม่อายชะมัด ฮึ! ' 

   " หึ..โอ๊ะโอ~ทำไงดีล่ะครับคุณน้ำ พอดีมีเเต่คนเข้าข้างผมทั้งนั้นเลยนะครับเนี่ย~ " ผมเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของอีนกน้ำก่อนจะผละออกมาเเล้วพูดต่อ

" อ๊ะ นี่ครับ สตรอเบอรี่ ผมให้..มันอร่อยมากเลยนะครับ~ ^^ " หึ~ อย่าริอาจมาลองดีครับอีนกน้ำ

" ข-ขอบคุณครับ " น้ำเอ่ยพลางกัดฟันกรอด

" ไม่เป็นไรครับ..พอดีอยากเพิ่มความสตรอให้^^ " จริงๆผมก็ไม่ร้ายให้เห็นหรอกครับ..ถ้ามันไม่ร้ายใส่ผมก่อน

" ...... " น้ำเงียบ เเต่ใบหน้านั้นเเดงก่ำไปด้วยความโกรธ

" หวา~หรือว่า..น้ำจะไม่ชอบสตรอเบอรี่กันครับ ผมก็อุส่าห์คิดว่าน้ำจะชอบ สตรอเบอรี่ซะอีก " ผมเเสร้งเอามือป้องปากอย่างตกใจก่อนจะพูดเเละเน้นย้ำคำว่า สตรอ

  เมื่ออีนกน้ำก็เงียบเเล้ว..ผมก็เลยเข้ามานั่งที่เดิมต่อด้วยมาดนางพญา..ส่วนอีน้ำเเม่งเดินสะบัดตูดหนีไปเเล้วครับ 555

.

.

    " Very good ค่ะเพื่อนเรน~เจ๊พิ๊งปรบมือให้รัวๆเลยค่ะงานนี้ " มึงเว่อร์มากครับอีพิ๊งกี้..

" อีน้ำเเม่งเงียบไปเลยค่ะ กูนี่เเม่งโคตรสะใจอ่ะ ฮ่าๆๆ " อีส้มเเป๊กเเม่งขำจนจะตกเก้าอี้เเล้วนั่น..

" หึ~ ริอาจมาลองดีกับคนสวยอย่างฉันมันยังเร็วไป 10 ปีครับอีนกน้ำJ " 

" ฮ่าๆๆ x3 "

" เออจริงด้วย! วันนี้กูขอบายกลับคอนโดก่อนว่ะ เพื่อนพิ้ง เพื่อนโอ  " ลืมไปว่าวันนี้ต้องกลับเร็วๆไปให้อาหาร เรด(เเมวนะครับ) ที่ห้องนี่หว่า

" เหรออ~..คืนนี้ไปดื่มไหมจ๊ะเพื่อนเรน~ " อีพิ๊งกี้มันถามผม

" ไม่อ่ะ คืนนี้กูขอบายว่ะอีพิ๊งกี้ " ผมตอบมันออกไป

" โถ่~ไรว่ะ  x2 " 

" โทดว่ะ งั้นกูกลับก่อนนะ บายย~ "

" บายจร้าเพื่อนเรนน~ " 

" บายยยอีดอกเรนนน~ " กุได้ยินนะอีพิ๊ง!

.

.

.

.

.

 ผมที่กำลังเดินกลับคอนโดอยู่นั้น เเม่งเสือกมีอีพวกตัว (ผู้) เข้ามาจีบผมซะงั้น

   " ไปกับพวกพี่ไหมจ๊ะ สุดสวย~ " รกอกอีพวกตัว(ผู้)ตรงหน้าซะเหลือเกินครับ~

" ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเกรงใจ^^ " กุเกรงใจพวกมึงจริงๆนะ

" สุดสวยเเบบนี้ ยังไงก็ให้ทั้งใจทั้งกายเลยคร้าบบ~ " จะอ้วกก~

      " ฮิ้วววว~ " เเละเสียงเเซวของอีพวกตัว(ผู้)ก็ดังตามมา จนผมที่เป็นสุดสวยก็ได้เเต่ยืนเบะปากมองบนอยู่ร่ำไร่

" โทษทีครับ พอดีผมไม่ว่างต้องกลับไปให้อาหาร เรด(เเมว)ที่ห้องน่ะครับ " กุตรงๆเเละยังจะสุภาพได้อยู่นะ..

" ตึก ตึก ตึก " อีผู้ตัวหนึ่งมันเดินเข้ามาโอบเอวเพรียวบางของผม พร้อมกลับเชยคางผมขึ้น..กุจะหลุดเเล้วนะ

" ปล่อยครับ.. " หลุด..หลุด..กุหลุดละตอนนี้

" ไม่ปล่อยอ่ะ เเล้วสุดสวยจะทำไ-อึก อ๊ากกก! " ผมจับมันหักนิ้วก่อนจะเเทงเข่าเข้าไปที่ไอ้นั่นของมัน..

" อุ๊~ หักไหมจ๊ะนั่น? " เอ~..เหมือนจะได้ยินเสียงอะไรหักๆด้วยนะเมื่อกี้

" ฮ-เฮ้ยย! หนอยย! " พวกของมันปรี่กันเข้ามาล้อมผมไว้

" ...... " หืมม~ พวกมันมีกัน 5 คนรวมถึงไอ้ที่นอนบนพื้นนั่นก็เป็น 6..อาๆกุจะไหวไหมเนี่ย..

   " เเกกกก! " พวกมันเเว๊ด เสียงใส่ผมก่อนจะพุ่งมาหาผม..ผมจึงทำการเสยคางมันไปคนนึง เเล้วหลบหมัดที่มาจากด้านซ้ายเเบบเฉียดฉิว..จากนั้นก็ล๊อคเเขนของมันเอาไว้เเล้วจับทุ่มซะเลย..สลบไปเเล้ว 2 เหลืออีก 3

   

   ..พวกมันพุ่งเข้ามาหาผมอีกครั้ง..ผมจึงเอียงตัวหลบหมัดที่กรูกันเข้ามาอย่างสบายๆชิวๆ จากนั้นก็เตะขาสวนกลับไปจนมันล้ม..ผมจึงวิ่งเข้าไปซ้ำโดยการเตะเสยคางมันไป..อ่าห้ะ~เหลืออีก 2 สินะ

..ต่อมาพวกมันคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาล๊อคตัวผมไว้จากทางด้านหลัง..

" คงไม่รอดเเล้วล่ะสุดสวยJ " มันพูดขึ้น

" หึ~จะเเน่เหรอ^^ " ผมเหยียบเท้าของมันไปข้างหนึ่งจนทำให้มันสะดุ้งเผลอปล่อยมือหนาออกจากผม..พอได้โอกาสผมก็เลยปล่อยหมัดตรงไปที่หน้าของมัน..

" อย่าประมาทสิครับ~ " เเหม่..ฝีมือไม่เห็นจะมีดีอะไรเลยสักนิด

" ว่าไงครับ สุดหล่ออ~ " ผมหันไปหาอีตัวสุดท้ายที่ยืนสั่นเป็นเจ้าข้าวเจ้านกอยู่รอมร่อ

" อ-อ..อ-เอ่ออ ขอโทดด้วยคร้าบบบบ~ " พูดเสร็จเเล้วมันก็วิ่งไปด้วยความเร็วสูง

" เฮ้อออ~ " ทำไมผมต้องมาเหนื่อยด้วยเนี่ย..ก็เเค่จะเดินกลับห้องไปให้อาหาร เรด เองน-

       " ฝีมือไม่เลวเลยนะครับ^^ " เสียงใครว่ะ..หันซ้ายเจอกำเเพง..หันขวาก็กำเเพง..มองล่างก็เจอพื้น..หันหลังละเจอคน..ไผ!

" เอิ่มม..คุณเป็นใครมิทราบครับ? " ผมเอ่ยถามผู้ชายตรงหน้า..

    ..หืม จะว่าไปเขาก็หล่อมากจริงๆครับ ทั้งร่างที่สูงโปร่งมีกล้ามเนื้อเป็นลอนพอสวย ผิวที่ขาวเเต่ไม่ขาวโอเวอร์จนเกินไป ผมสีควันบุหรี่ดวงตาสีฟ้าสว่างรับกับจมูกโด่งรั้นเเละใบหน้าเรียวเป็นสันคมได้เป็นอย่างดี..คนไรเนี้ยโคตรหล่ออ~

" หึๆ~ขอบใจที่ชมครับ คุณเรน " ห้ะ! ผมยังไม่ได้พูดอะไรออกไปเลยนะ อีกอย่างคือ..เขารู้ชื่อผมได้ยังไง ในเมื่อเราไม่เคยเจอกันมาก่อน?

" คุณไม่ต้องคิดมากไปหรอกครับ^^ ผมก็เเค่เป็นคนที่จะพาคุณไปส่งที่โลกอื่นก็เท่านั้นเองครับ~ " โลกอื่นงั้นเหรอ..นี่มันโคตรจะเเฟนซีเลยครับ

" ดูคุณจะไม่ตกใจเลยนะครับ " ก็..นะ ออกจะดูเฉยๆ อ่ะ

" หรือว่าา~ อยากจะให้ผม กรี๊ดดด ได้ไปโลกอื่นยังงี้ยังงั้น งั้นเหรอ..เเต่เสียใจด้วยนะ..พอดีผมจะไม่ตกใจให้เหนื่อยหรอกครับ ออกจะเฉยๆซะด้วยซ้ำ^^ "

       

          ' หึ~น่าสนใจตามที่คุณบอกจริงๆด้วยนะครับ '

   " เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะครับ? " เหมือนจะได้ยินว่า..อะไรใจๆนะเมื่อกี้

" เปล่าหรอกครับ ^^ " สงสัยคงฟังผิดไปเองล่ะม้างงง~

" งั้นผมจะเริ่มอธิบายคร่าวๆให้คุณฟังเลยก็เเล้วกันนะครับ "

" ได้ครับ " ....

" เนื่องจากพระเจ้าเเละเหล่าสภาเทพที่อยู่ทั้งสวรรค์เเละนรกนั้นได้ออกความคิดมติว่า..จะให้มนุษย์ผู้ที่ได้รับเลือกจากเทพเเห่งมิติกาลเวลานั้นจะได้ไปยังโลกอื่นพร้อมกับพรอีก 3 ข้อ..ซึ่ง ผู้โชคดีที่ได้รับเลือกคนนั้นก็คือคุณ..คุณเรน..เเละอีก บลาๆๆ " 

     จากที่สรุปได้ว่า..ผมนั้นเป็นผู้ที่ได้รับเลือกจากเทพมิติเเห่งกาลเวลาให้ได้ไปยังโลกอื่นพร้อมพรอีก 3 ข้อ..เเละถ้าผมต้องการที่จะกลับมายังโลกเดิมอีกย่อมทำได้เเต่..เราจะไม่สามารถกลับไปโลกนั้นได้อีกเลย..ส่วนโลกที่จะไปนั้น..เทพเเห่งมิติกาลเวลาจะเป็นคนสุ่มให้ ไม่ว่าจะเป็น การ์ตูน เกม อนิเมะ ย้อนยุค ต่างๆนาๆ จะได้รับการสุ่มเมื่อคนคนนั้นตัดสินใจที่จะไป

" เเล้ว..ถ้าผมเกิดตายขึ้นมาล่ะครับ " ผมอดถามเขาออกไปไม่ได้..

" ถ้าคุณตายโลกนั้นจะรีเซตใหม่หมดทุกอย่างพวกเขาจะไม่รู้สึกถึงการมีตัวตนของคุณอีกเเละคุณจะได้กลับมายังโลกเดิมอีกครั้งครับ " หืม~ รีเซตใหม่..ยังงี้นี้เอง

" ออครับ "..." เเล้วพรล่ะครับ " ผมถามเขาอีกครั้ง

" คุณสามารถที่จะขอมันได้หลังจากที่คุณตัดสินใจว่าจะไปเเล้วครับ " อ้อ~

" ถ้าอย่างงั้น..ผมจะกลับคอนโดก่อนก็เเล้วกัน..เเล้วค่อยเรียกคุณออกมาอีกที " เกือบจะลืมไปเเล้วไหมล่ะ โถๆๆ ป่านนี้เรดคงจะหิวเเย่เเล้วสิเนี่ย

" ครับ^^ " ยิ้มทีนี่หล่อมากครับพ่อคูณณณ~

" เออ..จริงด้วย~ เเล้วชื่อคุณล่ะครับ " พูดกันได้ตั้งนานเเต่ดันลืมถามชื่อซะได้

" มัล..มัล ครับ^^ " มัลสินะ

" งั้นก็..ไว้เจอกันนะครับ คุณมัล~^^ " ผมบอกลาเขาก่อนจะเดินออกมาเเล้วตรงไปที่คอนโด

.

.

.

.

.

.

 เเกร๊กก~ปึง 

" เมี๊ยวววว~ เรดจ๋าา เรนกลับมาเเล้วนร้าาา~ มาหาเค้าเร็วว เมี๊ยวๆ " ผมเรียกเรดขึ้นมาก่อนเสียงเล็กๆของเรดจะดังตอบกลับมาเเล้วเข้ามาคลอเคลียกับขาของผม

" เมี๊ยวววว~ " ผมอุ้มมันขึ้นมาก่อนจะฟัดกับมันไปสัก 2-3 ที เเล้วเดินไปให้อาหารมันกิน..เสร็จเเล้วผมก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวจากนั้นก็เข้าห้องน้ำไป...

.

.

.

10 นาทีต่อมา..

    " ทำไรกินดีหว่า~ " หลังจากอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จผมก็เดินเข้ามาในครัวเพื่อจะทำอาหารเย็นกิน

" งั้น..ทำเป็นข้าวผัดอเมริกันกับสลัดผักก็เเล้วกัน " คิดเเล้วก็เดินไปหยิบของที่ต้องใช้เเล้วลงมือทำ..เมื่อทำเสร็จเเล้วผมจึงถือมันไปไว้ที่โต๊ะก่อนจะบรรจงทานอาหารอย่างอเร็ดอร่อย พลางคิดไปด้วยว่าจะไปดีไหม

    จะไปดีไหมนะ อืมมม~ ก็อยากไปอยู่หรอกมันคงจะสนุกไม่น้อยเลยสินะอืมมม~งั้น..เราไปดีกว่าาา~

       " ผมตัดสินใจได้เเล้วครับ คุณมัล..ผมจะไป " ผมวางซ่อมกับช้อนลงก่อนจะพูดขึ้น

" ครับ..งั้นคุณเรนก็ขอพรมาได้เลยครับ " เสียงของมัลดังมาจากในหัวของผม

" ครับ.. ข้อหนึ่ง ผมอยากให้มีความทรงจำเเละความสามารถทุกอย่างของโลกนี้เหมือนเดิม

              ข้อสอง ไม่ว่าโลกที่ผมจะไปนั้นเป็นเเบบไหน..ผมขอให้ผมเเข็งเเกร่งพอปกป้องตัวเองได้เป็นพอ

                ข้อสาม  ขอให้ผมมีเงินมีรถมีบ้านใช้กี่ชาติก็ไม่หมด..เท่านี้ล่ะครับ "

" ครับ คำขอของคุณได้รับการยืนยันเเล้ว..ต่อจากนี้ไปนั้นเเค่ให้คุณหลับไปก็เป็นพอครับ " 

" ครับ " สงสัยอยู่ที่นั่นคงต้องคิดถึงอีพิ๊งอีโอป๊าม๊าเเล้วก็ เรด ไปสักพักเลยล่ะมั้ง~..งั้นไปนอนก่อนดีกว่าาา~ (ผมล้างจานก่อนนอนเเล้วนะครับ :เรน//)

" ตึกๆๆ ฟุ่บ~ " ผมเดินเข้ามาในห้องนอนก่อนจะล้มตัวลงนอนกับเตียงเเล้วข่มตาให้หลับ ตามที่มัลได้บอกไว้ (ยังไม่ลืมที่จะกินสตรอเบอรี่ด้วยนะครับ~:เรน//)

.

.

.

" คร่อกฟี้ๆ~Zzzz "  จะเป็นยังไงกันนะ..โลกที่ผมจะได้ไปอยู่....

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

จบ

พิ๊งกี้ หรือ พิทยะ ( เพื่อนสนิทของเรน )

ส้มเเป๊ก หรือ โอเรน ( เพื่อนสนิทอีกคนของเรน )

มัล หรือ มัลเเวร์ ( คนที่พาเรนไปยังโลกอื่น )

ไมเคิล ( ป๋าของเรน )

จีน่า ( ม๊าของเรน )

(ไม่ใช่ใครที่ไหน..น้องเหมียวเรดของเรนนั่นเองงงง~ น่ารักม้ะ~ 5555 )