ตอนที่ 1 : บทนำ ( รีไรท์ )
“ ตกลงคุณจะบอกได้หรือยังว่ามีธุระอะไรจะคุยกับผม คุณพระเจ้า ” ปากรูปหยักสวยเอ่ยถามชายหนุ่มที่บอกจะเข้าเรื่องอยู่หยกๆเเต่ปัจุบันก็ยังคงลีลาพูดตะกุกตะกักอยู่นั่นเสมือนคนทำผิดเเล้วไม่กล้ารับ เขามองหน้าผมก่อนหลบสายตาถ้าตาไม่บอดผมน่าจะเห็นเหงื่อเม็ดเล็กๆเริ่มไหลลงตรงขมับด้านซ้ายของเขา
“ คือ.. อย่างนี้นะมนุษย์ ถ้าข้าพูดเสร็จเจ้าห้ามโกรธข้าเด็ดขาดนะ.. ” นี่คือคุณกลัวว่าพอเล่าเสร็จเเล้วผมจะโกรธอ่ะเหรอ ? เฮ้อ.. ผมตอบรับไปส่งๆ “ ครับๆ ” โกรธหรือไม่โกรธมันก็เเล้วเเต่สถานการณ์ที่คุณก่อขึ้นมาเอง
“ โอเค.. ทีนี้ฟังข้านะ ... ” พอเขาพูดจบ ผมก็นิ่งอึ้งสมงสมองประมวลผลเเทบไม่ทัน เนื้อตัวสั่นระริกด้วยความโกรธ ควันที่ไม่รู้มาได้ไง ? เริ่มลอยออกจากทางใบหูสุดท้ายเเล้วผมก็ทนไม่ไหวระเบิดมันออกมาโดยการถีบโต๊ะน้ำชาเสียเต็มเเรงจนมันกระเด็นไปไกลโขเหลือไว้เพียงพระเจ้าที่นั่งยองๆตัวสั่นงันงกอยู่บนเก้าอี้กับผมที่ยืนหอบหน้าเเดงด้วยความโกรธเกรี้ยว ..บัดซบ !! นี่ผมตายด้วยเพราะพระเจ้าซุ่มซ่ามเดินไม่ดูทางจนล้มเเล้วไปสะดุดเข้ากับเส้นชะตาชีวิตของผมขาดงั้นเหรอ !!
..นั่นไง ข้าคิดไว้เเล้วเชียวดีนะที่เป็นโต๊ะที่โดนถีบไม่ใช่ข้า
“ พระเจ้า.. คุณจะอธิบายเรื่องนี้ยังไงดีมิทราบ ตัวเองซุ่มซ่ามจนผมคนนี้ต้องตายอย่างอนาถคุณจะชดใช้มันยังไง ! ” ร่างสูงสมส่วนตวาดดังลั่น พระเจ้าสะดุ้งตกใจพลางคิดว่าเอ็งจะโหดไปไหน !
“ อย่าเกรี้ยวกราดนักสิมนุษย์ ข้ากลัวหมดเลยเห็นไหม ฮะๆ ” ร่างสูงพูดปนขำเเห้ง ทำไมต้องโหดด้วย..
“ ผมไม่เล่น ตอนนี้จริงจังมาก คุณจะชดใช้มันยังไง.. ” ถามจริง.. คุณจะทำเป็นเล่นอีกหรือไงพระเจ้า ผมเริ่มจะหมดความอดทนเเล้วนะ
“ โอเค๊.. ทำเป็นเกรี้ยวกราดอยู่ได้ โอ้ๆ หยุด หยุดเเล้ววางเท้าของเจ้าลงซะก่อนนะมนุษย์.. ข้ายังพูดไม่ทันจบ.. อะเเฮ่ม ข้าจะชดใช้ให้โดยการส่งเจ้าไปเกิดใหม่พร้อมโปรโมชั่นพรอีก 3 ข้อ อย่าเอาเก้าอี้ขึ้นม้าา เอ่อ เพิ่มให้อีก 2 ข้อเลยเอ้าทีนี้จะใจเย็นลงเเละหายโกรธข้าได้หรือยัง : ) ” ใครก็ได้บอกผมทีว่าพระเจ้ายังสติดีอยู่ เดี๋ยวก็ยิ้ม เดี๋ยวก็กลัว เดี๋ยวก็เจ้าเล่ห์ ทำไมผมเห็นเค้าลางๆว่าในอนาคตไม่ช้านี้เขาควรพาตัวเองไปรักษาที่ศรีธันญาซะ
“ หายโกรธข้าได้หรือยางง มนุษย์น้อยยย~ ” เขาเอ่ยเสียงยานคางมองเมินความคิดของผมเมื่อกี้ เฮ้อ ถือว่ายังเป็นการชดใช้ที่คุ้มค่า ผมจึงพยักหน้าลงเเต่ความโกรธไม่ได้จางหายไปเสียหมด เรื่องเเบบนี้มันต้องใช้เวลา ใครบ้างที่ไม่โกรธเมื่อรู้ว่าตนต้องตายอย่างอนาถอนาถาเพียงเพราะความซุ่มซ่ามของคนๆหนึ่งเเน่นอน.. ว่าคงไม่มีเเละผมก็คือคนๆนั้น
“ ได้.. เเค่ 50% จากทั้งหมดเท่านั้นคุณพระเจ้า ” ร่างสูงชะลูดทำหน้าเหยเกก่อนเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างน่าตบคว่ำให้ผม ..ไบโพล่าเเดกหรือไง
“ หุหุ~ เเค่นี้ก็เพียงพอเเล้ว ส่วนพรข้าจะคิดให้เองละกันนะ ” ผมอยากจะค้านเเต่เหมือนเขาจะรู้ทันเลยโบกมือใส่ผม พอจะลองขยับตัวหรือพูดดูปรากฎว่า.. ผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากส่งเสียง “ อื้อๆ ” ไอ้บ้าเอ้ย !
“ จุ๊ๆ อะไรนะ อ่อ อยากจะบอกว่าข้าหล่อล่ะสิ ใช่ไหม ” หล่อโพ่งงงงง
“ อืมม.. ฟังนะ พร 5 ข้อก็ดังนี้
1. ข้าจะให้ร่างจำเเลงเทพเเละร่างเเมวปีศาจเเก่เจ้าพร้อมด้วยธาตุเเสงเเละความมืดที่มีจุดอ่อนเพียงอย่างเดียวคือไฟ ส่วนสาเหตนั้นข้าก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะไอ้เจ้านั่นมันบอกมา.. ในร่างมนุษย์เจ้าจักใช้ได้เเค่ธาตุเเสงอันน้อยนิดเพียงเท่านั้นเนื่องด้วยร่างกายของมนุษย์นั้นอ่อนเเอเสียยิ่งกว่าอะไร ไม่ต้องถามว่าจะให้ไปทำไมเดี๋ยวพอไปถึงโลกนั้นเเล้วเจ้าจะรู้เอง
2. ข้าจะให้เจ้ามีใบหน้าที่สวยสดงดงามยิ่งกว่าสตรีใดบนโลก (เพื่อ !)
3.เสน่ห์ของเจ้าจักเหลือล้นเเม้เเต่ชะนียังต้องอายม้วนหน้า คน (ชาย) ใดล้วนสิ้นท่า ( โคตรดีใจ ! )
4. เลือดของเจ้าถือว่าพิเศษมากมนุษย์น้อย.. หากใคร (ชาย) ได้ดื่มคนผู้นั้นจักเป็นอมตะเเม้เเต่คนที่ตายไปเเล้วจักฟื้นคืนขึ้นมาจากความตาย ! (ดูยิ่งใหญ่มัก)
5. อันนี้เบสิคมาก เจ้าจะมีความทรงจำเเละความสามารถดั่งเช่นโลกเก่าทุ๊กอย่าง
เอาล่ะ ! ทีนี้ข้าจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่เลยละกันนะ ”
เป้าะ
ก่อนจะได้ทันสันหาคำด่าร่างสูงชะลูด เสียงดีดนิ้วของพระเจ้าก็ดังขึ้นผมพลันรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่ปลายเท้าทั้งสองข้าง ขอเถอะอย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลย.. ผมเลื่อนสายมองไปด้านล่างที่ตอนนี้มีหลุมดำมืดน่ากลัวเเละเงยขึ้นสบตากับร่างสูงที่ยืนยิ้มอย่างคนสะใจ ไม่นานนักร่างสูงสมส่วนของผมก็หล่นลงสู่เบื้องล่างที่ไม่มีจุดสิ้นสุด
..โอ้ fu** คุณมันบ้าซะยิ่งกว่าบ้า ! ม่ายยยยย
“ หึๆ ขอยอมใจความคิดเเละความโหดโกรธขึ้นหน้าของเจ้าจริงจัง ..มนุษย์น้อย ” ลับหลังร่างที่พึ่งหายไปพระเจ้ายืนเเสยะยิ้ม พร้อมปรากฏร่างสูงใหญ่สวมผ้าคุมปกปิดใบหน้าเหลือไว้เพียงริมฝีปากหยักเเละผิวขาวซีดที่โผล่พ้นออกมา
“ รีออส.. คิดว่าสิ่งที่เจ้าทำมันถูกหรือไง เดี๋ยวเจ้านั่นก็โกรธหรอกถ้าดันรู้เรื่องนี้ขึ้นมา ” เสียงเย็นเยียบเต็มไปด้วยความว่างเปล่าเอ่ยขึ้นเรียกให้คนถูกเรียกผินหน้ามามอง ใบหน้าจากเดิมที่เคยมีรอยยิ้มพลันราบเรียบเสียจนถ้าร่างก่อนหน้ามาเห็นคงไม่พ้นถูกตราหน้าว่าควรไปรักษาที่ศรีธันญาอีกเป็นเเน่
“ ช่างหัวมันสิ.. คนอย่างเจ้านั่นที่ดีเเต่เฝ้ามองมนุษย์ที่ตนหลงรักอย่างคนขี้ขลาดน่ะ ข้าจะไปสนทำไม.. ” ใช่.. หลงรักมนุษย์น้อยคนนั้น พระเจ้าผู้หลงรักเเละเฝ้าดูมนุษย์ชายคนนั้นตั้งเเต่ยังเยาว์วัย ..พระเจ้าที่เเท้จริง
“ บอกตัวเองว่าเป็นพระเจ้าทั้งที่ไม่ใช่ระวังจะโดนเบื้องบนสั่งลงโทษซะล่ะ ” รีออสยิ้มเย็นก่อนเดินหายไปจนลับสายตา ..ช่างสิ ..ใครสนกัน ลับหลังรีออสร่างสูงใหญ่คลุมผ้าสีดำปกปิดใบหน้าถอนหายใจออกมาเสียงดัง เขาล่ะเหนื่อยกับสหายทั้งสองคนจริงๆ คนหนึ่งก็หลงรักได้เเต่เฝ้าดู คนหนึ่งก็ยังคงไม่รู้ใจตัวเอง ..น่างสงสารมนุษย์น้อยผู้ตกอยู่ในบ่วงเเห่งรักนี้จริงๆ
.
.
.
.
ตึก ตึก ตึก
เสียงย่ำเท้าของหญิงสาวร่างระหงวิ่งไปตามทางป่าลึกชัน ในมือเปื้อนเลือดถือตะกร้าที่ด้านในมีห่อผ้าสีขาวที่มีลูกน้อยของตนหลับอยู่ด้วยความเร่งรีบ ร่างกายบอบบางถูกฉโลมไปด้วยเลือดเเละบาดเเผลน่ากลัวเธอรู้ดีว่าในไม่ช้าความตายจะคืบคานเข้ามาหาเเต่ก่อนจะถึงตอนนั้นลูกของเธอต้องปลอดภัย ! ใบหน้างามหอบตัวโยนพร้อมกระอักเลือดคำโตเธอวิ่งไปเรื่อยๆจนถึงลุ่มลำธารสักพักเหมือนเธอจะตัดสินใจอะไรได้บ้างมือเล็กจึงวางตะกร้าที่มีเด็กน้อยอยู่ลงบนผืนน้ำ ดาบคาตานะประจำตระกูลในรูปย่อส่วนถูกวางลงบนตะกร้าพร้อมกระดาษเเผ่นหนึ่งถูกยัดใส่ลงไป เธอมองหน้าลูกชายตัวน้อยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนปล่อยให้ตะกร้าใบนั้นลอยตามไปกับสายน้ำ เสียงสะอึกสะอื้นร่ำไห้ดังขึ้นอย่างเจ็บปวดหัวใจดวงน้อยบีบรัดเเน่นจนพานให้อึดอัด ..เเม่ขอโทษ ขอโทษที่อาจไม่ได้อยู่ดูเเลลูก ฮึก ขอให้ลูกปลอดภัย ขอให้คนใจบุญมาเจอลูกด้วยเถิด
“ ทางนั้น ! พวกมันอยู่ทางนั้น ! ” หญิงสาวหันไปมองคนพวกนั้นอย่างเคียดเเค้น เธอฝืนลุกขึ้นยืนเเละพาร่างกายอันปวกเปียกวิ่งหนีไปทางอื่นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ไม่ได้ ! เธอจะให้พวกมันเห็นลูกเธอไม่ได้เด็ดขาด ! คิดอย่างหมายมั่นเธอวิ่งหนีไปทั้งน้ำตานองหน้า ทำไมชีวิตของพวกเราต้องเป็นเเบบนี้กัน !
ลับหลังร่างของหญิงสาวเเละชายชะกันหลายสิบคนวิ่งหายเข้าไปในป่า บนสายน้ำที่พัดผ่านตะกร้าที่มีเด็กน้อยเเรกเกิดไม่รู้อิโหน่อิเหน่นอนอยู่ เเละนั่นก็คือตัวผมเอง เพนกวินไง ! ปากเล็กจิ้มลิ้มสีเเดงเบะออกย่างน่ารักก่อนเสียงร้องดังลั่นป่าพานให้นกเเตกตื่นโผปีกบินขึ้นฟ้าหนีไปจะตามมา ถามว่ารู้ได้ไงเหรอ.. ผมไม่ได้โง่นะเว่ยยเฮ้ยยย
_____________________________________________________________________________________________
รีไรท์บทนำเเล้วเน้อ ใครอ่านคงคิดว่าเนื้อเรื่องเเตกต่างจากของเดิมมากกก ซึ่งไรท์ไมนั้นได้คิดเเพลนนี้มาตั้งนานเเล้วเมื่ออยากรีไรท์ เอาเข้าจริงคืออยากลองใส่ (ยำ) มันเข้ามามากกว่า 555 ส่วนพระเจ้าปลอมนี่เขาซุ่มซ่ามจนเป็นเหตุให้น้องตายจริงๆนะคะ 555 เราขอเปลี่ยนเป็นให้น้องเพนรู้ชื่อรีออสตอนบทนำเลยนะคะส่วนธาตุสายอันนี้เราเอาออกเเละจุดอ่อนให้เดี๋ยวน้องเทพเกิน ตอนเเรกอาจมาช้าหน่อยเเต่ก็มานะจ้ะ
พระเจ้าที่เเท้จริงผู้หลงรักมนุษย์คือใคร ? ชายหนุ่มปกปิดใบหน้าคือใคร ? ทำไมรีออสต้องบอกว่าตัวเองเป็นพระเจ้าทั้งที่ไม่ใช่ ? หญิงสาวปริศนานั่นเป็นใคร ? เเล้วทำไมต้องถูกตามล่าด้วย อันนี้รอเฉลยปมเอาเองนะเออ 5555 เรื่องนี้ไม่เครียด ไม่ดราม่า มีเเต่ความฮา กาวเเละฟินเท่านั้น 5555
เเถม..
ชื่อ : รีออส
สถานะ : พระเจ้า (ปลอม)
นิสัยปัจจุบันตามที่น้องเพนคิด : กวนตีน บ้า สติไม่ดี
(รูปยังไม่มี)
ชื่อ : ??
สถานะ : ชายใส่ผ้าคุม
นิสัย : ??
(รูปยังไม่มี)
ชื่อ : ??
สถานะ : พระเจ้า (ที่เเท้จริง)
นิสัย : ??
มาอัพเถอะะะะะะะ ( TДT)
ท่านมุราซากิบาระมาเป็นพระเจ้าได้เช่นไร