ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
  \"แอน...กินข้าวกันเถอะ...\" 
เสียงใสๆน่ารักๆดังขึ้น มันทำให้แอนตื่นจากพะวังทั้งหมด เสียงนี้...เสียงของคนที่คุ้นเคย...เสียงของ...
  \"เมย์\" 
แอนเรียกชื่อของหญิงสาวอย่างเหม่อลอย
  \"หือ?มีอะไรเหรอ\"
เมย์ถามพร้อมกับนั่งลงข้างๆในขณะที่แอนยังนั่งปั่นงานวิชาวิทยาศาสตร์ที่ต้องส่งภายในชั่วโมงนี้ ภายในห้องเรียนสี่เหลี่ยมนี้ หลงเหลือเพียงแอนละเมย์เท่านั้น
  \"เมย์ไปเถอะ...เราต้องทำงานส่งอ่าอีก15นาทีเราตามไปนะ\"
แอนพูดในขณะที่มือข้างขวาเขียนงานอย่างลวกๆ
  \"อ้าว?แอน...อีก15นาทีก็เที่ยงครึ่งอะดิ เราพักถึงบ่ายโมง แอนจะเอาเวลาที่ไหนไปกินข้าว?\"
เมย์ถามด้วยสีหน้าท่าทางที่เป็นห่วง
  \"ช่างเหอะเมย์ เราไม่กินก็ได้...เมย์รีบไปกินเถอะ\"
แอนพูด โดยไม่ได้สนใจเมย์เลย...
  \"ไม่!แอนจะให้เราทิ้งเพื่อนได้ไง?\"
เมย์รีบพูดสวนขึ้นทันที
แอนสะดุ้งกับคำพูดของเมย์ทันที เพื่อน...อา...แอนได้ฟังคำนี้แล้วรู้สึกเศร้าจับใจ...เพื่อน...เมย์คิกดับเราแค่เพื่อน...แอนยอมรับความจริงข้อนี้ดี...สาวน้อยน่ารักที่คนทั้งระดับชั้นม.3โหวตให้ว่าหน้าตาดีที่สุด!มีรึที่จะมาสนใจทอมอย่างแอน...ใช่!แอนชอบเมย์...ชอบมาตั้งแต่ม.1จนตอนนี้แอนเรียนอยู่ม.3...ความรู้สึกที่แอนมีให้เมย์ก้ยังไม่เคยเปลี่ยน แต่แอน...ก็ยังไม่ได้บอกความในใจให้เมย์รับรู้ซักที...
  \"เมย์ไปเถอะ...เดี๋ยวเราตามไปนะ\"
แอนบอกกับเมย์
  \"ไม่!ไหนๆงานเหลืออีกเยอะมั้ย?\"
เมย์ถามพร้อมกับหยิบงานที่วางอย่างสะเปะสะปะบนโต๊ะของแอนมาดูอย่างพินิจพิจารณา
  \"เราต้องจดงานในสมุด...เหลืออีก1ย่อหน้า แล้วก็ใบงานที่เมย์ถืออยู่นั่นแหละ\"
แอนพูดโดยไม่มองหน้าเมย์ แอนจดงานอย่างขยันขันแข็ง โดยไม่รู้ตัวเลยว่า...เมย์กำลังจ้องมองแอนอยู่ พร้อมกับยิ้มเล็กๆที่มุมปาก..
.
  \"แอน...งั้นเราช่วยนะ\"
เมย์อาสาพร้อมกับยิ้มหวาน^_^
  \"อย่าเหอะ...เราไม่อยากให้เมย์ลำบาก\"
แอนพูดพลางจดงานพลาง โดยไม่รู้เลยว่า ใบหน้าอันน่ารักบัดนี้ได้งอนเป็นตูดเป็ดไปแล้ว...ถ้าหากใครที่ไม่รู้จัก2คนนี้เดินผ่านไปผ่านมา...คงนึกว่าสองคนนี้เป็น...แฟน...กันแน่นอน...
  \"นะ...แอน...นะ\"เมย์อ้อนวอนพร้อมกับโผเข้าไปควงแขนแอน เอาใบหน้าฟอเฟียบริเวณหัวไหล่ของแอน มันทำให้แอนเขินและจั๊กจี้ไม่ใช่น้อย
  \"ฮ่าๆๆๆ พะ...พอ..ละ...แล้ว..มะ..เมย์...เรา...จะ...จั๊ก...กะ.....ฮ่าๆๆๆๆ\"
แอนหัวเราะเหมือนคนบ้า แทบพูดไม่ออก แอนเป็นคนบ้าจี้มาก แถมตอนนี้...หน้าของแอนได้กลายเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว...
  \"งั้นให้เราช่วยนะ\"
เมย์อาสาพร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กับชัยชนะของตน
  \"ช่วยก็ช่วยสิ...\"
แอนพูด แต่ใบหน้ายังคงแดงอยู่ แอนรีบก้มหน้าก้มตาทำงาน ถึงแม้ว่าแอนจะไม่ชอบทำงานมากนัก แต่ในเวลานี้แอนกลับอยากหยุดเวลาไว้เพียงเท่านี้ ช่วงเวลาที่มีความสุข...ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเมย์เพียงสองคน...
  \"แอน...วันจันทร์เรามีสอบFinal พรุ่งนี้เรามาติวด้วยกันนะ\"
เมย์ชวนแอน...ปากก็ชวนไป...ส่วนมือก็ทำงานไป...
  \"วันเสาร์วันเดียวเองเหรอ?\"
O_O?แอนถาม
  \"ไม่ๆๆๆวันเสาร์กับอาทิตย์น่ะ!\"
เมย์รีบตอบทันที>_<
  \"อืม...ไปกันกี่คนล่ะ?\"
แอนถามต่อ
  \"อะ...เอ่อ...ก็...เราสองคนไง\"
เมย์ตอบ///^_^///
เมื่อสิ้นสุดคำตอบของเมย์แอนก็จดงานเสร็จพอดี...แอนเงยหน้าขึ้นมามองเมย์อย่างช้าๆ ใบหน้าใสซื่อกำลังทำงานอยู่ มองจากใบหน้าก็รู้แล้วว่า...เมย์ชวขนด้วยความบริสุทธิ์ใจ  แอนรู้สึกชอบเมย์มากขึ้น จนชักไม่แน่ใจแล้วล่ะสิว่า...นี่เป็นแค่ชอบจริงๆรึเปล่า?หรือว่าตอนนี้มันได้กลายเป็นความรักแล้ว....
  \"อืม...ได้สิ\"
แอนตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึมซ่อนอารมณ์ที่แท้จริงไว้V_V
  \"ู^_^\"
เสี้ยววินาทีนั้นเอง...เมย์หันมายิ้มให้กับแอน ตอนนั้นจิตใจของแอนล่องลอยไปไกลแทบจะกู่ไม่กลับ แอนชักมั่นใจแล้วสิ...ว่านี่คือความรัก
เมย์...เธอกำลังปล่อยให้คนคนนี้คิดไปเอง เมย์...เธอได้ให้ความหวังกับฉัน...เมย์...เธอรู้มั้ยว่า...เพื่อนคนนี้รักเธอมากแค่ไหน...เมย์...เรา...รัก...เมย์
แอนได้แค่พูดในใจ เมย์ไม่ได้รับรู้อะไรเลย แอนมองหน้าเมย์อย่างรักใคร่ ส่วนเมย์..ก็หันมาสบตาแอนและยิ้มให้เป็นบางครั้ง...เพียงเท่านี้...มันก็ทำให้แอนมีความสุขแล้ว...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เสียงใสๆน่ารักๆดังขึ้น มันทำให้แอนตื่นจากพะวังทั้งหมด เสียงนี้...เสียงของคนที่คุ้นเคย...เสียงของ...
  \"เมย์\" 
แอนเรียกชื่อของหญิงสาวอย่างเหม่อลอย
  \"หือ?มีอะไรเหรอ\"
เมย์ถามพร้อมกับนั่งลงข้างๆในขณะที่แอนยังนั่งปั่นงานวิชาวิทยาศาสตร์ที่ต้องส่งภายในชั่วโมงนี้ ภายในห้องเรียนสี่เหลี่ยมนี้ หลงเหลือเพียงแอนละเมย์เท่านั้น
  \"เมย์ไปเถอะ...เราต้องทำงานส่งอ่าอีก15นาทีเราตามไปนะ\"
แอนพูดในขณะที่มือข้างขวาเขียนงานอย่างลวกๆ
  \"อ้าว?แอน...อีก15นาทีก็เที่ยงครึ่งอะดิ เราพักถึงบ่ายโมง แอนจะเอาเวลาที่ไหนไปกินข้าว?\"
เมย์ถามด้วยสีหน้าท่าทางที่เป็นห่วง
  \"ช่างเหอะเมย์ เราไม่กินก็ได้...เมย์รีบไปกินเถอะ\"
แอนพูด โดยไม่ได้สนใจเมย์เลย...
  \"ไม่!แอนจะให้เราทิ้งเพื่อนได้ไง?\"
เมย์รีบพูดสวนขึ้นทันที
แอนสะดุ้งกับคำพูดของเมย์ทันที เพื่อน...อา...แอนได้ฟังคำนี้แล้วรู้สึกเศร้าจับใจ...เพื่อน...เมย์คิกดับเราแค่เพื่อน...แอนยอมรับความจริงข้อนี้ดี...สาวน้อยน่ารักที่คนทั้งระดับชั้นม.3โหวตให้ว่าหน้าตาดีที่สุด!มีรึที่จะมาสนใจทอมอย่างแอน...ใช่!แอนชอบเมย์...ชอบมาตั้งแต่ม.1จนตอนนี้แอนเรียนอยู่ม.3...ความรู้สึกที่แอนมีให้เมย์ก้ยังไม่เคยเปลี่ยน แต่แอน...ก็ยังไม่ได้บอกความในใจให้เมย์รับรู้ซักที...
  \"เมย์ไปเถอะ...เดี๋ยวเราตามไปนะ\"
แอนบอกกับเมย์
  \"ไม่!ไหนๆงานเหลืออีกเยอะมั้ย?\"
เมย์ถามพร้อมกับหยิบงานที่วางอย่างสะเปะสะปะบนโต๊ะของแอนมาดูอย่างพินิจพิจารณา
  \"เราต้องจดงานในสมุด...เหลืออีก1ย่อหน้า แล้วก็ใบงานที่เมย์ถืออยู่นั่นแหละ\"
แอนพูดโดยไม่มองหน้าเมย์ แอนจดงานอย่างขยันขันแข็ง โดยไม่รู้ตัวเลยว่า...เมย์กำลังจ้องมองแอนอยู่ พร้อมกับยิ้มเล็กๆที่มุมปาก..
.
  \"แอน...งั้นเราช่วยนะ\"
เมย์อาสาพร้อมกับยิ้มหวาน^_^
  \"อย่าเหอะ...เราไม่อยากให้เมย์ลำบาก\"
แอนพูดพลางจดงานพลาง โดยไม่รู้เลยว่า ใบหน้าอันน่ารักบัดนี้ได้งอนเป็นตูดเป็ดไปแล้ว...ถ้าหากใครที่ไม่รู้จัก2คนนี้เดินผ่านไปผ่านมา...คงนึกว่าสองคนนี้เป็น...แฟน...กันแน่นอน...
  \"นะ...แอน...นะ\"เมย์อ้อนวอนพร้อมกับโผเข้าไปควงแขนแอน เอาใบหน้าฟอเฟียบริเวณหัวไหล่ของแอน มันทำให้แอนเขินและจั๊กจี้ไม่ใช่น้อย
  \"ฮ่าๆๆๆ พะ...พอ..ละ...แล้ว..มะ..เมย์...เรา...จะ...จั๊ก...กะ.....ฮ่าๆๆๆๆ\"
แอนหัวเราะเหมือนคนบ้า แทบพูดไม่ออก แอนเป็นคนบ้าจี้มาก แถมตอนนี้...หน้าของแอนได้กลายเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว...
  \"งั้นให้เราช่วยนะ\"
เมย์อาสาพร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กับชัยชนะของตน
  \"ช่วยก็ช่วยสิ...\"
แอนพูด แต่ใบหน้ายังคงแดงอยู่ แอนรีบก้มหน้าก้มตาทำงาน ถึงแม้ว่าแอนจะไม่ชอบทำงานมากนัก แต่ในเวลานี้แอนกลับอยากหยุดเวลาไว้เพียงเท่านี้ ช่วงเวลาที่มีความสุข...ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเมย์เพียงสองคน...
  \"แอน...วันจันทร์เรามีสอบFinal พรุ่งนี้เรามาติวด้วยกันนะ\"
เมย์ชวนแอน...ปากก็ชวนไป...ส่วนมือก็ทำงานไป...
  \"วันเสาร์วันเดียวเองเหรอ?\"
O_O?แอนถาม
  \"ไม่ๆๆๆวันเสาร์กับอาทิตย์น่ะ!\"
เมย์รีบตอบทันที>_<
  \"อืม...ไปกันกี่คนล่ะ?\"
แอนถามต่อ
  \"อะ...เอ่อ...ก็...เราสองคนไง\"
เมย์ตอบ///^_^///
เมื่อสิ้นสุดคำตอบของเมย์แอนก็จดงานเสร็จพอดี...แอนเงยหน้าขึ้นมามองเมย์อย่างช้าๆ ใบหน้าใสซื่อกำลังทำงานอยู่ มองจากใบหน้าก็รู้แล้วว่า...เมย์ชวขนด้วยความบริสุทธิ์ใจ  แอนรู้สึกชอบเมย์มากขึ้น จนชักไม่แน่ใจแล้วล่ะสิว่า...นี่เป็นแค่ชอบจริงๆรึเปล่า?หรือว่าตอนนี้มันได้กลายเป็นความรักแล้ว....
  \"อืม...ได้สิ\"
แอนตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึมซ่อนอารมณ์ที่แท้จริงไว้V_V
  \"ู^_^\"
เสี้ยววินาทีนั้นเอง...เมย์หันมายิ้มให้กับแอน ตอนนั้นจิตใจของแอนล่องลอยไปไกลแทบจะกู่ไม่กลับ แอนชักมั่นใจแล้วสิ...ว่านี่คือความรัก
เมย์...เธอกำลังปล่อยให้คนคนนี้คิดไปเอง เมย์...เธอได้ให้ความหวังกับฉัน...เมย์...เธอรู้มั้ยว่า...เพื่อนคนนี้รักเธอมากแค่ไหน...เมย์...เรา...รัก...เมย์
แอนได้แค่พูดในใจ เมย์ไม่ได้รับรู้อะไรเลย แอนมองหน้าเมย์อย่างรักใคร่ ส่วนเมย์..ก็หันมาสบตาแอนและยิ้มให้เป็นบางครั้ง...เพียงเท่านี้...มันก็ทำให้แอนมีความสุขแล้ว...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น