คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
ทร่ามกลางท้องฟ้าสีครามมีก้อนเมฆลอยเด่นประดับอย่างมากมายแต่แปลกนะ...ที่ฉันมองเห็นทุกอย่างเป็นสีชมพูจะเรียกว่าอะไรดีละ ? ฉันกำลังตกหลุมรักละมั้ง...
สารภาพแบบไม่อายกันเลยดีกว่า ฉันขิมเด็กมัธยมปลายโรงเรียนออสมีเซียฉันได้ชื่อว่าเป็นไม้ประดับของห้อง 4/6 เลยก็ว่าได้เรื่องตกหลุมรักนะหรอ....ฉันแอบชอบพี่ธามตอนนี้เขาเป็นถึงประธานนักเรียนคนใหม่ เท่าที่จำได้คงสามปีมาแล้วละที่ฉันชอบเขามาสำหรับบางคนอาจจะแค่ระยะเวลาสั้นๆ แต่สำหรับฉันยาวนานมากเลยละ ที่ต้องคอยแอบมองคนที่ตัวเองชอบอยู่ห่างๆ ไม่มีสิทธิออกเสียงหรือสารภาพออกไป แต่เรื่องความรักฉันเชื่อว่ามันต้องใช้เวลาสำหรับฉันอาจจะนานหน่อยแต่ฉันเชื่อนะว่าเขาจะต้องรักฉันไม่วันใดก็วันนึง....
"เฮ้! ขิมนั่งเขียนอะไรอยู่อะได้เวลาเข้าแถวแล้ว"คาเรียตะโกนเข้ามาภายในห้องเรียนที่ฉันนั่งอยู่ ทำให้ฉันสะดุ้งแทบตกจากเก้าอี้
"นี่คาเรียฉันบอกกี่รอบแล้วว่าเวลาจะเรียกให้เลิกตะโกนมันตกใจนะ"ฉันพูดขึ้นพลางเก็บของลงใต้เกะ
"ใครจะรู้ละค่ะว่าคุณแม่ขิมจะนั่งเหม่อขนาดนี้"คาเรียพูดไปพร้อมกับท่าทางยียวนกวนประสาท
"รออยู่"คำพูดตัดประโยคง่ายๆสั้นๆ วิลาไง!
"โถ่ๆ คุณป้าวิลาก็ไม่ค่อยประสบอารมณ์เหมือนเดิมเลยนะคะ"คาเรียตอบ
"หรือฉันต้องดัดเสียงบ้างทำท่าทีเหมือนเด็กไม่เต็มบ้างแบบเธอละ ?" วิลาตอบกลับ
"พอก่อนเถอะค่ะทั้งป้าๆและ...."
"ขิม!!"ฉันยังพูดไม่ทันจบประโยคก็โดนตัดหน้าด้วยคาเรีย
กริ๊งงงงง ๆ ๆ เสียงกริ่งโรงเรียนดังขึ้น
"ซวยแล้ววว"เราสามคนประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน
"วิ่ง!!" วิลาตะโกนขึ้น
.
.
.
"ฉันก็ไม่เข้าใจนะว่าประธานคนใหม่ของโรงเรียนแต่งตั้งทั้งทีทำไมถึงลงมาช้า ?"
ช่วงไรต์เตอร์ มาอัพให้ก่อนส่วนนึงนะคะส่วนตอนต่อไปเนื้อหาจะยาวกว่านี้ 2-3เท่าแน่นอน ส่วนกำหนดการลงจะพยายามอัพทุก2วันนะคะ
ประธานคนใหม่แต่งตั้งทั้งทีขิมกลับซวยลงมาช้าในวันนี้พอดีเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปรอติดตามน้าา <3
ความคิดเห็น