ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น
(CR.ออนุาเ้าอรูป่ะ)
~~~ลูหมู รับสายสามี้วยรับ~~~
ผมล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออมาาระเป๋าาเ อย่ารีบร้อนเเละเร่่วน
(อยู่ไหน)
"โรอาหารึนิเทศฯ"
(ำลัลไป)
"อือ" ผมอบรับปลายสายไป
(พูีๆ)
"แบมรู้เเล้ว รีบมานะมาร์"
(รับ)
ผมับมาร์เราเป็นแฟนันมาั้เเ่ผมอยู่ม.ปลาย พอเรียนมหาลัยเรา็ไ้อยู่มหาลัยเียวันแ่นละะ อนนี้พวเราอยู่ปีสอันเเล้ว ไม่น่าเื่อว่าผมับมาร์รบันมาไ้5ปีแล้ว มาร์เรียนบริหารเพราะ้อไปสืบทอิารอทาบ้าน เออ!!! ผมลืมบอไปมาร์เป็นลูรึ่ไทย-อเมริา ที่บ้านมาร์มีิาร้านอสัหาฯที่ให่ที่สุในอเมริา้วย ีวิมาร์อนอยู่ที่อเมริาเป็นัุ่ายีๆนี้เอ ส่วนผมื่อแบมแบมที่บ้านผมทำิารเี่ยวับศิลปะาร่อสู้ เเละบริษัทรัษาวามปลอภัยอี้วย แ่ผมันเลือเรียนนิเทศฯเพราะอยาเป็นไ์ พี่ายอผมเเ่ละน็ามใผมมาๆๆๆ ผมมีพี่าย3น (หล่อมา)อวยพี่ายัวเอไปอี
"ะวาสายเเล้วนะ"
(รันะ) ปลายสายเอ่ยึ้น
"รั....ัน"
แล้วผม็วาสายไป เพื่อนสนิทอผมหันมามอหน้าเเล้วทำท่าเหมือนอยาะอาเียนะเ็มประา
"สามี"
"อืม...."
"อิา" พร้อมับทำัวบิไปบิมา
"ยอแ็มีแฟนไหมล่ะ" ผมย้อนเพื่อนสนิทไป
ยอเเเป็นเพื่อนสนิทอผมเพียนเียว เาน่ารัเเละนิสัยีมาๆๆๆๆๆๆ เป็นลูุหนูเอาเเ่ใ ที่บ้านอยอเเทำเี่ยว่ายเพล เเละที่สำัเลยแฟนอยอเเ็เป็นเพื่อนับมาร์เรียนบริหาร เเ็สันมีิารวิทยุเเละโทรทัศน์ที่ประเทศีนเเละฮ่อ ยอเเหวเเ็สันเเละรัมาเเ่ไม่่อยเเสออ
"เลิบ้าเเบม..."
"อิอิอิ"
"เลิหัวเราะเลยนะ" ยอแยื่นมือมาปิปาผม
"แบม"ผมหันไปามเสียเรีย
"มาร์" พร้อมับวัมือให้เารีบมานั่ที่โ๊ะ เเ็สัน็มา้วยพอเินมาถึโ๊ะ็ไปนั่ฝั่ยอเเแล้ว็บหัวลไปที่ไหล่อยอเเเเบบอ่อนๆ
"เหนื่อย" ยอเเถาม
"เปล่า...เเ่อ้อน" ผมมอสอนเเล้ว็ำ รัันมาเเ่ไหนถามใู
"อ้วน" ผมึละสายาาเพื่อนไปมอนที่นั่้าผม
"ว่า"
"อะไริหน้า" มาร์ไม่ไ้เเ่พูเเ่ใ้มือเ็สิ่ที่ิอยู่บนหน้าผมออเเล้วับสิ่นั้นใส่ปาอัวเอ
"ทะ...ทำอะไร"
"้าวิแ้ม็เเ่เอาออ" มาร์็อบมาแบบนิ่ๆ
"แล้วเอาใส่ปาทำไม...ทำไมไม่เอาทิ้อะ"
"็มาร์หิว" อบออมาแบบมึนๆ
"หิว็ไปื้อ้าวมาินสิ" มาร์สายหน้าไปมา
"ทำไม" ผมถามลับไปอีรั้
"ไม่ไ้หิว้าว"
"อ้าว!! แล้วมาร์หิว....อะไรอะ"
"หิวเเบม"~~~~~
".........."
วามั้อั้ใในารพูเเบบนั้นอมาร์ ทำให้ผมไปไม่เป็น เเละไม่รู้ทำไมผมึเผลอยิ้มออมา รุ่นพี่รุ่นน้อที่เินผ่านไปผ่านมาในโรอาหาร่ามอมาที่พวเราเเล้วพาันุบิบอะไร็ไม่รู้ พร้อมับทำหน้ายิ้มๆเเล้ว็หัวเราะันิั ผมึหันไปเอ่ยเรียื่อน้าๆผม้วยเสียุ
"มาร์!!!!!!"
"มีเรียนอีไหม" ผมึสายหัวเป็นำอบ
"ลับเลยนะ"ผม็พยัหน้าเป็นำอบ
"ันูลับเลยนะไอ้เเ็....มีอะไร็โทรไปเเล้วัน"
"เออ....ูนึว่ามึลืมไปเเล้วว่ามีูับยอเเนั่อยู่รนี้้วย เพราะมั่วเเ่สร้าโลอยู่ันเเ่สอน"
"แบมลับ่อนนะ ยอเเ" ผมหันไปพูับเพื่อนพร้อมยมือโบไปโปมา
"ไปอนโมาร์....หรือว่าลับบ้าน"
"ที่บ้านไม่มีนอยู่เลย พวพี่ๆไปทำาน่าัหวัันหมอะ"
"ไปอนโมาร์....แบมะเเวะื้ออะไรไหม"
มาร์หันมาถามผมพร้อมับเปิประูรถให้ผมเ้าไปนั่ พอผมเ้าไปนั่ยัไม่ทันให้ำอบมาร์ ร่าสู็นั่ยอๆพร้อมับพูึ้นว่าว่า
"ิถึ.....เเบมไม่ไ้ไปนอนอนโมาร์เลย เพราะมั่วเเ่อ้อนพี่ๆ"
"็เเบมิถึ"
"แ่ไม่ิถึมาร์"
"ไม่ใ่นะ....็เเบมเอมาร์ทุวัน เเ่พวพี่ๆไม่่อยไ้อยู่พร้อมหน้าัน4นเลย"
"แบม็เอาเเ่อ้อนพวพี่ๆไม่เยอ้อนมาร์"
"ทำไมอเเัวันนี้.....หือ"พร้อมับเอามือไปลูบเเ้มอมาร์เเล้วเลี่ยไปเลี่ยมา
"อยาไ้อะไร"
"แบม....."
"ฮึอ. ..."
"มาร์อยาไ้แบม"
อนเเรมาเเล้วนะ่ะ
เียนอมเมน์เ้ามาพูุยันไ้นะ
ฝาเเร์ หัวใ้วยนะ
ฝาิาม้วย่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น