ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเดินทางอันแสนสั้น
- - - - - -ในเรื่องนี้เฟรินจะเป็นผู้หญิงตลอดนะคะ เอวิเดสไม่มีงบทำแหวนใหม่ค่ะ ฮี่ๆๆๆ- - - - - - -
รถม้าเทียมเกวียนขบวนหนึ่งควบปุเลงๆ ไปตามถนนสายเล็กสีน้ำตาล แสงอาทิตย์ของวันใหม่สาดส่องไปทั่วผืนดิน
ที่กลับมาอุดมสมบูรณ์เช่นแต่ก่อน สองข้างทาง เป็นทุ่งหญ้ากว้างสลับกับเนินเขาสีเขียวที่ถูกแต่งแต้มสีสันด้วยดอกไม้
นานาพันธุ์ มองเห็นฟาร์มเลี้ยงสัตว์และบ้านเรือนที่ตั้งอยู่ลิบๆ
\"เฟริน..เฟริน..ตื่นได้แล้ว\" เสียงเรียกครั้งที่ 9จากเพื่อนซี้นักฆ่า คิล ฟิลมัส \"เฟรินตื่นได้แล้วเฟ้ย!\"
\"อื้อ....หืม ยังเช้าอยู่เลยคิล\" ปากสวยๆเริ่มทำงาน \"น่า...ขอฉันนอนต่ออีกซัก- -\"
\"ไม่ได้!\" อ้อ ลืมไปได้ยังไงว่าไอ้น้ำแข็งก็อยู่ในเกวียนด้วย
\"ทำไมจะไม่ได้ คาโล\"เฟรินหรือเฟริโอน่าที่เริ่มฉุน เอ่ยปากถามพลางแยกเขี้ยว \"นายไม่มีสิทธิ์มาสั่ง เฟริน เดอเบอโรว์
คนนี้หรอกนะเฟ้ย\" เสียงประกาศชัดเจนจากหัวขโมยตัวแสบ
คิลยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนเอ่ย \"ใช่..แต่คาโลมันก็น่าจะมีสิทธิ์ สั่งเจ้าหญิงเฟริโอน่า เกรเดเวล ว่าที่พระชายา ในอนาคตนิ ใช่มะคาโล\"
คำพูดนั้นเล่นงานดวงหน้าคนฟัง ทั้งสองคนขึ้นสีก่ำเป็นลูกตำลึงสุก
\"ใครจะไปแต่งกับไอ้แข็งงี่เง่า!\" เฟรินพูดก่อนก้มหน้างุดด้วยความอาย ซึ่งเรียกรอยยิ้มจากมุมปากเจ้าชายได้เป็นอย่างดี
ก่อนจะพูดต่อ \"เออ..พวกแกก็เอาแต่รุมฉันอยู่ฝ่ายเดียว..ใช่สิ..ฉันมันหญิงไม่ใช่ ชายก็ไม่- -\"
\"นายเป็นผู้หญิง..เฟริน\" เสียงเรียบๆตอกกลับมา เฟรินทำเสียงจึ๊กจั๊กในลำคอ \' ผับผ่าสิ..ไม่น่าไปรักมันเลย..ไอ้ขี้เก๊ก \'
\"ช่าย--แถมนายยังเป็นเจ้าหญิงคนสำคัญซะด้วยสิ - - ทั้งเดมอส บารามอส....และโดยเฉพาะคาโน- -\" \"ไอ้คิล!ถ้าแกยังไม่
ยอมหุบปาก ฉันถีบแกตกเกวียนจริงๆนะเอ้า!\" เจ้าหล่อนพูดพลางลุกขึ้นจะสาธิตวิธีปฏิบัติ ด้วยท่าทางที่ไม่สมหญิง
\"กึกๆๆๆ...ก๊ากๆๆๆๆๆ\" เสียงหัวเราะลั่นจากปากนักฆ่า เออ... ปล่อยมันไปก่อน เห็นหน้าเวลามันยิ้มแล้วเราก็รู้สึกสบายใจ....ยังไม่อยากทำนักฆ่าพิการ ( เก่งจริงจริ๊ง - -Mfecala )
ก่อนตัวเองจะนั่งลงริมหน้าต่างเกวียน ทอดสายตามองออกไป ชมทิวทัศน์ด้านนอก
แสงอาทิตย์อ่อนๆ ส่องกระทบร่างให้เห็นใบหน้ารูปไข่ เรือนผมสีน้ำตาล ปากสีชมพูบางแต่ดูอวบอิ่ม กับแผลใต้ตาซ้าย
ที่ดูจะชัดขึ้นเล็กน้อย หลังจากที่เจ้าตัวพยายามใช้ขวานจามลังไม้เมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งตอนนี้เจ้าหญิงตัวแสบไม่ได้รู้สึกตัวเลย.....
ว่ากำลังถูกสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่.........
..หืม?..
...ทางแบบนี้..คุ้นๆแฮะ..อืม..ทุ่งหญ้าแบบนี้ เนินเขาลักษณะนี้..อืม.....เจ้าหล่อนใช้สมองประมวลผลอยู่ครู่หนึ่ง นัยน์ตาระยับพราว ก่อนเอ่ยปากถามด้วยเสียงที่ตื่นเต้นระคนดีใจ
\"เฮ้ย! นี่เข้าชานเมืองเอดินเบิร์กแล้วนี่หว่า..ใช่ไหม๊วะ?\".....
\"แล้วนายคิดว่าไงล่ะ\"
\"ไอ้โร! ทำไมแกถึงชอบมาข้างหลังฉันเรื่อยเลยวะ\"
\"นายตกใจ?\" โรพูดพลางมองหน้าเจ้าคนถาม ที่กำลังใช้มือกุมอก หายใจเข้าออกลึกๆ
\"ใคร้!ใคร...ใครว่าฉันตกใจ\" คนถูกถามรีบแก้ตัว เจ้าของนัยน์ตาสีเขียวกระตุกยิ้มน้อยๆ
\"ว่าแต่ว่า นายมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กันฮึ\"
คนถูกถามยกน้ำชาที่ยังเหลืออยู่เล็กน้อยขึ้นมาจิบ นัยน์ตาสีเขียวจับจ้องใบหน้าสาวน้อยที่นั่งอยู่ตรงหน้า (ตอนนี้คาโลเหล่นิดๆ) ก่อนเอ่ยปาก
\"ฉันมาตอนนายหลับน่ะ .. อีกอย่าง...นายคงไม่คิดว่า เกวียนใหญ่อย่างนี้จะให้พวกนายนอนกันแค่ 3 คนหรอกนะเฟริน\"
\"สรุปว่าเมื่อคืนนายโดนไล่มา?\" คิลที่นั่งฟังอยู่นาน ถามขึ้น
\"เปล่า..ฉันอยากมาเอง\" โรพูด มองเฟรินทางหางตา เจ้าชายแห่งคาโนวาลลดระดับหนังสือที่อ่านอยู่ลง จ้องเจ้าคนที่อ้างว่าเป็นขอทานตาไม่กระพริบ
\"เกวียนที่ฉันนั่งมามีคนประมาณ 5-6 คน ฉันก็เลยเสียสละมานอนที่เกวียนนี้แทน...ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก\" ประโยคสุดท้ายจบก็เงยหน้าขึ้น สบตากับเจ้าชายน้ำแข็งตรงๆ ส่งยิ้มมุมปากแบบท้าทาย
\"แล้ว.....ฉันก็ตื่นมาทัน..ฟังเรื่องเจ้าหญิงคนสำคัญ ว่าที่พระชายาของเจ้าชายแห่งคาโนวาล\" โรพูดน้ำเสียงแบบไม่ใส่ใจ
เฟรินที่รู้สึกว่าใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว ก็รีบเปลี่ยนเรื่องพูด
\"อะ..เอ่อ..อื้ม..แปลกนะโร..เอ่อตอนตื่นฉันไม่ยักกะเห็นแก\" เฟรินพูดรวดเดียวจบ พลางยิ้มพอใจกับเรื่องที่คิดขึ้นมาได้เร็วที่สุด
\"....\"
\'ก็แล้วนายเคยสนใจฉันด้วยเหรอ..เฟริโอน่า\' เสียงในใจดังขึ้น
\'มีทางเป็นไปได้ไหมที่เราจะเป็นมากกว่าเพื่อนกับเพื่อน- - -หรือ- - -นายกับทาส\'
ภาษาอาจจะห้วนๆไปหน่อยนะคะ ต้องขออภัย
แล้วจะมาต่ออีกค่ะ
รถม้าเทียมเกวียนขบวนหนึ่งควบปุเลงๆ ไปตามถนนสายเล็กสีน้ำตาล แสงอาทิตย์ของวันใหม่สาดส่องไปทั่วผืนดิน
ที่กลับมาอุดมสมบูรณ์เช่นแต่ก่อน สองข้างทาง เป็นทุ่งหญ้ากว้างสลับกับเนินเขาสีเขียวที่ถูกแต่งแต้มสีสันด้วยดอกไม้
นานาพันธุ์ มองเห็นฟาร์มเลี้ยงสัตว์และบ้านเรือนที่ตั้งอยู่ลิบๆ
\"เฟริน..เฟริน..ตื่นได้แล้ว\" เสียงเรียกครั้งที่ 9จากเพื่อนซี้นักฆ่า คิล ฟิลมัส \"เฟรินตื่นได้แล้วเฟ้ย!\"
\"อื้อ....หืม ยังเช้าอยู่เลยคิล\" ปากสวยๆเริ่มทำงาน \"น่า...ขอฉันนอนต่ออีกซัก- -\"
\"ไม่ได้!\" อ้อ ลืมไปได้ยังไงว่าไอ้น้ำแข็งก็อยู่ในเกวียนด้วย
\"ทำไมจะไม่ได้ คาโล\"เฟรินหรือเฟริโอน่าที่เริ่มฉุน เอ่ยปากถามพลางแยกเขี้ยว \"นายไม่มีสิทธิ์มาสั่ง เฟริน เดอเบอโรว์
คนนี้หรอกนะเฟ้ย\" เสียงประกาศชัดเจนจากหัวขโมยตัวแสบ
คิลยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนเอ่ย \"ใช่..แต่คาโลมันก็น่าจะมีสิทธิ์ สั่งเจ้าหญิงเฟริโอน่า เกรเดเวล ว่าที่พระชายา ในอนาคตนิ ใช่มะคาโล\"
คำพูดนั้นเล่นงานดวงหน้าคนฟัง ทั้งสองคนขึ้นสีก่ำเป็นลูกตำลึงสุก
\"ใครจะไปแต่งกับไอ้แข็งงี่เง่า!\" เฟรินพูดก่อนก้มหน้างุดด้วยความอาย ซึ่งเรียกรอยยิ้มจากมุมปากเจ้าชายได้เป็นอย่างดี
ก่อนจะพูดต่อ \"เออ..พวกแกก็เอาแต่รุมฉันอยู่ฝ่ายเดียว..ใช่สิ..ฉันมันหญิงไม่ใช่ ชายก็ไม่- -\"
\"นายเป็นผู้หญิง..เฟริน\" เสียงเรียบๆตอกกลับมา เฟรินทำเสียงจึ๊กจั๊กในลำคอ \' ผับผ่าสิ..ไม่น่าไปรักมันเลย..ไอ้ขี้เก๊ก \'
\"ช่าย--แถมนายยังเป็นเจ้าหญิงคนสำคัญซะด้วยสิ - - ทั้งเดมอส บารามอส....และโดยเฉพาะคาโน- -\" \"ไอ้คิล!ถ้าแกยังไม่
ยอมหุบปาก ฉันถีบแกตกเกวียนจริงๆนะเอ้า!\" เจ้าหล่อนพูดพลางลุกขึ้นจะสาธิตวิธีปฏิบัติ ด้วยท่าทางที่ไม่สมหญิง
\"กึกๆๆๆ...ก๊ากๆๆๆๆๆ\" เสียงหัวเราะลั่นจากปากนักฆ่า เออ... ปล่อยมันไปก่อน เห็นหน้าเวลามันยิ้มแล้วเราก็รู้สึกสบายใจ....ยังไม่อยากทำนักฆ่าพิการ ( เก่งจริงจริ๊ง - -Mfecala )
ก่อนตัวเองจะนั่งลงริมหน้าต่างเกวียน ทอดสายตามองออกไป ชมทิวทัศน์ด้านนอก
แสงอาทิตย์อ่อนๆ ส่องกระทบร่างให้เห็นใบหน้ารูปไข่ เรือนผมสีน้ำตาล ปากสีชมพูบางแต่ดูอวบอิ่ม กับแผลใต้ตาซ้าย
ที่ดูจะชัดขึ้นเล็กน้อย หลังจากที่เจ้าตัวพยายามใช้ขวานจามลังไม้เมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งตอนนี้เจ้าหญิงตัวแสบไม่ได้รู้สึกตัวเลย.....
ว่ากำลังถูกสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่.........
..หืม?..
...ทางแบบนี้..คุ้นๆแฮะ..อืม..ทุ่งหญ้าแบบนี้ เนินเขาลักษณะนี้..อืม.....เจ้าหล่อนใช้สมองประมวลผลอยู่ครู่หนึ่ง นัยน์ตาระยับพราว ก่อนเอ่ยปากถามด้วยเสียงที่ตื่นเต้นระคนดีใจ
\"เฮ้ย! นี่เข้าชานเมืองเอดินเบิร์กแล้วนี่หว่า..ใช่ไหม๊วะ?\".....
\"แล้วนายคิดว่าไงล่ะ\"
\"ไอ้โร! ทำไมแกถึงชอบมาข้างหลังฉันเรื่อยเลยวะ\"
\"นายตกใจ?\" โรพูดพลางมองหน้าเจ้าคนถาม ที่กำลังใช้มือกุมอก หายใจเข้าออกลึกๆ
\"ใคร้!ใคร...ใครว่าฉันตกใจ\" คนถูกถามรีบแก้ตัว เจ้าของนัยน์ตาสีเขียวกระตุกยิ้มน้อยๆ
\"ว่าแต่ว่า นายมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กันฮึ\"
คนถูกถามยกน้ำชาที่ยังเหลืออยู่เล็กน้อยขึ้นมาจิบ นัยน์ตาสีเขียวจับจ้องใบหน้าสาวน้อยที่นั่งอยู่ตรงหน้า (ตอนนี้คาโลเหล่นิดๆ) ก่อนเอ่ยปาก
\"ฉันมาตอนนายหลับน่ะ .. อีกอย่าง...นายคงไม่คิดว่า เกวียนใหญ่อย่างนี้จะให้พวกนายนอนกันแค่ 3 คนหรอกนะเฟริน\"
\"สรุปว่าเมื่อคืนนายโดนไล่มา?\" คิลที่นั่งฟังอยู่นาน ถามขึ้น
\"เปล่า..ฉันอยากมาเอง\" โรพูด มองเฟรินทางหางตา เจ้าชายแห่งคาโนวาลลดระดับหนังสือที่อ่านอยู่ลง จ้องเจ้าคนที่อ้างว่าเป็นขอทานตาไม่กระพริบ
\"เกวียนที่ฉันนั่งมามีคนประมาณ 5-6 คน ฉันก็เลยเสียสละมานอนที่เกวียนนี้แทน...ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก\" ประโยคสุดท้ายจบก็เงยหน้าขึ้น สบตากับเจ้าชายน้ำแข็งตรงๆ ส่งยิ้มมุมปากแบบท้าทาย
\"แล้ว.....ฉันก็ตื่นมาทัน..ฟังเรื่องเจ้าหญิงคนสำคัญ ว่าที่พระชายาของเจ้าชายแห่งคาโนวาล\" โรพูดน้ำเสียงแบบไม่ใส่ใจ
เฟรินที่รู้สึกว่าใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว ก็รีบเปลี่ยนเรื่องพูด
\"อะ..เอ่อ..อื้ม..แปลกนะโร..เอ่อตอนตื่นฉันไม่ยักกะเห็นแก\" เฟรินพูดรวดเดียวจบ พลางยิ้มพอใจกับเรื่องที่คิดขึ้นมาได้เร็วที่สุด
\"....\"
\'ก็แล้วนายเคยสนใจฉันด้วยเหรอ..เฟริโอน่า\' เสียงในใจดังขึ้น
\'มีทางเป็นไปได้ไหมที่เราจะเป็นมากกว่าเพื่อนกับเพื่อน- - -หรือ- - -นายกับทาส\'
ภาษาอาจจะห้วนๆไปหน่อยนะคะ ต้องขออภัย
แล้วจะมาต่ออีกค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น