ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอส ตอน กลับสู่เอดินเบิร์ก

ลำดับตอนที่ #7 : ในห้อง..สองต่อสอง

กรี๊ด!!!!!!สอบเสร็จแล้ว  เหมือนยกภูเขาไฟฟูจิยาม่าออกจากอกเลย



งั้นเรามาต่อกันเลยนะคะ



*********************************************************



อื้อ......



...........................



ปวด….



ปวดหัวแทบจะระเบิด... เธอค่อยๆเพยอเปลือกตาขึ้นเล็กน้อยก่อนจะกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับแสง  



ภาพห้องขนาดกลาง บวกกับม่านสีลาเวนเดอร์ที่กำลังปลิวไสวรับแรงลมอ่อนๆในเช้าของวันใหม่ และเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้น ค่อยๆแจ่มชัดขึ้นทีละนิด



ห้องนี้......



ห้องของเธอ...



ห้องหัวหน้าชั้นปี



ความคิดที่ทำให้เธอยิ้มน้อยๆอย่างมีความสุข  ‘ เธอได้กลับมาแล้ว...กลับมาสู่บ้านหลังใหญ่..นาม..เอดินเบิร์ก ’                



เจ้าตัวคิดแล้วก็กวาดตามองไปยังเตียงทางด้านซ้าย....



คิล...



มันไม่อยู่...



เตียงอันว่างเปล่า กับผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่และของสับเพเหระที่วางกระจัดกระจายกันอยู่บนเตียง ปราศจากการจัดให้เป็นระเบียบ  มันน่าจะหาคนมาช่วยจัดให้ได้แล้วน้า...คนที่จะมาช่วยเติมเต็มชีวิตของมัน  และเป็นคนที่จะมาช่วยลดความบ้าของมัน  จะเป็นใครไปไม่ได้หรอกนอกจาก.....



แต่มันยังกล้าไม่พอที่จะไปบอก..



แต่จะว่าไปเตียงของเธอกับเตียงมันก็ไม่ค่อยจะแตกต่างกันเท่าใดนักหรอก



เจ้าหล่อนถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันไปมองทางด้านขวา ซึ่งคาดไว้แล้วว่าจะต้องพบกับเตียงที่จัดอย่างเป็นระเบียบตามนิสัยของเจ้าของ



แต่ภาพที่เห็นกลับทำให้เธอต้องเกือบสำลักน้ำลายตัวเองตาย ก่อนจะกระโจนลุกพรวดออกจากเตียงทันที หน้าขึ้นสีเรื่อ...



!!เจ้าชายน้ำแข็ง!!



ที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอน หลับตาพริ้มอยู่บนเตียง....



เตียง...



ใช่.. เตียง



แต่มันเป็นเตียงเดียวกันกับเธอ!  แถมไอ้ตอนเมื่อกี๊ที่หันไป หน้าก็ห่างกันไม่ถึงคืบ  เฮอะ! เดี๋ยวนี้มันชักจะลามปามใหญ่ ได้คืบจะเอาศอก  อย่างนี้มันต้องสั่งสอนซะบ้าง เมื่อคิดได้ร่างบางก็ก้าวขึ้นไปยืนบนเตียง ก่อนจะ...



“โครม!”



เสียงลูกถีบจากพระบาท เดอะปริ๊นเซส ออฟ เดมอส ที่ยันโครม เดอะปริ๊น ออฟ คาโนวาล ลงไปกองกับพื้น  ส่งผลให้คนตื่นง่ายตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว



“ โอ๊ย! เจ็บนะเฟริน”  เจ้าชายผู้ไม่เคยแสดงอารมณ์ตะโกนลั่น



“สมควรแล้ว และจำไว้ซะด้วยลูกไม้มันมักจะหล่นไม่ไกลต้น  พ่อฉันน่ะมือหนัก  ส่วนฉันน่ะเท้าหนักเฟ้ย!



( อ้าว..เฟรินตีนเบาไม่ใช่เรอะ- - Mfecala

   ไอ้นั่นมันตอนร่างขโมย- - เฟริน

   อ๋อ..โอเค - - Mfecala )



“แล้วนี่นายทำอะไรของนาย ฮะ เฟริน” เสียงนั้นยังกล่าวด้วยความหงุดหงิด



“ฉันหรอกที่ต้องเป็นคนถามนาย คาโล วาเนบลี ว่านายทำอะไรของนาย! ”



“ฉันทำอะไรของฉัน?” คาโลถามกลับ  แววตาที่ยังดูงุนงงกลับเรียกอารมณ์ของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี



“ก็ที่นายมาอยู่บนเตียงฉันไงเล่า ไอ้งี่เง่า!” เจ้าหล่อนพูด หน้าขึ้นสี



คาโลกระตุกยิ้มเล็กน้อย



“ก็นอนเฝ้านาย” เขาพูดพลางยักไหล่



“นอนเฝ้าฉัน!”



“ใช่”



“ครั้งที่แล้วนายนั่งกุมมือฉัน!  คราวนี้นายนอนข้างฉัน!  งั้นทำไมคราวหน้าแกไม่นอนทับฉันไปเลยล่ะวะ!ไอ้น้ำแข็ง” เธอพูดรัวเร็วด้วยความเดือดดาล



“เป็นข้อเสนอที่ไม่เลว”  คาโลเอ่ย  “ ฉันจะรับไว้พิจารณา”





หนอย.....ไอ้..



.........



ไอ้หื่น! 0_0



เจ้าของดวงหน้ารูปสลักเดินเข้ามาชิด ก่อนจะคว้าร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมแขน



ร่างบางดิ้นเล็กน้อย แต่ก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับนัยน์ตาสีฟ้า แล้วเอ่ยเสียงใส



“ แกนี่มันชอบฉวยโอกาสกับร่างสาวน้อยนี่จังนะ คาโล..”



“สำหรับฉัน...ถ้าฉวยโอกาสกับนายลัวมันจะทำให้นายเงียบลงได้ ฉันก็จะทำ”



ชิชะ!



แอบด่าเรอะ



“ ฮึ ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีหรอก จริงๆแล้วแกน่ะหลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้นมากกว่า ” เฟรินว่า พลางจ้องมองกระดุมเสื้อของคนตรงหน้าราวกับว่าพูดอยู่กับมัน



“ มั้ง ” คาโลกระซิบ



นัยน์ตาสีน้ำตาลช้อนขึ้นสบกับใบหน้ารูปสลัก อย่างไม่เชื่อหู



...มันยิ้ม...



น้อยคนนักที่จะมีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้จากเจ้าชายแห่งคาโนวาล  มันเป็นรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น นุ่มนวล ชวนให้หลงใหล จนทำให้เธอต้องคล้อยตาม



ใบหน้าคมคายโน้มลงมาเรื่อยๆ  ก่อนจะประทับคำมั่นสัญญารัก  ที่หัวใจจะมอบให้แก่หญิงสาวคนตรงหน้านี้....เพียงผู้เดียว.....



*****************************************************



จะพยายามมาต่อให้เร็วแล้วกันนะคะ



ติชมกันเข้ามาด้วยนะคะ