ตอนที่ 6 : งานเต้นรำ
วันต่อมา...
ตอนนี้พวกเราสองพี่น้องได้รับความช่วยเหลือจากรุ่นพี่คาสึงะซากิเป็นคนสอนท่าเต้นออกงานแต่วันนี้รุ่นพี่ทามากิดูซึมมาก..พอไปถามพวกฮิคารุ คาโอรุพวกเขาก็บอกว่า
"เฮ้ย..ก็นายท่านของเราซึมหนักเลยนินา"X2
"ก็ตัวเองเป็นคนบอกเองว่าจะเป็นคู่ซ้อมให้"
"แต่ดูจากความสูงแล้วฮารุฮิคงจะเป็นฝายชายไม่ได้หลอก~"
"แบบนี้นี่เอง"
"แล้วปกติแล้วเธอเต้นไม่เป็นหลอ?"ฮิคารุ
"นั่นสิดูจากที่เธอซ้อมแล้วดูเต้นได้ดีกว่าฮารุฮิอีกนะใครสอนเธอเต้นหลอ?"คาโอรุ
"มีสิ...แต่เต้นไม่เก่งเท่าท่านเท่าไรน่ะ"
"แล้วใครล่ะนั่น"X2
"แม่จ้าน่ะ//ยิ้มแบบเศร้าๆ"
"...อะ!!ขอโทษที่ถามแบบนั้นนะ"X2
"ขอโทษนะคุณคาสึงะซากิที่ต้องให้มาเป็นคู่ซ้อม"
"ไม่เป็นไรหลอกจ้ะได้ยินว่าต้องซ้อมพิเศษเลยหยุดรับแขกไปพักใหญ่เลยนิแต่ก็ดีนะเหมือนได้พวกเธอมาไว้คนเดียว"
แต่ดูเหมือนว่าเธอน่าจะชอบพวกถ้วยชามากเลยนะแต่ทำไมต้องปิดบังด้วยล่ะนั่น..
แอด~
"สวัสดีครับเอาถ้วยชาที่สั่งมาส่งครับ"
"ออ!!ขอบคุณมากเลยนะถ้วยที่นายเลือกมาให้น่ะสาวๆชอบกันมากเลยละสมชื่อจริงๆนะ"
"ค่อยดีหน่อยครับ"
"เป็นพนักงานจากบริษัทหลอฮะ"ฮารุฮิ
"แค่นักเรียนธรรมดาคัรับเรคื่องแบบก็ใส่อยู่"
"อะ..หึๆๆฮารุฮิคุงนี่ตลกจังเลยโน๊ะแต่เขาดูไม่เหมือนนักธุรกิจชั้นแนวหน้าเลยนินา"
"ผู้สืบทอดหลอ"ฮันโดรุ
"ตระกูลของเขาซึซึชิม่าพาณิชย์น่ะทำงานธุรกิจนำเข้าภาชนะใส่อาหารเป็นหลักน่ะตอนนี้มีส่วนแบ่งตลาดสูงสุดของประเทศเราเลยล่ะ"รุ่นพี่เคียวยะ
ทำไมทั้งสองคนทำหน้าแบบนั้นล่ะ..รู้จักกันงั้นหลอ?หรือว่าเจอคนรักเก่า..แต่สายตาแบบนั้น..คงใช่สินะ
"ซึซึชิม่าคุง"
"อะ!!เออสายตาผมไม่ขนาดนั้นหลอกครับ!!"
"เห็นว่าเดือนหน้าจะไปเรียนต่อที่อังกฤษแล้วหลอ?"รุ่นพี่เคียวยะ
"ครับ..งั้นขอตัวก่อนนะครับ"
ตึกๆๆแอด~ปัง!
"มาโฮสต์คลับแล้วสนุกรึเปล่าครับ"รุ่นพี่ทามากิ
"คะ..คะ?"
"คุณสนิทกับคนเมื่อกี้หลอฮะ"
พอฮารุฮิพูดจบเธอก็สะดุ่งเกือบตกเก้าอี้แล้วไงล่ะอะไรจะตกใจขนาดนั้น
"เปล่าๆไม่ได้สนิทอะไรกันเลยจริงๆนะไม่มีๆแหมฮารุฮิคุงล่ะก็ขอตัวก่อนนะคะ~!!!"
ตึกๆๆแอด~ปัง!!
"ฮันจัง!!ฮารุจังนี่ๆรู้รึเปล่าว่าสองคนนั้นเขาเป็นคู่หมั้นกันนะ"
"คู่หมั้น??/..."
"เคียวยะ.."
รุ่นพี่เคียวยะหันมาทางรุ่นพี่ทามากิแล้วรุ่นพี่ก็พูดว่า
"นายรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไร"
"เรื่องคู่หมั้นน่ะหลอ?..ต้องรู้สิ!!เพราะว่าชั้นต้องรู้ข้อมูลเกี่ยวกับแขกของเราอยู่แล้วนี่นา"
แล้วรุ่นพี่ก็เป็นสมุดบัญชีของเขามาอ่านให้ฟัง
"สองคนนั่นเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆส่วนเรื่องคู่หมั้นพ่อแม่น่าจะเป็นคนจักการเอง..แต่เป็นข้อมูลที่ไม่ได้ช่วยทำเงินได้เลยไม่ได้ใส่ใจมันน่ะ"
"นายนี่นา(¬_¬٥)"
"ซึซึชิม่า โทรุ เป็นนักเรียนดีเด่นสถานะทางบ้านปานกลางหน้าตาธรรมดาความพยายามเป็นเลิดแต่ถ้าจะพูดถึงข้อเสีย.."
แล้วพวกแฝดก็พูดเสริมว่า
"ไม่มีความหนักแน่น"ฮิคารุ
"ขี้ใจอ่อน"คาโอรุ
"โดยรวมก็คือจืดนั่นเองจบข่าว"
แล้วก็ปิดสมุดตามเดิม
'ขนาดผู้ชายด้วยกันยังมองแบบนี้เลยหลอ(°ﾛ°٥)'X2
"แต่โทรุคุงเป็นคนดีนะโน๊ะทาคาชิ"
"ใช่.."
"ถ้าอย่างงั้น.."
ตึกๆๆ
"พวกเรามาคิดแผนการกันเถอะ"
"แผนอะไรหลอ?"X7
"ก็โอรันโฮสต์คลับของเรา!!มีขึ้นเพราะมอบความสุขให้กับสาวๆ!!ไม่ใช่รึไงเล่า!!"
ณ.วันงาน
"เหล่าลูกเกะน้อยทั้งหลายที่มารวมตัวกันในราตรีนี้ขอยินดีต้อนรับเข้าสู่งานเต็นรำของ..."
แล้วแสงไฟก็ส่องไปทางรุ่นพี่ทามากิก็โค้งคำนับตัวลงแล้วพูดต่อว่า
"โอรันโฮสต์คลับ.."
ติ่ง! ติ่ง! ติ่ง!
ดนตรีมา!!!
สาวๆทุกคนต่างพากันปรบมือกันดังสนั่นอาคาร
"วันนี้ต้องขอขอบคุณโชคชะตาที่บรรดาลให้พวกเราได้มาใช่เวลาอันแสนวิเศษ...อะ 1.!!ผู้ที่ได้ยอดเยี่ยมที่สุดจะได้รับ 'จูบ' อันร้อนแรงของทางคิงเราเองด้วย"
"พยายามเข้านะเบบี๋ทั้งหลาย~"
รุ่นพี่ทามากิส่งจูบไปให้พวกสาวๆ
"กรี๊ด!!!/ท่านทามากิ!!/ทามากิคุง!!!"
"ฮารุฮิ ฮัรโดรุหน้าพวกนายนิได้อารมณ์จังโน๊ะ!!"X2
"ก็มันไม่ชินกับเรื่องพวกนี้นี่นา..งานเลี้ยงเต้นรำหลออย่างว่าก็แค่เต้นในงานวัดแถวบ้านน่ะ"ฮารุฮิ
"ส่วนผมก็แค่รำหัวโขนกับเต้นหมอรำแถวงานวัดเองนะ"ฮันโดรุ
"แบบนั้นเขาไม่ดรียกว่างานเต้นรำหลอกนะ..แต่เอาเถอะไหนๆก็มาแล้วพวกนายไปหาอะไรทานไปเขาเลี้ยงทั้งทีนี่นะ"รุ่นพี่เคียวยะ
'หะ..เลี้ยงหลอ?'X2
"งั้นขอ...โอโทโร่/แซลม่อน"
โป๊ะ!!เปรี่ยง!!!
"โอโทโร่!!!แซลม่อม!!"
"อะโท้ว!!เคียวยะสั่งเนื้อโอโทโร่กับเนื้อแซลมอน"
แล้วเจ้าพวกแฝดก็มากอดพวกเราพร้อมทำหน้าเอ็นดูส่วนรุ่นพี่เคียวยะก็โทรสั่งตามที่เราต้องการทำให้พวกเราอายที่ไปขออะไรกับไอ้พวกบ้านี่น่ะแต่คนที่อายที่สุดคือชั้นนี่ไง!!!
เวลาผ่านไปคนในงานก็ต่างพาสนุกกับงานนี้มากตอนนี้ชั้นทำตามแผนแล้วคือไปรอที่ห้องแต่งตัวก่อนใครเลยพอพวกรุ่นพี่ฮันนี่พาตัวพี่ฮารุฮิมาชั้นก็ผลักเธอเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรุ่นพี่เคียวยะก็พูดขึ้นพร้อมดูเวลา
"ฮารุฮิก่อนที่จะถึงช่วง20นาทีนี้ที่เป็นช่วงสุดท้ายนี้ชั้นอยากให้นายไปที่ห้องเรียนไปเรียกซึซึชิม่าคุงมาออ!!รวมถึงนายด้วยนะฮันโดรุคุง"
"ทำไมล่ะ!!แค่พี่ฮารุฮิไม่ใช่หลอ?!หว่า"
"รีบใส่สะสิ!!"ฮิคารุ
"เอ๊ะ!?"
ผ่านไป5นาที
"นี่มาสุ้มหัวอะไรกันที่นี่น่ะหะพวกแขกกำลัง.."
พอพี่ฮารุฮิลุกขึ้นรุ่นพี่ทามากิก็โลกเป็นสีชมพูแล้ว
"เป็นไงล่ะฝีมือพวกเรา"X2
"ฮารุจังน่ารักจังเลย!!!"
"รู้สึกหน้ามันหนักๆแถมรองเท้าก็หนักด้วย"
"ออกมาได้แล้วฮันโดรุจะอยู่ในนั้นจนงานเลิกเลยรึไง"รุ่นพี่เคียวยะ
"เออฮันจังออกมาเถอะไม่ต้องอายนะ"ฮารุฮิ
แล้วเธอก็เดินมาพาฮันโดรุออกมาในชุดราตรีสีน้ำเงินกับดวงตาสีฟ้าและใบหน้าที่แดงมากๆ
'อะไรกันซ่อนรูปงั้นหลอ!?'พวกฮิคารุ
'หุ่นดีอยู่นะเนี้ย'รุ่นพี่เคียวยะ
"โอโห้..สวยมากเลยนะฮันจัง~"
"อย่าชมแบบนั้นสิฮะ!!รุ่นพี่ฮันนี่"
โอ้ยรุ่นพี่หนูจะตายอยู่แล้วหยุดเถอะนะ!!!
"ไปกันเถอะพี่ฮารุฮิ!!"
"จ้าๆ"
"พยายามเข้านะ~"X2
ณ.ห้องเรียน
แอด~
"อะ..พวกเธอเป็นคนส่งจดหมายนี่น่ะหลอ?..ดูผิดจากที่คิดไปเลยนะ"
"จดหมายหลอ?"X2
'Love Love!!! ตังแต่ที่ชั้นพบคุณครั้งแรกหัวใจของพวกเราก็เต็มไปด้วยคำว่า Love Love!!! คิกๆเลือดลมเดินไม่ปกติเหมือนกับพายุที่พัดผ่านอยู่ภายในเป็นเพราะความรักนั้นเป็นเพราะความรักอันล้นอยู่เต็มหัวใจทั้งสี่ห้องของพวกเราอยากจะขึ้นเรือโนอาหนีไปพร้อมคุณจริงๆเลยล่ะนะค่นะค่ะ!!!"
'ใครมันเป็นคนเขียนจดหมายบ้านี่เนี้ย..'ฮารุฮิ
'มันต้องเป็นเจ้าแฝดบ้าแน่เลย!!!-_-+'ฮันโดรุ
"เอ๊ะ..พวกเธอนี่หน้าคุ้นๆนะ"
"ไม่ๆไม่หลอกเราพึงเคยคุยกันครั้งแรก"ฮารุฮิ
"ใช่นะ..นายอาจจะจำคนผิดก็ได้!!!"ฮันโดรุ
"ขอโทษด้วยนะ..ที่พวกเธอเขียนจดหมายมาให้ผม..แต่ผมไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของพวกเธอได้หลอกนะ...เพราะผมมีคนสำคัญในหัวใจแล้วน่ะ"
"คนๆนั้นของคุณซึซึชิกิม่าก็คือ.."
"โทษทีนะ..ไม่ใช่คนรักหลอกเป็นความรักที่ตองเก็บเอาไว้น่ะเธอคนนั้นน่ะเหมาะกับผู้ชายที่ดูดีและมีความมั่นใจ..ก็อย่างที่บอกผมน่ะอยากจะเปลี่ยนตัวเองถึงต้องออกไปเห็นโลกกว้างเพื่อจะได้เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว..ถึงจะเห็นแก่ตัวไปหน่อยแต่ก็อยากให้เขาคอยผม"
"ออ..ก็เห็นแก่ตัวจริงๆนะ"ฮารุฮ
จึก!!เหมือนมีศรมาแทงเข้ากลางอกคุณซึซึชิม่าเลยนะ
"ถ้าคุณไม่บอกเธอ..จะให้คนที่คุณรักมาเข้าใจได้ไงกัน"ฮารุฮิ
"ทั้งที่รักเธอมากแล้ว..แต่ทำไมยังไม่แน่วแน่นในความรู้สึกตัวเองอีกล่ะจะรอให้ตายจากกันแล้วค่อยมาบอกงั้นหลอ!?คนเราน่ะเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่คิดจะเปลี่ยนแล้วล่ะ"
แอด~
แล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามาคนๆนั้นก็คือคุณคาสึงะซากิ
"คานาโกะ"
"ตายจริง..ขอโทษนะคะที่เข้ามาขัดจังหวะน่ะ..ชั้นเนี้ย..ฮึก..ฮือ.."
แล้วเธอก็วิ่งหนีออกไปพร้อมน้ำตา
"ไปสิ..ก่อนที่เธอจะตีห่างจากคุณมากกว่านี้..."
ชั้นทำการผลักเขาให้วิ่งตามเธอไป
"คานาโกะ!!!!"
ตึกๆๆๆ
"มันได้ผลตรงข้ามล่ะมั้งเนี้ย.."
"แต่เขาก็ว่าตามไปแล้วนี่"
"..."
ฮันโดรุมองพวกเขาวิ่งไปก็นึกถึงคำสุดท้ายก่อนที่แม่จะเสียขึ้นมา..
'แม่ยังรอใครมาหาอีกหลอคะ...'
ภาพเธอเมื่อสองเดือนก่อนที่กำลังนั่งมองแม่คนสวยของตัวเองที่อยู่บนเตียง
'หึแม่ก็...'
เธอพูดพร้อมเอามือของลูกสาวเธอมากุมไว้หลวมๆแล้วพูดว่า
'ก็รอคุณพ่อกลับมาส่งวิญญาณของแม่ขึ้นสวรรค์ไงจ้ะ...แต่ถ้าเขาไม่มาจนถึงวันที่แม่ตาย..'
ติ้ง...
'บอกเขานะ..ว่าแม่จะไปรอเขาที่นั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..แม่จะเฝ้ามองเจ้าหมาน้อยของแม่ตลอดไปนะ!!!'
"...หึ.."
โอรันโฮสต์คลับ..สร้างขึ้นมาเพื่อสาวๆจริงๆเลยนะ..
ตัดมาที่ด้านนอกงาน
ตึกๆๆๆ!!
ซึซึชิมาวิ่งตามคาสึงะซากิมาจนถึงใต้ต้นซากุระจนจับเธอได้ได้มีแสงไฟส่องลงมายังพวกเขาทั้งสอง
"เอาล่ะครับทุกท่านช่วงเวลาแห่งความสุขนี้ได้บันเลงมาถึงบทสุดท้ายแล้วและนี่คือลาสโวลจากพวกเราชาวโฮสต์คลับ..มอบแด่..สองท่านนี้..."
"องค์หญิงคาสึงะ..จะเต้นรำกับปผมได้ไหมครับ"
"หา...หึ..ค่ะ...//ยิ้ม"
ดนตรีมา!!!
"ผมชอบคุณนะ..รักมาตลอดให้ผมได้ขอแต่งงานคุณอีกเถอะนะ"
"ค่ะ!!"
ทั้งคู่ดูเหมือนจะมีความสุขมากเลยนะ..เท่านี้การเวียนเทียนเปลี่ยนโฮสต์ก็จบแล้วสินะ
"มาอวยพรให้กับคู่รักปากแข็งดีกว่า!!"
"และคนที่เป็นที่หนึงในวันนี้คือ!!"
"องค์หญิงคาสึงะซากินั่นเอง"
แต่พวกนายถือเปลือกกล้วยทำไมกัน?ทุกคนที่อยู่บนอาคารก็พากันตบมือ
"ถ้าเช่นนั้นขอเชิญรับจูบพิดจากคิง!!"
"ตาชั้นแล้วสินะ~"
"อะไม่สิเปลี่ยนเป็น ฟุจิโอกะ คุงดีกว่า"
"หา!!?/หะ!?"
"แง!!?"
"ก็แหมรุ่นพี่เคียวยะบอกเองไม่ใช่หลอว่าตอนสุดท้ายมีอะไรให้ตื่นเต้นหน่อยนิ"X2
จะว่าไปเปลือกกล้วนหายไปไหนแล้วล่ะ!?ไม่ดีแน่เจ้าพวกนี้คิดอะไรสกปรกแน่ๆ
"ก็แค่ตรงแก้มเองนี้ไปรับมาเถอะถือเป็นการลาพวกโฮสต์ไง"
"แต่ถึงอย่าไงมันก็"X2
"เดี๋ยวลดหนี้ให้หนึงในสาม"
"อะ!!/ง้ะ!!"
"เอาเถอะถ้าแค่แก้มล่ะก็.."
ตึกๆๆ
"หรือว่านี่จะเป็นจูบแรกของฮารุจังกับฮันจังอะ"
"หะ!?"
"เดี๋ยวแล้วทำไมมีฮันโดรุด้วยล่ะ!!"X2
"ก็ฮันโดรุก็นาสกุล ฟุจิโอกะเหมือนกันไง"รุ่นพี่เคียวยะ
"หยุดเลยนะ!!!"
เจี๊ยก!!
"ว้ายลื่น!!"
ในตอนนั้นเองฮารุฮิที่กำลังจะหอมแก้มอยู่รุ่นพี่ทามาก็ดันลื่นไชนฮารุฮิจากหอมแก้มเป็นจูบสะแล้ว!!!
"เอ๊ะ!!"
"ว้ายยยยยยย!!!!กรี๊ดดดดดด!!!อิจฉาจัง!!"
"ยังเหลืออีกคนนี่นะ"
"ฮะ..ขอโทษแทนรุ่นพี่ด้วยนะฮะ"
"ไม่เป็นไรจ้ะฮันโดรุคุง"
"งั้นเอาล่ะนะฮะ.."
"อย่านะฮันจัง/ฮันโดรุ!!!!"X3
พวกแฝดและพวกรุ่นพี่ฮันนี่วิ่งมาทางฮันโดรุแต่ทะว่า...
"อ๊ากกกกกก/หว่า!!!/..."
ดันลื่นกล้วยมาโดนชั้นและ...
จุ๊บ!!
เสียจูบแรกแบบพี่ฮารุฮิไป...
คุณน้าและคุณแม่..ตอนนี้พวกเรา...เสียจูบแรกไปสะแล้วละ...
__________________________________________
ติดตามตอนต่อไป
กดติดตาม!!!!!!
และให้กำลังใจ!!!!!!!
และเน้นๆเลยนะ
คอม!!!!!!!เม้นนนนนนนน!!!!!!ด้วย!!!!
แค่นี่ล่ะที่เค้าต้องการไปนอนล่ะนะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แหมมม จะได้ลูกสะใภ้แทนลูกเขยสินะ ^~^