[Fic Oran host club ชมรมรักคลับมหาสนุก] ชั้นนี่ล่ะคือหนุ่มน้อยซื่อบื่อของโอรัน!!!

ตอนที่ 4 : ความรับแตกสะแล้วสิ

"ฮารุฮิคุง ฮันโดรุคุง งานอดิเรกของเธอคืออะไรล่ะจ้ะ"

"ใช้อะไรในการดูแลผิวเป็นพิเศษหลอจ้ะ"

"ผิวสวยมากเลยนะ"

สาวๆที่มาจองตัวพวกเราต่างก็รุมคำถามใส่พวกเราแบบไม่ให้ตั้งตัวเลยล่ะ

'ไม่ไหวแล้วไม่รู้เลยว่าจะต้องทำตัวอย่างไงดี'ฮารุฮิ

'ปกติมีแต่แม่ที่ถามอะไรแบบนี้แต่พอมาเป็นพวกสาวๆแล้วอายจัง'ฮันโดรุ

"แล้วทำไมฮารุฮิคุงกับฮันโดรุคุงถึงมาอยู่ที่คลับนี้ได้ล่ะจ้ะ"X3

'จริงสิพวกเราต้องเรียกแขกให้ได้ 100 คนเพื่อปลดหนีแปดล้านเยนนี่นาแล้วอีกอย่าง..เราก็สัญญากับคุณน้าแล้วว่าจะดูแลฮันจังให้มีความสุข..'

ทามากิก็แอบมานั่งบนโซฟาข้างหลังพวกเราเพื่อดูว่าพวกเราทำได้ไหม

"หลอ.."

"คุณแม่ล้มป่วยไปเมื่อ 10ปีก่อนแล้วเรื่องทางบ้านทำไงล่ะจ้ะ"

"เออ..ทำเองน่ะพอดีคุณแม่เป็นคนทำอาหารเก่งเลยจดสูตรไว้เยอะเลยตอนอยู่โรงพยาบาลตัวเองก็ได้สนุกกับการเรียนรู้ในแต่ล่ะสูตรแต่ถ้าวันไหนอร่อยพ่อก็จะคอยปลื้มไปด้วยรู้สึงชอบช่วงเวลาในตอนนั้นมากเลยล่ะ"

แล้วพวกสาวๆก็เคล้มไปต่างๆกัน

"ว่าแต่ทำไมฮันโดรุคุงถึงเอาสุนัขมาด้วยล่ะจ้ะ"

"เออ...คือ"

'เอาแล้วไงเกิดมาไม่เคยคุยกับใครนอกจากคนในครอบครัวเลย!!!'

"โฮ้งๆ!!"

"ปัง...อืมขอบใจนะ"ที่อยู่ด้วยกันเสมอ

"ฮันโดรุคุงเป็นคนรักสุนัขสินะจ้ะ"

"ใช้แล้วล่ะฮะ"

"แล้วทำไมไม่เอามันไว้ที่บ้านล่ะจ้ะ"

"ถ้าไม่มีพวกมันผมก็คงเป็นแค่เด็กที่ไม่มีความมั่นใจน่ะฮะและอีกอย่างผมน่ะรักเจ้าพวกนี้เพราะว่ามันคือตัวแทนคนในครอบครัวของผมน่ะ"

"แล้วใครล่ะจ้ะ"

"แม่จ้าน่ะฮะ"

พอเด็กสาวตรงหน้ายิ้มขึ้นก็ทำให้คนที่อยู่ใกล้ๆรัศมีของเธอหน้าแดงไปต่ามๆกัน

"หน้าของเธอคงจะได้แม่มาสินะจ้ะว่าแต่แม่เธออยู่ไหนล่ะแล้วเธอเป็นลูกครึ่งรึเปล่า"

"ฮะผมเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นน่ะ...ส่วนแม่จ้า...เธอเสียไปได้สองเดือนแล้วฮะ.."

พอนึกถึงวันนั้นบ่อน้ำตามันก็แตกจนได้..พวกสาวๆพากันทำน่าสงสารและเขินอายกับท่าทีน่ารักของหญิงสาวแล้วฮารุฮิก็เดินมากอดปลอบ

"ไม่เป็นไรนะคุณน้าน่ะคงจะไม่อยากเห็นน้ำตาของฮันโดรุเท่าไรขอโทษนะฮะพอดีฮันโดรุยังทำใจไม่ได้ที่คุณน้าเสียไปน่ะปกติฮันโดรุน่ะเป็นเด็กขี้อายน่ะฮะ"

"จริงหลอจ้ะ!!"

"ฮะ//ยิ้ม"ฮารุฮิ

"พี่ฮารุฮิอะ!!ไม่ได้ขี้อายนะแค่เค้าไม่กล้าคุยกับใครนอกจากแม่จ้ากับพี่ฮารุเองอะ"

"นั่นล่ะที่เขาเรียกว่าเด็กขี้อายน่ะ"

"พี่ฮารุฮิ!!!=///="

"ทั้งสองคนเป็นพี่น้องกันหลอจ้ะ"

"ฮะ!!พวกเราเป็นญาติกันปกติแล้วฮันจังเป็นเด็กติดแม่น่ะแต่ไม่มีคุณแม่แล้วก็เลยมาอยู่กับผมน่ะฮะ"

"ยังจะพูดอีกเค้างอนแล้วนะ>Δ<ไปอยู่กับหมีปังก็ได้"

"อย่างอนสิถ้างอนไม่พาไปซื้อทาโกะยากินะ"

ภาพที่เห็นถ้าเป็นปกติก็ไม่มีอะไรแต่สำหรับคนที่นี่มันคือสิ่งสุดยอดของความน่ารักแบบพี่น้องหน้าหวานฟุจิโอกะเพราะคนพี่ใสซื่อคนน้องขี้อายมีแค่สองคำที่อยากจะให้กับเด็กสองคนนี้คือ

'น่ารัก!!!!'

"พรุ่งนี้ขอจับหน้าได้ไหมจ้ะ"

"ยินดีเลยฮะ"X2

"รับปากหน้าตาเชิยเลย"ทามากิ

"ใสซื่อจริงๆ"เคียวยะ

"ไรซึ่งเท็กนิก"X2

"คุณทามากิคะ.."

"ออ..ขอโทษนะครับองค์หญิงพอดีผมมัวแต่เป็นห่วงเด็กในคลับน่ะครับ"

"ดูคุณจะเอาใจใส่เด็กพวกนั้นเหลือเกิดเลยนะคะ.."

"นั่นก็เพราะผมดูแลพวกเขาอย่างกับเป็นลูกน่ะฮะ"

แล้วทามากิก็ดีดนิ้วเรียกพวกเราให้ไปหา

"ชั้นขอเเนะนำนะนี่คือแขกพิเศษของชั้นองค์หญิง'อายาโนะ โคจิ'"

'คนเมื่อวันก่อนนินา'

"ยินดีที่ได้รู้จักนะฮะ"X2

พวกเราพูดพร้อมกับยิ้มออกมา

"นะ..น่ารักจริงๆเลยฮารุฮิฮันโดรุยิ้มแบบนั้นนั่นล่ะGood!!!!พ่อปลื้อมาก!!! "

"หว่า!!!/หยา!!!"

แล้วรุ่นพี่ทามากิก็มากอดพวกเราหมุนไปมาแบบงงๆแล้วชั้นก็ขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่โมริแล้วรุ่นพี่ก็เข้ามาอุ้มชั้นออกมาจากรุ่นพี่ทามากิ

"รุ่นพี่โมริไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลยอะลูกจ้า~รีบกลับมาสู่อ้อมกอดพ่อเร็ว~"

"ไม่เอาด้วยหลอกใครอยากมีพ่อสองคนกันล่ะ!!"

ฮารุฮิพูดพร้อมกับเข้ามาอุ้มชั้นออกจากรุ่นพี่โมริ

ในตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้วแต่ทำไมกระเป่าของเราสองคนถึงหายไปล่ะ

"อ้าว..กระเป๋าล่ะ.."

"นั่นสิหายไปไหนเนี้ย...หะตายล่ะ..นึกว่าโรงเรียนนี้จะไม่มีการแกล้งกันสะอีก"

"แต่ของหนูไม่ได้อยู่ตรงนั้นนิ"

"งั้นเดี๋ยว-"

"ไม่ๆเดี๋ยวหนูไปหากับปังแล้วก็หมีเอาพี่ไปเก็บของพี่นะ"

หลังจากแยกกับพี่ก็เห็นว่ามันถูกเอาไปไว้อีกที่เป็นบ่อน้ำพุขนาดใหญ่

"โฮ้งๆ!!"

"ฮู~"

"ไม่เป็นไรชั้นไปเก็บได้น่ะปังหมี"

ถ้าแม่จ้ายังอยู่คงบ่นเราแน่ๆที่ตัวเปียกน้ำแบบนี้น่ะแต่..กระเป๋าตังเราล่ะแล้วก็สร้อยจี้ที่มีรูปของแม่ด้วย

"หาเจ้าพวกนี้"

"อยู่หลอ?"

"หะ!?"

พอหันหลังไปก็เจอกับพวกฝาแฝดฮิตาจิอินกำลังถือกระเป๋าตังอยู่

"นี่นายน่ะกล้าโดดชมรมของเราเลยหลอ?"X2

"แล้วทำไมเนื้อตัวถึงได้เปียกแบบนั้นล่ะ"ฮิคารุ

"นั่นสิแต่หนังสือกับกระเป๋าก็เปียกนิ"คาโอรุ

ชั้นมองหน้าพวกเขาแล้วถอนหายใจ

"ผมหาของอยู่น่ะฮะพวกคุณไปก่อนเลยนะผมไม่กล้าหนีพวกคุณหลอกพอดีผมกับเจ้าตัวแสบเล่นกันเลยทำให้กระเป๋าตกน้ำน่ะ"

พอเงียบได้สักนิดพวกเขาก็ถอดรองเท้าแล้วก้มหาของ

"เออ..ไม่ต้องช่วยหาก็ได้-"

"นายท่านน่ะ.."X2

"บอกเสมอว่าโฮสต์ที่ต้องไม่กลัวเปียก"X2

"แต่-"

"ถึงพวกเราจะเป็นลูกคุณหนูแต่ก็"

"ไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวขนาดนั้นสักหน่อย"

"แค่ช่วยสามัณชนแบบนายหาของแค่นี้น่ะเรื่องเล็กน้อย"X2

ทั้งคู่หันมาพูดกับชั้นแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตจะว่าไปแล้ว...ก็เคยมีลุงคนนึงเคยพูดด้วยนะ..

'เปียกแค่นี้จะเป็นลูกผู้ชายที่ดีได้ไงกันน่ะจริงไหมยัยตัวเล็ก!!'

"...ขอบคุณนะฮะ"

หลังจากนันพวกเราก็หาสร้อยคุณแม่เจอก็รีบวิ่งไปหาพี่ฮารุฮิเธอเล่าให้ฟังว่ารุ่นพี่ทามากิช่วยหาของให้เธอแล้วพูดแบบพวกฮิคารุด้วยนะแต่มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนินะ..โฮสต์คลับน่ะ

"งั้นหลอจ้ะคงจะลำบากแย่เลยนะจ้ะที่เอากระเป๋าไปทิ้งที่สระน้ำน่ะนะ"

'ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมาจองตัวเราสองคนล่ะ'

"แต่แค่เก็บกระเป๋าสองใบเนี้ยต้องให้พวกฮิตาจิอินกับคุณทามากิช่วยเก็บเนี้ยไม่รู้จักประมาณตนสะเลยนะแต่ที่พวกเขาสนใจพวกเธอเพราะเห็นเป็น'ของแปลก'หลอกนะ"

"หะ../..."

"แค่แขกเอ็นดูหน่อยอย่าสำคัญตัวไปหน่อยเลยน่า.."

"พูดแบบนี้..."ฮารุฮิ

"อิจฉาสินะ..."ฮันโดรุ

แล้วยัยองค์หญิงนั่นก็ทำการกอดคอพวกเราล้มลงไปจนทำให้โต๊ะและข้าวของหล่นแตกแต่ท่าที่พวกเราสองคนลมใส่มันเป็นท่าที่หล้อแหลมมากแล้วเธอก็กรี๊ดออกมา

"อ้าย!!!ฮารุฮิคุงกับฮันโดรุคุงกำลังจะลวนลามชั้นใครก็ได้เอาเจ้าพวกไพรนี่ออกไปที!!!"

ซ่า~

พวกฮิคารุก็เอาน้ำชาเท่ใส่พวกเราจนเปียกทั้งตัวอีกแล้ว

"นะ...นี่ทำอะไร"

แล้วรุ่นพี่ทามากิก็ดึงยัยนั่นขึ้นมายัยนั่นก็ฟ้องรุ่นพี่ใหญ่เลยแต่รุ่นพี่พูดตัดว่า..

"แย่จริงๆเลยนะ..ที่เอากระเป๋าของฮารุฮิกับฮันโดรุไปทิ้งสระน่ะ"

"อะไรกันมีอะไรเป็นหลักฐานล่ะถึงพูดแบบนี้!!"

"คุณเองก็เป็นคนสวยนะแต่ไม่สมควรที่จะเป็นแขกเราสะเลยผมน่ะรู้ดีที่สุดว่าพวกเขาไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้น"

"คุณทามากิ...บ้าที่สุดเลยฮือ!!!!"

แล้วเจ้าหล่อนก็วิ่งออกไป

"เฮ้ย~ส่วนพวกนายที่เป็นต้นเหตุต้องได้รับการลงโทษ"

แล้วก็ชี้นิ้วมาทางพวกเราแล้วพูดว่า

"เพิ่มจำนวนแขกเป็นคนละ1,000คน!!"

"หะ..หา!!!"X2

แล้วรุ่นพี่ก็ยื่นมือมาทางพวกเรา

"ชั้นคาดหวังในตัวพวกนายนะโฮสต์มือใหม่"

"เครื่องแบบที่เปลี่ยนได้มีแต่ชุดพวกนี่ก็ยังดีกว่าเปียกล่ะนะ"

"อะ..ขอบคุณฮะ"ชั้นรับแทนฮารุฮิ

พอพวกเรากำลังเปลี่ยนชุดอยู่นั้นก็..

"ฮารุฮิ..ฮันโดรุ.."

"เอาผ้าขุนหนู..."

"อะ../หะ.."

"อะ..ฮารุฮิ.."

"ฮะ.."

"พวกนายเป็นผู้หญิงหลอ"

"ถ้าดูตามบัตรประชาชนแล้วก็ใช่แล้วฮะ"

"ย๊ากกกกก"

"ถึงรุ่นพี่จะมองเป็นผู้ชายก็ไม่มีปัญญหาอยู่แล้ว"

รุ่นพี่ทำหน้าตาร้อนรนมากคะ

"เริ่มสนุกสะแล้วสิ"

"จริงด้วย!!"X2

"แต่รุ่นพี่ก็เท่ดีนะ"

แล้วรุ่นพี่ทามากิก็หน้าแดงใหญ่เลย

ตึกๆ

"แต่ได้เป็นโฮสต์แบบนี้ก็สนุกดีคะพี่ฮารุฮิฮ่าๆ"

ชั้นเดินออกมาพร้อมยิ้มให้ทุกคน

'สวยจัง...'ฮิคารุ,คาโอรุ

'ทำไมน่ารักจังเลยนะ..'รุ่นพี่โมริกับฮันนี่

"นั่นสินะตอไปนี้เรียกแทนตัวเองว่าผมดีกว่าฮ่าๆ"

____________________________________________

ติดตามตอนต่อไป...

ตามเดิมนะ

ติดตามเค้าตัวนะตะเอง

ไม่เม้นให้เค้าเค้างอนนะ

ให้กำลังใจเค้าด้วย

ใครเป็นนักอ่านเงามาติดตามเดี๋ยวนี้นะ!!

อย่าหาว่าเค้าไม่เตือน!!!