ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chapter IV
IV
หลัาวันนั้นวันที่ผมประาศออไปว่าให้านยอลีบผมใหม่ นี่็ผ่านมาสอวันแล้ว ผมไม่เห็นแม้แ่เาอานยอล แทที่เาเยส่มาให้ผมทุวัน็ไม่มี
"ใล้สอบมิเทอมแล้วพวมึอ่านหนัสือันยั" อินพูึ้นะที่พวเราำลัเินไปเรียน
"ยัอ่ะ ไม่มีอารม์" เฮุนอบ
"อ่านหนัสือนี่มึ้อมีอารม์้วยหรอวะ"
"เอ้า..้อมีสิวะ ถ้าไม่มีอารม์ู็อ่านไม่รู้เรื่ออ่ะ"
"มา...เี๋ยวูทำให้มีอารม์เอ" อยู่ๆอิน็เอามือไปับเป้าอเฮุน ทำให้เฮุนบหัวอินไปที แ่นอย่าิมอิน็ไม่ไ้สะทสะท้านับแรที่มือหนาอเฮุนฟาลบนหัวัเปี๊ยะเลยแม้แ่นิเียว แถมเ้าัวยัหัวเราะอบใอี
"ไอั ไม่ใ่อารม์แบบนี้ ัไรริๆ"
พวเราเินเรื่อยๆนมาถึห้อเรียน ีวิผมหลัาออาโรพยาบาล็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษนอาเรียน เรียน เรียน แล้ว็เรียน ถ้าถามว่าอาารอผมอนนี้เป็นไบ้า ผมเริ่มำอะไรไ้ลาๆแล้ว เหมือนมันแว๊บเ้ามาในหัว บารั้็เป็นเหุาร์ที่ผมับเพื่อนๆนั่เรียน้วยัน บารั้็เป็นเหุาร์ที่ผมับานยอลอยู่้วยัน แ่มันเ้ามาแว๊บเียวริๆ แล้วมัน็ออไป เยูในหนัหรือเปล่ารับ นั่นแหละแบบนั้นเลย ผม็อธิบายไม่ถูเหมือนัน
เมื่อพวเราเรียนเสร็็แยย้ายันลับบ้าน วันนี้ผม้อลับับรถแท็ี่เพราะไม่มีนมารับ นที่อยไปรับไปส่ผมทุวัน็ไม่รู้หายไปไหน แ่่าเถอะ ผมไม่ไ้้อเาอยู่แล้ว อนแรเฮุนะอาสาไปส่ผมแ่หมอนั่นันโนเรียัว่วนให้ลับไปที่บ้านึไม่ไ้ไปส่ เฮุนอโทษอโพยให่ ผมไ้แ่บอว่าไม่เป็นไร ผมไม่ไ้เป็น่อยสัหน่อยริไหม
ผมเินไปามเส้นทาที่ะออไปสู่นอมหาลัยเพื่อไปึ้นแท็ี่ ระหว่าทาผม็มอไปรอบๆ ที่นี่สวยมาๆผมำไม่ไ้ว่าเพราะอะไรผมถึเลือเรียนที่นี่แ่ผมิว่าผมเลือถู ผมอบบรรยาาศแบบนี้นะ ยิ่อนเย็นที่แสแไม่่อย้าท้อฟ้าออเป็นสีส้มมันทำให้ัับ้นไม้สีเียวที่ปลูไว้ มันลัวมาๆ
"สวัสีรับ เินมานเียวหรอรับ" เสียทุ้มที่แสนะุ้นเยัึ้นพร้อมับเสียรถัรยานยน์ที่ับมาเทียบ้าๆผม ทำให้ผมหันไปามเสียนั้น
ปาร์ านยอล...
"สอนมั้" ผมอบลับไป ็เห็นว่ามานเียวยัะถามอี
"ฮ่าๆ" านยอลหัวเราะอบใ หัวเราะบ้าอะไรไม่ลเลยสันิ
"..." ผมไม่อบอะไร แ่ลับเร่ฝีเท้าให้เร็วึ้น
"มีแฟนยัอ่ะรับ น่ารัอ่ะ ีบไ้ป่าว" านยอลยัับรถเวสป้าสีรีมามผมอยู่เรื่อยๆ
"..." ผมเหล่มอเาแล้วเร่วามเร็วอฝีเท้าเ้าไปอีเพื่อให้ถึุหมายเร็วๆ แ่านยอล็ยัับามไม่เลิ
"แหนะ หยิ่ะ้วย"
"เล่นบ้าอะไรเนี่ย"
"ไม่ไ้เล่นนะ นี่เอาริ" านยอลับรถมาอรหน้าผม ทำให้ผม้อหยุเินเพราะเิน่อไม่ไ้
"ออไป ูะลับบ้าน" นอาานยอละไม่ออแล้วยัยืนยิ้มนเห็นฟันรบสามสิบสอี่อยู่รหน้าผม หึยยยมันหล่อน้อยะที่ไหน ผมไม่อบเลยมันทำให้ผมใเ้นแรให้ายสิ
"นี่ไมารับ ลับ้วยันนะ" านยอลพูพร้อมเอื้อมมือมารหน้าผม
"..." ผมไม่รู้ะอบอะไรออไป ผมมันพวฟอร์มั ะบอว่าโรธที่อีนหายไปั้สอวันแล้วเพิ่โผล่มาวันนี้็ใ่ ผมโรธมาๆ แ่ผม็ไม่อยาลับับแท็ี่ผมไม่ปิเสธหรอนะว่าอยาลับับานยอลแ่็ไม่อยาเสียฟอร์มไ ผมเลยัสินใเินผ่านเาไป แ่ยัไม่ทันที่ผมะเินไ้ไลนั านยอล็วิ่มาว้า้อมือผมแล้วลาผมไปยัรถเวสป้าที่ออยู่ อย้ำว่าลา นี่มันเผ็ารัๆ
"ึ้นไปแบฮยอน" านยอลพู้วยเสียเรียบนิ่นผมเาอารม์ไม่ถู ผมึยอมึ้นแ่โยี
านยอลหยิบหมวันน็ออีใบที่แวนอยู่ท้ายรถมาสวมให้ผมพร้อมรัใ้าให้เรียบร้อย านั้นเ้าัว็ใส่อัวเอแล้วับรถออไปามหาลัย
"หิวมั้ย" านยอลพูึ้นระหว่าทาที่เาับรถไปส่ผม
"็หิว"
"เี๋ยวแวะหาอะไริน่อนเนอะ"
"อื้ม"
านยอลับรถมาอหน้าร้านนมเล็ๆร้านหนึ่ที่้าในแ่สไล์ยุโรป ผมรู้สึเหมือนเยมาร้านนี้เลย ผม้อเยมาแน่ๆ
"เราเยมาร้านนี้รึเปล่า" ผมถามานยอลออไป
"ใ่ มาบ่อย้วยแหละ หลัเลิเรียนแบอบอ้อนให้พามาประำเลย"
"ั้นหรอ"
เราเ้ามานั่ในร้านรโ๊ะิับระที่สามารถมอออไปนอร้านไ้ อนนี้เป็นเวลาหโมนิๆท้อฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำเินเพราะไม่มีแสสว่าาวอาทิย์ มีแ่ไฟที่เปิามท้อถนนเท่านั้น
ผมที่มอออไปนอระหลับาปี๋เพราะภาพในวามทรำหลั่ไหลเ้ามา ราวนี้มันไม่ไ้มาแ่แว๊บเียวเหมือนรั้่อนๆ
'านยอล อยาินอันนี้อ่ะ'
'อ้วน'
'อ้วนแล้วรัมั้ย'
'หึ'
'านยอลอ่ะ!!"
'ฮ่าๆ รั้าบรั อ้วนแ่ไหน็รั'
'รินะ'
'ริับบบ'
บทสนทนาเป็นาๆที่ไหลเ้ามาในหัวอผมทำให้ผมยิ้มามไปับมัน นี่เราุยันน่ารันานี้เลยหรอ ผมมอนัวสูทีู่เมนูอาหารอยู่ ไม่อยาะเื่อว่าเาับผมเป็นแฟนันริๆ แ่มัน็เป็นเรื่อริละนะ
"ินอะไร" านยอลถามผมึ้นเมื่อเาเลืออัวเอไ้แล้ว
"นมสาราเมล" ผมอบไป
"เอาอะไรอีมั้ย"
"ีสเ้สรอว์เบอร์รี่"
"อ้วน"
"เสือ" มันุ้นๆมั้ย แ่ผมไม่อบเหมือนในวามำที่ลับมาหรอนะ
านยอลหัวเราะอบใหลัาที่ผมอบไปแบบนั้น แล้วเินเอารายารอาหารไปให้พนัานแล้วเินลับมานั่ที่เ้าอี้ัวเิม
"นี่" านยอลเรียผม
"อะไร"
"ยัไม่อบเลยนะว่าีบไ้รึเปล่า"
"พูไปนานั้นแล้วไม่ให้ีบมั้" ผมอบแล้วหลุบา่ำล แ่ทำไมผม้อทำแบบนั้น้วยเนี่ย ผมไม่ไ้เินานยอลสัหน่อย ผมะหลบาเาทำไมัน เฮ้ออ...
านยอลไม่อบอะไรผมแ่ลับส่ยิ้มว้าเหมือนที่เ้าัวอบทำลับมา
50%
::TALK::
หายไปนานมาๆ ่วนี้เราไม่่อยว่าเลย เรียนเยอะบวสอบเือบทุวัน 55555555
เป็นำลัใให้เรา้วยนะะ
เม้น+สรีมแท็ #มมรบฮ ให้้วยเ้อออ
ใรไปเปิแท็ให้เป็นนแรมีราวัล 555555
1 เม้น 1 สรีม = 100000 ำลัใ
รัทุนนนน
แันอิ้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น