เพราะปากกาต้องมีน้ำหมึก

            ม่อนเองก็ไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรให้น้ำตาล เพื่อนในสาขาที่เป็นถึงดาวคณะคนนั้นเกลียดขี้หน้า เจอกันเธอก็ต้องด่าต้องแขวะเขาทุกเมื่อไป

            แต่ไม่เป็นไร ถ้าไม่ก้าวล้ำเส้นก็คงพอทนได้ อีกอย่างเขาเป็นผู้ชาย ผู้ชายที่ดีไม่ควรด่าผู้หญิง อื้ม แม่สอนเสมอนี่นา อย่าได้ลืมเด็ดขาดนะ ไอ้ม่อน

            เพราะงั้นเขาเลยยอม ยอม และก็ยอมทุกครั้งไป แต่กาลกลับกลายเป็นว่าเมื่อเขายอม เธอยิ่งได้ใจ แกล้งหนักข้อขึ้นทุกวัน

            ไอ้ม่อนเหรอ… ก็ต้องมีความอดทนหนักเข้าไปอีก

            จนเมื่อ…

            ‘ม่อน เราฝากของไปให้พี่น้ำหมึกหน่อยได้มั้ย’

            จะมาไม้ไหนอีก ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังอุตส่าห์รับเอามาไว้ในมือตามประสาคนมีมารยาท แม้จะรู้ว่าเธอกำลังจะหาเรื่องแกล้ง

            ‘อุ๊ย พี่เขามาพอดี กรี๊ดดดดดดดดดดด’

            พรึ่บ!

            อะ อะไรวะเนี่ย แย่งกระดาษในมือของเขาที่ตัวเองเป็นคนให้มาไปโปรยหน้าตาเฉย

            แผ่นกระดาษปลิวว่อน และเมื่อมันร่วงหล่นลงพื้นเขาจึงเพิ่งรู้

            ใครบางคนก้มเก็บกระดาษสีขาวหนึ่งในสิบกว่าแผ่นที่ทุกแผ่นล้วนมีตัวอักษรเขียวไว้ตัวเป้ง

            ‘ม่อนชอบพี่น้ำหมึกมานานแล้ว คบกับม่อนเถอะ’

            !!!

            ก็เหี้ยแล้วครับคุณพี่

THX FOR THEME

TB