ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Surprise
เธอและเามาพบันที่หาทราย เมื่อวอุทัยำลัะลาลับอบฟ้า อาาศำลัเย็นสบาย สีอพื้นนภาสีแอ้มส้ม บ่บอะวันำลัะลับฟ้า
แลเรียนปูผ้าสีทอเรียบสวย เเละยะร้าึ้นมา เธอหยิบล่อ่าๆาะร้าสาน และบรรเปิล่อเผยให้เห็นแนวิที่น่ารัประทาน ัพเ้สายรุ้แสนสวยที่มีรีมาวนวลอยู่้านบน และเถาเอิร์ลเรย์ลในแ้วา2ใบ
"ั้นทำเอเลยนะ:)"แลเรียนบอพลายแนวิให้ไมลอรี่ "ั้นป้อนนะ"
"อร่อยัเลย ุนี่เ่ที่สุเลย"ไมลอรี่ทานเเนวิแล้วล่าวมเยาใริ
"แล้ว็ยัมีัพเ้ับา้วยนะ"แลเรียนเสริม "เอิร์ลเรย์ที่เราทั้สออบไล่ะ"
"ุรู้้วยหรอว่าผมอบเอิร์ลเรย์"ไมลอรี่ถาม้วยวามสสัย
"แน่นอนสิ ็ุูมีวามสุเวลาที่ื่มมันนี่นา"แลเรียนอบ้วยรอยยิ้ม
"ุนี่รู้ใผมริๆเลย"ไมลอรี่ยิ้ม
"็ั้นรัุนี่นา"แลเรียนเสริม
"แฟนผมนี่น่ารัริๆ"ไมลอรี่พูพลาหอมแ้มแลเรียน
"เราื่มาันีว่านะ"แลเรียนยแ้วาึ้น
"แน่นอน"ไมลอรี่ยแ้วาไปนแ้วอแลเรียน ทัู้่ื่มมันพร้อมับัพเ้สายรุ้ึ่มีรีมสีาวนวลสวยามบ่บอถึวามพิถีพิถันในารทำ
"ุนี่เ่ทุอย่าเลยนะ"ไมลอรี่ม "ทำอาหาร็เ่ ทำนม็สวย า็ี ปรอบ้านเมือ็สุยอ"
"อบุ"แลเรียนเอ่ย
"ั้นนี่ อราวัลสำหรับนเ่ที่สุอัน"ไมลอรี่พูพลาย่ออุหลาบสีสวยให้แลเรียน
"ว้าว! อุหลาบ"แลเรียนเอ่ยอย่าประหลาใ
"ุอบมันไหมล่ะ?"ไมลอรี่ถาม
"แน่นอนสิ มันามมาเลยล่ะ"แลเรียนอบพลายอุหลาบึ้น
หลัานั้น ทั้สอไ้พัผ่อนภายใ้าหลัอันาม นระทั่
"ไปเินเล่นันเถอะ"ไมลอรี่ลุึ้นพร้อมับพยุแลเรียนให้ลุึ้น
"ามนั้นเลย"แลเรียนลุึ้นเินามไมลอรี่ไป
แล้วทัู้่็เินเลียบริมหา สายลมเย็นสบาย ะวันำลัะลาลับอบฟ้า หาทรายาวละเอีย ลื่นม้วนเป็นเลียวพัเ้าหาฝั่ไม่รู้บ
"แลเรียน"ไมลอรี่ล่าวเสียแผ่วเบา
"อะไรหรอ?"แลเรียนถามนรัอเธอ
"ัน..มีอะให้เธอ"ไมลอรี่เอ่ยพร้อมหยิบบาสิ่ออมา มันือล่อสีพาสเทลล่อให่ เาส่มันให้นรัอเา เเลเรียนเปิมันอย่า้าๆ เผยให้เห็น สร้อยอเล็น้ำแ็ประับ้วยเพรและใบเมเปิ้ล
"ามัเลยนะ"แลเรียนล่าว"อบุนะ"
"ันทำมันเอ"ไมลอรี่ล่าว "มันยัมีอะไรที่พิเศษอีนะ" ไมลอรี่พูพลาพลิสร้อยอเผยให้เห็นัวอัษรว่า FOREVER ึ่แปลว่า ้วยันลอไป มันประับ้วยน้ำแ็และใบเมเปิ้ล เปรียบเสมือนายแนที่พวเาพบรัันรั้แร ที่ึ่ใบไม้ผลิสัมผัสฤูหนาว
"อบุไมลอรี่"แลเรียนเอ่ยแผ่วเบา "ุ่วยสวมมันให้ั้นหน่อยไ้ไหม"
"แน่นอน ้วยวามยินี"ไมลอรี่่อยๆยสร้อยเส้นนั้นมาวาบนอที่เรียบเนียนอแลเรียน ่อนะบรรสวมอย่า้าๆ
"อบุมานะ สำหรับทุอย่า"แลเรียนเอ่ยอบุ
"แลเรียน"ไมลอรี่พูพลาุมมือแลเรียนแล้วยึ้น้าๆ
"ผมอสัาว่าะรัุลอไป รัุั่วนิรัน์ ะไม่ทำใหุ้เสียใ เพราะะนั้น แลเรียน ไ้โปร" ไมลอรีุ่เ่าลหนึ่้า และหยิบล่อผ้าำมะหยี่ที่มีุหลาบสีแึ้นมาส่ให้แลเรียน
"แร็"เสียแลเรีบนเปิล่อผ้าำมะหยี่
"แ่านับผมนะ"ไมลอรี่เอ่ยเสียเ้ม
"อืม..."แลเรียนอบเสียเบานแทบไม่ไ้ยิน
"อะไรนะ?"ไมลอรี่ถามย้ำอีรั้
"ล"แลเรียนอบ้วยวามเิน
"ลแล้วนะ"ไมลอรี่ถามย้ำ
"อื้อ"แลเรียนอบอย่าเินอายพร้อมับหน้าแสุๆ
"ถ้าั้น"ไมลอรี่พูพลาสวมแหวนที่นิ้วนา้า้าย แหวนสีทอึ่เ้าับสีปีและสีุอเธอ ้านบนประับ้วยปีนาฟ้าสีทออันิ๋วและมีเพรประับบาุ
"อบุนะไมลอรี่ ั้นมีวามสุที่สุเลย ั้น็ะรัุลอไปเ่นัน"แลเรียนเอ่ย
"ผม็้ออบุุเหมือนัน ที่วาใให้ผมูแลุ"ไมลอรี่ล่าว่อนทัู้่ะุมพิแสถึรัอันและัน โยมีฟ้า ทะเล ินแนิมหัน์ และป่าเหมัน์เป็นพยานในวามรัอเาและเธอ
แลเรียนปูผ้าสีทอเรียบสวย เเละยะร้าึ้นมา เธอหยิบล่อ่าๆาะร้าสาน และบรรเปิล่อเผยให้เห็นแนวิที่น่ารัประทาน ัพเ้สายรุ้แสนสวยที่มีรีมาวนวลอยู่้านบน และเถาเอิร์ลเรย์ลในแ้วา2ใบ
"ั้นทำเอเลยนะ:)"แลเรียนบอพลายแนวิให้ไมลอรี่ "ั้นป้อนนะ"
"อร่อยัเลย ุนี่เ่ที่สุเลย"ไมลอรี่ทานเเนวิแล้วล่าวมเยาใริ
"แล้ว็ยัมีัพเ้ับา้วยนะ"แลเรียนเสริม "เอิร์ลเรย์ที่เราทั้สออบไล่ะ"
"ุรู้้วยหรอว่าผมอบเอิร์ลเรย์"ไมลอรี่ถาม้วยวามสสัย
"แน่นอนสิ ็ุูมีวามสุเวลาที่ื่มมันนี่นา"แลเรียนอบ้วยรอยยิ้ม
"ุนี่รู้ใผมริๆเลย"ไมลอรี่ยิ้ม
"็ั้นรัุนี่นา"แลเรียนเสริม
"แฟนผมนี่น่ารัริๆ"ไมลอรี่พูพลาหอมแ้มแลเรียน
"เราื่มาันีว่านะ"แลเรียนยแ้วาึ้น
"แน่นอน"ไมลอรี่ยแ้วาไปนแ้วอแลเรียน ทัู้่ื่มมันพร้อมับัพเ้สายรุ้ึ่มีรีมสีาวนวลสวยามบ่บอถึวามพิถีพิถันในารทำ
"ุนี่เ่ทุอย่าเลยนะ"ไมลอรี่ม "ทำอาหาร็เ่ ทำนม็สวย า็ี ปรอบ้านเมือ็สุยอ"
"อบุ"แลเรียนเอ่ย
"ั้นนี่ อราวัลสำหรับนเ่ที่สุอัน"ไมลอรี่พูพลาย่ออุหลาบสีสวยให้แลเรียน
"ว้าว! อุหลาบ"แลเรียนเอ่ยอย่าประหลาใ
"ุอบมันไหมล่ะ?"ไมลอรี่ถาม
"แน่นอนสิ มันามมาเลยล่ะ"แลเรียนอบพลายอุหลาบึ้น
หลัานั้น ทั้สอไ้พัผ่อนภายใ้าหลัอันาม นระทั่
"ไปเินเล่นันเถอะ"ไมลอรี่ลุึ้นพร้อมับพยุแลเรียนให้ลุึ้น
"ามนั้นเลย"แลเรียนลุึ้นเินามไมลอรี่ไป
แล้วทัู้่็เินเลียบริมหา สายลมเย็นสบาย ะวันำลัะลาลับอบฟ้า หาทรายาวละเอีย ลื่นม้วนเป็นเลียวพัเ้าหาฝั่ไม่รู้บ
"แลเรียน"ไมลอรี่ล่าวเสียแผ่วเบา
"อะไรหรอ?"แลเรียนถามนรัอเธอ
"ัน..มีอะให้เธอ"ไมลอรี่เอ่ยพร้อมหยิบบาสิ่ออมา มันือล่อสีพาสเทลล่อให่ เาส่มันให้นรัอเา เเลเรียนเปิมันอย่า้าๆ เผยให้เห็น สร้อยอเล็น้ำแ็ประับ้วยเพรและใบเมเปิ้ล
"ามัเลยนะ"แลเรียนล่าว"อบุนะ"
"ันทำมันเอ"ไมลอรี่ล่าว "มันยัมีอะไรที่พิเศษอีนะ" ไมลอรี่พูพลาพลิสร้อยอเผยให้เห็นัวอัษรว่า FOREVER ึ่แปลว่า ้วยันลอไป มันประับ้วยน้ำแ็และใบเมเปิ้ล เปรียบเสมือนายแนที่พวเาพบรัันรั้แร ที่ึ่ใบไม้ผลิสัมผัสฤูหนาว
"อบุไมลอรี่"แลเรียนเอ่ยแผ่วเบา "ุ่วยสวมมันให้ั้นหน่อยไ้ไหม"
"แน่นอน ้วยวามยินี"ไมลอรี่่อยๆยสร้อยเส้นนั้นมาวาบนอที่เรียบเนียนอแลเรียน ่อนะบรรสวมอย่า้าๆ
"อบุมานะ สำหรับทุอย่า"แลเรียนเอ่ยอบุ
"แลเรียน"ไมลอรี่พูพลาุมมือแลเรียนแล้วยึ้น้าๆ
"ผมอสัาว่าะรัุลอไป รัุั่วนิรัน์ ะไม่ทำใหุ้เสียใ เพราะะนั้น แลเรียน ไ้โปร" ไมลอรีุ่เ่าลหนึ่้า และหยิบล่อผ้าำมะหยี่ที่มีุหลาบสีแึ้นมาส่ให้แลเรียน
"แร็"เสียแลเรีบนเปิล่อผ้าำมะหยี่
"แ่านับผมนะ"ไมลอรี่เอ่ยเสียเ้ม
"อืม..."แลเรียนอบเสียเบานแทบไม่ไ้ยิน
"อะไรนะ?"ไมลอรี่ถามย้ำอีรั้
"ล"แลเรียนอบ้วยวามเิน
"ลแล้วนะ"ไมลอรี่ถามย้ำ
"อื้อ"แลเรียนอบอย่าเินอายพร้อมับหน้าแสุๆ
"ถ้าั้น"ไมลอรี่พูพลาสวมแหวนที่นิ้วนา้า้าย แหวนสีทอึ่เ้าับสีปีและสีุอเธอ ้านบนประับ้วยปีนาฟ้าสีทออันิ๋วและมีเพรประับบาุ
"อบุนะไมลอรี่ ั้นมีวามสุที่สุเลย ั้น็ะรัุลอไปเ่นัน"แลเรียนเอ่ย
"ผม็้ออบุุเหมือนัน ที่วาใให้ผมูแลุ"ไมลอรี่ล่าว่อนทัู้่ะุมพิแสถึรัอันและัน โยมีฟ้า ทะเล ินแนิมหัน์ และป่าเหมัน์เป็นพยานในวามรัอเาและเธอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น