ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 ,, 24 มิถุนายน
19 กุมภาพันธ์
ชายหนุ่มวางไดอารี่ลงบนโต๊ะ ก่อนจะมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามที่ขึ้นชื่อว่าเป็น \' น้องสาว \' ตลอดมา พลางหลับตานึกใช้ความคิดอย่างช้าๆ..........หากว่าเขาไม่มาเห็นไดอารี่เล่มนี้เข้า.....เหตุการณ์คงไม่เป็นแบบนี้ ไม่มีความเงียบงัน ความอึดอัดทั้ง 2 ฝ่ายแน่นอน.....ทั้งคู่คงยังคงหยอกล้อกันได้อย่างปกติ.............................
\"พี่ลูกคลื่น.......\"
หญิงสาวเอ่ยขึ้นเบาๆ หากแต่ชายหนุ่มตรงหน้ากลับไม่ได้ลืมตาขึ้นมาเลย น้ำตาเอ่อคลอดวงตากลมโตสวย แววตาที่เคยสดใสหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด.......ทั้งหมดเป็นเพราะเธอคนเดียว.............เพราะความรู้สึกบ้าๆกับไดอารี่เล่มนี้แท้ๆ ที่ทำลายพวกเขาทั้งคู่..........
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาสบตากับหญิงสาว ในแววตาของเธอส่อแววเศร้าอย่างเห็นได้ชัด เขามองเธออย่างเห็นใจชั่วครู่ ก่อนที่จะเอ่ยปากถามคำถาม...แม้รู้ดีว่าจะต้องทำให้เธอเจ็บขาดไหนก็ตาม........
\"แก้ว.....พี่ถามแก้วอย่างนึงได้มั้ย.........\"
น้ำตามาจากไหนไม่รู้ เอ่อเต็มดวงตาของเธอ ได้โปรด........อย่าเอ่ยคำถามนั้นออกมาเลย.........
คลื่นมองใบหน้าที่จวนเจียนจะร้องไห้อย่างสงสารเต็มทน ความจริงเขาก็ไม่อยากเอ่ยคำถามนี้......หากแต่ว่า........เรื่องราวทั้งหมดควรจะจบลงเสียที............เขาและเธอจะได้ไม่มีอะไรปิดค้างกันอีก.................
\" แก้ว.......ชอบพี่เหรอ....................\"
24 มิถุนายน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
\" หนวกหูจริง เมย์ เราไปกันเถอะน่า \" ดอกแก้วเอามือปิดหูพลางเรียกเพื่อนสาวที่มัวแต่มองบุคคลบนเวที
\" โห แก้ว ขอเวลาแปปดิ พี่คลื่นใกล้จะเล่นเสร็จแล้วน่า \" เมย์ตะโกนตอบท่ามกลางเสียงกรี๊ดของบรรดาสาวๆ
\" นี่ ยัยเมย์ แกเห็นคนดังดีกว่าเพื่อนซี้เหรอไง \"
\" โอ๋ ยัยแก้ว ฉันจะเห็นคนดังดีกว่าแกได้ไง แต่วันนี้ขอเหอะว่ะ อยากดูจริงๆ แกจะไปก็ชวนไอป่านไปดิ \" เมย์ตอบแค่นั้นแล้วหันไปสนใจกับคนบนเวทีต่อ ดอกแก้วทำหน้ามุ่ยแล้วหันไปหาเพื่อนซี้ที่อยู่ข้างๆ
\" ป่าน ขวัญ ฝ้าย ไปกันเหอะ ฉันชักเบื่อแล้วล่ะ \"
\" เฮ้ยแก ขอดูเหอะน่า ดาวโรงเรียนเล่นทั้งที น้า.....\" ป่าน เพื่อนสาวที่คิดว่าเด็กเรียนที่สุดในกลุ่มเอ่ยขึ้นมา ทำเอาดอกแก้วอดบ่นไม่ได้
\" ไอ้ดาวโรงเรียนคนนี้มันมีดีตรงไหนว้า เพื่อนฉันถึงได้ไปสนใจกันหมด \"
\" เพราะแกไม่เคยเหลียวแลผู้ชายตังหาก ไอแก้ว....\" ฝ้ายอดหยอกขึ้นมาไม่ได้
\" เพราะงี้ฉันถึงสงสัยไง ว่าผู้ชายมันมีดีตรงไหน ถึงให้ไปเหลียวแลเนี่ย..... \" ดอกแก้วเถียงกลับ
\" แกก็ลองมองหน่อยก็ได้นิ....พี่คลื่นเค้าหน้าตาดีจะตายแก เหมือนฉันเลย \" ขวัญพูดยิ้มๆ ดอกแก้วอดหันไปค้อนอย่างหมั่นไส้ไม่ได้
\" อย่าบอกนะ คนนั้นน่ะลูกพี่ลูกน้องแก \"
\" ก็เออดิ ฉันถึงมาดูไง ไม่งั้นก็คงออกไปกับแกแล้วแหล่ะ \" ขวัญบอกแค่นั้นก่อนที่จะหันไปสนใจกับคนบนเวทีต่อ ดอกแก้วบ่นอะไรกับตัวเองคนเดียวสักพัก แล้วจึงหันไปมองคนบนเวที.............ซึ่งกำลังเล่นคอนเสิร์ตเปียโน คอนเสิร์ตของโรงเรียนอยู่
ผู้ชายคนนี้ มันมีดีตรงไหนกัน ถึงมีแต่คนชอบ
\" อีกแล้วนะแก จะลากฉันไปไหนอีกเนี่ย \"
ดอกแก้วบ่นเมื่อเพื่อนสาวของเธอลากเธอไปหลังเวทีหลังคอนเสิร์ตจบ...........
\" ไปดูคนที่เนื้อหอมที่สุดในโรงเรียนไงแก \" ขวัญตอบ
\" นั่นมันพี่ชายแกไม่ใช่เหรอไง \" ดอกแก้วบ่นไม่ได้
\" ผิดตรงไหนถ้าฉันจะปลื้มพี่ชายของฉันในฐานะดาวโรงเรียน ว่าที่ศิลปินล่ะยะ \"
\" น่านะ...ไอแก้ว ไปดูเหอะน่า ไม่เสียหายหรอก\" ฝ้ายพูดขึ้นมา พลางจับแขนอีกข้างของเธอลากไปด้วย
จริงๆเลยเพื่อนพวกนี้..............................
\" พี่คลื่นนนนนนนนนนน \" ขวัญร้องลั่นทันทีที่เห็นหน้าชายหนุ่ม.....
\" มีอะไรเหรอ หืม ยัยขวัญ \" ลูกคลื่นหันมาหาหญิงสาว กับเพื่อนๆของเธออีกเป็นขบวน
\" ขวัญพาเพื่อนมารู้จักพี่ค่า \" ชายหนุ่มหัวเราะอย่างรู้ทัน น้องสาวเขาคงจะจับคู่อีกตามเคย...
\" ไหนล่ะ เพื่อนที่ว่าน่ะ \" คลื่นเอามือขยี้หัวน้องสาวอย่างเอ็นดู
\" ก็พวกนี้แหล่ะ มีป่าน ขวัญ ฝ้าย ดอกแก้ว ......เฮ้ย ไอแก้ว มานี่ดิ .........\" ขวัญตะโกนเรียกดอกแก้ว ที่มัวแต่เหม่อไม่สนใจคนรอบข้าง
\" เออ......มีอะไร..........\" ดอกแก้วชะงักทันทีที่เห็นหน้าชายหนุ่ม ดวงตาสีนิลแกมน้ำตาล ใบหน้าที่คุ้นเคยมาก..............
มากราวกับว่า............เขาจะเป็นคนคนนั้นจริงๆ...........................
ภาพในสมัยเด็กถูกฉายออกมาอีกรอบ......เด็กชายกับเด็กสาวที่ริมหาดทราย ความพบเจอกันโดยบังเอิญเนื่องจากไปเที่ยวทริปเดียวกัน ก่อให้เกิดความผูกพันแค่ชั่วข้ามคืน.....ความรักของเด็กๆ ที่ดูไม่สำคัญอะไรมากนัก......... ก็ก่อเกิดความผูกพันในใจของเธอไม่รู้ตัว...............
จากคำสัญญาริมทะเลของทั้งคู่นั้น.........เด็กทั้งสองก็ได้ติดต่อกันมาโดยตลอด..........ทั้งที่ไม่ได้รู้ชื่อของอีกฝ่ายนึง...........จนกระทั่งเธอได้ข่าวมาว่า..........................เขาประสบอุบัติเหตุ..............................
จากวันนั้น......ข่าวสารของเด็กชายคนนั้นก็เงียบไป................ดอกแก้วหมดหวังที่จะตามหาคนรักสมัยเด็กที่ไม่มีตัวตน..............เธอใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน.........แม้ในใจลึกๆจะหวังว่าจะได้เจอเขาอีก............จะกระทั่งความหวังก็เลือนลางไปทุกที...........จนเรื่องเหล่านี้อยู่ในความทรงจำ ที่เธอไม่ได้นึกถึงมัน.........จนกระทั่ง................วันนี้.....................
กับบุคคลที่ชื่อ ลูกคลื่น เพทาย ศิลปวิจิตรากร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น