ตอนที่ 3 : ตอนที่3
สวัสดีมาพบกันอีกเเล้วฉันเมทริกซ์ผู้ชายรูปร่างหน้าตาที่เหมือนผู้หญิง...อะห่ะ ผู้ชาย ช่างมันๆ ตอนนี้ฉันเดินโครตเหนื่อยเลย
ฉันเดินมาจนหยุดกับที่ๆเเห่งหนึ่งเป็นต้นไม้ใหญ่เหมือนกับของชาวนาวี แต่มีขนากที่ใหญ่กว่าอย่างมาก2เท่าเเถมมี2ต้นติดกัน...เเต่จะว่าเเปลกใหมก็แปลกเพราะในเรื่องไปเห็นเลย
นี้ระบบต้นไม้นี้อยู่ได้รึเปล่า
ได้ครับมาสเตอร์ต้นไม้นี้เหมือนกับของชาวนาสีทุกอย่างเเต่เเค่ว่ามันใหญ่กว่าเเละมี3ต้น
หืม?? 3ต้น?? ทำไมฉันเห็นเเค่2ต้นละ
อีกต้นนึงอยู่ด้านหลังเชื่อมต่อจากเอกนกลางของต้นที่เป็นต้นหลัก
อ๋อ งี้นี้เอง เอาที่นี้เหละระบบ
ครับกำลังประมวณผล
[กำลังประมวลผล]
ฉันเดินเข้าไปดูข้างใหนมันดูกว้างมากไม่สิมันกว้างมากเหมือนกับของชาวเผ่านาวีเเปะๆเลยแต่จะเเปลกตรงทางขึ้นลงจะอยู่ข้างๆสองฝั่ง
ฉันเดินขึ้นไปบนทางขึ้นฝั่งซ้ายมันเป็นทางขึ้นที่ยาวไปถึงข้างบนแต่ว่ามันก็เเบ่งเป็นชั้นๆนะ ฉันยังไปอธิบานตอนนี้ดีกว่า
[ประมวลผลเสร็จสิ้นระบบกำลังติดตั้งหมอกมายาในระยะ7เมตรเพื่อป้ิงการการคุมคามหลังจากนี้]
หืม?? หมอกมายามันคืออะไรนะ
เผ่าของท่านเป็นเผ่ามายาครับแต่ไม่สามารถใช้อะไรเกี่ยวกับมายาได้
เพราะงี้ตัวฉันเลยเป็นสีน้ำเงินอมม่วงสินะ อืม พอจะเข้าใจเเล้วรางวัลละ
ภารกิจของมาสเตอร์เนื่องจากเสร็จสิ้นเเล้วทางระบบจะนำรางวัลมาให้ เเล้วเพราะฉะนั้นมาสเตอร์สามารถที่จะเรียกได้ตลอดเวลาเลย
อ๋อออออ โอเคร อยากรู้จริงไปว่าเเบนซี่ของฉันเป็นยังไง
เป็นแบนซี่ตัวเดียวของเเพนดอร่าที่ทางระบบจัดหาให้
ดีจริงแต่ว่ายังไม่เรียกใช้ดีกว่าเก็บเอาไว้ตอนรับคนเข้าเผ่าละกัน
มาสเตอร์จะตั้งชื่อเผ่าว่าอะไรครับ
เผ่า มายา ตามชื่อที่เจ้าบอกมาเมื่อกี้เลย
ได้ทำการติดตั้งชื่อเผ่าเสร็จสิ้น
∆เผ่า มายา∆
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สวัสดีฉันเมทริกซ์คนเดิมเพิ่มเติมฉันกำลังหนีต้นไม้ที่กำลังล้มลงมามันเป็นต้นไม้ที่พวกชาวนาวีใช้ขอพรหรืออธิฐานจากเอวาหรือเทพที่พวกเขานับถือกัน
ถ้าถามว่าทำไมฉันมาอยู่ที่นี้ก็ต้องบอกก่อนว่า...หลง ใช่หลง คือเดินอาพื้นที่อยู่ดีๆก็ดันหลงสะงั้น!! พอจะถามสัตว์เเถวนี้ก็วิ่งหนีบ้างวิ่งไล่บ้าง ไม่ทันได้อธิบายก็เกือบมรณะภาพอยู่หลายรอบอยู่
แล้วทำไมไม่ใช่เอเยนซี่ ก็บอกเเล้วไงว่าจะเก็บไว้ก่อนอะอุสาจากเดินเล่นสักหน่ิยกะจะไม่ออกจากอาณาเขตมายาเเล้วนะเเต่เดินเล่นเผอลไปหน่อย
ฉันหนีหลบมาอยู่หลังต้นไม้ต้นนึงก็พบกับชาวนาวีขี่ม้า??(ไดเออร์ฮอร์ส)มายิงธนูในรถคล้ายรถถังขันใหญ่ใหญ่ประมาณตึก7ชั้นถึงจะยิงธนูเท่าไหร่ก็ทำอะไรไม่ได้
อยากจะช่วยอะ...แต่จะช่วงยังไงดีละพอมาเห็นเเบบนี้จริงๆเเล้วชาวนาวีก็น่าสงสารจริงๆนะไม่เเปลกใจเลยที่ชาวนาวีเขาเสียใจกันขนาดนี้ ระบบช่วยยังไงดี
มาสเตอร์ก็ใช้ความสามารถของสายเลือดเผ่ามาสเตอร์สิครับ
เเล้วมันใช้ยังไงคิด ทำท่า ออกเสียง??
มาสเตอร์ก็รองคิดว่ามาสเตอร์อย่างสั่งอะไรอย่าง เช่น เถาวัล ต้นไม้ พืชอากาศ
อ๋อ โอเคร ยังเหลืออยู่5ต้นทำลายไปแล้ว4ต้น งั้นฉันจะใช้เถาวัลกับรากต้นไม้ละกัน อะแฮ่มเอาละนะ
‘ได้โปรด รับฟังคำขอจากข้า’
ไรท์บรรยาย
ชาวนาวีพยายามอย่างมากที่จะหยุดคนจากฟ้าที่มาทำลายต้นไม้ที่สำคัญของพวกเขาแต่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่สามารถที่หยุดได้พวกเขาสิ้นหวังมากหวังเเค่ว่าจะมีใครสักคนมาหยุดคนจากฟ้า
คนจากฟ้าทำลายต้นไม้จากเอวาไปเเล้ว4ต้นเเต่ยังเหลืออยู่5ต้นชาวนาวีได้เเต่คิดว่า ถึงจะคับไล่ไม่ได้หมดเเต่ก็ขอฆ่ามันให้ได้ก็พอ
“ทำต่อไปอย่าไปกลัว!”
เสียงสั่งการจากลำโพงดังขึ้นคนที่อยู่รอบๆรถถังเริ่มระดมยิงชาวนาวีอีกครั้งหลังจากที่หยุดยิงไปสักพัก แต่เเล้ว ก็มีเสียงเสียงนึงดังขึ้น
‘ได้โปรด รับฟังคำขอจากข้า’
ไม่อาจรับรู้ได้ว่าเป็นเสียงจากใครทั้งชาวนาวีเเละคนจากฟ้าต่างหยุดทุกอย่างที่กระทำหันมาสนใจเสียงที่รอดออกมาจากป่า
แต่ไม่ทันที่คนจากฟ้าจะตั้งสติใต้พื้นก็มีเเรงสั่นสะเทือนเกิดขึ้นรากไม้ขนาดใหญ่เท่าต้นไม้โตเต็มวัยปกติของโลกมนุษย์พรุดขึ้นมารั้งเกี่ยวรถที่คล้ายรึถังขนาดใหญ่สีเหลือง
เถาวัลสีขาวสดกับสีเขียวขุ่นพุ่งออกมาจากป่าจับมัดคนจากฟ้าด้วยความเเน่นและเเน่นขึ้นทุกอย่างที่ชาวนาวีเห็นมันเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์เพราะไม่ว่าจะรุ่นบรรพบุรุษหรือรุ่นนี้ก็ไม่เคยเกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้น
หลังจากนั้น2นาทีทุกอย่างก็หยุดนิ่งเหล่าคนจากฟ้าไม่ขยับไหวติงใดๆเพราะว่าพวกเขานั้น ‘ตาย’ แล้ว ชาวนาวีมองอึ่งๆแต่ก็ดีใจที่ทุกอย่างหยุดหลงเเต่มันไม่ใช่สำหลับคนๆหนึ่ง
เมทริกซ์บรรยาย
ไอระบบบ้าทำไมแกไม่บอกว่ะว่ามันจะเหนื่อยขนาดนี้อะ!!
มาสเตอร์ไม่ถามผมเองนะครับ
แต่เเกก็ควรบอกนะ==!! ลุกไม่ไหวเเล้ว นะเว้ยย พอทำเเบบนั้นเเล้วก็เหนื่อยจนลุกไม่ขึ้นเหอะ ไม่ไหวเเล้ว ไอระบบบ้าทำไมไม่บอกก่อนฟร่ะ
ฟรุบ!
“นั้นเสียงอะไร
“พวกแก เข้าไปดู”
หวังว่าจะไม่ตายนะ เฮ้อ ขอหลับหน่อยละกัน ไม่ใช่ตื่นมาเป็นฝันนะ ถ้าเป็นฝันบะก็เเม่จะฆ่าตัวตายจนกว่าจะกลับมาเเน่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ท่านพ่อฟังข้าก่อน!”
หญิงสาวผิวสีน้ำเงินเข้มนิดๆเอ่ยห้ามผู้เป็นพ่อของตนออกมาอย่างกังวน
“เจ้านี้อาจเป็นคนจากฟ้า!”
ผู้เป็นพ่อเอ่ยออกมาอย่างหัวเสียที่ลูกสาวตนเอาเเต่ห้ามอยู่ได้
“ไม่ท่านพ่อ เขาไม่ใช่คนจากฟ้า”
ผู้เป็นลูกสาวพยายามอย่างมากที่จะอธิบายว่าคนที่หลับอยู่นี่ใคน
“อืมมม...ที่ใหนอีกเนี้ย”
ผู้ที่สลบอยู่เอ่ยขึ้นมาก่อนจะกุมหัวตัวเองด้วยความมึนงงพร้อมกับกระพิบตาปริบเพื่อปลับเเสง
“เมทริกซ์ในที่สุดเจ้าก็ฟื้น”
หญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างดีใจก่อนจะรีบเข้ามาจีบไหล่ขอคนที่พึ่งตื่นหรือก็คือเมทริกซ์
“เมย์ทีรี่...ที่นี้”
เมทริกซ์เอ่ยออกมาอย่าง งงๆ ว่าทำไมตนถึงมาิยู่ ณ ที่เเห่งนี้ได้ ไม่ใช้ว่าต้อง อยู่ในป่าหรอเมย์ทีรี่ที่ได้ยินคำถามก็ได้เอ่ยตอบ
“ที่นี่คือเผ่าโอมาติกาย่าส่วนพวกรอบๆก็คือชาวนาวี”
เมย์ทีรี่เอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้นสักหน่อยเพราะว่าทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว ทั้งหวาดระเเวงคนข้างหลังหรืก็คือท่านพ่อของตน
“ดะ...เดียวสิไม่ใช้ว่าข้าต้องอยู่อยู่ใกล้ๆกับที่คนจากฟ้า-”
ยังไม่ทันที่เมทริกซ์จะเอ่ยจบก็ได้มีเสียงเอ่ยเเทรกขึ้นนั้นก็คือพ่ของเมย์ทีนี่หรือเอย์ตูคานพ่อของเมย์ทีรี่
“เจ้าเป็นคนทำเรื่องนั้นงั้นรึ?”
จบตอนที่3
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สู้ๆครับผมชอบมาก อ่านนิยายมาตั้งนานไม่เห็นคนทำเรื้องนี่ซักทีขอบคุณที่ทำมาให้อ่นครับถึงจะเป็น ชายๆก็เหอะตัวเอกน่ารักดีรับได้สนุกมากครับสู้ๆ