คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Lost Memory, lost heart ~3~
Lost Memory, lost heart ~3~
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว นำเอาแสงสว่างของพระอาทิตย์ให้หายลับไปกับขอบฟ้า
หญิงสาวเจ้าของตำแหน่งเจ้าหญิงสองดินแดนยังคงนั่งนิ่งอยู่ริมหน้าต่างภายในห้องพักของเธอ เป็นเช่นนี้ตั้งแต่เที่ยงวัน
หรือเพราะบ่ายวันนี้ไม่มีเรียน หญิงสาวจึงไม่แม้แต่จะลงไปทานอาหารเย็นที่เธอไม่เคยขาด
~~ เคาะ เคาะ ~~
เสียงเคาะประตูเพียงเล็กน้อยและถือวิสาสะเปิดเข้ามาในทันทีไม่มีใครนอกจากคนรักของเธอ เจ้าชายคาโล วาเนบลี แห่งคาโนวาล
ชายหนุ่มเดินเข้ามาโอบกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง พร้อมถามไถ่อาการของหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "วันนี้นายเป็นอะไรหรือเปล่า ข้าวเที่ยงก็กินได้ไม่เท่าไหร่ ข้าวเย็นยังไม่ยอมลงไปอีก"
คำถามยาวเหยียดที่ไม่คิดว่าจะสามารถออกจากปากชายหนุ่มฉายาเจ้าชายน้ำแข็งขี้เก็กทำให้หญิงสาวหันไปเผชิญหน้า
"ไม่เป็นไรหรอก.. ไม่ค่อยหิวเท่านั้น"
หากแต่ชายหนุ่มหาได้เชื่อไม่ เขาทราบดีถึงความจุในกระเพาะของสาวคนรัก และทราบด้วยว่ามีสิ่งใดที่หญิงสาวตรงหน้าปรารถนาที่จะลิ้มรสมากที่สุด
แอปเปิ้ลแดงสดหนึ่งตะกร้าถูกส่งมาให้หญิงสาวที่ว่าไม่ค่อยหิว "กินซะ.. ไม่กินอะไรเสียบ้างจะพาลป่วยเอา"
'วันนี้มาแปลกแฮะ'
"นายออกไปซื้อมาให้ฉันหรือ" หญิงสาวถามกลับ หากแต่ไม่ได้รับคำตอบใดๆ นอกจากใบหน้าที่ขึ้นสีของชายหนุ่มเบื้องหน้า "ขอบใจนะ"
คำขอบใจของหญิงสาวคนรักเรียกให้ชายหนุ่มหันหน้าสบ พร้อมกล่าวเสียงนุ่มอีกครั้ง "ถ้ามีเรื่องกลุ้มใจอะไรก็บอก อย่าเก็บไว้คนเดียวเลย"
หญิงสาวส่ายหน้าตอบ ตามด้วยคำพูดเบี่ยงประเด็น "ไม่มีหรอก แค่รู้สึกเพลียนิดหน่อย เดี๋ยวจะนอนแล้วล่ะ"
แม้คาโลจะมองออกว่าหญิงสาวในอ้อมกอดปิดบังเรื่องบางอย่างไว้ หากแต่ถ้าเจ้าหล่อนไม่คิดจะพูด เขาก็ไม่คิดจะคาดคั้นความแต่อย่างไร
"ก็ได้.. งั้นรีบเข้านอนเสียนะ พรุ่งนี้จะได้สดชื่น"
หญิงสาวกุกกัก "แล้ว.. นาย.. จะปล่อยฉันได้หรือยัง"
มือของชายหนุ่มราวถูกของร้อน ปล่อยหญิงสาวออกจากอ้อมกอดอย่างรู้สึกเสียดาย
แต่กระนั้นก็สามารถเรียกรอยยิ้มพร้อมใบหน้าที่ขึ้นสีของคู่รักชายหญิง
สักพักหลังจากตั้งสติได้แล้ว ชายหนุ่มจึงลากลับห้องพักของตนเพื่อจัดการกับงานที่ค้างไว้
หากแต่ก่อนจากไป ชายหนุ่มมิวายหันมาสั่งเสียสาวคนรักอีกครั้ง
"หากนายมีปัญหาอะไร.. รีบมาบอกฉันแล้วกัน.. ตอนนี้นายทานแอปเปิ้ลก่อน แล้วรีบนอนซะนะ คืนนี้ท่าจะอากาศเย็น.. อย่าลืมห่มผ้าด้วย.."
"อื้อ รู้แล้ว บ่นยังกะคนแก่"
คำตอบรับกวนๆ ของหญิงสาวเรียกรอยยิ้มจากชายหนุ่มที่เดินอมยิ้มออกจากห้องไป
**********
แม้จะตกปากรับคำคนรักแล้ว ความกังวลก็ทำให้เฟรินที่หลับได้ตลอดทุกเวลาไม่สามารถข่มตาหลับได้เช่นทุกวัน
ร่างบางของหญิงสาวในชุดนอนปาจามานั่งอยู่บนม้านั่งข้างโต๊ะทำงานที่มีจดหมายฉบับนั้นวางอยู่ สายตาจับจ้องอยู่ที่จดหมายฉบับเดียวที่วางเด่นบนโต๊ะกลม
สมองคิดถึงเพียงข้อความที่กล่าวไว้ในจดหมายฉบับนี้
เธอต้องไปเดมอสภายในคืนนี้ เพื่อหมั้นกับพี่ลูคัส หรืออดีตซาตานแห่งป้อมอัศวิน โดยห้ามมิให้ผู้ใดล่วงรู้
นาฬิกาบอกเวลา 22.00 น. เวลาที่เธอต้องเดินทางไปยังเดมอส
ภายในห้องพักของเจ้าหญิงสองดินแดน ปรากฎร่างขององค์รักษ์ประจำตัวของเธอ องครักษ์ที่ได้รับการแต่งตั้งจากท่านพ่อจ้าวปีศาจของเธอ โกโดม โคมุส
"โอ้.. เจ้าหญิงของกระหม่อม.. กระหม่อมมารับพระองค์แล้วพระเจ้าค่ะ"
"เจ้ากวาง ฉันต้องไปจริงๆ หรือ" เฟรินกล่าวถามย้ำด้วยน้ำเสียงเศร้าสลด
"เป็นรับสั่งของท่านจ้าว กระหม่อมมิบังอาจขัดหรอกพะยะค่ะ" โกโดมตอบ "เราเดินทางกันดีกว่า ช้านักอาจเลยเวลาได้"
ทันทีที่กล่าวจบ จอมเวทย์แห่งเดมอสกระโจนเข้ามาประชิดตัวเจ้าหญิงแห่งดินแดน พร้อมร่ายเวทย์
เพียงเท่านี้ สองร่างพลันหายตัวจากห้องพักภายในป้อมอัศวินไปอย่างเงียบเชียบ..
******************************************************
**แก้คำผิดแล้วเจ้าค่ะ ขอบคุณท่าน มีมี่พ่นไฟ ที่ช่วยเตือนเจ้าค่ะ**
******************************************************
ความคิดเห็น