คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : หมอนวดมือหนึ่ง (ต่อ)
เธอมอามสายาอเา แววาเ็มไป้วยวามร้อนเร่าและโหยหา สายาที่วามอทั่วลำัวให้วามรู้สึเหมือนถูเาสัมผัส้วยมือ
“ผมนวให้นะ...”
เาเทน้ำมันสอสามหยลบนฝ่ามือ ถูเ้าันอย่าเื่อ้าราวับพร้อมที่ะประอบพิธีรรมบาอย่า ปรายาวมอามมือู่นั้นพร้อมับลั้นหายใ ลุ้นระทึเมื่อนึถึปทุมถันที่ถูเาโอบับสัมผัสในู้เ็บอเมื่อวัน่อน ยัำไ้ว่าฝ่ามืออเาเ็มไป้วยมนร์ลันาไหน และปลุเร้าเธออย่ารุนแรแ่ไหน และอนนี้... เธอำลัรออยสิ่นั้นหวนลับมามันอย่าทรมานนาไหน
เธอมอามสอมือที่เลื่อนลมาหา าเาว่าว่าะลแะที่ส่วนไหน่อน สุท้ายแล้วเา็บีบเน้นที่ไหล่ อและ้นแน เลี่ยบริเวเนินออเธอราวับะลั่นแล้ให้ใหายใว่ำ
อิสระมอริมฝีปาอิ่ม แ้มเป็นสีมพูและส่วนที่รออยารสัมผัส...
“ยัเหลืออีหนึ่ที่...” เาพึมพำพลาหยิบวน้ำมันึ้นมา
หนนี้เาไม่ไ้เทใส่มือ แ่ปล่อยให้น้ำมันอุ่นหยาหยลมาลาทรวอ วาอเาหรี่ปรือ มออสล้ายับึ้นลามแรลมหายใสะท้าน
“ุะ...ทำอะไร”
“ทำใหุ้สบายึ้นว่านี้อี บอไ้เลยว่าะสบายว่านี้สิบๆ เท่า”
“นวนี่น่ะเหรอ”
“ผมะทำใหุ้ผ่อนลาย แ่มันอาะ้อเร็่อน เยเป็นไหม”
เธอเหมือนถูสะิ ส่ายหน้า้าๆ บนหมอนทั้ที่รู้ว่าเาหมายถึอะไร เธอทำไ้เพียแ่เผยอริมฝีปาเพื่อสูลมหายใ มอูสิ่ที่เาระทำับเธอ้วยใใ่อและลุ้นระทึ
ปลายนิ้วอเายับลมาเื่อ้า
censor
เามอใบหน้าอเธอมวนิ่ว้วยวามสุสม ลมหายใสาพร่าระหว่าถูแะ้อุที่ไว่อสัมผัสน้อบิร่า้วยวามรวร้าว
“อิส...”
censor
ลมหายใอปรายาวเปลี่ยนเป็นเสียรวร่ำเบาๆ อิสระวบุมเมนี้้วยมืออเาเอ ฝ่ามือยับับ้อ้วยสัมผัสอย่าอ่อนโยนและหวแหน censor เามอร่าบอบบาอเธอยับ้วยวามรัวนใ ริมฝีปาอิ่มสั่นระริและมีเสียรวเล็รอออมา
“ีไหมปราย..”
“ี...” เสียนั้นสั่นพร่านุมไม่อยู่
censor
censor
censor
“เี๋ยวุะรู้สึียิ่ว่านี้ไ้อี” เาระิบเสียพร่า “ผมะใ้ัวผมนวใหุ้”
เารออยำปิเสธอเธอที่เป็นารัสินี้า แ่เสียที่หลุรอาปาอิ่มอเธอเป็นเพียเสียราเบาๆ อิสระยิ้มอย่าย่ามใเมื่อมอสีหน้าสุปนทรมานอปรายาวที่เิาน้ำมืออเา censor เธอ่าสวยามเหลือเิน สวยทั้ัวนเาอยาระทำ่อเธอามที่ร่าายเรียร้อเี๋ยวนี้ แ่เายัไม่อยารีบร้อน ่ำืนนี้ยัอียาวนาน เาอยาัววามสุาเธออย่าเ็มอิ่ม และปล่อยให้เธอไ้ละเลียวามสุสมนี้ไปพร้อมัน
บทโหมโรไ้บลแล้ว านี้ไปเาะเริ่มเ้าสู่ปิบัิารพาเธอสู่ ินแนแห่สรวสวรร์เสียที
อิสระปลระุมเสื้อเิ้ัวเอแล้วถอทึ้าไหล่ วาู่หวานอปรายาวหรี่ปรือมอเาราวับ้อมนร์ เาใ้แนสอ้ายัน้าลำัว ปล่อยให้เธอวาาสำรวแผอล่ำและล้ามหน้าท้อเป็นลอนสวยาม อารม์ที่ถูปลุเร้านไปไลเินุเินอาย ทำให้ปรายาวล้าทำในสิ่ที่ไม่เยิว่าะทำ นิ้วเรียวยาวยับเอื้อมึ้นไปแะไ่ลำัวอเา ั้แ่หัวไหล่ำยำ ล้ามแนเป็นมั แผ่นอแน่นหนั่น ไล่ลไปที่มัล้ามหน้าท้อทีละลู นแะ้อมาถึสะือเหนืออบาเ เสียอิสระลั้นหายใเฮือระหว่ายันร่าอยู่ที่เิม ปล่อยให้เธอลูบไล้ับ้อามที่ใ้อาร
ในที่สุเธอ็เอื้อมมือไปที่ไหล่อเา นิ้วเหนี่ยวที่หลัอแล้วโน้มให้เาลมาเพื่อทาบลมาราวับทนรอไม่ไหวอี่อไป
เมื่อสัส่วนที่เปล่าเปลือยสัมผัสัน วามิลัเลสุท้ายอปรายาว็มลายหายสิ้น วามรู้สึปวร้าวที่ลาลำัวยิ่หนัหน่วเมื่อปลายมูอเาุไ้ที่ออ นิ้วเรียวอเธอฝัเ้าไปในเส้นผมออิสระ
censor
มือออิสระเลื่อนไปที่อบาเผ้าลินินอเธอ วานนเอะอและิป ัารปลเปลื้อแล้วรูาเออาเรียวา าม้วยเนื้อผ้าลูไม้สีาวบาหวิวิ้นสุท้ายบนัว
***********************
เลือสาันอีแล้วบทนี้ อ่านบับเ็มไม่มี censor ไ้ที่ MEB เลย้า
อบุนัอ่านที่าวน์โหลนิยายเรื่อนี้นะะ
เมื่อวานประาศอร่วมบริา้วยารโหล ebook
วันนี้ยอโหล ebook เพิ่มึ้นว่าลอสัปาห์ที่ผ่านมาเลย่ะ
อบุุศลนี้่วยให้แล้วลาปลอภัยนะะ
อให้นัอ่านอไรท์ปลอภัย ปลอโรทุน่ะ
อยู่บ้านอ่านนิยายันนะะ ะอัพให้อ่านทุวันเลยไม่ทิ้ัน่ะ
**** เนื่อาผู้ป่วยโวิ-19 เพิ่มึ้น บุลารทาารแพทย์็ทำานหนัมาึ้น****
เรื่อมือเรื่อไม้็เริ่มาแลน
รายไ้ ebook ั้แ่วันนี้เป็น้นไปนถึสิ้นเือน
ะรวบรวมไปื้อเรื่อมือแพทย์ เพื่อรับมือับโรระบาในยามนี้นะะ
*** รายไ้ที่ไ้รับา meb บริา 100%***
ความคิดเห็น