คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : 22nd :: มากับพี่ดีกว่านะน้อง
ToNo Told >>
"เกรซดีใจจังเลยที่พี่โตโน่ออกจากโรง'บาลได้แล้ว งั้นเย็นนี้เราไปฉลองกันนะคะ" เช้านี้ผมเก็บของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาล และมุ่งหน้าไปหาแม่กะไอ้ต้องตาที่รออยู่ที่ลานจอดรถ แต่ไอ้เกรซมันจะตามผมมาทำไมก็ไม่รู้
หมอบอกว่าอาการของผมฟื้นตัวได้ดีมาก ทั้งที่ผมยังรู้สึกปวดหัวอยู่เลย แต่ก็ดีเมือนกันครับ ผมไม่ค่อยชอบบรรยากาศในโรง'บาลเท่าไหร่ หลังจากนั้นก็ไปให้ปากคำกับตำรวจกับเรื่องที่เกิดขึ้นว่ามันเป็นอุบัติเหตุ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรทำไมต้องพากันแจ้งความด้วยก็ไม่รุ ส่วนเรื่องของไอ้เซนก็รู้สึกว่าไอ้เก่งกำลังจัดการอยู่ งวดนี้แม่ขออนุญาตทีมงานว่าขอให้ผมกลับไปอยู่กับแม่ที่ขอนแก่นซักพัก ซึ่งทุกๆคนก็โอเค แต่ริทยังไม่รู้เรื่องง่ะ T.T พอคิดถึงริทแล้ว ผมเสียใจจังที่แกล้งอะไรไปโดยไม่คิด จะง้อยังไงดีล่ะเนี่ย??
"เกรซรู้จักร้านอาหารที่บรรยากาศดีมากๆเลยนะคะ พี่โตโน่ไปนะๆ"
"ขอโทษทีนะเกรซ วันนี้พี่ต้องกลับขอนแก่นอ่ะ รอให้ไอ้เซนหายดีก่อนดีกว่านะจะได้ฉลองพร้อมกัน" แล้วผมก็รีบหิ้วกระเป๋าวิ่งมาหาแม่ที่ยืนคอยอยู่ท้ายรถ
"แม่คะ เฮียมาแล้ว ทำไมมาช้าจังล่ะเฮีย เจ็บขาหมดและเนี่ย -0-" ไอ้ต้องตาหันมาเห็นผมแล้วหันไปบอกแม่อีกที ยังจะมาแขวะเฮียอีกนะ -0-
"ก็ทำไมไม่รอในรถเล่า -0-" ผมว่าพลางยกกระเป๋าขึ้นท้ายรถ
"ก็มันร้อนนี่นา"
"อ่ะพอแล้วๆ ขึ้นรถกันเถอะลูก^^" แม่ยิ้มให้ผมแล้วเดินไปเปิดประตูรถ ผมก็นึกอะไรดีๆออกแล้วล่ะ^^+
"แม่กับต้องตากลับขอนแก่นไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมตามไป"
"โตโน่จะไปไหนลูก!?!?"
"เฮียจะไปหนายยยยยยยยย~" เสียงแม่กะไอ้ต้องตาตะโกนมาจากข้างหลัง แหะๆ ก็ผมมีภารกิจรักที่ค้างคาอยู่นี่นา^^
"ผมจะไปหาริท เดี่ยวผมตามไปน้าคร้าบ~" ผมรีบวิ่งออกมาจากลานจอดรถ วิ่งเข้าไปในโรงพยาบาลอีกครั้ง
ผมแน่ใจว่าเวลานี้ริทจะต้องอยู่กับไอ้เซนแน่ๆ แต่เรื่องอะไรจะปล่อยให้ฟันเหล็กน้อยโดนงาบไปได้ง่ายกันเล่า ไวกว่าความคิด ผมรีบตรงดิ่งขึ้นบันไดทันที ถ้าจะรอลิฟต์ล่ะก็ชาติหน้าเถอะครับถึงจะได้เจอ เพื่อความรักทั้งทีจะให้มันน้อยกว่านี้ได้ไงครับ เหนื่อยแค่ไหนโน่ก็ยอมเพื่อริท ><
ถึงแล้วชั้นสาม ด้านซ้ายของผมจะเป็นห้อง 5 ขึ้นต้น ข้างขวาเป็นห้อง 6
'ห้องพักฟื้น 508 คุณปฏิภาณ หล่อเสถียร...' ไอ้ห้องนี้แหละ ผมจัดการบิดลูกบิดแล้วผลักประตูเข้าไป แต่ว่า...
ภาพที่เห็นตรงหน้า... มันช่าง...
เจ็บปวดเหลือเกิน...
การจุมพิศอันแสนจะดูดดื่มนั่น...
มันช่างทรมานหัวใจของผมเป็นที่สุด...
เหมือนกับว่าหัวใจของผมถูกฉีกเป็นชิ้นๆ...
แค่แกล้งจำไม่ได้นี่ก็เปลี่ยนไปจากเฮียได้ขนาดนี้เลยหรอ...
คิดว่าคนอย่างไอ้โตโน่จะถอยหรอครับ!?!?
ไม่มีวันซะหรอก!!!
"ไอ้เซน!! ไอ้แมวขโมย!!!" ผมคำรามเสียงดัง ถึงจะเป็นโรง'บาลก็เหอะ ผมไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมมันแล้ว!!!
"พี่โตโน่//พี่โตโน่!!!" ผมตรงเข้าไปกระชากร่างน้อยๆของริทออกมาจากไอ้จูบเลี่ยนๆนั่น เรื่องอย่างงี้ไอ้โน่ยอมไม่ได้ ><
"ริทมากับเฮีย!!!" ผมจะไม่ยอมปล่อยให้ไอ้เซนได้อยู่กะฟันเหล็กน้อยสองต่อสองอีกต่อไปแล้ว!!!
"พี่โตโน่จะพาริทไปไหน!!!" เสียงไอ้เซนตะโกนไล่หลังมาระหว่างที่ผมกำลังผลักประตู ผมกัดฟันกรอด
"ก็พาไปให้ไกลจากแกไงไอ้แมวขโมย!!!" ผมตะคอกกลับไปพร้อมกับปิดประตูดังปัง มืออีกข้างยังจับแขนริทไว้แน่น โดยที่ริทพยายามจะแกะมือด้านๆของผมออก อย่ากลับไปเลยนะ เฮียขอร้องล่ะ...
"พี่โตโน่ปล่อยริทนะ บอกว่าให้ปล่อยไง!!!"
"ไม่ปล่อย จนกว่าจะตามเฮียมาดีๆ"
"ก็บอกมาสิว่าจะพาริทไปไหน ปล่อยแขนริทนะริทเจ็บ!!!"
"ปล่อยก็ด้ะ -0-" ผมปล่อยแขนริทเปลี่ยนเป็นช้อนตัวอุ้มขึ้นมาแทน เรื่องอะไรจะปล่อยให้กลับไปหาไอ้เซนกันเล่า
ผมอุ้มร่างบางออกมาหน้าโรงพยาบาลโดยผ่านสายตานับร้อยคู่ที่จับจ้องมาที่เรา ริทได้แต่คล้องผมไว้ด้วยความกลัว เฮียไม่ทำฟันเหล็กร่วงหรอกจ้ะ^0^ แล้วแท็กซี่ก็วิ่งมาจอดตรงหน้าเราพร้อมเปิดประตูให้อย่างกับว่าลุงโชเฟอร์รู้ใจ ผมจึงอุ้มริทขึ้นรถทันที
"ไปขอนแก่นครับ"
"พี่โตโน่จะบ้ารีไง!?!?" ฟันเหล็กน้อยเบิกตาโพลง
"ออกรถเลยครับ เร็วๆเลย!" แล้วพี่แท๊กแกก็ออกรถได้ดั่งใจมาก หัวเกือบทิ่มแหนะ -0-
"ริทไม่ไปนะ พี่แท็กจอดรถเลย" ริทหันไปเขย่าเบาะเฮียโชเฟอร์ อย่านะฟันเหล็ก เดี๋ยวชนคันอื่นเค้าหรอก ><
"ห้ามจอดนะครับ ไปเรื่อยๆเลย"
"พี่โตโน่!! ไหนบอกว่าจำริทไม่ได้ไง!?" ริทหันกลับมาถลึงตาใส่ผม เฮียผิดไปแล้ว T.T
"ก็แค่หยอกเล่นเฉยง่ะ เฮียขอโต๊ดน้า T.T" ง่ะ อุตส่าห์ตีหน้าแบ๊วเรียกคะแนนความสงสารแล้ว ริทน้อยยิ่งโมโหจนควันออกหู ให้อภัยเฮียเต๊อะ T0T
"นี่พี่โตโน่คิดว่าริทเป็นอะไร ถึงได้มาเล่นกับความรู้สึกริทอย่างงี้!? ริทก็มีหัวใจนะ!? รู้มั้ยว่าริทเสียใจแค่ไหน แล้ว...อุ๊ป!!!OxO" ก่อนที่ฟันเหล็กจะร่ายยาวมากไปกว่านี้ ผมว่าคงไม่จบง่ายๆแน่ เฮียขอตัดบทเลยแล้วกันนะฟันเหล็กน้อย ^3^ ((พี่โตโน่คะ มีลุงแท็กขับรถอยู่นะคะ-0-)) ไม่เป็นไรหรอก ลุงแกขับรถอยู่ไม่สนใจเราหรอก ((แต่ปอเห็นลุงเค้าลอบมองอยู่นา)) ก็ดีจิ ประกาศไปเลยว่าเฮียรักฟันเหล็กน้อยมั่กแค่หนาย
"พี่โตโน่เห็นริทเป็นของเล่นงั้นหรอ!?!? อุ๊ป!!! OxO" ผมผละออกจากริมฝีปากบางได้นิดหน่อยก็ทำท่าจะบ่นอีกแล้ว ผมเลยประกบปากลงไปอีกให้ร้อนแรงกว่าเดิม อา~ ขอร้องล่ะ เฮียต้องการริทจริงๆนะ
"พี่โตโน่!!!" ริทรีบผลักผมออก ไม่รู้ว่าเขินหรือโกรธผมกันแน่ แต่ผมก็พาดนิ้วชี้ลงไปไม่ให้พูดอะไร
"ริทมีสิทธิ์ที่จะไม่พูด ถ้าพูดอีกจะเจอแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ" ผมทำท่าจะก้มลงไปหาริท แต่ริทพยายามถอยหนี ไปกะเฮียเฮอะ
"เฮียขอโทษนะ..." ริทหันมามองผมแบบเคืองๆ อยากได้จูบแบบเมื่อกี้อีกใช่มั้ยจ๊ะ จัดให้~^3^
"พี่โตโน่หยุดนะ!!! OxO"
++++++++++++++++++++
Ritz Told >>
วันนี้มันวันอะไรกัน พี่โตโน่อุ้มริทออกมาไม่อายฟ้าอายดิน ริทหน้าริทก็ชาเป็นเหมือนกันนะ แถมยังบอกว่าจะพาริทไปขอนแก่น มันเรื่องอะไรกันเนี่ย!? แต่ยิ่งไปกว่านั้น พี่โตโน่ยังบอกว่าจำริทได้แล้ว มันยิ่งน่าโมโหเข้าไปใหญ่
อีกอย่างคือทำไมวันนี้รู้สึกเปลืองตัวชะมัดเลย เมื่อเช้าก็เซน พอเริ่มสายก็พี่โตโน่ เห็นไอ้ริทคนนี้มันเป็นอะไรกันฮ้า >///< แล้วทำไมสองคนนี้ถึงได้แรงเยอะกันขนาดนี้เนี่ย คนนึงขนาดโดนยิงแขนหักยังมีแรงเหนี่ยว อีกคนหัวแตกยังมีแรงกด อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~!!! ริทจะบ้าตาย
ตอนนี้ริทอยู่บนแท็กซี่คันที่พี่โตโน่โยนริทเข้ามา บอกให้พี่แกหยุดรถก็เสือกไม่หยุดให้อีก เฮ้อ~ ทำไงดีละเนี่ย??
ริทเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง รถกำลังมุ่งหน้าไปยังจังหวัดขอนแก่น แต่ว่าพี่โตโน่แอบมาอย่างงี้ ทีมงานเค้าจะไม่ว่ากันหรอ ไหนจะเซนอีกล่ะ
"ทำไมพาริทกลับขอนแก่นล่ะ??"
"กลัวว่าจะโดนดุหรอจ๊ะ?? ^^" ยังจะมีหน้ามาทะเล้นอีกนะ = = "เฮียขออนุญาตพวกเค้าแล้วล่ะว่าจะกลับขอนแก่นอาทิตย์นึง^^"
"แล้วเซนล่ะ -0-"
"ห้ามคิดถึงไอ้แมวขโมยนั่นเด็ดขาดเลยนะ!"
"ก็เซนไม่มีคนดูแลตลอดเวลานี่นา ริทก็เป็นห่วงเพื่อนริทเหมือนกันนะ!!"
"แค่เพื่อนหรอจ๊ะฟันเหล็ก??"
"มั้ง" พอคิดถึงเรื่องเมื่อเช้าแล้ว ใจมันยังสั่นอยู่เลยงะ -///-
"ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เดี่ยวเฮียจัดการเอง ^0^" พี่โตโน่ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วกดหาใครคนหนึ่ง คนๆนั้นก็คือ...??
"ไอ้เก่ง ตอนนี้เฮียพาริทน้อยไปขอนแก่นนะ ฝากดูแลไอ้เซนด้วยน้า~" พี่หมอเก่งจริงๆด้วย ก็ดีเหมือนกันแฮะ พักนี้พี่เก่งไม่ค่อยเข้าไปเยี่ยมเซนเลย ให้เค้าดูแลกันสองคนนั่นแหละเนาะ^^
"สบายใจได้แล้วนะจ๊ะ คราวนี้ก็มากะเฮียโดยไม่ต้องวอร์รี่อะรายแย้ว^^"
"พี่โตโน่ลืมไปแล้วรึไง ริทยังไม่หายโกรธพี่โตโน่ซักหน่อยน่ะ -0-"
"โอ๋ๆๆ เฮียผิดไปแล้วน้า หายงอนเฮียเหอะน้า นะจ๊ะ~^^"
"เรื่องอะไร -0-"
"งั้นอยากได้รสสัมผัสแบบมะกี้อีกมะล่า~^3^" หวา~ = =
"หยุดนะพี่โตโน่!!!" ริทรีบเอามองดันปากพี่โตโน่ไว้ ริมฝีปากของพี่นุ่มจัง... อ๊ะ!! มันไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดบ้าอะไรอย่างงี้นะไอ้ริท ><
"หนุ่มสาวสมัยนี้เนี่ยน้า~" จู่ๆลุงแท็กก็เอ่ยปากขึ้นมาหลังจากทนฟังพวกเราทะเลาะกันมานาน ริทเลยรีบเขยิบออกจากพี่โตโน่จนรู้สึกว่าทำไมมันติดประตูรถจังเลยง่ะ
"ฮะๆ ทำไมหรอครับลุง^0^" ยังอารมณ์ดีได้อีกนะพี่โตโน่ = =
"สมัยลุงก็มีอย่างงี้เหมือนกันน่ะซี เมียลุงก็ขี้งอนเหมือนแฟนเอ็งนั่นแหละไอ้หนุ่ม" หะ!?!?
"ไม่นะ ริทไม่ใช่..."
"จริงหรอครับ ^0^" พี่โตโน่ทำตาใสบ่งบอกได้ชัดว่าสนใจ แล้วจะแย่งริทพูดทำไมเนี่ย ><
"อื้อ แต่สุดท้ายก็ต้องมาแพ้ใจให้กับลุง อิยะฮะฮ่า^0^" แต่ริทยังไม่ใช่นะ ><
"แล้วนี่นะแม่หนู อย่างอนอย่าบ่นแฟนให้มันมากนัก ผู้ชายเขาไม่ชอบผู้หญิงขี้บ่น แล้วอย่าพูดครับให้มันบ่อยนัก ทรงผมนั่นก็ไว้ให้ยาวซะนะ ^0^" โอ้วโน~! ลุงครับ ริทเป็นผู้ช้ายยยยยยยยยยยย T0T
"เห็นมั้ยๆ ลุงเค้าบอกแล้วว่าอย่างอนให้มากนัก^0^" พี่โตโน่หันหน้าเข้ามาใกล้กับหน้าริท พี่โตโน่อย่าทำอย่างงี้สิ >< จะหนีก็หนีไม่ได้ นี่มันติดประตูรถแล้วนะ ><
"ริทไม่ได้เป็นแฟนพี่โตโน่ซักหน่อย -///-" ริทเบือนหน้าหนี ถ้ายิ่งสบตาระยะใกล้แบบนี้ก็เป็นอันหัวใจวายพอดีเสะ
"งั้นอยากเป็นแฟนเฮียมั้ยล่ะจ๊ะ~^^"
"อยาก เอ้ย!! ไม่ได้อยากซะหน่อย ออกไปเลยนะพี่โตโน่" ริทผลักพี่โตโน่ให้ถอยห่างไปอีกครั้ง แต่พี่โตโน่ไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งอมยิ้ม เฮ้อ~ วันนี้มันวันอะไรกันแน่เนี่ย??
++++++++++++++++++++
ToNo Told Again >>
ตอนนี้รู้สึกว่าจะมาถึงตัวเมืองขอนแก่นแล้วล่ะครับ เย้~มาถึงบ้านแสนรักซะที บ้านจ๋า โน่พาสะใภ้มารับขวัญแล้วจ้า~^0^
ฟันเหล็กน้อยหลับไปนานแล้ว ช่วงแรกก็พิงประตูรถอยู่เดี่ยวก็เจ็บหัวแย่ แต่ซักพักก็เอนมาซบที่ไหล่ของผม อา~ ใช้แชมพูอะไรเนี่ย หอมเป็นบ้าเลย >< อยากให้ถึงบ้านไวไวจัง^^
"ถึงขอนแก่นแล้วจะลงตรงไหน??"
"ตรงข้ามศึกษาภัณฑ์ครับ ลุงรู้จักมั้ย??"
"ไม่อ่ะ" เง้อ ขี้เกียจจัง มันค่อนข้างซอกแซกพอสมควรล่ะครับ
"งั้นเดี่ยวผมบอกทางเองครับ" ผมจัดการสาธยายเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาเดินหน้าถอยหลัง จนมาถึงหน้าศึกษาภัณฑ์
"เท่าไหร่ครับ??"
"3,500"
"แพงจังอ่ะลุง ลดให้ผมหน่อยจิ^^"
"3,499 -0-" ไม่ค่อยต่างกันเลยนะครับ -0-
"สามพันห้าก็สามพันห้าครับ" ผมยื่นแบงค์ไปให้แล้วหันมาปลุกริทที่ยังหลับอยู่
"อือ...ถึงแล้วหรอ??" คนตัวเล็กยังดูสะลึมสะลืออยู่ เดี๋ยวเฮียจะพาไปนอนต่อนะจ๊ะ^^
"รักกันนานๆนะโว้ย ไปล่ะ^0^" แล้วลุงแกก็แล่นรถจากไป
นิดหน่อยแล้วจูงมือริทเดินเข้าซอยทางเข้าบ้านผม นี่ก็เย็นแล้ว ชักจะหิวแล้วสิ
"มาเรียนขอนแก่นนี่ยังไม่เคยมาแถวนี้หรอ??" ผมลอบมองริทที่ชะเง้อชะแง้มองทางรอบๆ ซอยบ้านผมก็ค่อนข้างมืดเหมือนกันนะ แอบโรแมนติกได้อยู่ ฮี่ๆ^^
"ทำไมมันมืดจังล่ะพี่โตโน่" เสียงริทสั่นๆ กลัวผีแน่เลย
"ไม่ต้องกลัวหรอกน่าฟันเหล็กน้อย นี่ๆๆถึงบ้านเฮียแล้ว^^" ผมจูงมือริทไปหน้าบ้าน แสงไฟเล็ดลอดออกมาจากข้างใน แม่คงมาถึงนานแล้วล่ะมั้ง
"แม่คร้าบ ผมมาแล้ว แม่ๆๆๆๆๆ แม่คร้าบ~"
"โฮ้ย จะตะโกนอะไรกันนักกันหนาเนี่ยเฮีย อ้าวพี่ริท!!" จะตกใจทำไมเนี่ยไอ้ต้องตา -0-
"คืนนี้ริทจะมานอนกับเฮียนะ"
"ดีเลยค่ะ ดีเลย..."
"พี่โตโน่ค้า~^0^" ไอ้เกรซ!!!
++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น