คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : 17th :: หัวใจที่เจ็บแปลบ
((ไรเตอร์เบลอมั่ก พิมพ์ผิดๆถูกๆ+ลืมบ่อยเหลือเกิน))
ขออภัยสำหรับท่านผู้อ่านที่อ่านไปแล้วค่ะ
ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะคะ^^"
++++++++++++++++++++
ไซเรนของรถพยาบาลที่กรีดร้องเสียงหลงดังขึ้นบนถนนทุกสายที่มันแล่นผ่าน
เสียงหวีดร้องน่าหวาดกลัวนั่นต่างเรียกให้ผู้คนที่ได้ยินสนใจ
ภายในตัวรถ มีร่างไร้สติหลับใหลอยู่...
ข้างๆกายนั้นมีอีกคนที่เกาะกุมมือแกร่งอันเย็นเยียบเอาไว้ไม่ห่าง
หัวใจของเขาพร่ำเพ้อภาวนาให้คนที่เขารักปลอดภัย
และอีกใจก็เฝ้าแต่โทษตัวเองที่เป็นต้นเหตุให้คนที่เขารักต้องมาเจ็บตัวแบบนี้
Keng Told >>
"พี่เก่งชอบมั้ยคะ แซนดี้ว่าชุดนี้เหมาะกับพี่เก่งมาเลยนะคะ" สาวน้อยร่างโปร่งยกสูทสีขาวมาโชว์หราอยู่ตรงหน้าเก่ง แต่ดูยังไงๆเก่งก็ว่ามันไม่เหมาะอยู่ดี
"ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ครับ..."
"พี่เก่งน่ะ -3-" สาวเจ้าเบ้ปากแบบเด็กๆกำลังงอน ซึ่งเก่งไม่ชอบเอาซะเลย - -"
"นี่ไอ้เก่ง! เราเปลี่ยนมาสามร้านแล้วแกยังไม่ถูกใจอีกรึไง" เชอะ ป๊าลองโดนจับหมั้นเหมือนเก่งดูมั้ยล่ะ
วันนี้ป๊าโทรไปบอกทางโรงพยาบาลว่าเก่งขอลาหยุดหนึ่งวัน และปลุกเก่งตั้งแต่เช้าเพื่อที่จะมาเตรียมงานหมั้นที่จะมีขึ้นหลังจากนี้ไปสามอาทิตย์เพราะหมอเดาให้ฤกษ์มาแบบนั้น แต่เก่งอยากไปเรียนกับทำงานมากกว่าอ่ะ -3-
ซึ่งคนที่จะมาหมั้นกับเก่งคือน้องทรายที่อุตส่าห์ดั้นด้นเปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นแซนดี้เพื่อที่จะให้สมที่ครอบครัวมีคุณปู่เป็นชาวฟิลิปินส์ ทำไมไม่ตั้งชื่อฝรั่งตั้งแต่แรกฟะ เธอเป็นสาวน้อยวัย 19 เฟรชชี่คณะเภสัชศาสตร์จุฬา รูปร่างสูงผอม ผิวไม่เข้มแต่ไม่ขาวเท่าไหร่ ดูเรียบร้อยแต่แอบเอาแต่ใจตัว เก่งดูยังไงๆ แซนดี้ก็เหมือนน้องสาวที่น่าทะนุถนอมมากกว่าที่จะมาเป็นอะไรๆกับเก่ง
"งั้นเราไปดูอีกร้านกันดีกว่าค่ะ" ไปดูร้านไหนพี่ก็ไม่ถูกใจทั้งนั้นแหละ ก็ยังไม่อยากหมั้นนี่นา ขอเก่งกลับไปเรียนเฮอะ T.T
>> ได้แต่พิมพ์คำว่ารักเอาไว้...<< อย่างกับฟ้าได้ยินเสียงหัวใจของเก่งครับท่านจึงประทานเสียงโทรศัพท์จากสวรรค์ดังขึ้นมา เพราะเมื่อเปิดดูหน้าจอก็พบว่ามาจากศิริราช
"เดี๋ยวเก่งขอตัวไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะป๊า ไปกับแซนดี้เหอะเดี๋ยวเก่งตามไป"
"แล้วรีบๆตามมานะ -0- " เก่งพยักหน้าให้ป๊าแล้วรีบกดรับโทรศัพท์ทันที
"ฮัลโหลครับ..."
>> ทำไมหมอเก่งรับช้าอย่างนี้คะ! มีคนไข้จากบ้านเดอะสตาร์อาการหนักมากเลยค่ะ ฉันคิดว่าหมอเก่งน่าจะรู้จักเลยโทรมาตาม รีบมาด่วนเลยนะคะ เพราะทีมแพทย์ไม่พอค่ะ!!!<< จากบ้านเดอะสตาร์หรอ!?!? ไม่ใช่เสียงสวรรค์แล้วนี่หว่า T0T
"ครับ เก่งจะไปเดี่ยวนี้!!" ไม่นะ ขออย่าให้เป็นพ่อมะม่วงน้อยของเก่งเลย เซนอย่าเป็นอะไรไปนะ!!!
++++++++++++++++++++
Ritz Told >>
"พี่โตโน่ พี่โตโน่ฟื้นสิ อย่าหลับไปแบบนี้สิ ริทขอโทษนะ ริทขอโทษ" ใจของริทเต้นรัวไม่เป็นส่ำ วินาทีนั้นที่ริทผลักพี่โตโน่ออกไปด้วยความตกใจ ไม่นึกว่าพี่จะเซล้มลงชนกับขอบเตียงแรงขนาดนั้น ริทขอโทษ
"กรุณารอข้างนอกก่อนนะคะ" หมอนำร่างของพี่โตโน่เข้าไปแล้ว ใจคอของริทมันรู้สึกไม่ดีเลย
"ไม่เป็นไรนะริท พี่โตโน่ต้องไม่เป็นอะไร ริทปฐมพยาบาลให้พี่โตโน่แล้วนี่นา ริทไม่ต้องร้องไห้นะ" เซนโอบเอาตัวริทเข้าไปในอ้อมอกอุ่นๆนั้น ขอบคุณนะเซน แต่ริทก็ยังคลายกังวลไปไม่ได้หรอก กลัวไปหมดแล้วง่า TT^TT
"พี่โตโน่ไม่เป็นอะไรหรอกน่าไอ้ริท พี่แกดวงแข็งจะตาย" หน้าสิ่วหน้าพร้ายังจะมีหน้ามาล้อเล่นอีกเรอะไอ้กัน
"ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่าญาติคนไข้อยู่ที่ไหนคะ??" จู่ๆพี่สาวพยาบาลคนหนึ่งก็รีบร้อนวิ่งออกมาถามเราทั้งสามคน เกิดอะไรขึ้น
"มีอะไรหรอครับ??" เซนถามแทนริท
" คนไข้อาการสาหัสมาก เราต้องการลายเซ็นต์ของญาติเพื่อยืนยันการทำการผ่าตัดค่ะ"
"ผมเป็นญาติคนไข้ครับ!!!"
"ริท!!!//ไอ้ริท!!!"
"ไม่ทราบว่าเป็นญาติฝ่ายไหนคะ??"
"ผมเป็นภรรยาเค้าครับ!!"
"ว่าไงนะคะ!?!? O_O"
"รีบๆเอามาเถอะครับเดี๋ยวจะไม่ทัน!!!"
"ค่ะๆ เซนต์ตรงช่องนี้นะคะ" พี่สาวยื่นให้ริทแบบเก้ๆกังๆ ถ้าจะให้คุณแม่ของพี่โตโน่ที่อยู่ขอนแก่นมาล่ะก็ไม่ทันแน่ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว พี่โตโน่ต้องปลอดภัย
"ริทลงทุนทำขนาดนี้เลยหรอ??"
"มันจำเป็นน่ะเซน ไม่เป็นไรหรอก"
"หมอเก่งคะ ทางนี้ค่ะ" พี่เก่ง!!!
"พี่เก่ง ช่วยพี่โตโน่ด้วยนะ"
"อื้อ ไม่ต้องห่วงนะริท" แล้วพี่เก่งก็รีบวิ่งเข้าห้องผ่าตัดไป ริทค่อยสบายใจขึ้นที่มีคนรู้จักดูแลพี่โตโน่
ริทขอโทษนะพี่โน่ ริทผิดเอง
พี่โตโน่ต้องไม่เป็นอะไรนะ...
++++++++++++++++++++
Zen Told >>
หลังจากที่พี่เก่งส่งตัวพี่โตโน่เข้าห้องพักฟื้นเสร็จเรียบร้อยแล้ว พี่เก่งจึงเรียกให้พวกเราสามคนและทีมงานเดอะสตาร์ไปฟังอาการอีกห้องนึงแต่ริทบอกว่าจะขอเฝ้ากับพี่โตโน่ที่ยังหลับอยู่
"ศีรษะของพี่โตโน่ชนเข้ากับของแข็งอย่างแรงนะครับ เก่งสันนิษฐานว่าก่อนที่พี่โตโน่จะล้มลงไป พี่โตโน่อาจจะมีอาการวูบไปจึงเสียหลัก อาการนี้เป็นส่วนหนึ่งของภาวะเครียดครับ บางครั้งจะพบว่าคนไข้เผลอหลับโดยที่ไม่รู้ตัวเนื่องจากสมองทำงานหนักเกินไป..." หรือว่าตอนที่พี่โตโน่ซบไหล่เกรซตอนนั้น...
"แล้วโตโน่จะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่ล่ะเก่ง" ครูแหม่มที่ร้องไห้อยู่นานถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"คงต้องรอดูอาการอีกซักระยะครับ น่าจะประมาณหนึ่ง เพราะเก่งก็ยังให้ความมั่นใจร้อยเปอร์เซนต์ไม่ได้ว่าจะสมองของพี่โตโน่จะกระทบเทือนมาแค่ไหนอย่างไร"
"งั้นเราคงต้องชะงักการแข่งขันเอาไว้ รอให้โตโน่หายดีซะก่อน" พี่เพชรที่เพิ่งมาถึงตอนช่วงผ่าตัดลงความเห็นบ้าง
"แล้วข่าวที่ออกไปล่ะ เราจะบอกคนดูว่ายังไงคะคุณเพชร" พี่ม้าถามด้วยน้ำเสียงกังวล
"ตอนนั้นใครอยู่กับโตโน่ที่ห้องมีใครเห็นมั้ย??" พี่โจ้ถามบ้าง ตอนนั้นพี่โตโน่อยู่กับริท... ไอ้กันหันมาถามเซนด้วยสายตานิดหนึ่งว่าจะบอกไปดีไหม?
"ไม่ทราบครับ//ไม่ทราบครับ" ในที่สุดเราก็ตัดสินใจยังไม่บอกไป เซนรู้ว่าตัวเล็กไม่ได้ตั้งใจทำ แต่ถ้าข่าวออกไปว่าริทอยู่กับพี่โตโน่สองคน กระแสที่ตามมาคงส่งผลไม่ดีแน่ๆ
"ไหนเซนบอกว่าเซนปวดหัวจะขึ้นไปนอนไงลูก??"
"อ๋อ เอ่อ.." ตายล่ะ ลืมคิดถึงเรื่องนั้นไปเลย "เซนไปกินยาที่ห้องเก่าของเกตกับเกรซน่ะครับ พอดีกันกับริทที่นอนห้องนั้นมียาพาราฯพกไว้น่ะครับ ใช่มั้ยวะไอ้กัน^^"
"อ๋อ ชะชะใช่ครับ ^^"
"งั้นเราคงต้องรอให้เจ้าตัวฟื้นขึ้นมาเล่าให้เราฟังเองแล้วกัน" ของอย่างงี้ต้องรอเท่านั้นสินะ...
ตอนนี้ทุกคนกำลังจะเดินออกไปจากห้องเพื่อที่จะไปหาพี่โตโน่ เซนก็ไปดูริทดีกว่า...
แอบเขินเหมือนกันนะเนี่ย ^///^
แต่แล้ว เซนก็ได้รับรู้เรื่องบางอย่างที่น่าตกใจ...
...
"พี่เก่งจะหมั้นแล้วหรอครับ!?!?"
"อือ... แต่พี่ไม่อยากหมั้นเลยอ่ะเซน..."
"พี่เก่ง..." แววตาของพี่เก่งเศร้าและเหม่อลอย มันทำให้เซนรู้สึกใจหายนะครับ ทำไมพี่เก่งถึงจะหมั้นแล้วล่ะ...
"เซนช่วยพี่ได้มั้ย??"
"เอ๋?? จะให้เซนทำยังไงครับ"
"ก็..." แต่ระหว่างนั้น เซนเห็นอะไรบางอย่างหลบพวกเราอยู่ตรงพุ่มไม้ไกลๆ สัญชาตญาณของเซนบอกให้เริ่มระวังตัว
"เซนมองอะไรอยู่น่ะ"
"เซนรู้สึกว่าบรรยากาศมันไม่น่าไว้ใจ..."
"ไม่ไว้ใจพี่งั้นหรอ??" มันโผล่ขึ้นมาแล้ว ชายชุดดำกำลังจ่อปืนสั้นเล็งมาทางเรา!!!
"พี่เก่งระวัง!!!"
ปัง! ปัง!!!
++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น