คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 6th :: คืนดีกันนะ^^
ToNo Told >>
แล้วคอนเสิร์ตเปิดตัวพวกเราทั้ง 8 คนก็จบลงอย่าสวยงาม แต่ที่มันจะไม่สวยงามก็คงจะเป็นเรื่องคืนดีกะไอ้เซนตามที่สัญญากับฟันเหล็กเอาไว้ ไม่งั้นฟันเหล็กก็จะไม่คุยกะผม นี่ก็ปล่อยเรื่องมาสามสี่วันแล้วยังคิดไม่ออกเลยว่าจะขอคืนดียังไง
"เซนกินข้าวยัง??"
"กินแล้วครับ" ไอ้เจ้านี่ มองหน้ากันหน่อยไม่ได้อ๊ะไง -*-
"อ๋อหรอ เรียนร้องเพลงเป็นไงบ้าง??"
"ก็เรื่อยๆครับ" สั้นจังวุ้ย -*-
"เอ้อ เซน..."
"เซนง่วงแล้ว เซนขอตัวไปนอนก่อนนะครับ" เฮ้ย!!!
"เดี๋ยวสิ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย"
"แต่เซนไม่มี ขอตัวครับ" ไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก (ทำไมมันพูดเหมือนไอ้ริทตอนแรกเลยฟะ ><)
"มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน ขอร้องล่ะเซน" ไอ้เซนหันมามองผมแล้ว สายตามันน่ากลัวชะมัดเลย แต่มีรึที่ไอ้โตโน่คนนี้จะกลัว ถ้าไม่ง้อเรื่องก็ไม่จบซะทีเดะ >< แล้วผมก็ลากมันออกมาที่สวน แต่ว่า...
แกร๊ก! เสียงล็อคประตูนี่!!!
"ใครล็อกประตูน่ะ เซนอยู่ข้างนอกกับพี่โน่ อย่าเพิ่งล็อกสิครับ!!!"
"ริทขอให้กันล็อคประตูเองล่ะ คืนดีกันซะนะ ถ้ายังคืนดีกันไม่ได้ก็นอนข้างนอกนั่นแหละ~^^" เสียงฟันเหล็กตะโกนมาจากระเบียงชั้นสอง หนอยไอ้เจ้าลูกเขย มีแผนอะไรแบบนี้ไม่ยอมบอกพ่อเรอะ ><*
"หมายความว่าไงกันเนี่ย!? เดี๋ยวสิริท อย่าเพิ่งไป!!!"
"ไร้ประโยชน์น่า"
"พี่โน่ยุ่งอะไรด้วย!!" ไอ้นี่ก็อีกคน ไม่อยากรุนแรงกะเด็กนะเฟ่ย ><
"สรุปแล้ว เซนโกรธอะไรพี่"
"พี่ยังมีหน้ามาถามเซนอีกหรอว่าเซนโกรธพี่เพราะอะไร!"
"ถ้าเป็นเรื่องเกรซล่ะก็..."
"ไม่ใช่!! ไม่ใช่เกรซแต่เป็นริท!!!"
"โกรธที่พี่เสียงดังใส่ริทงั้นหรอ??"
"นั่นก็เรื่องนึง แต่ที่สำคัญกว่านั้น พี่รู้มั้ยว่าพี่ทำตัวเล็กของผมเสียใจแค่ไหนจนต้องร้องไห้ออกมา!!!" ฟันเหล็กร้องไห้!!!
"พี่เป็นคนบอกผมเองว่าพี่ก็ชอบริท แต่สิ่งที่พี่ทำมันไม่เหมือนกับที่พี่พูดไว้เลยซักนิด!!"
"อะไร พี่จะมาบอกว่าที่พี่ลงทุนเสียงดังใส่ริทเพราะพี่เป็นห่วงเกรซแบบน้องสาวงั้นสิ?!" เฮ้ย รู้งี้แล้วจะโกรธเฮียทำม้ายยยยยยยย
"ก็เวลาพี่เห็นเกรซแล้วพี่คิดถึงน้องสาวพี่ มันก็เป็นคล้ายๆไอ้เกรซนั่นแหละ ตอนนั้นพี่เห็นหน้าไอ้เกรซเป็นหน้าน้องพี่จริงๆ"
"พี่ก็หาข้ออ้างมาพูดอย่างงี้อยู่เรื่อย ที่แท้ก็อยากจับทั้งริทกับไอ้เกรซใช่มั้ยล่ะ!!!"
"มันจะมากไปแล้วนะโว้ย!!!" ไม่ทนมันแล้ว ไอ้บ้านี่!!!
"นี่พี่โน่ชกเซนหรอ!!! " แล้วมันก็สวนหมัดกลับมา เจ็บเป็นบ้าเลยอ่ะ -*- ((พี่โน่เป็นมวยแล้วปล่อยให้เค้าชกตอบได้ไง -0-)) ก็พี่ไม่ได้ตั้งใจจะชกไอ้เซนนี่หว่า
"เซนฟังพี่นะ ไม่ว่าจะยังไงในตอนนี้ก็ไม่มีใครแทนที่ไอ้ริทของพี่ได้อีกแล้ว!!! และไอ้ริทมันก็เข้าใจพี่แล้วด้วย ดังนั้น..."
"ดังนั้นอะไร?? เซนไม่ยอมให้พี่ทำตัวเล็กของเซนเจ็บอีกต่อแล้ว!!!"
"ยังไม่เข้าใจอีกรึไง!?!? พี่จะบอกว่าพี่ขอโทษริทไปแล้ว เพราะฉะนั้นเซนหายโกรธพี่เหอะนะ"
"ง่ายไปรึเปล่าพี่โน่??"
"เซนก็รู้ว่าพี่เป็นลูกนักมวย ไม่เคยยอมก้มหัวหรือขอโทษใครง่ายๆ เพราะพี่รู้ว่าเรื่องนี้พี่เป็นคนผิด และพี่ก็รู้ว่าเซนรักริทแค่ไหน แล้วอีกอย่างนึงที่พี่ทนไม่ไหวแล้วคือพี่จะบอกว่ายังมีอีกคนนึงที่รักและเป็นห่วงแกพอๆกะที่แกรักไอ้ริทนั่นก็คือไอ้เก่ง!! ทีนี้เซนเข้าใจรึยัง!!!"
"อะไรนะ พี่เก่งน่ะหรอ?? พี่โน่อย่าเอาพี่เก่งมาอ้างเพื่อให้เซนเลิกรักริทเลยดีกว่าน่า"
"พี่พูดจริงๆ ไอ้เก่งมันยอมเจ็บเพื่อแก ได้ยินชัดรึยัง!!! ไอ้เก่งมันรักแก!!!"
"ที่พี่โน่พูดน่ะจริงหรอ??"
"ยิ่งกว่าจริงอีก หายโกรธพี่เหอะนะ มันทรมานจริงๆที่น้องชายของพี่ทำเมินเฉยอย่างกับพี่ไม่มีตัวตน..."
"พี่โตโน่..."
"วันนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆที่พูดออกไปแบบนั้น แค่พี่ไม่อยากเสียฟันเหล็กไป พี่ขอโทษนะเซน..."
"เซนก็ต้องขอโทษพี่โน่เหมือนกันครับ..." เอ๋?
"คงเป็นเพราะเซนหวงตัวเล็กมากไปเลยลืมนึกถึงความรู้สึกของคนอื่น..."
"ไอ้เซน ขอบใจนะเว่ย >w<"
"ฮะๆ แต่พี่โน่อย่าเพิ่งดีใจไปนะครับ เรื่องริทน่ะ เซนไม่ยอมให้พี่ง่ายๆหรอก^^"
"ได้เลย พี่ก็จะไม่ยอมเหมือนกัน^^"
"555+" แล้วเราสองคนก็นั่งหัวเราะด้วยกันไปพักนึง จนผมกะไอ้เซนนึกขึ้นได้พร้อมกันว่า...!!!
"เฮ้ย!! เปิดประตูให้โน่ด้วย T0T / เปิดประตูให้เซนด้วย T0T"
+++++++++++++++++++
ความคิดเห็น