คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : SF : Blind Last { MINKYUN #กี้กี }
{แปล}
:: Blind Last ::
นานมาริๆ ที่ไม่ไ้ออมา้านอ
นี่เป็นารออมา้านอรั้แรั้แ่ไปเอฮยอวอนรั้นั้น
ีฮยอนยืนอยู่รที่้ามทาม้าลาย เาถอนหายใลึหลาย่อหลายรั้ พลาเี่ยหูฟัเสียรถยน์ที่ผ่านไปมา
เพราะมอไม่เห็นประสาทรับรู้อื่นึีึ้นมาแทนที่็ริ แ่บนทาที่ไม่มีสัาไฟรารแบบนี้ยิ่้อระวัให้มาึ้น
ีฮยอนำลัะไปที่สูิโอวารูป เป็นห้อที่อาารย์ที่เอ็นูีฮยอนมาท่านหนึ่ฝาให้เาูแล ่อนท่านะไป่าประเทศ
เสียรถยน์เียบหายไปแล้ว
ีฮยอนิว่าถ้า้ามไปอนนี้ะไ้แล้ว ึ้าวไป้าหน้า แ่ทันใเียวันนั้น ใรบาน็ับแนอเาเอาไว้เสีย่อน
"มีรถมาน่ะรับ"
"อ้อ...อบุรับ"
ผู้ายนนั้นบอีฮยอนว่าเินไปไ้แล้ว ีฮยอนึหันไปผหัวเบาๆ เพื่ออบุเาอีรั้่อนะเิน้ามไป
"ว่าแ่ำเสียผมไม่ไ้หรือรับ? "
" อ่ะ! ใหม"
ผู้ายนนั้นเินามีฮยอนมา และพูับีฮยอน
ีฮยอนใน้าวถอยหลัไป้าวหนึ่ เาำลัิอย่าหนัว่าัวเอเยไ้ยินเสียอผู้ายนนี้มา่อนหรือไม่
วามริแล้วถ้าไม่ใ่เสียอนใล้ัวเาเอ็แทบะำเสียอนอื่นไม่ไ้เลย ีฮยอนหยุิสัพัแล้วึหัวเราะอย่าเินๆ ออไป แล้วบอเาว่าำไม่ไ้
ผู้ายนนั้นพู้วยน้ำเสียที่เหมือนะผิหวัเป็นอย่ามา
"ฮอล... ริหรอรับ? มีนอบบอว่าเสียอผมเป็นเอลัษ์มานะรับ"
"อา... รับ"
"ำไม่ไ้เลยริๆ หรือรับ? "
" รับ... อโทษ้วย"
ีฮยอนหันหน้าไปทาที่ไ้ยินเสีย แล้ว้มหัวน้อยๆ อโทษเาอีรั้ ผู้ายนนั้น ยิ้มน้อยๆ ออมา
"ผม ื่ออีมินฮยอรับ"
ีฮยอนเอียหัวเล็น้อย เป็นื่อที่เพิ่เยไ้ยินเป็นรั้แร
ที่เาถามว่าำเสียไ้ไหมอย่านั้น แสว่า้อเยเอัวเอมา่อน หรือไม่็้อรู้ััวเอมา่อนแน่นอน แ่ีฮยอนำอะไรไม่ไ้เลยริๆ
"เมื่อหนึ่เือน่อน ผมเยพาไปโ๊ะที่ร้านเหล้า"
"..."
"ผมทำานพาร์ทไทม์ที่ร้านนั้นน่ะรับ"
"..."
"บอนานี้แล้ว ยัำไม่ไ้อีหรอรับ? "
"... อ้อ!"
ที่ำไ้ัเนเลยเป็นเสียที่ฟัูใีอันนั้น ีฮยอนรีบทำเป็นรู้ัทันที
"อา, อนนั้นอบุมารับ"
"ถ้าอบุผมแล้ว ะ่วยเลี้ยาแฟสัแ้วอบแทนไ้ไหมรับ? "
แล้วนี่มันเรื่ออะไรันอี...
อยู่ีๆ ็พูอะไรแบบนั้นออมา ีฮยอนทำหน้านิ่วใส่ผู้ายนนั้นทันที
หรือะบอว่าอบั้แ่แรพบอะไรแบบนั้นหรอ ถึีฮยอนะิอย่านั้นแ่าเามอไม่เห็น ในโลนี้ะมีใรมาอบนาบอัน
ีฮยอนิว่าผู้ายนนี้้อำลัเล่นสนุับัวเออยู่อย่าแน่นอน
"อโทษ้วยรับ อนนี้ไม่่อยสะวเท่าไร พอีมีที่ที่้อไป่อนน่ะรับ"
"ั้น บอเบอร์ิ่อไว้สันิะไ้ไหมรับ? ือผมอบุเ้าแล้ว เท่านั้นเอรับ"
"..."
"ไม่ไ้ล้อเล่นนะรับ"
"..."
"ผมริันะรับ"
สุท้ายแล้วีฮยอน็เบอร์ัวเอให้มินฮยอไป
มินฮยอพอไ้เบอร์ีฮยอนไปแล้ว ็อร้อีฮยอนว่าให้รับสายเา้วย เาะโทรไปแน่นอน แล้วหลัานั้น็เินาไป
-
หลัานั้น ีฮยอน็ยัไปที่ห้อวารูปอยู่เ่นเิม
เพราะถ้าอยู่แ่ในบ้าน หัวอเาิเรื่อที่อยาทำไม่ออแม้สัอย่าเียว
ฮยอวอนที่มีเวลาว่านิหน่อยแวะมาที่ห้อวารูปอีฮยอน มีสายโทรเ้าาฮยอวอน
"เห้ย รหัสประูอะไร"
"1405"
"อา แ้ิ้ว ำลัเ้าไปล่ะ"
พอวาสาย ฮยอวอน็เปิประูเ้ามาในห้อพอี
ฮยอวอนะว่าะมา่วยีฮยอนัอในห้อให้สะว่อีฮยอนมาึ้น
"สีเหลือ"
"อ่ะนี่"
"สีาว"
"อยู่รนี้"
"สีม่ว แ่เหมือนผสมน้ำ้วย สีแบบนั้นอ่ะ
"ล้อเล่นหรือไ... สีอะไรวะ"
" สีอันนั้นไ ที่ันเรียมภาพวาานรั้่อน แล้วแบอว่าสีสวยน่ะ สีนั่นแหละ"
"อ๋อ...อ่ะนี่"
ีฮยอนัสีทุอย่าให้เป็นไปามที่เา้อาร ้วยวาม่วยเหลืออฮยอวอน
ฮยอวอนนั่มอสีที่ัเรียอย่าเป็นระเบียบ้วยวามพอใ ่อนะบอให้ีฮยอนลอวารูปู
ีฮยอนนิ่ไปรู่หนึ่ หลัาที่ประสบอุบัิเหุ เายัไม่เยพยายามลอวาภาพูเลยสัรั้
ีฮยอนที่ิใไม่อยู่ับัวเมื่อรู่ยื่นมือออไปทาพู่ัน วานไปมาในอาาศ
ฮยอวอน่วยับมือีฮยอนไปหาพู่ัน
ีฮยอนับพู่ัน แล้วเลือพู่ันหนาบาามที่้อาร ่อนะยื่นมือไปทาุสีอีรั้
ีฮยอนเลือพู่ันและสีไ้แล้ว ึเริ่ม้นวารูป ทั้ฮยอวอนและีฮยอนไม่พูอะไรัน นระทั่รูปวาอีฮยอนเสร็สิ้น
เมื่อรูปอีฮยอนวาเสร็ ฮยอวอนที่นั่มอูอยู่้าๆ เอามือปิปาัเอแล้วอุทานเสียัออมา
"เห้ย... เป็นไร... "
" ีฮยอนอา... "
" ทำไม"
"แ... วารูป่อไปเถอะ"
ีฮยอนหัวเราะให้ับำพูอฮยอวอน ่อนะบหลัเาเสียั
พูบ้าอะไร...
ฝีมือวารูปอีฮยอนไม่ไ้เปลี่ยนไปเลยแม้แ่นิเียว อาเพราะีฮยอนมอไม่เลยเพิ่มวามระมัระวั และประีเพิ่มเ้าไปอี และนั่นยิ่ทำให้ภาพอเาออมาสมบูร์แบบ
ีฮยอนยิ้มพอใับำมอฮยอวอน ่อนะวารูปวานั้นลับโ๊ะ
-
ั้แ่วันนั้นเป็น้นมา ีฮยอน็ไม่เยออไปาวามิอเาเลย
วันนั้นลู้าไม่่อยเยอะเท่าไร มินฮยอเลยมีเวลาว่าทอสายาลอยไปนอหน้า่า เาเห็นเาใรบานำลัยืนอยู่หน้าประูร้านผ่านระมัวๆ ะที่ำลัะเินออไปูนั้น ีฮยอน็เปิประูเ้ามา
ในอนนั้น เมื่อไ้เห็นีฮยอนเป็นรั้แรมินฮยอ็หลุมรัีฮยอนเ้าอย่าั และิว่าะอเบอร์ิ่อเอาไว้แล้ว แ่บรรยาาศอนนั้นไม่่อยะเหมาะเท่าไรนั
ีฮยอนพยุเพื่อนัวโว่าัวเอที่นั่เมามาไ้สัพัออาร้านไป้วยท่าทาน่าเป็นห่ว
ถึะเป็นห่วเพราะีฮยอนมอไม่เห็นอย่านั้น็าม แ่ีฮยอนลับไม่ไ้ร้ออวาม่วยเหลือใๆ เาึไ้แ่มอูอยู่ห่าๆ
อา...สเป็ันเลยนะนั่น...
แ่แล้ว เหมือนโะาเป็นใ อนที่เินๆ บนทาเิน มินฮยอเหลือบไปเห็น้าหลัใรบานที่ที่ล้ายับีฮยอนมาเลยรีบวิ่เ้าไปใล้ๆ ใ่ ีฮยอนริๆ ะ้วย
มินฮยอไม่รู้ว่าวระเอ่ยทัทายออไปแบบไหนี ึับ้อมืออีฮยอนเอาไว้ แล้วอ้าว่ามีรถมา ทั้ๆ ที่ไม่มีรถมาเลยสััน
ีฮยอนที่โนรั้้อมือเอาไว้ มวิ้วเ้าหาัน มุ่ยหน้าสสัย มินฮยอเห็นแบบนั้นึปล่อยมือนั้นอย่าเร็วราวับนเสียสิ
"อา... อนนี้ไปไ้แล้วรับ"
ีฮยอนหันมา้มหัวหึหัอบุเา่อนะเิน้ามทาม้าลายไป มินฮยอมอีฮยอนเิน้ามไปอย่าไร้สิอยู่วูบหนึ่่อนะัสินใวิ่ไปอยู่้าๆ ีฮยอนอีรั้
และสุท้ายเา็ไ้เบอร์อีฮยอนมานไ้
พอลับถึบ้านมินฮยอเียน้อวามที่ะส่หาีฮยอน เาิหา้อวามีๆ อยู่ทั้ืนนเ้า แล้วสุท้าย็เพิ่นึึ้นไ้ว่าส่้อวามไป็เปล่าประโยน์ ึัสินใที่ะโทรหาีฮยอน
เสีย่อสัาโทรศัพท์ัสอสามรั้่อนที่ีฮยอนะรับสาย
"ฮัลโหลรับ? "
"เอ่อ... ผม อีมินฮยอนะรับ"
"อ๋า ุมินฮยอ"
"รับ, วันนี้พอมีเวลาว่าไปื่มาแฟสัแ้วไหมรับ"
"... รับ"
มินฮยอเอามือปิปาัวเอไว้แน่น ่อนะลมอาาศ เยส สำเร็
มินฮยอสบสิอารม์ัวเอ่อนะถามอีรั้
พบันที่ไหนีรับ?
-
ในร้านาแฟ บรรยาาศระหว่าีฮยอนและมินฮยอที่นั่รัน้ามัน อนนี้ มีระแสลมอ่อนๆ ลอยเอื่อย าแฟที่สั่มาส่ถึโ๊ะแล้ว ทั้สอยัไม่พูอะไรัน ไ้แ่หยิบาแฟึ้นมาิบแ้เินไปพลาๆ
ถึมินฮยอโทรเรียีฮยอนออมาอย่าระืรือร้นเอาารนานั้น แ่มาอนนี้ พออยู่่อหน้าอย่านี้เายัเรียบเรียำที่ะพูออมา่อนหลัยัไม่ไ้เลย
"เอ่อือ... "
"เอ่อ..."
มินฮยอบอให้ีฮยอนพู่อนไ้เลย และทั้ๆ ที่ีฮยอนมอไม่เห็น มินฮยอผายมือออไป้าหน้าพร้อมัน้วย
"เป็นวามริหรือเปล่ารับที่ว่า...สนใผม?"
"รับ"
"แ่ว่าผมมอไม่เห็นนะรับ?"
"ไม่สนเรื่อนั้นหรอรับ"
"อ่า..."
"อนนี้ผมถามที่สสัยไ้บ้าแล้วใ่ไหมรับ?"
"...รับ"
"ไม่ทราบว่าทำานอะไรหรือรับ"
อ่า. อีมินฮยอเหัวัวเอ พอพูออไปแล้ว็มาเพิ่นึไ้ว่าเสียมารยาทริๆ
"วารูปรับ"
มินฮยอเอียออย่าหมาน้อยี้สสัยให้ับำอบที่เหนือวามาหมายอีฮยอน
ีฮยอนที่รู้สึไ้ถึวามใในำอบอมินฮยอ ยิ้ม่อนะพูึ้นอีรั้
ผม วารูปเ่นะรับ พูบีฮยอนึยแ้วาแฟมาิบอีำ
อยาเห็นรูปที่ีฮยอนวาั
สรุปีฮยอน็ไ้พามินฮยอไปสูิโอวาภาพอัวเอ
มินฮยอสำรวห้อที่ใ้วารูปนั่นอีฮยอนอย่าละเอีย่อนะเผลออุทานออมาเสียั
ภาพวาอีฮยอนมีีวิีวาอย่าับมีีวิริๆ และยัมีวามเป็นเอลัษ์และโเ่นอี้วย
ีฮยอนี้ไปทารูปที่วาอยู่บนโ๊ะ แล้วพูึ้น
"รูปนี้ผมเพิ่วาเสร็เมื่อเ้านี้เอรับ"
เป็นรูปที่เาภูมิใมาว่าอนที่วาอนที่ายัมอเห็น้วย้ำ
มินฮยอมอรูปวารหน้าราวับวิาหนีหายไปาร่า่อนะมอหน้าีฮยอนแล้วพูึ้น
"ราวหน้า ลอวาภาพผมูสัรั้ะไ้ไหมรับ? "
" รับ? "
ีฮยอนที่นิ่ไปเพราะำถามำนั้น เินเ้าไปใล้มินฮยอให้มาึ้น
ีฮยอนเอามือไปใล้หน้ามินฮยอแล้วเริ่มสำรวโรหน้าและ ใบหน้าอเา ีฮยอนลูบไล้ใบหน้ามินฮยออย่าอ่อนโยนเพียแปบเียว แล้วึละมือออมา่อนะพูับมินฮยอ
" ูท่าะไม่ไหวนะรับ"
"ทำไมละรับ"
มินฮยอที่ถามลับ้วยน้ำเสียเศร้าสร้อยแบบนั้น
ทำเอาีฮยอนหลุหัวเราะออมา
"็ท่าะี้เหร่ไปหน่อย"
"ว่าไนะ... "
ีฮยอนที่มีรอยยิ้มแ้มอยู่บนริมปาะนี้ ำลัินนาารถึภาพใบหน้าอมินฮยอในหัวาสัมผัสที่เาไ้รับเมื่อสัรู่
-
หลัานั้น มินฮยอและีฮยอน็ิ่อันทุวัน วันละหลายเวลา พอเสาร์อาทิย์มินฮยอ็มาหาีฮยอนที่สูิโอ และนัู่ีฮยอนวารูปทั้วัน
ในะที่วามสัมพันธ์ระหว่ามินฮยอำลัพันาไปไ้้วยี ฮยอวอน็ิ่อมา้วย่าวี
ฮยอวอนบอว่า ผู้สนับสนุนอบริษัท สนใภาพวาอีฮยอนที่ฮยอวอนนำมาใหู้ และไ้บอว่าะ่วยให้สามารถันิทรรศารภาพวาเี่ยวไ้อี้วย
นิทรรศารเี่ยวรั้แร
พอไ้รับ่าวีนั้น ีฮยอนรีบโทรหามินฮยอทันที ีฮยอนอยาะบอ่าวีนี้ับมินฮยอเป็นนแร
และมินฮยอ็บอเป็นแน่นหนาว่าะไปูนิทรรศารภาพวาอีฮยอนอย่าแน่นอน
้วยวาม่วยเหลืออฮยอวอนและมินฮยอ ีฮยอนเรียมัวันิทรรศารอย่าเ็มที่ และวันัแส็มาถึ
ผู้นมามายที่ื่นอบภาพวาที่ีฮยอนอัพโหลลบล็อ่อนะสูเสียารมอเห็นไปนั่น่าพาันมาเยี่ยมมนิทรรศารันเ็มห้อและบอ่อนใล้ัวให้รู้ั้วย
มินฮยอที่มาถึานอนใล้ะหมเวลาัแสพอี ล่าวทัทายีฮยอน
"วันนี้เลิาน้าไปนิน่ะรับ"
"หืมม มาสายเอามาๆ เลยนะรับ"
บรรานที่มาเยี่ยมมทยอยันลับบ้านันทีละนสอน
ีฮยอนยิ้มทะเล้นใส่มินฮยอ่อนะับมือเา แล้วพาเ้าไปภายในห้อันิทรรศาร
ภายในเ็มไป้วยภาพที่ีฮยอนวาอัแน่นเ็มไปหม
แล้วีฮยอนหยุมินฮยอที่ำลัเินูภาพอยู่ละ่อน
รอสัรู่นะรับ
ีฮยอนปล่อยมือมินฮยอแล้วเินอ้อมไป้าหลัอเาแทน ีฮยอนหัวเราะิอย่าื่นเ้น่อนะใ้มือเล็ๆ อเาปิาทั้สอ้าอมินฮยอเอาไว้่อนะพาเินไป้าหน้าพร้อมัน
มือเล็ๆ อีฮยอนที่ปิาัวเอเอาไว้ เล็นปิาัวเอไม่มิและมอเห็น้าหน้าัเน มินฮยอหัวเราะเบาๆ ่อนะใ้มือัวเอปิทับมืออีฮยอนเอาไว้อีั้น
มือให่เรียวยาวอมินฮยอปิมือเล็อีฮยอนะมิ
มินฮยอมอไม่เห็น้าหน้าริๆ แล้วอนนี้ ีฮยอนพาเาเิน้าๆ ผ่านมุมหนึ่อห้อไป แล้วึพาเาหยุยืนอยู่ับที่
"อย่าเพิ่ลืมานะรับ"
"อะไรหรอ? "
" อวั ลืมาไ้แล้วรับ"
มินฮยอ่อยๆ ลืมาึ้น มีภาพวาโว์อยู่้าหน้า มินฮยอสับสนับสิ่ที่อยู่้าหน้าัวเอ เามอภาพวานั้นับีฮยอนสับันไปมาอย่าวย
้าหน้ามินฮยอือรูปอเาเอที่ีฮยอนวาึ้น
ีฮยอนับมือประสานนิ้วับมินฮยอเอาไว้แล้วถามเา
"ทำไมหรอรับ? ไม่อบหรอ"
เปล่า อบมาเลยรับ
พูบมินฮยอับมืออี้าอีฮยอนเอาไว้ แล้วูบีฮยอนอย่าอ่อนโยน
ีฮยอนับมือมินฮยอแน่นึ้นอี่อนะหลับาล
ห้อัแสที่ว่าเปล่าบันี้เ็มล้นไป้วยวามรัอทั้สอ
มินฮยอละริมฝีปาาีฮยอน แล้วมอเา้วยสายาที่เปี่ยมไป้วยวามรั่อนะพูับีฮยอน
"ไปที่อื่นันีมั้ยรับ? "
ีฮยอนลืมา่อนะยิ้มน้อยๆ อบ
็ีรับ
.
โปรใ้ินนาารวาภาพบที่้อาร
.///.
좋은 하루 되세욤
Good Day ❤
#몬스타엑스800일 ❤
..
เราเอแู่บ็น็อเอ้าท์แล้ว่าา ฮิ้ ><
ความคิดเห็น