ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความสุขของเด็กน้อยทั้งสอง[0.01]
ึ...ึ...ึ
'แฮ่ๆ...พ่อฮ่ะแม่ฮ่ะ.....่วยผม้วย...ฮรึ...ผมลัวั..ผมลัวว่า
ผมะไม่ไ้เอหน้า..พ่อะแม่อี...ฮือ..'
เสียอเ็ผู้ายนนึัึ้นพร้อมับเสียหอบหายใที่ัออมาอย่า่อเนื่อ้วยวามเหนื่อยอ่อนาารวิ่หนีมาแ๊์อันธพาล...้วยระยะทาที่ไลมา..
'อีนิเียว..โมส..อีนิเียว...เินไปอีหน่อย..็ะถึอนโมึแล้ว...อีนิ....'
________________________________________________________________
อนโฯอโฟโมส
'เือบไปแล้ว...โมส...เือบไปแล้วริๆ...' ผมนั่สบถับัวเอเบาๆ
"ฮรึ...พ่อแม่...ผมอยาลับบ้าน..ผมไม่อยาอยู่ที่นี่แล้ว...ฮรึ...มารับผมลับบ้านทีระรับ...พ่อ...ผมิถึพ่อ...แม่้วย...ฮรึ..." ผมหยิบโทรศัพน์อัวเอึ้นมาอัลิป ส่ไปให้พ่อับแม่..
________________________________________________________________
เ้าวัน่อมา...
"โฟโมส!!"
เสียอใรันเอ่ยื่อผมา้าหลัไม่ไลนั...ผมเลยหันหลัไปมอ
"โมส! เมื่อืนทำไมไม่รับโทรศัพน์เอร์ว่ะ ัสายทำไม"
"เอ่อ...โมสอโทษนะ...โมสไม่รู้ว่าเอร์โทรมา.."
"หึ ไม่รู้แล้วัสายทิ้ไ้ไ?"
"เอ่อ...โมสอโทษที่ัสายเอร์นะ...อนนั้นเิเรื่อนิหน่อย..."
"เรื่อ??? เิไรึ้น..ใรทำอะไรโมสว่ะ" ฮันเอร์สำรวามร่าายอผมไปทั่วทั้ัวแล้วเอ่ยปาถามผม
"โมสเ็บรไหนป่ะว่ะ??? เิเรื่ออะไรทำไมไม่บอันบ้า นี่เพื่อนนะ"
"โมสอโทษ อนนั้น..ใโมสไม่อยู่ับัวเอริๆ"
"ทำไม...มีไรว่ะเล่ามาิโมส...เล่ามาให้หมห้ามเหลือ.."
"อื้อ...เล่าให้ฟั็ไ้.."
"เล่ามา"
"ือว่า...เมื่อืนอ่ะ...โมสออไป้านอ..แล้วไปเอพวอันธพาลพอี...โมสเลยวิ่หนีพวมัน..แ่ลับไปนรถพวมึล้ม...โมส็อโทษแล้วนะ..แ่พวมันไม่ยอมบ..มันเลยวิ่ามโมสมา...พอมาถึถนนให่ มัน็ยัไม่เลิามโมส...โมสเลยวิ่ๆๆนมาลับสายาอพวมัน...แล้วรีบึ้นมาบนห้อานั้น็ทำอะไรไม่ถูไ้แ่สะอื้นอยู่ในห้อ..."
"ีแล้วล่ะ...ที่โมสไม่เป็นอะไร..ไม่ั้นพ่อแม่อโมสเป็นห่วแย่"
"อนแรโมส็ลัวนะ...ลัวว่าะไม่ไ้เอหน้าทุนอี..ฮรึ..."ผมโผเ้าไปสวมอฮันเอร์พร้อมทั้น้ำาที่ไหลพราๆมาเปรอะแ้มเนียนๆอัวเอ..
"โอ๋ๆๆๆไม่ร้อนะโมส...ยัไโมส็้อปลอภัยอยู่แล้ว..โมสเอาัวรอไ้สบายอยู่แล้วนี่นาาาะลัวอะไรล่ะ..."ผมลูบหลัอโฟโมสเบาๆเป็นารปลอบใอีน..
"ถึะอย่าั้น็เถอะ...แ่รั้นี้มันหนัริๆนะฮันเอร์....โมสลัวริๆ"
"รับๆ ยัไโมส็ยัมีเอร์ที่เป็นเพื่อนนะ มีอะไรไม่สบายใ็บอันไ้ไม่้อเรใหรอ.....'เราเป็นเพื่อนัน'....เ้าใมั้ย?"
"อื้อ...โมสเ้าใแล้ว..ฮรึ...อบุเอร์มาๆนะที่เป็นเพื่อนรัอโมสมาลอ"
"เหมือนันนะ..อบุที่โมสอยู่ับเอร์มาลอเวลานะ..."
"แล้วนี่โมสินอะไรมายั??"
"ยัเลย..นี่็ว่าะไปหาอะไรินอ่ะ...แล้วเอร์ล่ะินไรยั?"
"ยัเหมือนัน...มัวแ่ทำนู่นนี่อ่ะเลย..ลืมิน.."
"ั้นเราไปหาอะไรอร่อยๆินันเถอะ...เอร์มีร้านแนะนำมั้ยอ่ะ?"
"มีๆ..ร้าน'ANYOI FOOD'อ่ะ...ร้านนี้นะ...เอร์มาินบ่อยมาเลย...เอร์อบิน ๋วยเี๋ยวหมูุ๋นอร้านนี้มาๆเลยแหละ"
"โห เอร์พูะโมสหิวเลยเนี่ย...ป่ะไปันเถอะโมสัเริ่มหิวแล้วสิ..."
ผมูมืออฮันเอร์ เินไปที่รถมอไ์อัวเอ..านั้น็พาันับออไป
2ั่วโมผ่านไป~(ไวเหมือนโห)
"โมสๆๆๆ"ผมเย่าัวอีนเบาๆ่อนะเอ่ยปาพูอะไรบาอย่าที่วนหิวออมา
"ห้ะๆ?? มีไรๆ"
"เอร์อยาินอหวานอ่ะ...เราไปหาอะไรหวานๆินันนะ'-' "
"ิว่าะไม่วนะล่ะ ไปสิ โมสอยาินปัเย็นร้านร้ามับมหาลัยใล้ๆอนโฯ พอีเลย.."
"หู๊ยยยยร้านนั้น...เอร์็อบไปินมาๆเลยล่ะ ั้นเราไปินร้านนั้นันเนอะ"
"เเลย^^"
ร้าน @2as
"ะินอะไรีนะ..."
"เอร์เอาปัเย็นภูเาไฟ"
"ั้นโมสเอา ฮันนี่โทส์ลาะัน"
ระหว่านั่รอเมนูมาเสิร์ฟ..โฟโมสับฮันเอร์็ุยันเรื่อยเปื่อยามประสาเพื่อนรั..
"มาแล้วๆๆๆ น่าินัเลย..."
"นั่นสิ...น่าินมาๆเลย...ั้นโมสลมือัารอรหน้าเลยีว่า.."
ผมไม่รอ้ารีบ..ัารอที่วาอยู่รหน้าทันที...โยไม่สนใใรและไม่สนอะไรทั้นั้น...
"อร่อยั...นี่ๆเอร์ลอินอโมสูสิ..อร่อยมาๆเลยนะ'-' "
"โมสินไปเถอะน่าาาา เอร์็มีอเอร์อยู่แล้วนี่ไ.."
"็อยาให้ลอินอโมสู...บอให้ลอ็ลอเถอะน่าาา"
"อ่าๆลอๆๆ ไหนๆ"
ผมเอื้อม้อนไปัฮันนี่โทส์อโฟโมสมาิน...
"เป็นไๆ"
"อร่อยมาๆ โมสลอินอเอร์ูบ้าสิ อร่อยว่าอโมสอีนะ55"
"ไหนเอามาิมบ้าอร่อยว่าริป่าววว"
ไม่รอ้าผม็เอา้อนไปัปัเย็นอฮันเอร์มาินทันที..
37นาที่อมา..
"โอ้ยยย อิ๊มอิ่มเนอะเอร์" ผมีพุัวเอเบาๆ
"ไ่..อิ่มมาๆ"
"เอร์ะไปไหน่อมั้ยเนี่ย???"
"เอ่อ...เอร์ว่าะลับไปนอนเลยอ่ะ อิ่มแล้ว ไม่อยาไปไหนล่ะ"
"อ้อ...ั้นให้ไปส่มั้ย?"
"ไม่้อๆเี๋ยวเอร์ลับเอไ้..อบในะ"
"เ ั้นแยันรนี้เลยล่ะัน.."
"บ๊ายบ่ายน้าาา"
"อื้อ บาย.."
ผมับอันเอร์แยย้ายันลับที่พัอัวเอ...แ่ผมยัไม่ไ้ลับอนโฯ ผมลับมายืนอยู่รทาเ้ามหาลัยพอี...ไม่รู้อะไรลใให้มาอยู่รนี้นะ..
"มึ...!!"
"ห้ะ?"
"เ็นั่น มาาไหนว่ะ..ทำไมมายืนอยู่หน้าม.นเียวแบบนั้น"
"่ามันเถอะน่าา สนใทำไม"
"ูว่า เ็นั้นแม่น่าแล้ว่ะ..ูว่าไปแล้มัน็ีนะ"
เบรเอ่ยปาออมาพร้อมระุยิ้มนิๆ
"เอ่อ..มึอยู่ีๆไม่ไ้หรอะไปแล้เ้าทำไม..เี๋ยวเ้า็ไปฟ้อพ่อแม่หรอ"
"หึ โนหมาเลีย้นไม่ถึล่ะ ยัะไปฟ้อพ่อแม่อีหรอว่ะ"
ผมหลุำออมาเล็น้อย ่อนะเินไปหาเ็น้อยที่ยืนอยู่หน้าม.
"เห้ย..มึอ่ะ"
"..รับ? ผมหรอ?"
"เออ มึนั่นแหละ มายืนทำอะไรอยู่หน้าม.ว่ะ"
"เอ่อ..ผม็ไม่รู้เหมือนันว่ามาทำไม...ั้นผมอัว่อนนะรับ.."
"เห้ย ะรีบไปไหนว่ะ พวูไม่ทำอะไรมึหรอ(มั้)"
"เอ่อ..ผมลืมว่า้อไปทำาน่ออ่ะรับ อัวนะรับ"
ผมรีบ้าวาเินออมาารนั้น..แ่็ไม่วายที่ผู้ายหน้าหล่อสอนนั้นะเินามมาอย่ารวเร็ว แล้วระาแนอผมเอาไว้
"ะรีบไปไหนว่ะ ุยัน่อนิ"
"โอ้ย!! ผมเ็บนะรับ"
"็บอให้อยู่่อนๆ มึเินหนีูเอนี่นา"
"ปล่อยผมไปเถอะ..ผม้อไปทำาน่อนะรับ"
"ั้น็ไ้ แ่มึบอื่อเล่น ับที่อยู่มึมา่อน"
"หือ? ทำไม้อบอที่อยู่้วย"
"บอมาเถอะน่าา ูไม่ไปหาหรอ"
"ื่อ โฟโมสรับ อยู่อนโฯ รใล้ๆม.นี่แหละ"
"อ่อ ูื่อเบรนะ นี่เพื่อนูื่อีย์าร์"
"อ่อ รับ ั้นผมอัว่อนะ"
ผมรีบเินสับายาวๆ้าวออมาารนั้นอย่าว่อไว..
ิามอน่อไป.....
----Talk----
เป็นไอนแร เหอะๆอนแร็ูปัาอ่อนหน่อยๆใ่มั้ยล่ะ...็นะ..ไรท์มือใหม่็แบบนี้แหละ(บาน)
อน่อไปะพยายามแ่ให้สนุมาึ้นนะ่ะ^^
ิมัน้วยน้าาาา
#ไม่สนุลบ
-------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น