ตัวจริง หรือ ยืมควง

เนื้อเรื่อง

Title : [SF] ตัวจริง หรือ ยืมควง ? [rewrite]
Author : Preamrose
Pairing : Kangteuk
Rating : PG-13
Author note : เรื่องราวทั้งหมด คนแต่งอิมเมจิ้นเองนะค่ะ เพราะว่าไปเจอรูปงานที่คังทึกไปงานแต่งงานมา แล้วนักข่าวรุมล้อม อันนั้นไม่เท่าไหร่ แต่จิ้นตรงที่ไปกันสองคนนี่ละค่ะ น่าคิด 555555555++ ปกติต้องไปแบบว่าควงแฟนไปเปิดตัว หรืออะไรอย่างนี้ แล้วสองคนนี้ละคะ ตัวจริงหรือยืมควง????

“ คังอิน ควง อีทึก ร่วมงานแต่ง เผยจะมีข่าวดีเร็วๆนี้ “
“ สื่อแห่สัมภาษณ์ คังอิน อีทึก งานแต่ง ฮยอนดอน “
“ รักนี้ มีลุ้น !! คังอินควงอีทึก ให้สัมภาษณ์ปลายปีมีเฮ “
“ คังอิน เปิดตัวหวานใจ ควงคู่ร่วมงานแต่งฮยอนดอน “
“ คังอิน อีทึก ตัวจริง หรือ ยืมควง …… “

“ เอ๊า !! ว่ายังไงครับคุณหัวหน้า  แต่ละข่าว ….. รู้สึกยังไงบ้างละ? “ เพื่อนร่างเพรียวเสียงแหลมดังขึ้น หลังจากอ่านหัวข้อข่าวของหนังสือพิมพ์ในเช้านี้

“ ก็ไม่รู้สึกยังไง เราไปร่วมแสดงความยินดีไง ไม่เห็นแปลกเลยฮีซอล “ ร่างบางที่นั่งจิบกาแฟเอ่ยขึ้น

“ มันก็จะไม่อะไรหรอกนะอีทึก ถ้าแกไปงานโดยที่ชวนคนอื่นไปด้วยหน่ะ ตอนเช้าชินดงก็ว่างทำไมแกไม่ชวนไปด้วย หรือ อยากไปแค่สองคน “ ฮีซอลแอบยิ้มอย่างรู้ทัน

“ ก็มันไม่ทันจะชวน แล้วชินดงก็ยังไม่ตื่น คังอินรีบมารับหน่ะ เลยไม่ทันจะปลุกชินดง “ ร่างบางแถไถ ไปเรื่อย

“ เหร๊ออออออออออออออออ ……….. แล้วซองมินละ เยซองก็อยู่ ทำไมแกสองคนไม่บอกน้องละ “

“ ก็บอกแล้วไง ว่าปลุกไม่ทัน ตื่นสายด้วย “ ตอบอย่างเดียวก็ไม่ได้ ทำไมต้องหน้าแดงนะ

“ แล้วทำไมแกต้องหน้าแดง นี่แดงเพราะเคืองฉันที่ซักไซ้  หรือ แดงเพราะเขินที่โดนจับไต๋ได้ละ “ ร่างเพรียวของฮีซอลที่ยังทำหน้าที่แซวเพื่อนจนให้จนมุมต่อไป

“ ก็ไม่ได้ทั้งสองอย่างนั่นแหละ ฮีซอลนี่ ………. ฉันจะไปทำงานแล้วนะ แล้ววันนี้ไม่ไปถ่ายละครหรือไง “ ก็แล้วทำไมต้องมาแซวด้วยเนี่ยะ ก็รู้ทั้งรู้นะฮีซอล

“ นี่พ่อลีดเดอร์หวานใจไอ้อ้วน แกลืมอะไรรึป่าว ….หืม?“

“ ลืมอะไรฮีซอล ……? “ ร่างบางที่อยู่ๆก็ต้องคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างช่วยไม่ได้ แล้วนี่เราลืมอะไรเหรอ? ไม่นะ นี่เราปล่อยไก่อะไรไปอีกแล้วเนี่ยะ

“ อืม …. แกคงลืมหรือไม่ก็สับสนอ่านะ ….วันนี้เราต้องไปห้องอัดที่บริษัทเตรียมโปรเจค “ ร่างเพรียวพูดพรางทำหน้าใสซื่อ ใส่เพื่อนร่างบาง

“ เฮ้ย ใช่สิ ลืมไปเลยฮีซอล ขอบใจนะ ที่บอก “

“ ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็ต้องไปด้วยกันอยู่ดี แล้วนี่ไอ้อ้วนมันมารึยัง ป่านนี้ขึ้นอืดไปกี่กิโลแล้วเนี่ยะ “

“ มาแล้ว แต่เดี๋ยวก็คงจะถึงแหละ “ ร่างบางตอบ แต่ฮีซอลคิด  พูดถึงไอ้อ้วนแล้วทำไมอีทึกต้องหน้าแดง … งานเมื่อวานมีอะไรที่เราพลาดไปรึป่าวเนี่ยะ …. ฮีซอลส่งสายตาไปทางร่างบางที่ยืนหน้าแดงเรื่ออยู่

“ อีทึก งานเมื่อวานเป็นยังไงบ้าง มีอะไรพิเศษรึป่าว หรือแกได้ดอกไม้จากเจ้าสาว “

“ บ้าหน่ะ ฮีซอล ฉันจะไปรับดอกไม้ได้ยังไง ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะ “ ร่างเพรียวที่หลีตาเล็กลงเรื่อยๆ เหมือนจะจับผิดเพื่อนตัวเอง

โรงแรมชื่อดังของกรุงโซล ในงานฉลองมงคลสมรสของ จอน ฮยอนดอน รุ่นพี่ที่คังอินรู้จักและเคยร่วมงานด้วย ถูกประดับประดาไปด้วยดอกไม้และเสียงเพลงดังเรื่อย รวมถึงผู้ที่มาแสดงความยินดีด้วยมากหน้าหลายตา ทั้งดารานักแสดง ดาราตลก พีธีกร และ ที่ขาดไม่ได้คือ นักข่าว วันนี้ทั้งคังอินและอีทึกได้มาร่วมงานแสดงความยินดี ทั้งสองมาสูทชุดดำ ตัดกับผิวขาวและผมสีทอง ทำให้ทั้งคู่ดูเจิตจรัสระดับหนึ่งในงาน เมื่อก้าวเข้าไปในงานเจ้าบ่าวสาวก็ออกมาตอนรับ ก่อนจะเชิญให้ไปนั่งด้านใน คังอินที่เดินเคียงข้างพี่ชายมาติดๆ ต้องหยุดก่อนที่จะถึงโต๊ะนั่ง เมื่อเจอบรรดานักข่าวที่เดินเข้ามาล้อมตัวเองกับพี่ชายร่างบางไว้

นักข่าว : สวัสดีค่ะ คุณคังอินและคุณอีทึก 
คังอิน & อีทึก : สวัสดีครับ
นักข่าว : วันนี้มาร่วมงานกันแค่สองคนเหรอค่ะ แล้วสมาชิกในวงละค่ะ ไม่ได้มาด้วยเหรอค่ะ?
อีทึก : อ่อครับ วันนี้พวกเรามากันแค่สองคน เพราะสมาชิกคนอื่นติดงานครับ
(ร่างบางตอบพลางยิ้มสวยส่งให้นักข่าว)
นักข่าว : ตามธรรมเนียมแล้ว ปกติงานแบบนี้ผู้ชายจะมากับหวานใจ แล้วพวกคุณไม่ได้พาหวานใจมาเหรอค่ะ?
คังอิน : หวานใจของผมที่ว่าก็อยู่ข้างๆในแล้วไงครับ ฮ่าๆๆๆ
(ร่างหนาให้สัมภาษณ์ไปหัวเราะไปอย่างอารมณ์ดี ผิดกับพี่ชายร่างบางที่ยินทำหน้าเขิน ยามมองไปในตาของร่างหนา)
นักข่าว : จริงเหรอค่ะ? นี่ตัวจริงหรือแค่ยืมควงค่ะ คุณคังอิน?
คังอิน : แล้วพวกพี่คิดว่ายังไงกันละครับ
(นักข่าวทั้งหลายพากันยิ้มอย่างรู้ทัน)

นักข่าว : แล้วแบบนี้จะมีข่าวดีเมื่อไหร่ละค่ะ?
คังอิน : ผมต้องถามคนข้างๆผมแล้วละครับ ว่าพร้อมรึยัง? ส่วนผมพร้อมมานานแล้วครับ
นักข่าว : แล้วแบบนี้อีกไม่นานก็ต้องมีข่าวดีแน่ๆใช่มั้ยคะ คุณอีทึก ??
( นักข่าวยิงคำถามไปหาร่างบางที่ยืมอมยิ้ม เงียบอยู่นาน ต้องถึงกับสะดุ้ง )
อีทึก : เอ่อ ………..ไม่รู้สิครับ ผมก็รออยู่ แต่ไม่มาขอสักทีเลย ฮ่าๆๆๆ
( ร่างบางได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อนความเขิน )
คังอิน : งั้นผมขอพี่ตอนนี้เลยได้มั้ยละ ??
( ส่งสายตาจริงจัง เป็นคำถามให้ร่างบาง )
อีทึก : เอ่อ ถ้าพี่ๆหมดคำถามแล้ว พวกเราขอไปนั่งที่โต๊ะก่อนนะครับ
(งานนี้เดือดร้อนให้ร่างบางต้องรีบหาทางออกให้ตัวเอง ก่อนจะเขินไปมากกว่านี้)

ทั้งสองลานักข่าวก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ ที่ทางงานจัดไว้ให้ ตลอดการเดินมานั่ง นักข่าวกลุ่มนั้นก็ยังจับจ้องกิริยาอกาการของทั้งคู่จนถึงโต๊ะนั้ง ทั้งสองแอบกุมมือกัน ทำให้นักข่าวต่างๆต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“ อีทึก !!! นี่ อีทึก !! “ เสียงแหลมของเพื่อนร่างเพรียว ทำเอาร่างบางต้องสะดุ้งออกจากความคิด

“ ว่าไงฮีซอล ตะโกนเสียงดังเชียว “

“ ก็เรียกครั้งที่ร้อยแล้ว ไม่ได้ยินสักที บอกให้เล่าเรื่องในงาน แต่กลับเงียบแล้วยืนยิ้ม แบบนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ ใช่มั้ย ……..บอกมาเดี๋ยวนี้นะ พ่อตัวดี “ ร่างเพรียวว่า พรางจับคางมนของเพื่อนส่ายไปมา

“ ไม่มีอะไรหรอกฮีซอล คิดมากน่า …. แล้วนี้ ซองมิน ฮยอกแจ แล้วก็ชินดง พร้อมรึยัง เราจะได้ไปกัน “
ร่างบางแสร้งเปลี่ยนเรื่อง เพื่อไม่ให้เพื่อนร่างเพรียวซักไซ้อีก ไม่อย่างนั้น ต้องเล่าทั้งหมดให้ฟังแน่ๆ

“ ก็ได้ แกไม่ยอมบอกฉัน ฉันไปถามไอ้อ้วนของแกก็ได้อีทึก หึหึหึ “ ฮีซอลว่าพรางยิ้มอย่างเหนือกว่า แล้วหันหลังเดินออกไปที่รถ

นั่นไง …. แล้วจะทำยังไงเนี่ยะ เดี๋ยวคังอินต้องเล่าให้ฟังทั้งหมดแน่ๆเลย แล้วพอเมื่อฮีซอลรู้ทั้งหมดแล้วก็จะเอามาแซวเราอีก เห้อออออ … จริงๆเลยนะ เพื่อนคนนี้

“ พี่อีทึกไปกันเถอะครับ ……………. “ เสียงน้องชายตัวอวบเรียกมาแต่ไกล

.

..

…

รถของบริษัทมารอรับที่หน้าหอพักเพื่อต้องนำทั้งหกไปที่บริษัททำโปรเจคอัลบั้มต่อไป … คังอินที่เพิ่งมาถึงจอดรถและขึ้นไปนั่งรอในรถก่อนจะเว้นที่ว่างให้ใครคนหนึ่งมานั่งด้วย ฮีซอลกระโดดขึ้ยรถไปคนแรกเพียงไม่นานอีกสามสี่คนก็ตามขึ้นรถมา  รถแวนคันใหญ่ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงจุดหมายปลายทาง คังอินแยกกับอีทึกเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ฮีซอลเห็นดังนั้นจึงแอบตามคังอินออกมา …เพื่ออะไรบางอย่าง

“ คังอิน ! “ คนโดนเรียกหันหน้ามองผู้เรียกก่อนจะส่งสายตาคำถามว่าเรียกทำไม?

“ เอ่อ…งานเมื่อวานหน่ะ เป็นไงบ้าง ฉันเห็นพาดหัวข่าวแล้ว….. “ ฮีซอลถามข้อสงสัยก่อนจะเงียบไปตอนท้ายประโยค

“ แล้วพี่คิดว่ายังไงละ? “

“แล้วฉันจะรู้ไหมละ ถ้ารู้ก็ไม่มาถามให้เมื่อยปากหรอก ไอ้อ้วน “ 

“ ก็ไม่มีอะไรนี่ งานก็ปกติดี ส่วนเรื่องข่าวก็เขียนไปงั้นแหละ เพื่อให้หนังสือพิมพ์ขายได้ “ คังอินตอบก่อนจะหยักไหล่เบาๆ อย่างไม่ค่อยสนใจ

“ มันต้องมากกว่านั้นสิ คังอิน…ฉันถามอีทึกแล้ว แต่มันก็เอาแต่หน้าแดงไม่ตอบ ….เอ๊ะ!! หรือนายสองคนไปแอบได้กันในงาน?? “

“ โธ่พี่,,,ถ้าผมจะมีอะไรกันหน่ะ สถานที่ต้องเพอร์เฟคไม่ไปทำประเจิดประเจ้อแบบนั้นหรอก…พี่ก็คิดแค่เรื่องนั้นนะ หรือว่า ซีวอนทำบ่อย ?“

“ ไอ้นี่!! กวนประสาท ฉันไม่ถามก็ได้ เดี๋ยวสืบเองก็ได้….” ฮีซอลหน้าบูดออกไปพร้อมกับไม่ได้คำตอบจากคนที่คิดว่าจะได้ จริงๆเลย สองคนมันนี่ช่วยกันปิดดีจริงๆเดี๋ยวไปสืบเองก็ได้ไม่สนหรอก


talk : ฟิคสั้นๆ ไร้สาระ แต่สนองนิ๊ด ตัวเอง




แนบรูป** แต่งไว้ตั้งแต่ปี2009แล้ว เคยลงที่ true kangteuk.com  
งานล่าสุดที่สวีทจนคนเขียนฟิคไปไม่ถูกจะตามมานะคะ 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ