คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [4] อยากได้ใจคุณ
[KUE’s talking]
ผมลืมาึ้นมาอย่า้าๆ ในเวลาที่พระอาทิย์ลาลับอบฟ้าไปเรียบร้อยแล้ว นัวเล็ที่อยู่ในอ้อมอหลับาพริ้มอย่าสบายใ ลมหายใผ่อนปรนเ้าอออย่า้าๆ เป็นัหวะบ่บอว่าเธอำลัฝันีแน่ๆ
ุ๊บ~
ผม้มลไปูบระหม่อมบา ่อนะลุึ้นมาทำอาหารรอเวลาที่เธอื่นึ้นมาแทน ไม่อยาะเื่อเลยวิมารบนินอเธอะเป็นริามที่เ้าสัวไ้บอล่าว เพียเพราะว่าไม่อยาแ่าน และอยาทำามวามฝันอัวเอ เธอึเปิร้านอาหารแถมยัไม่ยอมรับวาม่วยเหลือใๆ าผู้เป็นพ่อแม้แ่น้อย
นัวเล็ให้ำมั่นสัาับเ้าสัว ถ้าหาว่าร้านอาหารอนเอไม่รุ่นเลี้ยีพไม่ไ้ ึะยอมแ่านับู่หมั้นหมายที่ท่านับู่ให้
ไม่้อบอหรอว่า ลูสาวเ้าพ่อเทโนโลยีรายให่อประเทศะสร้าที่นี่ึ้นมาให้เพียบพร้อมและรบรันมาแ่ไหน ำว่าสวรร์บนินน้อยไปสำหรับที่นี่้วย้ำ
ผมเินมาเปิู้เย็นเพื่อูวัถุิบ ่อนะเลือทำอาหารสไล์ี่ปุ่นที่เธออบ ไม่เสียแรที่อุส่าห์ลิสทุอย่าไว้ในหัว ถ้าเลือทำัวีๆ เอาใเธอมาๆ สัหน่อย พิิในัวเล็ไ้ไม่ยาแน่!!!
“ื่นแล้วหรอ?” ผมเอ่ยถามร่าเล็ที่เินเ้ามาหาผมรเาน์เอร์รัว
“ทำอะไร?” เธอถามเป็นประโยสั้นๆ พร้อมใบหน้าที่แสนัวเีย
“ลอิมูสิ” ผมยถ้วยราเม็ออมาให้เธอ ึ่อนนี้ลิ่นหอมลบอบอวลไปทั่วห้อ
เธอหยิบ้อนึ้นมา่อนะเี่ยๆ อาหารในถ้วยเหมือน้อารเ็ูให้แน่ใในอะไรบาอย่า่อน
“ินเถอะน่า ไม่มียาพิษหรอ (^^)”
“อืม~ (O_O)”
แ่ิมน้ำุปไปำแร็ทำเอานัวเล็ถึับา้าในรสาิน้ำุปอันเลิศรส นเธอ้อหยิบะเียบึ้นมาโ้ยวัถุิบที่เหลือ
“ุทำไ้ไ? ยัไม่เยมีเฟนไหนในร้านทำน้ำุปรสนี้ไ้เลย หวาน หอม ลมล่อมแ่็มีวามเ็มแะที่ลิ้นปลายๆ ล้ำลึมา!”
“ผมแ่ใส่ใลไปน่ะ”
ผมบอพร้อมรอยยิ้มหวาน และมันทำให้เธอเสียอาารไปรู่หนึ่ พวแ้มสวย่อยๆ แระเรื่อ้วยวามเินอาย ่อนะัน้ำุปมายัใส่ปาผมเพื่อแ้เิน
“เวลาุเินนี่น่ารัีนะ (^^)”
“ลายแหละ” เธออบลับมาอย่าไม่อบใ ่อนะัราเม็เ้าปา่อ ผมนั่มอนัวเล็ที่เอ็นอยับอาหารอยู่แบบนั้นนหมถ้วย
“อิ่มแล้วใ่ไหม?” ผมถามอนที่เธอวา้อนลหลัาน้ำุปำสุท้ายนหมถ้วยแล้ว
“อือ” เธออบสั้นๆ
ใบหน้าเี่ยวมแบบอาหมวยูสวยสะแม้ระทั่มีเศษผัิอยู่บนมุมปา ผมยิ้มให้เธออย่ามีวามสุ ่อนะยื่นมือเ้าไปเ็ออให้ เธอันัวหลบ้วยวามใ่อนะปรับสีหน้าให้เป็นปิ ึ่ท่าทีที่แสนน่ารัเหล่านั้นทำให้ผมแทบะอใไม่ไหวเลยละ
ผมยื่นหน้าเ้าไปูบริมฝีปาบาสวยนั่นโยที่เธอไม่ทันั้ัว เมื่อรู้ว่าไม่มีารัืนแล้ว แล้วึเลือที่ะมอบูบล้ำลึให้เธอแทน เรียวลิ้นหนาออนเ้าไปในโพรปาอเธอวา้อนเอาวามหอมหวานนั้นออมา
วามเสน่หาาัวเธอที่ส่ผ่านมาให้ผม มันทำให้ผมหลใหลนแทบะถอนัวไม่ึ้น อยาใ้เวลาทั้วัน ทั้ืนที่มีไปับเธอบนเียอย่าไม่รู้บ
แ่ผม็้อหัห้ามใไว้่อน เพราะมีอีหลายสิ่หลายอย่าที่้อรีบทำ และรีบเลียร์ให้เสร็สิ้น ืนผมยัใ้ื่อปลอมและันนปลอมๆ นี้อยู่ละ็ วามสัมพันธ์อเราพัลสัวันเป็นแน่!
ไฟแห่วามปารถนาประทุึ้นนร่าายแทบะมอไหม้ ผมพยายามอใที่ะลิ้มิมรสบทรัอเธออีรั้ แ่็ไม่วายที่ฝ่ามือะัืนำสั่อหัวใ ลูบไล้ไปามลำัวบาเพื่อเรียอารม์และวามเสียว่านนเสียเล็แหลมราออมาเบาๆ ้วยวามสุสม
“อือ..อื้อ..”
“พร้อมะรับผมเ้าทำานหรือยั?”
ผมถอใบหน้าออมาถาม เพราะถึแม้ว่าเราะร่วมเพียันไปรั้หนึ่แล้ว แ่เธอ็ยัไม่มีท่าทีว่าะโอนอ่อนให้ผมแม้แ่น้อย
“ไม่!” เธออบลับมาสั้นๆ แววาสวย็ลับมาุันอีรั้
“แล้วผม้อทำยัไถึะไ้ใุ..? ผมริัับุริๆ นะ”
ผมเลือที่ะถามออไปรๆ โยไม่เล่นลิ้น
“็ทำให้ร้านันลับมาเหมือนเิมสิ”
เธออบพร้อมยิ้มบาๆ แถมแววาที่แน่วแน่ยัไม่ิะเรลัววามเป็นายอผมเลยสันิ
“ถ้าผมทำไ้แล้ว ผมะไ้ใุริๆ หรอ เรื่อ่ายๆ แ่นี้น่ะหรอ?”
“ใ่..่ายๆ แ่นี้แล้วัน็ะยอมเป็นอุ”
เธออบลับพร้อมยมือึ้นมาโอบใบหน้าผมเอาไว้ สายาู่เล็ยั่วยวนนผมสั่นสะท้านไปทั่วทั้ัว
“ุทำผมแทบลั่รู้ไหม..?”
ผมพู้วยเสียระเส่าพร้อมยื่นใบหน้าเ้าไปใล้เธออีรั้ ริมฝีปาบานั่น็ยื่นเ้ามาใล้ผม แถมยัเผยอปารอรับรสูบอันูื่มอี้วย
“ั้น็ลั่นว่าะไ้ใันละัน ;)”
เธอยิ้มบาๆ แ่แฝไป้วยวามเ้าเล่ห์่อนะผลัอผมออห่าแล้วเินเ้าห้อนอนัวเอไป
“ไม่ใ่วันนี้็ไม่เป็นไร แ่อย่าลืมว่าผมนี่แหละะสยบุเอ (^^)”
ความคิดเห็น