[FanFic].. BaRaMos...Forget me

ลำดับตอนที่ #6 : รำพึงถึงอดีตที่เเสนสุข(หรือทุกข์)ตอนรองสุดท้ายค่า(100%)

              ในที่สุดเฟรินก้อออกมาจากห้องน้ำพร้อมสองสาว สภาพของเเองจี้กับมาทิลด้านั้นไม่เหมือนกับสามสาวเเห่งป้อมอัศวินเลยเเม้เเต่นิดเดียว..ส่วนเฟรินนั้นผมตอนนี้เปียกน้ำไม่เป็นรูปทรงส่วนผิวพรรณดูสะอาดตากว่าเเต่ก่อน (เเหมก้อเล่นเอาสองสาวรุมอย่างนี้เเล้วไม่สะอาดก้อมะรุจาว่าไงเเละ -_-) ส่วนหน้าตาของเฟรินนั้นไม่มีคำบรรยายออกมาได้ เเละเรนอนที่รออยู่ตรงโต๊ะเครื่องเเป้งก้อมองเเบบไม่เชื่อสายตา จนเฟรินได้ถูกหิ้ว (ขอย้ำว่าถูกหิ้ว) มาตรงโต๊ะเครื่องเเป้งเตรียมเเปลงโฉม



               "คุณเฟรินคะคุณผิวดีมากเลยนะคะ อยู่นิ่งๆนะคะเดี๋ยวเรนอนทำผมให้ก่อนเเล้วจะเเต่งหน้าให้นะคะ" เจ้าตัวยุ่งเริ่มประท้วง



               "ต้องเเต่งหน้าด้วยหรอฮะ ไม่เเต่งไม่ได้เหรอ เเค่อาบน้ำหน้าผมก้อโดนโคลนพอกมานจนหน้าจะกลายเป็นโคลนเเล้วนะ...เเต่งหน้าเหนียวเหนอะหนะเเล้วก้อ..อ้ากกกกกกกกT_T" เฟรินยังพูดไม่ทันเสร็จเรนอนก้อจัดกานหวีผมที่ยุ่งเหมือนรังนกสก๊อต -_ -  ส่วนสองสาวมาทิลด้าเเละเเองจี้ก้อจัดการตัวเองโดยไปเเต่งตัวเพราะตอนนี้เหลือเวลาไม่มากเเล้ว...เเละเเผนที่เตี๊ยมไว้ก้อกำลังจะเริ่มขึ้น- -

*****************************************************************************************

ด้านฝ่ายชายของป้อม

              ตอนนี้ฝ่ายชายก้อเริ่มที่จะเเต่งตัวทำเผ้าทำผมให้ดูหล่อที่สุดในชีวิต (ได้เเค่เนี้ย) ส่วนคิลเเละผองเพื่อนก้อออกมาจากห้องส่วนตัวเเล้วครี้ดก็เปิดฉากสนทนา เมื่อมองไปเห็นเจ้าชายเเห่งคาโนวาลปิดประตูห้องเเล้วเดินมาสมทบ



               "คาโลเเกเท่ห์จิง มิน่าสาวๆทั้งหลายถึงได้หลงกันนัก" เจ้าชายน้ำเเข็งไม่ได้ตอบอะไรเเล้วก็เดินไปข้างนอกปราสาทเพื่อไปตลาดในเอดินเบิร์ก เพื่อนทั้งหลายได้เเต่มองด้วยความสงสัยเเต่มีเพื่อนซี้เพียงคนเดียวที่รู้ใจคนคนนี้ดีก็ถึงกับยิ้ม.....



               "เฮ้ยคิลยิ้มไมอ่า- - คาโลมันจะไปไหนเราตามไปกันมั้ย???" ครี้ดพูดเป็นเชิงถามเเต่โรที่ตอนนี้เริ่มgetก็บอกกลับไป



              "ไม่ต้องหรอกพวกเราก็ไปเตรียมตัวเถอะ ไปบอกพวกมาทิลด้าเรื่องเเผนที่เตรียมได้เเละว่าตัวเอกออกมาจากห้องเเละ"เเล้วพวกเพื่อนๆทั้งหลายก็เดินไปเตรียมตัว (ซ้อมเต้นรำ) กันอย่างสนุกสนาน

*****************************************************************************************

ณ ตลาดเอดินเบิร์ก

               คาโลกำลังเดินดูอะไรอย่างเพลิดเพลินเเล้วก้อมีหญิงสาวคนหนึ่งเดินมากระทบไหล่



               ผลัก!!!!!!!!!!



               "อุ๊ย!!!...ขอโทษค่ะ"

               เเละพอคาโลชายตาไปมองก้อพบกับหญิงที่มีรูปร่างอรชรผิวขาวสะอาดตาหน้ารูปไข่ผมสีเเดงดั่งเปลวไฟริมฝีปากเเดงอิ่มที่สะกดให้ใครหลายๆคนหลงไหล....



               เเต่ไม่ใช่เขา!!!!(เพราะอารายทุกๆท่านคงจารุ^_^)



               "อา.....สวัสดีค่ะเจ้าชาย คาโล วาเนบลีมาทำอะไรที่ตลาดเอดินเบิร์กคะ"เสียงเเสนหวานเเต่ยั่วยวนที่ทำให้คนละเเวกนั้นหันมามองเเต่ไม่ได้ดึงดูดเจ้าชายน้ำเเข็งเเม้เเต่น้อย



               "เธอเป็นใคร"น้ำเสียงเเห่งความเย็นชาก็ไม่ได้ที่จะทำให้หญิงสาวลดความพยายามลง



               "ชั้น บรีจิท ฟายอาร์ เดอะปริ๊นเซสออฟซิเลนเทียร์ จากป้อมปราสาทขุนนาง" ชื่อของหญิงสาวเเละเมืองที่อยู่ได้ทำให้เจ้าชายน้ำเเข็งสะดุดมองเจ้าของร่างอรชรนั้นพลางคิดในใจ



                 เจ้าหญิงจากประเทศลึกลับ



              เเละบทสนทนาเงียบลงไปนานพอสมควรหญิงสาวจิงคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะเสียเวลาไปมากกว่านี้จึงตัดบทสนทนาลง



               "หวังว่าเราจะได้เจอกันอีก"เเล้วเธอก้อเดินหายไปในฝูงชน ส่วนคาโลก็เก็บความสงสัยไว้ภายในใจเเล้วเดินดูของอื่นๆต่อไปเเต่ไม่รู้หรอกว่าตกอยู่ภายในสายตาของสีเเดงดั่งเปลวเพลิง



               "นายต้องเป็นของฉันคาโล วาเนบลี"เเล้วเธอก้อเดินกลับไปยังปราสาทขุนนาง

*****************************************************************************************

ผ่านไป2ชั่วโมง ภายในห้องของสามสาวป้อมอัศวิน

              จากการลงนรกที่เเสนยาวนานของเฟริน เมื่อเรนอนเเต่งหน้าทำผมให้เสร็จก็บรรจงใส่ชุดที่ไปซื้อมาเมื่อวาน จากสาวที่สวยเเต่หน้าตาเเต่ตอนนี้สวยทั้งรูปร่างเเละทรงผม(สวยภายนอกอ่าค่ะ- -)



               "คุณเฟรินสวยจังเลย!!! เรนอนดีใจจังที่ทำให้คุณเฟรินสวยได้ขนาดนี้"ก็เเหงล่ะสิ เพราะเธอทุ่มพละกำลังทั้งหมดไปกับการเเต่งหน้าที่ทำหน้างอไม่ก็ดิ้นหยุกหยิกจนต้องเสกคาถาสะกดนิ่งให้อยู่เฉยๆเลยล่ะ ส่วนการทำผมพี่เเกก้อโวยวายเพราะผมเธอนั้นยุ่งเป็นรังนกสก๊อตทำเอาหวีเเปรงอันโปรดของเเองจี้หักเปง3ท่อน - -เเต่ผลที่ได้มาก็หน้าพอใจมาก



               "เสร็จเเล้วชั้นไปหาคิลละนะ"เเล้วเจ้าตัวยุ่งก็กำลังจะเดินออกจากห้องเเต่ก็ถูกเเองจี้คว้าตัวไว้



               "เดี๋ยวเธอยังไปไม่ได้!!!!"



               "ทำไมอ่า -_- " เเองจี้ก็ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ดังเเละเเหลมจนเฟรินนึกว่ากระจกที่อยู่บนห้องจะเเตกละเอียดไปในพริบตา



                "บอกว่าไปไม่ได้!!!!" เจ้าตัวดีหน้าถอดสีไปเลย ส่วนเรนอนกับมาทิลด้าได้เเต่หัวเราะกับยิ้มๆในท่าทีของเเองจี้เเละหน้าตาตอนนี้ของเฟริน เเองจี้ก็เดินกลับมาทางมาทิลด้าเเล้วซุบซิบอะไรกะเรนอนเเละในบางทีทั้งสามก็ชำเลืองมาทางเฟรินเเล้วยิ้มๆซึ่งเป็นการกระทำชวนขนหัวlook!!!!!จิงๆสำหรับเฟริน........... เเล้วเเองจี้ก็เดินออกจากประตูห้องไป



               "เเองจี้จะไปไหนหน่ะ"เมื่อยิงคำถามก็ได้คำตอบชวนขนเเขนเเสตนอัพ!!!



              "ไปไหนไม่รุ!!!"ซึ่งคำตอบที่ได้มามันขัดกับหน้าตาโดยสิ้นเชิงเพราะหน้าตาของทั้งสองบ่งบอกประมาณว่า 'รู้เเล้วเเละเกี่ยวกับเธอด้วย'



              "งั้นคุณเฟรินมาฝึกเต้นรำกันอีกซักรอบดีกว่านะคะ เพราะคุณเฟรินต้องเป็นคู่เปิดฟลอ...^_^"  



              "ทำไมต้องเป็นช้านนนนนนนนนนน" มาทิลด้าก็บอกมา



               "ก็เพราะเธอเป็นลุกของสปอนเซอร์ใหญ่ของงานไงล่ะพอดีท่านเจ้าเค้าขอมา^_^.. เอ้าซ้อมเต้นๆ เดี๋ยวได้หน้าเเตกกลางงาน"เฟรินจึงต้องซ้อมเต้นรำอย่างจำยอม(น่าสงสารจังเลย) เเละฝึกอะไรอีกหลายๆอย่างเช่น มารยาหญิง มารยาทในการทานอาหารซึ่งเรนอนฝึกให้ล้วนๆ เฟรินจึงเริ่มสั่งสมบารมีของการเป็นหญิงที่ควรจะเป็นมากขึ้น

*****************************************************************************************

  ด้านฝ่ายชาย

               เเองจี้ได้เดินมาถึงที่ซ่องสุม-_-ของฝ่ายชายให้ดำเนินตามเเผนการที่กำหนดไว้....



              "เเต่เรายังไม่เห็นคาโลเลยอ่าเเองจี้"โรบอกเเต่เเองจี้กลับยิ้ม



               "คาโลมาเเน่เเต่รอเวลาอีกนิด...ชั้นไปละนะ อย่าทำให้พลาดละไม่งั้นเจอของเเข็ง!!!!"เเล้วสาวซาตานก้อเดินออกจากที่ซ่องสุมเเละทันใดนั้นปาฏิหารณ์ก้อเกิดขึ้นเมื่อนายคาโลนั้นเดินสวนกับเเองจี้เเล้วเดินเข้ามาหาพวกเขา!!!! เเองจี้ก้อให้สัญญาณ 'ดำเนินเเผนอย่างเเยบยล'

พวกเราก้อเริ่มทันที



                "เอ้ยคาโลงานจะเริ่มเเละรีบไปกันเถอะ!!!"เเล้วพวกคิลก้อดันคาโลไปตรงประตูหน้างานเเล้วส่งม้าเร็วไปบอกพวกหญิงๆสามสาวซาตาน



                "นายเเบบเเสตนบายเเล้วจ้า"ซีบิลเคาะประตูเเล้วมาบอก 3สาวก้อยิ้มเเป้นส่วนเฟรินยังงงอยู่



                "ไปได้เเล้วเฟิรนงานจะเริ่มเเละ."เเล้วเรนอนก้อฮิ้วเฟรินไปทางบันได



                "ทำไมต้องไปทางนั้นอ่า...เดี๋ยวชั้นตกบรรไดทำไงอ่าตรงนั้นยิ่งคนเยอะๆอยู่"เฟรินบ่นคร่ำครวญเเต่ต้องเงียบเมื่อเจอเสียงประสาน



                "เธอต้องไปทางนั้นเท่านั้นอย่าบ่น!!!"เเล้วก็มาถึง ตี น บันไดสามสาวก็สั่งว่าให้อยู่เฉยๆเเล้วเดินหายไปกับฝูงชน (เเหมหายเร็วเหมือนซาตานจิงๆ^_^) เฟรินยืนอยู่ตรงนั้นประมาณ5นาทีเเล้วเธอก้อเดินลงมาจากบันได (เพราะรอไม่ไหว) เเต่โชคชะตาอยากเล่นตลกกับเธอเพราะเธอสะดุดรองเท้าส้นสูง(ภาษาบ้านๆที่โบราณของน้องmeetเค้าเรียกว่าตกตึกอ่าค่ะ- -) ทำให้เสียหลักเเละกำลังจะล้มเเละจะกลิ้งในระยะเวลาต่อมาถ้าไม่มีบุรุษผู้หนึ่งมาช่วยเธอโดยการเเละรับตัวเธอไว้ก่อนจะหล่นเมื่อเฟรินลืมตาขึ้นก้อต้องตกใจเมื่อชายหนุ่มผู้นั้นเป็นคนที่คุ้นเคยผมสีเงินปลิวพริ้วสวยงาม กับในตาสีฟ้าที่เย็นชาเเต่หน้าหลงไหลเป็นยิ่งนัก คนๆนั้น(ท่านทุกคนคงรู้อยู่เเล้ว)



                คาโล วาเนบลี

  

*****************************************************************************************

คุยกานหน่อยนะ



               เเหะๆหายไปนานหน่อยอ่าค่ะ- - น้องmeetยุ่งมั่กๆเลยมะได้มาอัพเลย ตอนนี้ก้อคงจุใจหน่อยนาค่ะ อย่าหนีกานไปไหนนาคะmeetจะพา-ยา-ยามอัพให้ได้รวดเร็วเเละเยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้อ่าค่ะ จาเปิดเเล้วเตรียมตัวไปโรงเรียนกันนะ...ส่วนคนที่ฝากนิยายเค้าจะพยายามไปเยี่ยมกันนาคะ เด๋วmeetจาเเต่งเรื่องใหม่อ่า อย่าลืมไปอ่านกันนะ^_^ โพสกานเยอะๆละกานค่ะ ขอบคุณทุกคนน้าค้า



  เจอกานตอนที่7 บายยยยยยย^_^

*****************************************************************************************