คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รำพึงถึงอดีตอันเเสนสุข ( หรือทุกข์ )ตอนเเรก
***************************************************************
ระหว่างเดินทางไปคาโนวาล
เฟรินก็คิดถึงคำพูดเเละอดีตก่อนที่จะจบจากโรงเรียนพระราชานั้น......ช่วงเวลาเเห่งความสุขที่จบลงเเล้ว....เเต่เธอก็อยากจะจดจำ
ณ โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์กตอนที่เฟรินอยู่ปี 7
"เฮ้ออีก1 เดือนก็จบเเล้ว!!"
เจ้าตัวยุ่งพล่ามนู่นพล่ามนี่น่าเบื่อให้คนรอบข้างเบื่อไปตามๆกัน เเล้วเจ้าตัวก็เดินออกไปสูดอากาศข้างนอกตอนนี้ถ้าเธอจบไปเเล้วเธอก็ต้องไปเป็นเจ้าหญิงเเห่งเดมอสคงไม่ได้เจอกับเพื่อนๆเเละเพื่อนรักที่อยู่ที่นี่...ทันที่เฟรินคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นก็มีน้องป้อมอัศวินเดินเข้ามาเเล้วพูดขึ้น
"พี่เฟลิโอน่าครับ"
เเล้วเจ้าตัวก็สะดุ้งเเล้วหันกลับมาพบกับรุ่นน้องหน้าตาดีผมสีดำตาสีดำสูงขาว เเต่เจ้าตัวก็ไม่รู้สึกอะไรก็ถามไป
"มีอะไรกับพี่หรอคะ"
น้ำเสียงหวานนั้นทำเอาหนุ่มน้อยปี6 กำลังจะละลายไปกองเเทบเท้าเจ้าตัวยุ่งเเล้วก็รวบรวมความกล้าพูดขึ้น
"เป็นเเฟนกับผมนะครับ"
คำพูดที่ทำเอาเจ้าตัวถึงกับช๊อค ช็อคเเละช็อคเเต่ไม่ทันที่จะปฏิเสธไปน้องปี6ก็เข้ามากอดเเละกอดเเน่นมาก
"ปล่อยนะ!!!ฉันไม่เป็นเเฟนกับใครทั้งนั้นเฮ้ยบอกให้ปล่อยไงเล่า!!!"
เจ้าตัวยุ่งพยายามที่จะหลุดจากการเกาะกุมจากรุ่นน้องปี 6 เเต่ด้วยพละกำลังของผู้ชายเธอก็ไม่สามารถที่จะออกไปจากอ้อมกอด...ได้เเค่กอดยังไม่พอรุ่นน้องยังพยายามจะKISSเธอด้วย(ว้ายยย)
"ทำอะไรน่ะ!!"
เจ้าตัวดีตอนนี้ถึงกับหน้าร้อนผ่าวเพราะตอนนี้หน้าของเขาเเละตนอยู่ห่างกันเพียงนิดเดียวในใจตอนนี้คิดถึงผู้ที่เธออยากให้มาช่วยมากที่สุด(คาโลค่ะ)
"ถ้าพี่เฟลิโอน่าไม่เป็นเเฟนผมผมก็ต้องทำอย่างนี้"
เเล้วรุ่นน้องก็ก้มลงจูบอย่างรุนเเรงทำเอาเฟรินอ่อนยวบลงไปเลย...น้ำตาเธอล่วงผล็อยลงเเละในเวลาเดียวกันมีไอเย็นนั้นโพยพุ่งมายังเธอพร้อมกับชายร่างสูงนัยตาสีฟ้าเเสนเย็นชาเเละน่ากลัว
"ปล่อยเฟริน..."
เเล้วรุ่นน้องก็ปล่อยเฟรินเจ้าตัวเเสบวิ่งมากกอดคาโลตอนนี้เธอทั้งตกใจ..ทั้งกลัวเเละหน้าเธอซบลงบนเเผ่นอกที่อบอุ่นสำหรับเธอในยามนี้คาโลรู้สึกถึงการสั่นเเละการร้องไห้เขาจึงกอดเฟรินเอาไว้เเต่สายตานั้นอาฆาตเเละอีกไม่กี่นาทีต่อมาเฟรินก็สลบเพราะร้องไห้หนักไปหน่อยเจ้าชายคาโลก็บรรจงวางหญิงในดวงใจลงบนผืนหญ้าเเล้วก็ถามมาทางรุ่นน้องปี6ด้วยเสียงที่หน้ากลัว(เฟรินตอนนี้อ่อนเเออ่ะค่ะไม่เป็นไรนะ)
"นายทำอะไรเฟริน"
เสียงที่ถามเย็นชา...จนหน้ากลัวเเต่รุ่นน้องคนนั้นไม่รู้สึกอะไรเลย
"ผมเเค่ขอพี่เฟลิโอน่าเป็นเเฟน...เเล้วผมก็กอดเธอ...เเล้วก็จูบเธอเเล้วแกเป็นใครมายุ่งทำไม!!!"
ยังไม่ทันพูดต่อน้ำเเข็งก็ซัดเด็กปี6ไปนอนลงกับพื้นคาโลช้อนตัวเฟรินขึ้นเเล้วพูดขึ้น
"เฟรินเป็นของฉัน"เเล้วเจ้าชายเดินจากไป
ที่ห้องนอนของคาโลเจ้าตัวดีตอนนี้สลบไปร่วม1ชั่วโมง
"อือ...."
เเล้วค่อยๆลืมตาขึ้น...ก็เห็นคนที่ไปช่วยเธอในเหตุการณ์ที่หน้าสยดสยอง..ยิ่งคิดยิ่งขยะเเขยงปากตัวเอง
"ฟื้นเเล้วหรอ....นายนี่หาเรื่องจริงนะ"
เจ้าชายน้ำเเข็งใสพูดขึ้นเมื่อเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงฟื้นเเล้ว
"ฉันไม่ได้หาเรื่องซะหน่อย...เเค่เดินไปชมบรรยากาศข้างนอก"
คนพูดยังพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด
"เเล้วอะไรอีก"
(เริ่มซักเเล้วนะครับท่าน)เสียงที่เริ่มเย็นทำเอาหัวขโมยตอนนี้เย็นสันหลังวาบๆ
"มี..มีรุ่นน้อง..มาขอฉันเป็นเเฟน...."
เจ้าตัวตอบเสียงกล้าๆกลัวๆเเต่เจ้าชายน้ำเเข็งยังซักต่อ
"เเล้วมีอะไรอีก"
เสียงที่ยิ่งถามยิ่งเย็นเรื่อยๆบรรยากาศรอบตัวตอนนี้เริ่มเย็นๆเเล้วตอนนี้เจ้าชายน้ำเเข็งหันหลังให้เเล้ว
"ฉัน..ฉันก็..ก็ปฏิเสธไปไง.....ถามอยู่ได้เเล้วเเกหันหลังให้ฉันทำไมล่ะ"
เฟรินยังตั้งคำถามให้ฝ่ายเจ้าชายน้ำเเข็งตอบเเต่เจ้าตัวยังไม่ตอบยังซักคนตรงหน้าให้ขาวสะอาด
"มีเเค่นี้หรือเฟริน..."คาโลยังหันหลังพูด
"มันก็กอดฉัน....เเล้วมันก็..จะ.."
เฟรินยังพูดไม่จบดีก็มีริมฝีปากเเสนอบอุ่นมาประกบด้วยความอ่อนโยนความยาวนานเพียง10วิเอง..พอเจ้าชายน้ำเเข็งถอนริมฝีปากออกเเล้วเช็ดริมฝีปากตนเอง เฟรินยังงงเเล้วหน้าขึ้นสีเรื่อเมื่อได้รับกับคำตอบจากเจ้าชายมาน้ำเเข็ง
"ฉันก็จูบลบล้างที่รุ่นน้องมันจูบไงล่ะแล้วจำไว้ อย่าทำอย่างนี้กับผู้ชายคนไหนอีก”
ในที่สุดเจ้าตัวก็ถึงบางอ้อเเล้วคาโลก็พูดขึ้นอีกหลังจากเงียบไปซักพัก
"อย่าไปไหนคนเดียว..อยู่กับฉันเข้าใจไหมเฟริน"
เจ้าชายน้ำเเข็งสวมกอดเฟรินตอนเเรกเจ้าตัวก็ดิ้นดุกดิกอยู่หรอกเเต่พอคาโลกอดเเน่นขึ้นก็อยู่นิ่งให้ชายตรงหน้ากอดดีๆ เเต่ปากหนอปากดันขุดหลุมฝังตัวเองซะงั้น
"หึงฉันหรอคาโล...."
คาโลก็คลายอ้มกอดที่อบอุ่นออก...เเล้วยิ้มอย่างมีเลตนัยเจ้าตัวถึงกับเสียวสันหลังอีกรอบ..ไม่มีคำตอบใดๆจากเจ้าชายน้ำเเข็งมีเเต่การจูบอันดูดดื่มที่ทำให้หญิงสาวตรงน้าเคลิ้มเเละการจูบที่เเสนยาวนานก็จบลงพร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีเรื่อของเฟริน...ส่วนเจ้าชายก็หันหัลงกลับอย่างรวดเร็วพร้อมพูดทิ้งท้ายไว้
"ดึกเเล้วเฟรินนายไปนอนซะ"
เเล้วเจ้าตัวดีก็เดินกลับห้องไปอย่างรวดเร็ว
***************************************************************
ขอบคุณที่ mentเข้ามานะคะ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยอ่า ^_^ ขอให้คนที่กำลังจะสอบนะคะสอบได้ที่ดีๆๆนะคะเเล้วเค้าจะอัพเรื่อยๆน้าอย่าหนีไปไหนน้าค้า
ความคิดเห็น