๐~[ รักเปรี้ยวๆ เมื่อสาวเฮี้ยวมาเจอรัก]~๐

ลำดับตอนที่ #3 : ๐~ห้องพยาบาล+ห้องเรียนใหม่ ^[]^~๐

ณ ห้องพยาบาล
    ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น สิ่งเเรกที่รู้สึกได้คือ ความเจ็บเเสบ ปวดจนน้ำตาจะเล็ดเเล้วก็

กลิ่นเหม็นยา กับห้องสีขาวทั้งเตียงเเละเพดาน สิ่งต่อมาที่สัมผัสได้คือ ความอุ่นๆที่

เเขนของฉันเอง เมื่อหันไปมองก็เป็นพี่ชายคนที่สองของฉันที่กำลังฟุบอยู่....เเสดงว่าพี่ชดูเเลฉันจนหลับเลยหรอเนี่ย ซึ้งที่สุดเยย>.< เมื่อฉันขยับตัวพี่ปายก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา

"อาว ตื่นเเล้วหรอฮะยัยจอมหาเรื่อง!" เสียงที่คุณพี่เค้าพูดนั้นทำอย่างกับว่าเราเป็นตัวปัญหาให้พี่เเกอย่างนั้นแหละ -*- เเต่ยังไม่ทันพูดอะไรก็มีเสียงเเทรกซ้อนจากพี่ชายของฉันอีกคนที่ทำตัวเป็นฮีโร่ช่วยสาวน้อยคนนี้ไงล่ะ ^_^

      "เป็นไงบ้างฮะเรา เจ็บมากมั้ยนั่นน่ะ"

เเล้วพี่ปอมก็กำลังจะใช้มือของตัวเองมาลูบเเก้มชั้นตกใจจึงปัดออก

      "อย่าจับเดะ!  มันเจ็บนะ โอ๊ย!!!"

ยังพล่ามไม่จบค่ะท่านผู้อ่านอยู่ดีๆหน้าจากตอนนั้นชาๆ ตอนนี้เจ้บเจ็บ- -  เจ็บเเบบร้าวไปทุกสัดส่วน ทำนบน้ำตาเริ่มรั่วไหล สายน้ำตาเริ่มมีปริ่มๆ (ลองให้ผู้ชายเเรงควายๆซัดบ้างมั้ยล่ะ โถ่- -“) พี่ชายตัว ป เริ่มรนกับน้องสาวที่ไม่ค่อยจะร้องไห้ ตอนนี้มีน้ำใสๆออกจากตาเล็กน้อย

       "เฮ้ย!!!อย่าร้องสิยัยบ้า ฉันเป็นห่วงแกนะ!!"

พี่ปายพูดอย่างรนๆเเล้วหาผ้าที่สะอาดที่สุดมาเช็ดน้ำตาของฉันอย่างเเสนรัก ส่วนปอมตอนนี้ก็กำลังเดินไปหาเรนที่กำลังนอนหลับอยู่ สภาพของเรนตอนนี้ดูเเย่กว่าฉันอีก --นิดหน่อย หน้าสวยๆของมันแดงๆเขียวๆ ปากมีไมโลเอ้ยคราบเลือดติดอยู่หน่อยๆ(เเต่ยังไงก้อดูน่ารักเสมอ^[]^) เเล้วพี่ปอมทรุดนั่งข้างๆเตียงเรนแล้วพูดมาทางฉัน

          "ปุ่น เดี๋ยวเเกต้องไปเรียนนะ ที่นี่ วันแรกสำคัญมาก เพราะเค้าจะมีเลือกชมรมกัน ส่วนเรื่องที่นั่ง แฟนคลับพี่จองไว้ให้แล้วล่ะ^[]^”แอบเคือง แฟนคลับเรอะ!


          "เค้าไปก็ได้ แต่ใครจะอยู่กับเรน"

ก๊ากๆ เริ่มหาข้ออ้าง -*- ก็อย่างว่า จะให้เด็กนักเรียนตัวเล็กๆ(?) น่ารักๆ(?????) อย่างฉันไปเรียนคนเดียว ไม่เอาอ้ะ T[]Tแล้วอีกอย่าง ถ้าเรนมันตื่นจากการสลบไสลเพราะโดนนายโยอะไรนั่นตบล่ะก็ เจ้าประคุณเอ้ย แม้แต่ ช้าง8 เชือก ยังเอามันไม่อยู่เลย(เวอร์ -*-) แต่พี่สุดเลิฟดันรู้แกว - *- แต่ก็ไม่ยักห้าม(เอาปัญญาที่ไหนไปห้ามเล่าเจ๊ -0-)

“แล้วแกไหวมั้ย ดูสิ ก๊ากๆๆ รอยนิ้วห้านิ้วเรียงชิดติดกันสวยงาม ><”

- -+ แอบเคืองนะพี่ชาย แต่ไหนๆเรื่องมันก็เกิดแล้ว จะไปแคร์ทำไม เดี๋ยวก็หาย--+

        "ช่างเหอะ!เดี๋ยวติดพลาสเตอร์เเล้วทำเเผลหน่อยก็โอเคแล้ว แต่คนทำน่ะไม่แน่ --"

        "เฮ้ยๆ ใจเย็นๆไอ้น้องรัก เเกเพิ่งมาอยู่โรงเรียนใหม่ได้ไม่ถึงวันก็มีโปรเเกรมจะเล่นคนอื่นเเล้วหรือฮะ!"

นั่น – รู้จริงๆด้วย แต่ใครจะไม่แค้น ตบเรนไม่ยั้ง ตบฉันไปฉาดใหญ่ ฮึ่ย ยิ่งคิดยิ่งแค้น! - -+ พี่ปายกับพี่ปอมมองฉันอย่างกลุ่มใจ - -+ กลุ่มทำไมฮะ!...0.0เออจริงด้วย ฉันยังไม่รู้เลย ว่าไอ้คนที่ชื่อโยเนี่ย มันเป็นใคร

"นี่ แล้วพี่ปายรู้จักหรอ ว่าคนที่ชื่อโยอะไรนั่นมันเป็นใคร?”

"เเล้วเเกจะรู้ไปทำไมห๊ะ"ปอมที่เงียบมานานเสนอ(หน้า)ถาม

“เอ๊ะ ทำไมล่ะ พี่ปายกับพี่ปอมยังรู้ได้เลย!! - -ทำไมปุ่นจะรู้ไม่ได้”

แล้วพี่ปายกับพี่ปอมมองหน้ากัน แล้วมองมาทางฉันอย่างเซ็งๆ เซ็งทำไมฮะ!-*-

พี่ปายมองทางพี่ปอมอีกที พี่แกก็พยักหน้า พี่ปายจึงหันหัวกลับมาแล้วเปิดปากพูด

“ฟังแล้วอย่าโวยวายไป”

“อือ ^[]^”

“ไอ้คนที่แกจะไปซัดปากเค้านะ ชื่อ โยธนา ทินายกร”

“0.0เฮ้ นั่นนามสกุลหญิงป้านี่!”

“ก็ใช่น่ะสิ ถึงบอกว่าอย่าโวยวาย จะเล่าต่อ-*- มันน่ะลูกหญิงป้า ก็รู้กันอยู่ว่าเพื่อนแม่พวกเรา ลักษณะก็อย่างที่เห็นน่ะนะ หล่อ รวย ขรึมจัดจ้าน ถ้าไม่จำเป็นมันจะพูด แล้วก็ เป็นแชมป์เทควันโดเยาวชนโลกด้วย เรื่องวิวาทจึงจัดจ้านเป็นธรรมดา”

“ปุ่นโดนแค่มือยังขนาดนี้ ถ้าเค้าโดนเท้าไม่สลบไปสามวันเรอะ --+”

เฮอะๆ รู้ประวัติ ชอคเล็กน้อย ไม่ชอคได้ไงล่ะก็หญิงป้าน่ะ เค้าเป็นพวกไฮโซของเมืองนอก เพื่อนแม่ฉันเอง ไม่ยักรู้มีลูกเถื่อนขนาดนั้น - - ฉันเคยเป็นแชมป์คาราเต้ของเอเชีย แต่มันของโลกสู้กันจะตายมั้ยเนี่ย แล้วพี่ปอมที่เงียบมานานก็พูดขึ้นมา

       “เออ แล้วไปมีเรื่องอะไรกันล่ะ ปกติโยมันไม่ทำคนอื่นก่อนหรอกนะ”

ไม่ต้องนั่งคิด - - คิดแล้วเซ็งโว้ย - -+

       “เชอะ! ก็นังเด็กสปอยนั่นไง! ที่ปอมเห็นมั้ย คนที่ยืนอยู่ข้างหลังไอ้โยนั่นน่ะ”

       “.........”

ตอนนี้บรรยากาศในห้องพยาบาลเงียบเชียบอย่างแรง - - พี่น้องสอง ป ของฉันกำลังนั่งคิดอยู่ แล้วพี่ปายก็ถึงกับตาโต

       “นี่ ที่พูดน่ะ หมายถึง เด็กผมแดงๆ ตัวขนาดนี้ ท่าทางสปอยๆหน่อยน่ะนะ”

       “เออ นั่นแหละ ใช่เลย”

       “แกไม่ควรไปยุ่งกับน้องเค้า”ไม่ทันที่ฉันจะเถียง เสียงแหบๆพร่าๆดันมาแทรก -*-

       “นะ....น้ำ โอยยซี้ดดดด” --+ เสียงพร่ำๆของเรนที่มันสลบมานาน ตื่นตอนที่ไม่สมควรตื่น! หงุดหงิดจริงๆ-*- แต่พี่ปอมก็รีบเทน้ำให้แล้วเอาผ้าที่อยู่ข้างๆเช็ดหน้าอย่างแผ่วเบา -* - ฮึ่ย! แล้วเรนก็ลืมตากลมๆของมันขึ้นมา น่ารักไปไหนวะ-*-

       “แค่กๆๆๆๆ...0.0  ^[]^”

มันกระเดือกน้ำไม่ทันไรก็ก็สำรอกเอ้ยสำลักออกมา หนอย ทำตัวสำออยให้พี่ฉันเทคแคร์ใช่มั้ย ฉันรู้หรอกนังเพื่อนบ้า !!! -*-....... แต่เอาเหอะ ตื่นมาซะก็ดีแล้ว

       “ปอม ปาย หวัดดี ^[]^”

       “ลืมคนที่นอนเป็นเพื่อนแกไปแล้วใช่มั้ยฮะนังเพื่อนทรยศ”

       “เวร-*- นึกว่าแกลงโลงไปแล้วซะอีกไอ้ปุ่นเพื่อนยาก”

       “ใครกันแน่ที่จะลงก่อนกันฮะ หน้าแกสัปเหร่อเห็นแล้วยังกลัวเลย =3=”

เฮอะๆ เรนหันมายิ้มให้อย่างเนือยๆ โอ้ย สงสารมันแฮะ ท่าจะเจ็บ เสียงแม้แต่จะพูดยังเบาเลย เออ ลืมเรื่อง ยัยเด็กสปอยนั่นไปได้ไง…

       “นี่!!! อย่านอกเรื่องพี่ปาย ทำไมปุ่นไม่ควรไปยุ่งกับยัยนั่น เล่าประวัติมาเซะ!”

พี่ปายตัวดี ทำหน้าเหมือนถูกจับผิดได้ หนอย จะไปแบบเนียนๆใช่มั้ย ฝันไปเหอะ!

       “เด็กนั่น ชื่อ คุณหนู ชื่อจริงจำไม่ได้ ลูกเจ้าของโรงเรียน แกทำตัวอย่างนั้น มีสิทธิ์โดนไล่ออกนะ - -.”

-*-ห๊ะ!นี่เราสองคนไปหาเรื่องกับลูกเจ้าของโรงเรียนหรอเนี่ย T[]T โธ่!เวรกกรม แล้วอย่างนี้จะอยู่ต่อไปได้มั้ยเนี่ย!!! พี่ปอมกับพี่ปาย นั่งกลุ้มกันใหญ่เลย T_T

“0.0 ยัยชั้นต่ำนั่นน่ะนะ ลูกคุณอาเวช -*-!!!! >< ดี จะได้จัดการง่ายๆหน่อย”

“เรน พี่ว่า อย่าไปยุ่งกับพวกนั้นดีกว่านะ ไม่งั้นเธอจะเดือดร้อน”

พี่ปอมพูดถูก เรน พวกเราอย่าซ่าเลยฉันว่า T[]T แต่มันยังฉีกยิ้มได้อีก เสียงมันสะใจเอามากๆเลยล่ะ

       “จะกลัวทำไม ก็คุณอาเวชน่ะ ลูกน้องพ่อฉัน ลูกเจ้าของโรงเรียนแล้วเป็นไง

สุดท้าย....ก็ต้องมาสยบแทบเท้าลลิตา หึหึ^[]^ ซี๊ดดดด..เจ็บ T[]T”

 ทำไมฉันรู้สึกว่า พ่อยัยนี่ มันเป็นพวกมีอิทธิพลสูงส่ง- *- เพื่อนพ่อฉันนะนั่นน่ะ -*-

       “แล้วแกจะไปที่ห้องพร้อมฉันมั้ยเรน???”

       “ไม่อ้ะ-* - นอนก่อน เจ็บหน้าสุดๆ ปุ่นฉันโดนไปกี่ฉาดวะ”

       “รู้สึกจะ 2-_-”

       “ฉันหมดความรู้สึกตั้งแต่ฉาดแรกแล้วแหละ - *- เดี๋ยวหายก่อน มันตาย”

เฮอะๆ ขบวนการเช็คบิล พี่ทั้งสองมองอย่างปลงอนิจจัง **--** อย่ามองอย่างนั้นสิพี่ แล้วพี่ปายก็บอกลาเรนแล้วลากฉันออกจากห้องพยาบาลเพื่อไปเข้าห้องเรียน -*-

 ในห้องพยาบาล

 เฮ้อ เจ็บชะมัด ผู้ชายอะไร้ แรงวัวแรงควายดีแท้ -*-อ๊ะ ทำไมปอมยังไม่กลับอีกล่ะ?

       “เจ็บมากมั้ย?”

       “ก..ก็นิดหน่อย -*-“

       “ทายาให้แล้วนะ นอนพักเยอะๆด้วย พี่ไปล่ะ ^[]^”

 ทำไมเขินๆเนี่ย พี่เพื่อนนะยัยเรน - - แล้วปอมก็ลูบหัวฉันสองสามทีแล้วเดินออกจากห้องไป เฮอะๆ ฉันน่ะคนโปรดปอมเค้า(อย่าเข้าใจผิด เป็นแค่น้อง) ปุ่นมันยังอิจฉาเล้ย>< เฮ้อ~ เหนื่อยจริงๆ นอนดีกว่า ^[]^

  หน้าตึกเรียน

ตึกๆๆๆๆๆๆ ว้ายๆๆๆๆ ฉันจะไปทันมั้ยเนีย่ ชั้น 5 โอยยยย เหนื่อย -*- พี่ปายขอตัวลาเพราะตัวเองอยู่คนละตึกกัน T[]T ไอ้พี่ใจร้าย ทำไมไม่พามาเร็วกว่านี้ วิ่งขึ้นตึก 5 ชั้นถายในเวลา 1 นาที บ้าไปแล้ว !!! แต่ในที่สุด ฉันก็ลากสังขารมาได้ โฮ่ย แล้วฉันก็ต้องมาหา 4/B ต่อ ฮือ อยากจะทุกกะโหลกคนสร้างตึกมากเลย T[]T มันออกแบบบ้าอะไร ทำใหม่มันกว้างจังวะ - - 0.0 อ๊ะ นั่นไง 4/B โฮะๆ แล้วขาผอมๆของฉันก็ลากตัวเองไปที่ประตู 4/B โอ้ว แม่เจ้า 0.0!!!!!

***************************************************************

โอววววววว ส้นนิดส์นึงนะคะ -*- ช่วยเม้นกันหน่อยจิ T_T