๐~[ รักเปรี้ยวๆ เมื่อสาวเฮี้ยวมาเจอรัก]~๐

ลำดับตอนที่ #2 : ๐~โรงเรียนใหม่ของสาวน้อย+เกิดเรื่อง!~๐

ตอนนี้เค้าไม่บรรยายเเล้วนะ ให้คนอื่นบรรยายเเมนเเละกานนน ไปอยู่ข้างหลังเรื่องดีก่า^_^ เม้นกานเยอะๆๆๆๆเน้อ(Meet)
***************************************************************
ณ ถนนสายหนุ่งที่จะไปโรงเรียนเฮนยาร์ด
รถ BMWคันงามสีดำขลับเเล่นตรงมาที่ถนนสว่นบุคคลที่จะไปโรงเรียน ขอเเนะนำตัวก่อนนะ ฉัน  ปัญรา ราชนริตหรือปุ่น พอดีพึ่งย้ายมาจากโรงเรียนรัฐเเห่งหนึ่งของประเทศไทยส่วนเหตุที่ฉันย้ายมาโรงเรียนสุดเลิศมี 3ประการ

  1. แค่มีเรื่องนิดหน่อย บังเอิญไปซัดเด็กในโรงเรียนเข้าโรงบาล3เดือน (ก็จะให้ทำยังไงล่ะ พวกนั้นมันเริ่มก่อน ฉันมันก็แค่ป้องกันตัวเฉยๆนะ >.<)

 2.เพื่อนย้ายมาที่นี่ (ไม่ใช่อะไร ก็แม่งตัวหาเรื่อง - - )

 3.เป็นความประสงค์ของพี่ชายทั้ง2 (ที่จะได้มาดูเเลความประพฤติฉัน T[]T)

  ประวัติพี่ชายทั้งสองของฉันคร่าวๆ -๐- คนโตชื่อพี่ปอม หล่อ ขรึม เรียนเก่ง

เป็นที่หมายปองของสาวแก่แม่ม่าย(ล้อเล่น -*-) เป็นที่หมายปองของสาวทั่วไป ปกติเฮียแกมีผู้หญิงเป็นฮาเร็ม – ถ้าความจำฉันไม่ผิด เคยมีนังชะนีฝูงหนึ่งนั่งเสียเวลาโทรเข้าบ้านฉันจนโทรศัพท์บึ้มไปเป็นที่เรียบร้อย - - ส่วนมือถือไม่ต้องพูดถึง เฮียฉันเลิกใช้มันไป 1 เดือนเต็ม

 คนที่สอง ปริญญา พี่ปาย ฮ่ะๆ ชื่อแปลกแต่หน้าหล่อ ^[]^ นิสัยเจ้าชู้ หม้อเก่งแต่อย่างว่า คนหน้าตาดีทำอะไรไม่ผิด - - ถึงฉันไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่ว่ามีพี่หน้าตาดีแต่เฮียแกมีผู้หญิงเป็นสองเท่าของพี่คนโต ส่วนข้อเสียอย่างเดียวที่เกลียดเข้าลำไส้ใหญ่-ลำไส้เล็ก คือชอบหิ้วชะนีขึ้นบ้าน - - แต่ละคนที่ขนมา หน้าตาดีซะด้วย แต่อย่างไรก็ไม่ชอบแฮะ  เอาเหอะ สาธยายความชั่วของพี่มาพอแล้ว แต่ข้อดีอย่างนึงที่ฉันอึดอัด

    ก็พ่อเจ้าประคุณทูนหัวทั้งสอง หวง-น้อง-เสียนี่-กระ-ไร!!!!!!!!!

เฮอะๆ ไม่อยากจะพูด ส่วนใหญ่ฉันคบเพื่อนผู้ชายมากกว่าผู้หญิงเป็นเท่าตัว(จริงๆคือแทบจะไม่มีเพื่อนหญิงอยู่เลย) แล้วเมิ่อคบผู้ชายเยอะ ฮอร์โมนเอสโทรเจนในตัวฉันมันชักจะเลือนลาง - -(มีงี้ด้วย?) แต่อย่างไรก็ตาม ความเป็นหญิงในตัวมันก็ยัง(พอ)มีอยู่- - ไม่กลายเป็นทอมบอยแต่ก็เกือบเป็นน่ะแหละ พี่ชายที่รักทั้งสองจึงคอยห้ามและสามารถผลันตัวเองกลายเป็น รอตไวเลอได้ทุกครั้งที่เพื่อนฉันบอกจะมาบ้าน จึงเป็นข้อตกลงฉันท์พี่น้องว่า ห้ามเพื่อนยกเว้นเพื่อนสนิทมาบ้านของฉันตลอดกาล - -

       พร่ำๆมาได้สักพัก รถหรูแล่นเข้ามายังประตูโรงเรียน โอ้วแม่เจ้า0.0 ปราสาทฮอกวอตหรือ? ใหญ่โตหรูหรา สมเป็นโรงเรียนเซนต์เฮนยาร์ดจริงๆ พี่ปอมขับรถไปที่จอดรถส่วนนักเรียนที่มีแผงกั้น เขียนหมายเลขทะเบียนรถแต่ละคันชัดเจน

เมื่อรถถอยเข้าซองได้สวยงาม พี่สุดเลิฟก็หยิบหวีมาปัดๆผมทรงยัยเพิ้งเอ้ยทรงที่กำลังอินอยู่ในขณะนี้อย่างสุขใจ แต่ในใจฉันตอนนี้สิ คิดว่าเซ็ทไปทำเพื่อ!!!!???

       แต่ความสงสัยมักมีคำตอบให้เสมอ เสียงกรี๊ดแว่วๆ พร้อมกองทัพชะนีวิ่งมาทางรถ BMW คันหรูของฉันด้วยความเร็วแสง!!!!!!!!!0.0

       “ ว่าเว้ย พี่ชายปุ่น ป๊อปปูล่าดีเหมือนกันนะเนี่ย ><”

       “ฮ่าๆ ยังน้อย เนี่ย มันแค่เช็คเลตติ้งเว้ย เอ้า! พร้อมลงยัง? ไอ้น้องรัก”

       “ง่ะ -*- พี่ปอม ปุ่นจะตายมั้ย?”

       “ไม่หรอกยัยปุ่น เดี๋ยวพี่เปิดทางให้ ^[]^”

แล้วพี่ปายเปิดประตูคนแรกครับ เสียงกรี๊ดเหมือนพวกคลั่งดาราดังกระหึ่ม 200-

เดซิเบล ปวดหูจริง เข้าใจนะว่ามีพี่หน้าตาดี(มาก) แต่เห็นอย่างนี้ ต่อมหวงพี่มันถูกกระตุ้นเว้ย!!!

     ปึง!!!!!!!! กรี๊ดดดดดดดดดด!!!

ไม่ต้องสงสัยอย่างไร ฉันก็แค่เปิด(ถีบ?) ประตูรถคันงาม ชนนังชะนีทั้งหลายแตกฝูงไปเป็นที่เรียบร้อย ฮ่าๆ สะใจ พวกนั้นเหมือนเห็นผี - - เชอะ เล่นกับพี่ใครไม่เล่น

แล้วฉันก็คว้าเป้จากมือพี่ปอมที่ตอนนี้หน้าเฮียแกอึ้งๆอยู่ แล้วเดินออกจากฝูงชะนีด้วยสีหน้าหงุดหงิดหน่อยๆ

       “เฮ้! ปุ่น รอพี่หน่อยสิ”

       “มีอะไรอ้ะ?”

       “แก ok เปล่า? ฉันล่ะอึ้งเลยที่แกถีบประตูโดนแฟนคลับพี่กับปายเนี่ย - -“

       “อ๋อ พี่ปอมห่วงแฟนคลับพวกนั้นมากกว่าน้องคนนี้ใช่ไหมล่ะ งั้นก็ไปหาพวกมันเซ่ะ มาหาปุ่นทำไม”

วาจาคมคายของฉันสามารถเรียกสีหน้าผิดสุดๆของพี่ชายสุดขรึมมาโลดโผนโจนทะยานได้ภายใน 10 วินาที เอ่อ- - แต่ฉันก็รู้สึกผิดนะ

       “พี่ขอโทษนะคะ พี่ไม่ได้หมายความว่าอยางนั้นสักหน่อย อย่างอนเลยน่า พี่ไม่แคร์ใครนอกจากปุ่นนะคะ ^[]^”

       “ เวอร์ไปเฮีย - -* เอาเหอะปุ่นไม่โกรธหรอก ^[]^ เฮอะๆ แต่พี่ปายอยู่ไหนล่ะ”

       “เดี๋ยวก็มา เออ จะกินข้าวเลยมั้ย เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้”

       “ง่ะ รอเรนก่อนได้มั้ยอ้ะ?”

       “เดี๋ยวพี่ซื้อเผื่อเลยดีกว่า ^[]^ เจอกันตรงม้านั่งข้างต้นไทรนะจ๊ะ” แล้วพี่ปอมก็ทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิด พี่แกหอมแก้มฉันกลางแจ้ง! โอ้ว ถึงฉันจะห้าวแต่ยังมียางอายนะเฮ้ย - -+ แล้วพี่บ้าก็เดินอารมณ์ดีไปซิ้อข้าว แต่ไม่ทันที่ฉันจะโทรศัพท์ไปหาพี่ปายว่ามีชีวิตเหลืออยู่หรือเปล่า มีเสียงหวานๆ กวนๆ มากระทบโสตประสาท –

       “น่าอิจฉาจริงๆนะเนี่ย โอ๊ะ พี่ปอมแคร์พวกนั้นมากกว่าปุ่นหรือ ไปหาพวกมันสิ

ปอมก็ง้องแง้งบ้าจี้ตามน้องไปได้ โห่เด็กสปอยเอ้ย”

       “นี่! 0.0 เรน >< โห่นึกว่าใคร จะหันไปด่าแล้ว - - ไอ้บ้าเอ้ย เออแกแต่งฟอร์มนี้ขึ้นดีนะ-*-”

       “แกก็พอกันน่ะแหละ ดูดีกว่าเดิมเยอะ”

       “ต้องขอบคุณ หญิงลลิตามากนะเจ้าคะ ที่ทำให้ดิฉันสามารถมาเรียนที่แพงๆแบบนี้ได้ ><”

       “อย่ามาเวอร์ เอาเหอะ หิวแล้ว ไปหาอะไรกินกัน ^[]^”

       “พี่ชั้นซื้อรอแกแล้วย่ะ ><”

ไม่ต้องสงสัยว่าใครหรอก เนี่ย เรน เพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน 5  5 พอดีมันลูกผู้มีอิทธิพล(เพื่อนพ่อฉันเอง- - ) พอดีมีเรื่องนิดหน่อยเลยโดนย้ายมาทั้งคู่ - - แต่เรนเป็นคนที่ ตรงกว่าฉันเยอะ(มากส์) หน้าตาดีจัดเข้าขั้นงามแท้แม่มณีเอ้ยไม่ใช่ - - ส่วนเรื่องวิวาท มันเก่งไม่แพ้ฉัน อยู่โรงเรียนเก่า หัวโจกคือมันเนี่ยแหละ - -+ แต่ความที่รักเพื่อน อัธยาศัยดีของมัน ทำให้เราสนิทกันได้โดยง่าย แล้วเพื่อนซี้กับฉันเดินไปคุยไปอย่างเมามัน พวกเราก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดดังน่าเวียนหัวกว่าตอนที่พวกพี่ลงมาจากรถอีก ถ้าอยู่โรงเรียนนี้นานๆ หูจะตึงไหมเนี่ย - . –

  กรี๊ดดดด พี่โย หันมาทางนี้หน่อยค่า >< กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!

       “ไอ้ปุ่น ฉันว่านะ เทพบุตรประจำโรงเรียนมาแล้วว่ะ - -“

“ใครอ้ะ”

“รู้สึกว่า จะเป็น”

ผลัก!!! ตุบ!!! นั่น ขบวนแห่นางแมว - - มาถึงตัวพวกเราเร็วเกินคาด แล้วไม่ทันที่เรนเพื่อนเลิฟจะอธิบาย ก็มี นังชะนีฝูงย่อมชนพวกฉันล้มไปกระแทกพื้น ส่วนเรน หน้าทิ่มฟุตบาท

“นี่! เกะกะจริงๆเลย พวกชั้นต่ำ ไม่รู้จักหลบจากหลีก สถุลจริงเล้ย- -+”

โอ้ว เคืองค่ะท่าน - -++ ฉันมองพวกนั้นจากท่สูง(พอดีว่าตอนนี้ล้มอยู่) หนอย สดมาจากไหนยะหล่อน แล้วพวกเราสองคนก็ลุกขึ้น ทำให้ตัวของไอ้คนที่ฉันด่ามันหดลีบ-+-

ไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร คนข้างตัวมันชิงหมาเกิดไปเป็นเรียบร้อยแล้ว - -

       “ดูตัวเองแล้วค่อยมาว่าคนอื่นก่อนดีกว่านะเจ๊ พวกฉันยืนอยู่ดีๆก็มาชนฉันก็ อยากจะรู้นะว่า ใครกันแน่ที่ชั้นต่ำ!” โอ้ว วาจาดุเด็ดเผ็ดร้อนจ้าค่ะท่านขา - - ตอนนี้เพื่อนตายฉันมันคงเดือดจัด ฉันเห็นนังนั่น ดิ้นเร่าๆ ด้วยความเผ็ดร้อนของคำพูด ^[]^

       “กรี๊ดด!!! แกมาด่าฉันหรอ ไม่รู้หรอว่าฉันน่ะเป็นใคร!!! ฉันน่ะลูกใคร!!”

       “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอน่ะลูกใคร แต่ลูกเทพเจ้าที่ไหน ฉันก็ไม่กลัว!”

       “หนอย! แล้วแกจะเสียใจที่พูดกับฉันอย่างนี้ เบอร์รี่ จีจี้ ลุย!” - -เอาแล้วไงวิวาทตั้งแต่วันแรกเลย T^T ฉันไม่อยากจะทำหรอกนะ แต่ว่า ใครจะมาแหยมพวกเราล่ะก็ มันตาย!!!

 เพี๊ยะ!!!!!!!! เสียงฝ่ามือกระทบหน้าดังสนั่น -*- ฉันตบนังเบอร์รี่อะไรนั่นเองแหละเฮอะๆ มันชอคไปเลย >< นานๆออกกำลังกายที สนุกดีแฮะ(ไม่ดีนะคะเพื่อนๆ - -)

แล้วจีจี้อะไรนั่นก็เดินเข้ามาหาฉันแต่เรนตอนนี้ไปถึงตัว ยัยเด็กสปอยนั่นแล้ว - -“

       “อยากจะบอกว่าเธอด่าฉันแล้ว ฉันก็จะไม่ไว้หน้าอินทร์หน้าพรหมณ์ที่ไหนเหมือนกันนะ”เอ่อ.....ทำไมนังเด็กสปอยนั่นมันยิ้มชั่วร้ายอย่างนั้นล่ะ-๐- แล้วก็มีเสียงนิ่งเรียบมาทางด้านหลังฉัน บรื้อ~ แต่รอบข้างกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

       “หลบ”

0.0 เฮ้ย ผู้ชายนี่ เดินเข้าไปใกล้เรนด้วยแย่แล้ว T[]T ตะโกนบอกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ มันโกรธจนไม่รับรู้อะไรแล้ว T^T มันวาดมือลงมาที่หน้ายัยเด็กนั่น!

       เพียะ!  เพียะ!!!!!!!!!!!

0.0 คนอื่นอาจจะยังไม่เห็น แต่ลูกตาสองข้างฉันเห็นชัดเจน เด็กคนนั้น มันตบตัวเอง!เพื่อนฉันมันยังไม่ได้ฟาดมือลงไปเลย แล้วเรนมันก็อึ้ง..แต่ไม่ทันไร ผู้ชายคนนั้นก็ตบเรนไปหนึ่งที เสียงดังมาก เลือดกระเด็กออกจากปากมันเลยอ้ะT[]T-*- แล้วแทนที่จะพอ มันตบซ้ำอีก ซ้ำอีก ซ้ำอีก!  เป็นผู้ชายรึเปล่าเนี่ย- - + ทนไม่ไหวแล้วนะ

       “เป็นผู้ชายแน่หรือเปล่า ตบผู้หญิงได้หน้าตาเฉยน่ะ!-_-”

       “แล้วจะทำไม”

หมับ!!!! มันโรคจิตแน่เลยอ้ะT^T ตบผู้หญิงได้เถื่อนมาก - - แต่ไม่ทันที่มือของมันจะฟาดที่ปากเรนอีกรอบ  ฉันก็คว้าไว้ก่อน

       “ปล่อย”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่โยยยยยยยยยยย >.<

 เอ่อ -*- เค้าวิวาทกันอยู่นะเธอ ถึงนายนี่จะดูหล่อดูเท่ห์ก็เถอะ แต่ฉันเคืองมันว่ะ

       “หยุดทำร้ายเพื่อนฉัน แล้วนายจะไม่เจ็บตัว”

       “ทำไมต้องหยุด ในเมื่อเพื่อนเธอมาทำร้ายคนของฉัน”

       “ยัยนี่หาเรื่องก่อน แล้วเรนยังไมได้ทำอะไรคนของนายด้วย!”

       “แล้วไง”

       “ฮึ่ย! - -+” เคืองถึงขีดสุด หมัดมันไวเท่าความคิดฉันเลยแฮะ ขอฟาดปากมอมๆซักทีเหอะ ><

       วืด เพียะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ฮือ T_T โอ้ว ซาร่า เกิดมายังไม่เคยเจอใครแรงวัวแรงควายขนาดนี้มาก่อนเลย T[]T มือหรือตีนวะที่ตบเนี่ย  แล้วมันหลบหมัดไวเท่าความคิดฉันได้ แสดงว่า มันตบไวกว่าความคิดมันใช่ไหมT[]T โอ้ย หน้าชา ฉันค้างอยู่ครู่หนึ่งแล้วไปสบตามันแรงๆ มันทำท่าจะตบซ้ำ มาเลย ฉันจะเอาหน้ารับให้ดู!!!!T[]T

       “เฮ้ย ไอ้ปุ่น!!!!”

“ผัวะ!!!! เวรเอ้ย ทำอะไรน้องกูวะ!”

กรี๊ด สะใจวัยรุ่น พี่ที่รักมาช่วยฉันแล้ว โฮ่ๆ อยากจะบอกว่า พี่ฉันมันแชมป์คาราเต้นะเฮ้ย หมัดหนักกว่าตีนอีก - -+ แล้วพี่ปายมาประคองฉันที่พิงฟุตบาทอยู่ สายตาพี่แก เป็นห๊วงเป็นห่วง แต่ทำไมไม่มาเร็วกว่านี้วะ - -+

       “แก okมั้ยปุ่น!! เฮ้ย เลือด!”พี่ปายเอามือสกปรก(?)มาแตะแผล - -

       “T[]T เค้าเจ็บนะ อย่าแตะเดะ - -+” แล้วพี่ปอมที่ยืนอยู่มองหน้าฉัน เอื้อก น่ากลัวพระเจ้าข้า T[]T

       “แกเจ็บมากมั้ย????”

       “ลองมาโดนเดะ เลือดออกเลยเห็นมั้ย” โฮะๆ ต้องสำออยหน่อยๆ จริงๆก็เจ็บแหละ แต่ใส่ไข่ว่าเจ็บเพิ่มขึ้นไปอีก พวกคุณก็รู้ว่าพี่ฉันแม้แต่ยุงมันยังไม่กล้ามากัด นับประสาอะไรกับปากแตก หน้ามือเป็นรอยนิ้วมือ แต่สงสัย ฉันจะสำออยหนักไปหน่อย - -

       ผัวะ!!! ผัวะ!!! หวาย - -+ พี่ปอมซัดหน้ามันที่กำลังอึ้งอยู่ล้มลงไปกองกับพื้นแลว้ทำท่าจะกระทืบต่อ- -  แต่พี่ปายไปห้ามไว้ สงสัยจะเพื่อนกันมั้ง - -+

       “พี่ปอม พอแล้วน่า! มันจะตายอยู่แล้ว”

       “ปล่อย ไอ้ปาย แกไม่เห็นหรอ มันตบปุ่นเลือดกลบปากเนี่ย!”

       “มันโดนพี่ต่อยปากแตกแล้วเอาไงอีก?”

เชอะ! ไอพี่ปาย มาห้ามทำไมวะ แต่ก็นะ- - ถ้าไม่ห้าม พี่ปอมเอามันตายแน่ - -ต้องห้ามก่อนที่พี่แกจะเป็นฆาตกร - -+

       “ง่ะ พี่ปอม พาปุ่นไปห้องพยาบาลเหอะ พอแล้วนะ -0- ”

       “เกิดมาฉันยังไม่เคยตบแกเลย! แล้วมันเป็นใครวะ!”

       “พอแล้วพี่ปอม !!! พาเรนไปดีกว่า มันดูแย่มากแล้วนะ!”

ฉันตะโกนเรียกสติซาตานปอม - - เฮียแกทำท่าฟึดฟัดเล็กน้อย นี่หรือวะ คนมาดขรึม - - แล้วพี่ปายก็มาประคองฉัน สว่นพี่ปอมก็อุ้มเรน แต่ยังไม่วายด่าทิ้งท้าย

       “ถ้าเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นอีก แกไม่รอดแน่จำไว้!!!!!”

***************************************************************

ช่วยเม้นกันด้วยนะคะ ^[]^