นายปีศาจที่รัก

ลำดับตอนที่ #2 : คืนอัปยศ

      จู่ๆมุกรินก็รู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วเรือนกาย เป็นความรู้สึกแปลกๆในแบบที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันวูบวาบและวาบหวามไปตามเรือนกาย และดูเหมือนว่าหน้าอกหน้าใจที่ตูมเต่งก็ครัดเคร่งเสียจนรู้สึกซ่านซ่าอย่างประหลาด
       มุกรินไม่เคยมีอาการเช่นนี้ เธอไม่รู้ตัวเองว่าเป็นอะไร เธอเกิดอาการเช่นนี้หลังจากดื่มค็อกเทลอะไรสักอย่าง ที่เผ่าเทพ ผู้จัดการผับมีแก่ใจนำมาให้เธอดื่ม ในเวลาใกล้ผับจะปิด โดยให้เหตุผลว่า เป็นสูตรใหม่ให้พนักงานทดลองดื่ม ถ้าดี จะได้เพิ่มในรายการเครื่องดื่มประจำร้านอีกชนิดหนึ่ง
        มุกรินไม่รู้ว่ามีพนักงานคนไหนได้ดื่มบ้าง เพราะเธอประจำอยู่เคาท์เตอร์เก็บเงิน ซึ่งงานค่อนข้างยุ่ง เธอต้องรีบเคลียร์เงินส่งให้ฝ่ายบัญชี จึงไม่มีเวลาสนใจใครมากนัก 
        เผ่าเทพเอามาให้เธอดื่ม โดยกำชับแกมบังคับว่าต้องดื่มให้ได้ หลังจากนั้นก็หายเข้าไปหลังร้าน
       มุกรินดื่มอย่างจำยอม เพราะเชื่อตามที่เผ่าเทพบอกและดื่มไปจนหมดแก้ว
หลังจากดื่มเข้าไปไม่กี่นาทีก็เกิดอาการแบบนี้ เธอจึงรีบเคลียร์เงิน
นำไปส่งให้ฝ่ายบัญชี แล้วคว้ากระเป๋าสะพายคล้องไหล่แล้วเดินเร็วๆไปยังห้องน้ำ แทนที่จะออกไปทางหลังผับแล้วเดินกลับไปที่พักซึ่งไม่ไกลจากที่นี่นักเหมือนที่เคยทำ
        ภายในผับเริ่มร้างผู้คน เหลือเพียงพนักงานกำลังเคลียร์สถานที่และลูกค้าอีกไม่กี่คน
       ระหว่างเดินไปห้องน้ำ มุกรินเดินผ่านชนิดาพนักงานเสริฟที่เธอสนิทที่สุดในผับนี้ ซึ่งเธอผู้นั้นกำลังเก็บแก้วเครื่องดื่มอยู่
ชนิดาคงเห็นเธอมีท่าทีแปลกๆจึงร้องทัก

       "มุก เป็นอะไรน่ะ"
       มุกรินไม่มีแก่ใจจะตอบ เธอเดินเร็วๆเลยไปแต่ก็ยกมือขึ้นเหนือศรีษะขณะที่เดินคล้อยหลังไปแล้ว คล้ายกับส่งสัญญาณว่า ไม่มีอะไร
        เธอจะตอบชนิดาได้อย่างไรกันเล่า
        ว่าตอนนี้เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัว
        เป็นความร้อนที่วิ่งพล่านซ่านไปตามกระแสเลือดจนทำให้เกิดความรูสึกหวามปนสยิวและรุ่มร้อนแปลกๆ โดยเฉพาะส่วนของหน้าอกและส่วนกลางกาย 
         และที่น่าอายที่สุด! เธออยากให้ใครสักคนมาแนบชิดและโลมรันเรือนกายของเธอ 
        ความรู้สึกและอารมณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอ และเธอไม่รู้ว่าจะควบคุมอารมณ์เช่นนี้ได้อย่างไร
       มุกรินไม่มีสติจะคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอตรงรี่ไปห้องน้ำ ประสงค์ว่าจะใช้น้ำดับความร้อนรุ่มเหล่านี้
       แต่ระหว่างนั้นเธอพบผู้ชายคนหนึ่งเดินเตร่อยู่บริเวณหน้าหัองน้ำ เหมือนกับว่าเขากำลังโทรศัพท์อยู่
       แสงไฟบริเวณนี้ สว่างกว่าในผับเล็กน้อย แต่ก็เห็นเรือนร่างสูงสมาร์ทของเขาถนัดตา
      มุกรินเห็นเขาในมุมด้านข้าง มุมนี้เขาดูหล่อเหล่าไปทั้งตัว จมูกโด่งเป็นสันจนเห็นชัดแต่โด่งแบบพอดีแบบคนเอเชียไม่โด่งสูงเหมือนชาวยุโรป ศรีษะทุยได้รูป ปกคลุมด้วยเส้นผมดกดำถูกตัดแต่งทรงอย่างปราณีต 
       มุกรินเคยเห็นผู้ชายหล่อหน้าตาดีมาก็มากนัก แต่ไม่เคยหลงใหลได้ปลื้มหรือกรี๊ดกร๊าดอะไร
        แต่ตอนนี้ ผู้ชายคนนี้ ทำให้เธอรู้สึกอยากเข้าใกล้ แค่เขายืนเท่ๆ กำลังโทรศัพท์คุยกับใครบางคนอยู่ก็ดูมีเสน่ห์จนน่าหลงใหล

        อะไรกัน! นี่เธอบ้าผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่!!?
        เสียงฝีเท้าที่เข้าใกล้ของเธอ คงไปสะดุดหูของเขาเข้า เขาจึงเบือนหน้าปรายตามองเธอ ขณะที่มือยังถือโทรศัพท์แนบหู
มุกรินไม่มีสติพอที่จะสังเกตุว่า เขามองเธอด้วยสายตาแบบไหน ตอนนี้เธอมองเพียงร่างกายของเขาด้วยนัยน์ตาหยาดเยิ้ม 
เธอคิดว่าเรือนร่างสูงสมาร์ทของชายผู้นี้ช่างสมบูรณ์แบบเสียจริง ร่างแกร่ง กำยำแบบมีพลานามัยดีและคงจะออกกำลังกายสม่ำเสมอ
        มุกรินกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อตาของเธอดันไปสังเกตุเห็นกล้ามเนื้อต้นแขนที่อัดแน่นอยู่ภายในเสื้อเชิร์ตสีฟ้าอ่อน
       แค่มองเผินๆก็พอจะมองออกว่ากล้ามเนื้อมัดนั้นแข็งแกร่งเพียงใด 
       ชายแขนเสื้อถูกพับขึ้นไปถึงข้อศอก เผยลำแขนท่อนล่างที่ดูแกร่งและผิวที่ขาวสะอาดสะอ้านท่ามกลางแสงนวลของไฟบนเพดาน
        ยิ่งเขาผินหน้ามามองเธอตรงๆ ความหล่อเหลาคมคายของเขาทำเอามุกรินอยากโผเข้าใส่ 
       มุกรินไม่รู้ตัวเลยว่า ตอนนี้ดวงตาที่เธอจ้องมองเขาหยาดเยิ้มและเชิญชวนราวหญิงสาวล่าแต้ม
       เขาจ้องมองเธอนิ่งไม่ขยับตัว ปล่อยมือที่ถือโทรศัพท์ลงแนบลำตัว 
เธอเห็นประกายตาระแวดระวังระคนกังขาอยู่ในดวงตาคู่คมที่จ้องมองเธออย่างไม่กระพริบ
       ในขณะที่มุกรินเดินเข้าหาเขาด้วยกริยาที่คล้ายกับผู้หญิงนั่งดริ๊ง ที่มุกรินเห็นจนเจนตาในผับ
        ตอนนี้เธอกำลังทำกริยาเช่นนั้นกับผู้ชายคนนี้

       "เธอจะทำอะไร!?"
       เสียงทุ้มถามขึ้นดังเกือบจะเป็นตะคอก แต่ไม่อาจหยุดมุกรินไม่ให้โถมกายเข้าหาเขา
       เขาเซถอยหลังไปนิดหนึ่ง 
      ส่วนเธอเพียงสัมผัสตัวเขา ดูเหมือนว่าเรือนกายจะกลายเป็นไฟที่ลุกโชนในทันที
ความรุ่มร้อนที่กระจายไปทั่วร่าง มันยิ่งพรั่งพรูเพียงกายเสียดสีเนื้อแน่นๆของบุรุษเพศ

       "นี่เธอ!!" เสียงเขาโวยวายไม่ดังนัก 
       ส่วนเธอเลื่อนลำแขนเรียวขึ้นโอบรั้งต้นคอของเขาราวงูรัด ริมฝีปากอิ่มสีชมพูกุหลาบแต้มเปะปะไปตามลำคอของเขา
ปฏิกริยาของเขาผลักไสเธออยู่บ้าง คล้ายกับว่าไม่คาดคิดว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้
       แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นที่เขาปัดป้อง หลังจากนั้นก็ให้ความร่วมมือกับเธอเสียดื้อๆ
       เขากำลังคิดว่าผู้หญิงมาเสนอให้ถึงตัว แถมเป็นผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มหาตัวจับยากเสียด้วย ไม่คว้าเอาไว้ก็น่าเสียดาย
       และคิดอย่างลำพองตัวว่า เธออาจจะรู้ว่าเขา คือนนนท์ ตรัยอนันต์ ทายาทเจ้าของธุรกิจหมื่นล้าน และยังเป็นเพื่อนรักกับ อนุชิตเจ้าของผับนี้อีกด้วย
       เธอคงเล็งเขาเอาไว้แล้ว พอประจวบเหมาะจึงตามมาที่นี่ 
       ห๊ะแรกที่สบตาคมหวานที่แสนจะหยาดเยิ้มของเธอ นนนท์ก็เหมือนกับจะถูกมนต์สะกด
       พอพิจเรือนร่างที่มีส่วนสัดอรชรอ้อนแอ้นไปทั้งตัวในชุดกระโปรงสีดำสั้นเหนือเข่าและเสื้อเชิร์ตแขนสั้นเข้ารูปสีเหลืองนวล ที่เข้ารูปเสียจนเห็นสัดส่วนอย่างชัดเจน แถมผิวที่โผล่พ้นผ้าก็ขาวนวลเสียจนน่าสัมผัสลูบไล้ 
        ยิ่งได้พิจใกล้ๆนนนท์ก็ถูกใจเธออย่างบอกไม่ถูก
        แม้การเข้าหาเขาของเธอจะดูต่ำราคาไปสักนิด
       แต่ความสวยระดับนี้ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะปฏิเสธ
       เรื่องผู้หญิง ในชีวิตวัยหนุ่มที่โสดสนิทจนของเขา เขาก็สรรหาซื้อกินมาตลอด จนตอนนี้อายุของเขาเกือบ28ปีแล้ว
        แต่เขาก็ยังไม่คิดจริงจังกับใคร 
        และไม่เคยรู้สึกว่ารักใคร
        แม้แต่เพียงขวัญ หญิงสาวที่เขาสนิทมากที่สุด
        เขายังสนุกกับเรื่องบนเตียง แบบไม่มีข้อผูกมัด 
        ซึ่งส่วนใหญ่ อนุชิตจะเป็นคนจัดหามาให้ เพราะอนุชิตอยู่ในวงการงานกลางคืน เพื่อนรักของเขาจะคัดสรรที่ดีที่สุดมาให้เขาเสมอ
        วันนี้จะกินแบบงงๆสักครั้งจะเป็นไรไป!!?
        ผู้หญิงไม่มีที่มา แต่กริยาแบบนี้ก็ผู้หญิงอย่างว่าอย่างไม่ต้องสงสัย
       เอ๊ะ!หรือว่า เจ้าอนุชิตจะจัดผู้หญิงคนนี้มาให้เขา เพราะเขารู้สึกคุ้นๆเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่