คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฆาตกรรม [ โรงเรียน ]
ห้อสอบสวน
ในห้อที่มืและเียบสั มีเพียโมไฟแสเล็ ๆ เท่านั้นที่สาส่อออมา ไม่นานำรวพาธนลเ้ามาในห้อที่้อมืออธนลมีุแมือสวมใส่อยู่นั้นแสว่า ธนลือผู้้อสสัย และมีสิทธิ์ที่ะเป็นนร้ายมาที่สุ ธนลลาเ้าอี้มานั่้วยสีหน้าเรียบเย และเาหันหน้ามาทาบานระึ่มีำรวสืบสวนอยู่และไอรินอยู่ที่นั้น้วย
" ไม่ิเลยนะรับว่าเ็นนี้ะเป็นผู้้อสสัย " ำรวสืบสวนล่าว " แล้วนีุ้ไม่เ้าไปสอบสวนเาหรอรับ " ำรวเอ่ยถามึ้น ไอรินมอธนลไม่วาสายาและไม่นานไอรินไ้เินเ้าไปในห้อสอบสวน
" สวัสีรับ เอันอีแล้วนะรับ ไม่้อถามผมเยอะหรอรับผมนี้แหละ่าพวมันเอ เอ๊ะ! ไม่สิผมไม่ไ้่า พวุไม่มีหลัานสัหน่อยแล้วับผมมาทำไมรับ " ธนลทำท่าทาวน ๆ ใส่ไอรินหวัะให้ไอรินโรธแ่เาทำมันไม่สำเร็เพราะไอรินเย็นาเินว่าะหวั่นไหวในทุเรื่อที่เ้ามาหาเธอ
" ไม่้อมาวนประสาทันหรอเพราะันไม่ไ้รู้สึอะไร " ไอรินพูพลาเปิลิปวิีโอให้ธนลู ธนลเมื่อเห็นภาพาล้อวรปิแล้ว เาหยุนิ่ทันที เพราะภาพที่เห็นอยู่รหน้าือ หน้าอธนลที่เาำลัถอหมวระหว่าทาลับบ้าน เวลา 20:25 น.
" ันว่าเธอพูวามริออมาเถอะนะ ันเื่อว่าเธอไม่ใ่นแบบนี้หรอธนล มีนสั่เธอมาใ่มั้ย " ไอรินล่าว แ่ไม่เป็นผล ธนลไม่ไ้ปริปาพูอะไรทั้นั้น
" ันะให้เธอทบทวนัวเอให้ี เี๋ยวันะลับมา " ไอรินเินออาห้อโยทิ้ให้ธนลรุ่นิและไร่รอัวเอให้ ี ๆ
ห้อสัเุาร์
" ุเทรับ ผมพานทีู่แลห้อล้อวรปิมาแล้วรับ ุะสอบปาำเาเลยมั้ย" ำรวสอบสวนล่าว
ไอรินอบล ว่าแล้วไอรินไ้เินเ้ามาที่ห้อรับรอแ
ห้อรับรอแ
ไอรินไ้เินลมาที่ห้อรับแ เมื่อไอรินเปิประูเ้ามา็พบเ้าับนที่วบุมห้อวรปิอโรเรียน เาำลันั่อยู่้วยวามัวล " สวัสี่ะ ิันื่อเทนะะ " ไอรินเอ่ยถามนที่นั่อยู่ร้ามอเธอ
" สวัสีรับ ผมื่อ แส ผมไม่เ้าใว่าุะับผมมาทำไมผมไม่ไ้ทำอะไรผิสัหน่อย "
" เราไม่ไ้ะับุ่ะ เราแ่เิุมาให้ปาำเท่านั้น "
" ผมไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้นั้นแหละ ผมไม่อยาะยุ่ับใร้วย "
" นี้มันีารรม เราำเป็น้อสอบปาำทุนะเี่ยว้อหรือไม่ ันเป็นนัสินใและรบวนอบำถามอย่ารไปรมา้วยนะะ " ไอรินล่าว้วยสีหน้าเรียบเย นํ้าเสียนิ่นน่าลัวทำให้อีฝ่ายยอมอ่อน้อล ไอรินนไ้เริ่มบันทึวิีโอเพื่อเ็บหลัาน
" ั้นันอเริ่มถามเลยแล้วันนะะ มีใรที่สามารถเ้าถึห้อวรปิไ้มั้ยะนอาุ " ไอรินถาม
" ไม่หรอรับ แ่เมื่อไม่นานมานี้มีุรูริสาเห็นผมรับานวบสอที่ เาเลยอาสาะให้เ็ที่ื่อ ธนลมาูแลห้อวรปิไห้รับ " ลุแสล่าว
" รูริสาและธนลมาูห้อวรปิเริ่มั้แ่วันไหนะ " ไอรินถาม่อ " วันันทร์ ที่ 14 ที่ผ่านมานี้เอรับ " เมื่อไอรินสอบปาลุแสเสร็เธอไ้ปล่อยลุแสไป ไม่นานเมย์และพีทไ้เินเ้ามาที่สำานให่ทันที
ห้อรวบรวมหลัาน
เมย์วาเอสารที่โ๊ะและพีทเปิภาพล้อวรปิ ทัู้่เปิให้ไอรินู
" พี่เทะ นี้ือภาพล้อวรปิ่ะ แฟนหนุมอรูริสาเป็นน่ายยาให้รูริสาริ และิันสอบปาำนายแพทย์เนแล้ว นายแพทย์เนให้ารว่า รูริสานำไปรับประทานเอ แ่เรารวสอบหาสารในร่าายาปัสสวะอรูริสาแล้ว ไม่พบสารอโมิุมเลย่ะ นั้นแสว่ารูริสาไม่เยทานยาโมิุมเลย และาารรวร่าายอรูริสาพบว่า ปิีทุอย่า่ะ และเรายัพบรอเท้าเบอร์ 37 ที่าว่าใส่ไปในวันเิเหุ้วย่ะ และเรายัพบราบเลือ้วย " เมย์ล่าวอย่าละเอียถี่ถ้วน
" ส่วนธนลนะรับ ผมไป้นบ้านอธนลมาแล้วรับ พบเ็มียานาเล็ ให้ินรวสอบแล้วพบว่าเป็น เ็มียาถูใ้แล้วรับ และเป็นเ็มแบบเียวันที่ีเ้าไปในวนํ้าอเ็้วยนะรับ และยัมีใบเสร็ที่ธนลื้อนํ้าให้เพื่อน ๆ ้วยรับ 5 ว และ รอเท้าอธนลเบอร์ 40 และเศษ หินินและทรายรบเลยรับ แถวบ้านอธนลมีโราร่อนสร้าอยู่้วยรับ และธนลใ้ทานั้นเป็นทาผ่าน และยัพบเสื้อผ้า หมวสีำ และระเป๋าสีแย้อมสี รบเลยรับ " พีทล่าวพร้อมูหลัาน
" ในส่วนอัยพลและเมิา ไม่พบหลัานอะไรเลยรับ เมิาใส่รอเท้าเบอร์ 36 ส่วนัยพล ใส่รอเท้าเบอร์ 40 รับ ใ้รอเท้าทัู้่พบเพียเศษทรายอโรเรียนเท่านั้นรับ " ภัทรล่าว
" ั้น็แสว่า รูริสาและนายธนลเป็นนร้ายหรอรับ " อารัล่าว ทุนเห็น้วยและไอรินไ้เินเ้าห้อสอบสวนเพื่อสอบปาำ่อ
ห้อสอบสวน
ไอรินเินเ้ามาพร้อมับพลัานอโ และเธอไ้วาเอสารไว้อบโ๊ะ เธอหยิบโน๊บุ๊ึ้นมาและหันไปทาธนล ธนลไม่มอหน้าอโน๊บุ๊้วยํ้าเาเพียแ่้มหน้า้มา
" เธอถามหาหลัานใ่มั้ย นี้ไหลัานทีมอันหามาให้รบเลย เธออยาะูอะไร่อนีล่ะ ธนล " ธนลแหนหน้าึ้นมาเหลือบมอเอสารและโน๊บุ๊อไอรินแ่เาไม่ไ้พูอะไรเพีย้มหน้า่อเท่านั้น
" เธอไม่พูไม่เป็นไรนะ ันะอ่านหลัานให้ฟั
1. ราบสีำาล้อวรปิ มันือผถ่านบ ึ่่อนหน้านี้เธอให้ปาำับันเอว่าพ่อแม่อเธอทำานเผ่าถ่าน ะนั้น สันนิานไ้ว่าเธอเป็นนป้ายผถ่านลไปในล่อวรปิ
2. ลุแสทีู่แลล้อวรปิบอว่า เธอและรูริสาเป็นนอาสาูแลล้อวรปิ
3. เราเอเสื้อผ้าที่ใส่ในวันเิเหุ หมวำ ระเป๋าสีแ รอเท้าเบอร์ 40 ึ่หมวอเธอ นัเมีรวสอบแล้วว่า เอเม่าวันที่หมวอเธอ
4. ในวนํ้า เราเอโมิุมในวนํ้าและรอยเ็มียาที่วนํ้า้วย และเอเ็มียาที่บ้านอเธอ้วย
" แล้วยัไล่ะรับ เ็มียานั้นเป็นอแม่ผม แม่ผมเป็นเบาหวาน " ไอรินยิ้มพรายิ้มใบเสร็ึ้นมาและึเอสารออมาหนึ่ใบ
“ ันิอยู่แล้วล่ะ ว่าเธอ้อพูแบบนี้ นี้ือใบเสร็และารรวสุภาพอแม่เธอร่าายแ็แรี ” เมื่อไอรินพูบธนลลับทำัวไม่ถูเลยสันิ ท่าทาระวนระวายสายาลอแล่
" เธอรับสารภาพไ้นะธนล ันเื่อว่าเธอไม่ใ่นแบบนั้นหรอ " ไอรินล่าว
" พี่ไม่เ้าใผมหรอว่าสิ่ที่ผมเอมันหนัแ่ไหน ผม้อโนพวมัน้อมทุวันั้แ่อยู่ ม. ้น โนบูลลี่สารพั อนแรผมีใมาที่พวมันย้ายโรเรียนไปอน ม.3 แ่พอเมื่อผมไ้ทุนมาเรียนเอนที่นี่ ผม็ลับมาเอพวมันอี พวมันทุนรุมทำร้ายผมเหมือนเิม พวมันลาผมไป้อมหลัโรเรียนบ้า แท์นํ้าบ้า ในห้อเรียน็มี ไอัน์ มันอบเอารอเท้า ระเป๋า อผมไปแวนไว้หลัาโรเรียน ไอัพลมันเอามีรีหน้าผมและ่อยผมประำ ไอธิิอบเอาหน้าผมุ่มัโร ไอธนั มันอบเผ่าหนัสือสมุเรียนอผม บาทีมัน็เผ่าเสื้อผมทั้ ๆ ที่ผมใส่อยู่ ส่วนไอธนาร มันอบเอานํ้าาัโรมารอปาผม และส่วนพ่อเลี้ยมันอบบีผมมาั้แ่เ็ และอบทำร้ายแม่เสมอ ๆ " ธนลอธิบายออมาทั้หม้วยวามโรธนนํ้าาไหลออมา
" เมื่อี้เธอว่าพ่อเลี้ยหรอ เธอ่าเา้วยั้นหรอ " ไอรินถามอย่าสสัย ธนลแหนหน้าึ้นมามอไอรินพร้อมพูว่า " ใ่ ผม่าเา " ไอรินไ้ยินแบบนั้นเธอไ้ถอหายใออมาทันที
" ทำไมหรอรับ ผมไม่มีสิทธิ์ที่ะทำพวมันหรอ พวมันเท่านั้นใ่มั้ยที่ะรัแผมไ้ ้อรอให้มัน่าผม่อนมั้ย ผมถึะถู้อในสายาทุน!!! " ธนลปล่อยโฮออมา ลอเวลาที่ผ่านมาธนล้อทนวามเ็บปวมาหลายปีแล้ว เาถูลั่นแล้สารพัานที่เหนือว่าเาแ่เพราะเิน เาแ่อยาที่ะเรียนให้บเพื่อที่ะมาสร้าเนื้อสร้าัวให้รอบรัวอเามีวามสุ แ่ทุอย่า้อบลเพราะวามระุ้น้วยวามรุแรทำให้เา้ออบโ้ลับ้วยวามรุนแรว่า นั้น็ือาร ่า นั้นเอ
ธนลยัให้ปาำเพิ่มเิมอีว่า เาไ้ไปปรึษาุรูริสา ึ่รูริสาวาแผนให้ผมทำทุอย่า เาเป็นนเอายาสลบมาให้ผม เ็มียา เือ้วย และธนลเรียมนํ้ามันมาส่วนไฟแ็ธนลเห็นมันหล่นอยู่ที่พื้นเลยเ็บมา้วย
น่อมาือ รูริสา
ห้อสอบสวน
ธนลไ้ถูับเรียบร้อยแล้วและรอไร่สวนในั้นศาล่อไป และในอนนี้ำรวสอนายพารูริสาเ้ามาในห้อสอบสวน เธอถูสวมุแมือเ้ามาอย่าไม่เ็มใ สีหน้านั้นอเธอเหมือนนไม่ไ้นอนมาทั้ืน เ่นเย ไอรินไม่ไ้เ้าไปหารูริสา ไอรินปล่อยให้รูริสาอยู่ับัวเอสัพั ไม่นานรูริสาเิวามระวนระวายึ้นีร้อออมา เธออึอัใน่าู เมื่อไอรินเห็นแบบนั้นเธอไ้เ้ามาในห้อสืบสวนทันที ไอรินเธอเินเ้ามาพร้อมหลัานที่ทีบสืบสวนลับโนาหามาไ้
ไอรินลาเ้าอี้มานั่ " สวัสี่ะ เราพบันอีแล้วนะะ " ไอรินพูพลาหยิบเอสารออมา
" ุับันมาทำไมะ ันไม่ไ้ทำอะไรผิสัหน่อย " รูริสาล่าวอย่าหน้าาเย ไอรินวาหลัานลรหน้ารูริสา
" าำให้ารอัยพล บอว่าุเ็บอที่รถ เวลา 4 โม 40 นาที แุ่บอันว่าุลับบ้านเวลา บ่าย 3 โมใ่มั้ยะ แ่าภาพล้อวรปิ่วบ่าย 3 โม ถึ 4 โม ไม่มีรถุออมาาโรเรียนนะะ แ่ลับมีรถอุออมาในเวลา 20:45 น. ุะว่ายัไะ " ไอรินล่าวพร้อมับยิ้มให้รูริสา
" ันะไม่พูอะไรทั้นั้น " ว่าแล้วรูริสาเธอไ้นั่ออพร้อมับถอหายใ
" เราพบร่อรอยรอเท้าเบอร์ 37 เป็นรอเท้าผ้าใบ และทีมอันไ้ไป้นบ้านอุแล้วปราว่าเอรอเท้าู่นั้นและยัไม่หมนะะ เราเอรอยเลือที่รอเท้าู่นั้นอี้วย เป็นราบเลืออัพล่ะ และยัมีเม่าวันิมา้วยนะะ " ไอรินพูพร้อมูลัานทีเหลือ
" ุเป็นรูแท้ ๆ ทำไมทำับเ็ ๆ แบบนี้ล่ะะ ุร่วมัน่าเ็ทั้ 5 นแถมยััอวัยวะเพศเาอี …..
" ันไม่ไ้ทำ!!! ันไม่ไ้ัอวัยวะเพศเ็พวนั้นธนล่าหาที่ทำ ันแ่ให้พวมันายอย่า้า ๆ เท่านั้นเอ เสียายที่พวมันายไวะ่อน " ุรูริสาพูเหมือนับนไร้สิในอนนี้ สีหน้าเธอูสะใมาที่ไ้่าเ็ทั้ 5 น
" พวมันสมวราย้วยํ้า พวมันแอบถ่ายรูปอนันอาบนํ้า มันเอารูปอันไปายในเว็บ และพอันรู้ันไ้ลโทษพวมันแ่วัน่อมามันไปฟ้อพ่อแม่มัน ริ ๆ ันะถูไล่ออ้วยํ้าแ่เ็พวนั้นมันอแหล! มันบอว่าไม่้อไล่ันออเพียแ่ราบีนพวมันเท่านั้น ัน็้อำใราบ เพราะันไ้พึ่มาบรรุรูที่นี่ไม่อยาให้ัวเอมีประวัิโนไล่ออ แ่นับานั้นพวเ็เวรนั้นมัน ัน็ถูเาะยาล้อรถ ึระโปร ผลััน เอาะปูใส่รอเท้าันอี ถ้าเป็นุเอแบบนี้มา 3 ปี ุะทนไ้หรอ! " ุรูริสาเล่าออมา้วยวามอึอัสีหน้าเธอแํ่าเป็นอย่ามา เธอเ็มไป้วยวามโรธแ้นมา ๆ น " อร๊ายยยย ! ันทำอะไรผิพวมัน่าหาที่้อใ้! " รูริสาลุึ้นบีบอไอรินอย่ารวเร็ว ทำให้ไอรินั้ัวไม่ทันเท่าไหร่ นำรวที่รออยู่้านอ้อเ้าล็อมาทันที
" ุถูับ้อหา สมรู้ร่วมิวาแผนารารรมเ็ทั้ 5 น และุยัทำร้ายเ้าพนัานอี้วย " เมื่อำรวล่าวบเาไ้ับรูริสาออไปทันที ไอรินับอัวเอพบว่ามีบาแผลอยู่้วย
สำนัานสืบสวนลับโนา
ไอรินเินเ้ามาในห้อทำานอัวเอเธอเินมานั่ที่เ้าอี้พลาเอนหลั " เฮ้อ " เธอถอหายใเฮือให่
๊อ ๊อ เสียเาะประูัึ้น หมอนนท์เินเ้ามาในห้อทำานอไอริน เาไ้ยื่นเอสารารันสูรศพทั้ 5 ศพ ให้ไอริน ไอรินรับเอสารมา " น่าส่สารเ็ ๆ นะรับ ถูัอวัยวะั้แ่อนมีีวิอยู่ " ำพูอไอรินทำให้เธอุิึ้นมาาำให้ารอรูริสา เธอล่าวว่า เธอไม่ไ้ัอวัยวะเพศเ็พวนั้น แล้วใรัน
.
.
.
วัน่อมา
ห้อรวหาสารเมี
ไอรินเินมาหาเนที่ห้อ " อ้าวพี่ไอริน มีอะไรรึเปล่าะ " เนพูพลาส่อล้อุลทรรศน์ " เนรวีเอ็นเอเส้นผมรบทุเส้นมั้ย "
" เนำลัรวสอบอยู่นี้แหละ่ะ เนไปเอเส้นผมสีนํ้าาลที่ป่นอยู่ับเส้นผมอรูริสาและธนล "
30 นาที่อมา
" เรียบร้อยแล้ว่ะ พี่ไอรินมาูสิะว่าเราเออะไร " ไอรินเบิาว้าเมื่อเห็นผลารรว ีเอ็นเอ ไอรินไ้เรียนทีมเ็บหลัานและอหมาย้นบ้านอเมิาทันที
บ้านเมิา
" พี่เทรับ ผมไ้หมาย้นมาแล้วรับ " โีที่เมิาไม่อยู่เพราะ…..่อนหน้านี้ ไอรินไ้โทรไปหาัยพลบอให้ัยพลพาเมิาเที่ยวแ่ัยพลอแลับารที่เธอ้อไปิน้าวับัยพล้วย
" เ้าไปเลย พี่้อารหลัานที่เื่อมโยว่าเมิามีส่วนในาร่า้วย " ทุนรับทราบพร้อม้นบ้านทันที
" พวุเป็นใร มาทำอะไรที่นี่ " แม่บ้านออมาเห็นระหว่าที่ทีมสืบสวน้นหาหลัาน ไอรินเินเ้าไปหาแม่บ้านพร้อมเอ่ยว่า " เราือทีมสืบสวน่ะ นี้ือหมายศาลที่เราะ้นบ้านอุ " แม่บ้านเห็นแบบนั้นเธอทำอะไรไม่ถูเธอไ้โทรศัพท์ไปหาแม่อเมิาทันที
ไอรินเินเ้าไปในห้อนอนอเมมิา เินูรอบๆ เธอเินไปเปิู้อเมิาูไม่พบอะไร เธอเินไปรอบ ๆ ห้อ เธอสะุาับเียอเมิาเธอไ้ส่อเ้าไปที่ใ้เียอเมิาพบว่ามีล่ออยู่ 1 ใบ ไอรินเอื้อมมือึล่อนั้นออมาและเปิู….
" หยุเี๋ยวนี้นะ! " แม่อเมิาเอ่ยึ้น " พวเธอไม่มีสิทธิ์ที่ะมา้นบ้านอัน! ับนร้ายไ้แล้วไม่ใ่หรอ ยัะมาหาอะไรอีไม่ทราบย่ะ " แม่อเมิาล่าว
" เรามีหมาย้นและหมายยึหลัานพร้อม่ะ และิันอยึหลัานิ้นนี้้วยนะะ " แม่อเมิาเห็นแบบนั้นเธอไ้พยายามที่ะแย่ไป
" ถ้าุัว้าารทำานอเรา ิันะอับุ้อหา…. " "ไ้ ! ลูันบริสุทธิ์อยู่แล้ว " เธอเอ่ยอย่ามั่นใ
ห้อรวหาสารเมี
" เนรวหาีเอ็นเอบนเสื้อฮู้อเมิาหน่อย " เนมวิ้วึ้นมา " พี่หานร้ายนไ้สิหน่า " เนพูพลาเรียมอุปร์
1 ั่วโม่อมา
ไม่นานผล ีเอ็นเอ็ออ " ว้าว พี่ไอรินมาูนี้สิะ เ็นนี้น่าสนใไม่น้อยเลยนะ " ไอรินหยิบผลรวีเอ็นเอ พร้อมับออหมายับเมิาทันที
ห้อสอบสวน
ำรวุมัวเมิาเ้ามาในห้อสอบสวน ไอรินไ้นั่รอเมิาอยู่แล้ว เมื่อเมิานั่ลเธอเอ่ยึ้นทันทีว่า " ุับันมาทำไมะ " เมิาล่าว้วยสีหน้าไม่รู้เรื่อรู้ราวอะไร
" เรารวพบ ีเอ็นเอ ทั้ 5 น เป็นอ นาย ัพล ธนั ธิิ ัน์ ธนาร ที่เสื้อฮู้อเธอ เธอะว่ายัไ " ไอรินล่าวึ้นพร้อมับหยิบหลัานึ้นมา
" เรารวพบล้อวรปิ อยหลัโรเรียนพบว่าเธอแอบเ้าโรเรียนทา้านหลั เวลา 17:00 น. " ไอรินนำหลัานึ้นมาเปิวิีโอึ้นมาให้เมิาู
" หาหลัานเ่ัเลยนะะ ันนี้ทึ่เลย ใ่่ะันทำพวมันันแ้นที่พวมันรุม่มืนันหลายรั้ แ่ันไม่ไ้่านะะ ันแ่ทรมานและูพวมันายอย่า้า ๆ "
" อนแรันิไว้แล้วว่าันอยาที่ะย้ายโรเรียนเรื่อมันะไ้บ ๆ ไป แ่บัเอิันไ้ยินรูริสาและธนลุยันวาแผนะ่าพวนั้นัน็ิอะไรสนุ ๆ ไ้ทันที ันไปุบับธนลส่วนัวธนลอบลที่ะให้ันเ้าไป้วย และหลัาที่ันัไอนั้นอพวมันออพวมันร้อโวยวายะใันมา ันอยพวมันายอย่า้า ๆ และัน่อยลับบ้าน " ไอรินไ้บันทึหลัานทั้หมาเมิา และสามารถปิีไ้ ีารรมนี้นี้เิาวามแ้น
.
.
.
ร้านอาหารไทย
ไอรินไ้มานั่ที่ร้านอาหารไทย ไม่นานัยพลไ้เินเ้ามา " หวัีรับ " ัยพลพูเสียหวานับไอริน " เฮ้ยที่อพี่ไปโนอะไรมา ไหนผมอูหน่อย " ัยพลปัผมไอรินไป้านหลัเพื่อะูที่ออเธอ ไอรินเห็นแบบนั้นเธอปัมืออัยพลออทันที " ันไม่เป็นไร " ัยพลมอ้วยสายาเป็นห่ว " ผมว่าพี่ไปหาหมอีว่า " ัยพลับมือไอรินเพื่อที่ะพาเธอไปึ้นรถ " มันเป็นเรื่อธรรมาที่ันะ้อเอ เ็แบบเธอไม่เ้าใหรอ " ไอรินล่าว " แ่ผมเป็นห่วพี่นะ " ไอรินทึ่ับำอบที่ัยพูับนเอ
ริ๊ ริ๊ ๆ เสียโทรศัพท์อไอรินัึ้น
" เิเหุารรมที่ ออฟฟิศนาวา มาที่นี่่วน!!! " ปลายสายือศราวุิ เมื่อไอรินไ้ยินแบบนั้นเธอไ้ลุึ้นออมาทันที
.
.
.
END
ความคิดเห็น