ยายตัวร้ายกับนายจอมแก่น

ในวันที่ ฉัตรชบา สำเร็จการศึกษา และได้รับใบปริญญา วันนี้จะเป็นวันที่เปลี่ยนชีวิตของเธอ ในขนาดที่เธอสนทนากับเพื่อนอยู่ เธอก็ได้รับสายจากคนแปลกหน้า 

“ เสียงสายโทรเข้ามา กริ๊งง.....กริ๊งง......

เมื่อเธอรับสาย “ สวัสดีค่ะ ใช้คุณฉัตรชบาไหมคะ ’’ ฉัตรชบาเธอก็ตอบรับ พร้อมกับฟังเสียงจากสายต้นทาง

แต่เธอไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป มีแต่ความเงียบ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา ปรากฏว่า สายที่โทรเข้ามานั้นเป็นสายของ โรงพยาบาล ทางโรงพยาบาล ได้แจ้งข่าวกับเธอว่า แม่ของเธอถูกรถชนเสียชีวิตแล้ว

เสียงของ เทียนหอม เพื่อนสนิทของ ฉัตรชบา ดังขึ้น “ เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงร้องไห้ พร้อมกับเข้าไปโอบกอดเพื่อนเอาไว้เพื่อให้กำลังใจ และบอกกับฉัตรชบาว่า ไม่เป็นไรเธอไม่ต้องพูดถ้ามันหนักเกินกว่าจะพูดมันออกมา         

หลังจากฉัตรชบาตั้งสติได้ เธอก็ได้เดินทางไปโรงพยาบาล เพื่อ ไปรับศพแม่ของเธอ กลับมาทำพิธีตามศาสนา และมีเทียนหอมที่คอยช่วยเหลือ จัดการเดินเรื่องเอกสาร คอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆไม่ห่างไปไหน.

หลังจากเสร็จพิธีงานศพแล้ว ฉัตรชบาได้นำรูปแม่ของเธอกลับมาบ้าน แต่เธอเอาแต่นั้งกอดรูปภาพของแม่และร้องไห้ไม่หยุด เธอเอาแต่โทษตัวเองว่า “ ถ้าแม่ไม่เดินทางมางานรับปริญญาของเธอ แม่ก็คงไม่ตาย                        หนูผิดเอง ฮืออ ฮืออ… คนที่ตายมันควรเป็นหนู ฮือออ ฮืออ...เสียงฉัตรชบาร้องไห้ค่ำครวน…

เทียนหอมได้แต่นั้งเงียบๆ และโอบกอดอยู่ข้างๆฉัตรชบา โดยไม่พูดอะไร เพราะเธอรู้ว่าการสูญเสียกะทันหันแบบนี้มันยากที่จะทำใจ เพราะเธอเองก็เคยผ่านมันมาแล้วเมื่อหลายปีก่อน “ ฉัตรชบาเธอเอาแต่ร้องไห้ ตั้งแต่กลับมา จากการส่งแม่ของเธอขึ้นสวรรค์ เธอร้องไห้ในอ้อมกอดของเทียนหอม จนเผื่อหลับไป…

หลังจากนั้นสามเดือนถัดมา ฉัตรชบาได้รับจดหมาย ที่แม่เขียนไว้ก่อนตาย ในจดหมายเขียนขึ้นว่า…