คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คุ้กกี้
5.
"กรี๊ดดดดดดด มนุษย์ประหลาด>.<"ยัยแยมร้องลั่น พอดีกับที่ฉันยื่นหน้าไปหามัน เล่นอยู่ได้นะยัยแยมเนี่ยเห็นหน้ากันมาทั้งเช้า-- --*ยังไม่เลิกกลัวอีก พอฉันหันไปทางเจ๊ชัดเจน กับลาล่าก็พากันเอาพระที่ห้อยคอไว้มาจับแล้วสวดมนต์กันใหญ่
"ปะ..ไปที่ชอบที่ชอบเหอะน้าาาา> <"
"ชะ..ใช่ อย่ามาหลอกมาหลอนคนสวยเยี่ยงเจ๊เลย>.<"น่าน เอาเข้าไป= =
โป้ก!โป้ก!โป้ก!ฉันแจกมะเหงกให้ทุกคนแล้วทำหน้าเอือมระอาสุดขีด
"บ้าแล้ว นี่ฉันเองนะพวกแก ข้าวไง^ ^;;"
"ไม่เจงข้าวของพวกเราไม่ตาปูดอย่างนี้" เจ๊ชัดเจนตะโกนแล้วแกว่งพระมาข้างหน้าฉัน ยัง.. ยังไม่เลิกเล่นอีกมันน่าเอาอีกสักโป้ก
"เหรอจ๊ะ ^ ^;เอาอีกสักทีดีมั้ย เลิกเล่นได้แล้วย่ะ เมื่อคืนฉันนอนไม่พอก็เลยเป็นแบบนี้ไง" ฉันบอกแล้วชี้นิ้วไปทิ่มใบหน้าที่นิ่มเหมือนฝ่าเท้าของตนเอง= =;ฉันอธิบายเป็นรอบที่199 ของวันนี้ หลังจากที่เพื่อนๆในห้องพากันบอกว่า อย่าเสนอหน้าออกมานอกห้อง เดี๋ยวองค์การนาซ่าจะมาจับตัวฉันไปทดลอง เออ…ฟังดูเหมือนหลอกด่ายังไงชอบกล= =; แต่มันยืนยันว่ามันเป็นห่วง เอาว่ะ..เป็นห่วงก็เป็นห่วง(แม้มันจะไม่น่าเชื่อก็ตาม)
"คิก คิกฉันว่าเธอไม่ได้นอนเลยมากกว่า^.^"ยัยอิงค์พยายามกลั้นหัวเราะอย่างมาก นี่ฉันเป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ก็ใช่น่ะสิ ไม่ได้นอนเลย เพราะว่าไอ้เหล็กดัดภิวาคนเดียวเลยก็เรื่องเมื่อวาน….อ๊ายยยยไม่คิด ไม่คิด ไม่คิด ไม่คิด( >///<)(>///< )( >///<)
"เป็นไรยะนังข้าวอยู่ๆก็หน้าแดง= ="เจ๊เจนทัก เฮ้ยนี่หน้าฉันแดงเหรอ ฉันรีบเอามือลูบหน้าตัวเอง
"ห่ะ แดงเหรอO//o//O"
"เออสิยะ แล้วก็ไปชมรมได้แล้วเดี๋ยวก็อดได้ทำอาหารกันพอดี เนี่ย เดี๋ยวฉันจะเอาไปให้พี่วากินโฮะ โฮะ โฮะ"น่าสยองแทนไอ้พี่วาจริงๆ= = นี่ถ้าฉันเป็นพี่วาฉันจะไม่มีทางกินของเจ๊แน่นอนเดี๋ยวเจ๊เอายาเสน่ห์ยัดทำไง--*-- ฉันเดินอุ้ยอ้ายไปห้องคหกรรม วิชานี้ถ้าไม่ได้ลาล่ากับเจ๊เจนนี่ปากห้อยช่วยไว้ล่ะก็ไม่รอด สรุปแล้ว คือ ฉันมันไม่มีอะไรดีT^Tกระซิก กระซิกคิดแล้วเศร้า ทำไมนะฉันถึงไม่เกิดมาหน้าตาดีเหมือนเนยและแจม เนโกะ จัมพ์ หรือจะเป็นตา 2 สีเหมือนเคท บอทเวิร์ดก็ได้ฉันไม่เกี่ยงทั้งนั้นแหละ><
"เคร้งๆๆๆๆๆๆนี่พวกหล่อนเงียบๆกันหน่อยสิยะ ใครไม่เงียบแม่จับตบจริงๆด้วย>O<"ด้วยความที่เจ๊เจนนี่อยากทำคุ้กกี้ยัดยาเสน่ห์เอามากๆ= =; แล้วก็เลยจินตนาการไปถึงคุ้กกี้ว่าจะออกมาเป็นรูปร่างหน้าตายังไงดี แต่เพราะพวกลิงสายพันธุ์เอฟ(ก็พวกไอ้เอฟน่ะแหละ)มันว่างเพราะมันอยู่ชมรมว่ายน้ำแล้วครูไม่อยู่พอดี มันก็เลยมาสิงสถิตอยู่แถวนี้ แล้วมันไม่มีอะไรทำมันก็เลยดัดแปลงชามผสมแป้งและถ้วยตวงไปดัดแปลงเป็นเครื่องดนตรี แล้วมาลอยหน้าลอยตาแถวๆใบหน้าและใบปากของเจ๊เจนนี่พอดี ผลก็คือเจ๊เจนเอาปากฟาดตายไป2 บาดเจ็บ 1 โอ้..อิทธิฤทธิ์ในใบปากของเจ๊แรงกล้ายิ่งนัก= =;; นี่ไงฉันถึงไม่อยากมีเรื่องด้วย
ควับ!รังสีอำมหิตส่งมาทางฉัน หลังจากที่หันไปว้ากกพวกไอ้เอฟเสร็จแล้ว เจ๊ก็เลยเบี่ยงเบนความสนใจมาทางฉันที่ยืนเอ๋ออยู่(แหมก็คนไม่รู้จะทำอะไรนี่>3<)
"ไอ้ข้าว ยืนทำไรอยู่ยะ ตอกไข่สิ>o<"
"อ๊ะ..จ้ะT^T"กะ..แง้T^Tกะ..กลัวแล้วจ้ะ
ตุ้บ ตั้บ ตุ้บ ตั้บ อย่าเข้าใจผิดคิดว่ามีการตีดาบแถวนี้ นี่คือเสียงเจ๊ชัดเจนนวดแป้ง สงสารแป้งอ่ะ พวกรุ่นน้องต่างหวาดกลัวกันใหญ่ พอๆกับพี่แหละน้อง ^ ^; พี่ยังแปลกใจกับตัวเองคบกันมาตั้งนานโดยไม่โดนฆ่าตายได้ไง
"ฮัลโหลกั๊ชเหรออืมๆว่าง จ้ะๆ เดี๋ยวเจอกัน จุ๊บ^3^"ยัยลาล่าที่คุยโทรศัพท์กับไอ้กั๊ช(ชื่อหยั่งกะการ์ตูนช่อง 9) ห้อง Bดาร์ลิ้งมันนั่นแหละเสร็จ หันมาทางฉันแล้วตีหน้าเศร้าสุดฤทธิ์
"ข้าว เค้าขอโทษนะแก กั๊ชอ่ะโทรมาเรียกเค้าไปหาที่โรงยิม วันนี้กั๊ชแข่งบาสอ่ะบอกว่าไม่ว่างๆก็ไม่เชื่อ"เออ..ขอโทษนะยัยลาล่า บังเอิญฉันได้ยินเธอบอกว่าว่างนะ= =;"ข้าวให้เค้าไปนะ >.<"ด้วยความที่ฉันเป็นนางเอกและเป็นคนดีจึงปล่อยมันไป พอฉันบอกแค่นั้นจากที่ทำหน้าเหมือนเป็นริดสีดวงก็เปลี่ยนเป็นเหมือนได้เจอเท็น คลับทันที= =; ยัง..ยังไม่พอมันยังทิ้งภาระไว้ให้ฉันอีก ก็ไอ้ชามแป้งอ่ะดิ่ มันผสมยังไม่เสร็จแล้วฉันก็ทำไม่ค่อยได้ซะด้วย ฉันมองซ้าย( -- --)มองขวา(-- -- ) ทุกคนต่างไม่ว่างกันทั้งนั้น เชอะทำเองก็ได้ฟ่ะ
เกร้ง!เกร้ง!ฉันเคาะชามเล็กน้อยพอเป็นพิธี แล้วรู้สึกว่ามันจะไม่ได้อะไรขึ้นมา= =;(ก็ใช่น่ะสิยะ>.<)เริ่มจากตอกไข่ อันนี้กล้วยๆโฮะๆ คนหน้าตาดีอย่างฉันทำได้เสมอ แล้วก็เทแป้ง ใส่น้ำตาล ใส่เกลือ แล้วนำไปที่ผสมแป้ง อ๊ายยย นี่ฉันว่าฉันไปออกรายการแข่งกับยัยครัวคุณหรีกอร่อยคูณ30ก็ได้นะเนี่ย ไม่คณามือฉันหรอกเรื่องแค่นี้โฮะ โฮะ
ผ่านไป 2 ชั่วโมง
ตอนนี้คุกกี้อันแสนหอมหวลลอยเข้าไปอยู่ในเตาอบเรียบร้อยแล้ว ส่วนของคนอื่นน่ะเหรอได้กินไปหลายอันแล้วล่ะ แน่นอนว่าตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว แล้วปกติเวลานี้ฉันต้องไปให้ไอ้เหล็กดัดใช้ แต่เป็นเพราะเรื่องเมื่อวานฉันเลยไม่ไป ไม่ได้ตั้งใจจะหลบหน้านะเนี่ย(แน่ใจนะหล่อน= =;)เออ ก็ได้ๆหลบก็หลบ ก็ฉันเขินนี่นาเกือบจะจูบกันอยู่แล้วนะ มันใกล้นิดเดียวเอง แล้วถ้าจูบฉันก็แย่ดิ่ยังไม่ได้บ้วนปากด้วยลิสเตอรีนรสส้มเลย อ๊ายยย..นี่ฉันคิดไรอยู่เนี่ย><
"ข้าว นี่แกทำคุ้กกี้เหรอ><"เจ๊เจนถาม
"เออ..ใช่ทำไมเหรอ= =;"
"เหวอO_O…จะกินได้มั้ยเนี่ย"ทุกคนต่างทำหน้าหวาดผวา ไม่เว้นแม้แต่รุ่นน้อง นี่ พวกเธอมองฉันเป็นคนแบบไหนเนี่ย= =;
"ไอ้บ้า.."ฉันกำลังจะเขกหัวพวกนั้น แต่ยัยแยมร้องทักมาก่อน
"เหยยย..ข้าว คุ้กกี้แกจะไหม้แล้ววO-o"ฉันรีบหันกลับไปเอาคุ้กกี้ออกจากเตาอบ รอดไปนะพวกแก ขณะที่ฉันหันไปเอาคุ้กกี้ออกจากเตาก็มีเสียงกรี๊ดดังขึ้นจากยัยรุ่นน้องข้างหน้าต่าง ฉันรีบหันไปทางนั้นทันที
O_Oนั่นมัน..ไอ้วานี่หว่า ไอ้วาในชุดกีฬาผมสีดำของมัน กระทบกับแสงแดดอ่อนๆทำให้ผมมันเป็นสีดำ(แล้วบอกทำไมเนี่ย= =;)ไม่ใช่ ที่แปลกก็คือไอ้เหล็กดัดมันโผล่มาทางหน้าต่างแล้วนี่มันชั้น 3 ชั้น 3 เชียวนะ…O_Oไอ้เหล็กดัดค่อยๆมองหาใครบางคน มันกวาดตามองไปรอบๆห้องแล้วมันก็มาหยุดอยู่ที่ฉัน…ไม่นะ ฉันยังไม่พร้อมเจอหน้านายตอนนี้ มันเดินมาทางฉันช้าๆ อย่า อย่านะเฟ้ย อย่ามาทางนี้….แต่ มันก็ยังเดินมาทางนี้อยู่ดี ทุกคนทำหน้าเหวอสุดขีดเมื่อ หนุ่มฮอต อันดับที่ 3ของโรงเรียนปรากฏตัวเข้ามาในห้องคหกรรม
นายวาเดินมาทางฉันแล้วก็มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าฉันก่อนจะยกมือขึ้นแล้วยื่นมาที่ฉันช้าๆแล้ว….
โป้ก!อู้ย เจ็บ><ไอ้วาดีดหน้าผากฉันซะเต็มแรงจนสิวที่มีอยู่แตกไป 2-3เม็ด
"ทำไมไม่ไปหาฉันฮะ>< เธอตั้งใจจะหลบหน้าฉันใช่ม้ายยย"จึ้ก จึ้ก แทงใจดำ ไอ้เหล็กดัดมันรู้ได้ไงเนี่ยหรือว่ามันไปรียนกับเทพธิดาพยากรณ์มา
"ปะ…เปล่าน้าาT^T" แต่ที่จริงแล้วก็หลบน่ะแหละ
"เปล่าแล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ฮะ"
"ก็ทำคุ้กกี้อยู่ ให้พี่วาไง"ประจบซะ ถ้าไม่อยากเดี้ยง คติประจำใจใหม่คิดได้ตะกี้
"เหรอ ไหนดูดิ๊ โห…จะกินได้มั้ยเนี่ย"
"ดูถูกกกก… แล้วทำไงขึ้นมาล่ะ"พูดให้ชัดๆก็คือขึ้นมาทางนั้นได้อย่างไรฟะ ไอ้ลิงใส่เหล็กดัด
"ปีนต้นไม้ขึ้นมา= ="โอ้เจ้าจอร์จO_Oปีนต้นไม้ขึ้นมา ขึ้นมาแบบชาวบ้านชาวช่องเขาไม่ได้รึไงเนี่ย= =;รึเห็นว่าตัวเองหล่อฮะ ไอ้เหล็กดัดที่พลิกดูคุ้กกี้ที่อยู่ในถาด ในมือฉันช้าๆ ก่อนจะหยิบขึ้นมา หนึ่งอัน แล้วหันไปพูดกับพี่เชนคนหล่อที่ขึ้นมาด้วยกันแต่หม้อสาวอยู่= =;
"ไอ้เชนถ้ากรูเป็นอะไรไปช่วยบอกตำรวจด้วยนะเว้ยว่ายัยนี่มันเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดมันวางยาพิษกรู"
"หืม..งั้นไม่ต้องกินเลย"ฉันทำท่าจะยกถาดไปแล้วเดินหนี
"โอ๋…ทำเป็นงอนไปได้ไหนชิมดิ๊"นายวาดึงแขนฉัน ถ้าดึงก็หมายความว่าจับแขนฉัน อ๊ายยยยย..นายภิวาจับแขนฉัน ฉันลูบแขนแล้วหน้าแดงอยู่คนเดียว โดยที่นายภิวาไม่ได้แสดงว่ารู้สึกอะไรเลย ไม่ยุติธรรมเลยแฮะ ทำไมต้องเป็นฉันคนเดียวที่รู้สึกด้วยฟะ..อ๊ายยย><ไม่ได้ ฉันจะรักตานี่ไม่ได้เด็ดขาด
แต่ก่อนที่นายภิวาจะได้หยิบคุ้กกี้ของฉันใส่ปาก ก็มีนางมารร้ายที่สวยกว่านางเอก(อันนี้ไม่อยากจะยอมรับสักเท่าไร)ที่ชื่อคริสซี่มาขัดขวาง
"พี่วาขา คริสซี่ว่าพี่วากินของคริสซี่ดีกว่านะคะ ดูน่ากินกว่าเยอะ"คำว่าเยอะของยัยคริสซี่ดูจะกระแทกกระทั้นมาก เจ๊เจนนี่ที่ดูจะหมั่นไส้ยัยคริสซี่และพรรคพวกเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ทำหน้ายักษ์ใส่ยัยมินนี่และยัยซินดี้อยู่ข้างหลังยัยคริสซี่ ไม่ได้นะโว้ยไอ้พี่วาอย่ารับนะโว้ย>O< แต่แล้วมันก็ยื่นมือไปที่ถุงใส่คุ้กกี้สีชมพูแป้ดของยัยคริสซี่แล้วหยิบมาพร้อมกับยิ้มให้อย่างน่ารัก
"ขอบคุณนะครับ^ ^ แต่….พี่ไม่ค่อยชอบสีห่อเท่าไรงั้นพี่เอาให้ไอ้เชนแล้วกันนะ"ฮิ้วววว…งานนี้นายทำดีมากไอ้พี่วา ขอโดดหอม2-3ทีดิ๊ เจื่อนสนิทเลยยัยคริสซี่ ฮิ้ววๆๆๆๆฉันร่ำร้องในใจแต่เสียงที่ดังอยู่ตอนนี้เป็นเสียงของเจ๊เจนนี่กับยัยแยม ที่คอยช่วยกันเยาะเย้ยยัยคริสซี่อยู่
"เฮ้ยยยย..ไม่นะเว้ยกรูไม่ชอบกินของหวาน"อ้ายยยเห็นมั้ยยะเขาแย่งกันไม่กินของเธออ่ะ "แต่เพื่อน้องคริสซี่พี่ทำได้ครับ^^"อ้าวทำเสียแผนซะอย่างงั้น--*--ไอ้พี่คเชนทร์นี่ พี่เชนเปิดดูห่อแล้วเงยหน้ามาถามยัยคริสซี่แบบกวนๆ"แถมหัวใจ ด้วยมั้ยครับ"หม้อต่อไปนะพี่--*--ยัยคริสซี่ได้แต่ยิ้มแหยๆแล้วค่อยๆถอยไป
"ไปแล้วอย่ากลับมานะยะนังสัมภเวสีไร้ที่อยู่ โฮะ โฮะ^O^"เสียงเจ๊เจนนี่ไล่หลัง พร้อมกับเสียงกรี๊ดมาเป็นระยะๆ
"ตกลงจะกินแล้วนะ.."พี่วาบอก ฉันมองพี่วาที่ยัดคุ้กกี้เข้าปากแล้วกัดอย่างช้าๆ
แกร้ก! โอ้ย! ไอ้พี่วาร้องลั่นห้องคหกรรม
"พี่วา เป็นไรมากรึเปล่าO_O"
"ก็เจ็บอ่ะดิ่ นี่เธอเอาปูนเสือพลัสมาทำคุ้กกี้รึไงฮะ โอ้ย ฟันจะหัก.."ว้าย..นี่แข็งขนาดนั้นเลยเหรอ
"มันแข็งขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
"ก็ใช่อ่ะดิ่อยากรู้มั้ยขนาดไหน"
"(-- --;;)(_ _:)(-- --;;)"ทุกคนพยักหน้าหงึกหงักนายวาเลยง้างมือเล็กน้อยถึงปานกลาง150องศา ขว้างคุ้กกี้ไปตกลงบนหัวสุนัขตัวหนึ่งที่ชื่อลำดวน
เอ๋ง เอ๋ง เอ๋ง นังลำดวนร้องเลือดท่วมหน้าแล้วสลบแหมือดคาที่(หมาขึ้นมาอยุ่บนอาคารได้ไงเนี่ย)
ทำไมต้องมาลงที่หมาด้วยฟ้าาาT^T<<นังลำดวนคิด
"ขอโทษนะ..T^T คือว่า…ข้าวเออไม่ได้ตั้งใจ แหะ แหะ^^;;"พี่วายังคงจ้องหน้าฉันอย่างอาฆาต น่ากลัวมากเลยอ่ะ
"งั้นเดี๋ยวเอาไปทิ้งก็ได้"ฉันกำลังจะยกถาดไปที่ถังขยะ
"เฮ้ย..หยุดๆๆๆๆๆหยุดเลย เธอทำให้ฉันไม่ใช่เหรอทิ้งได้ไงฉันจะเอากลับบ้านไปเลยนะ เอาไปใส่ห่อ ฉันไม่เอาห่อสีชมพูด้วยนะ"ฉันเดินไปเอาคุ้กกี้ไปใส่ห่ออย่างรวดเร็วทั้งที่มันเป็นแค่เรื่องเล็กๆ เล็กมากถึงขนาดที่แทบจะไม่มีความหมายอะไรเลย แต่ทำไม ฉันถึงได้อมยิ้มแก้มตุ่ยอย่างงี้ด้วยนะ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเลย
ขอบคุณมั่กๆทุกคนที่เข้ามาเม้นท์ให้
โดยเฉพาะเพื่อนๆที่ถูกขอร้องแกมบังคับให้มาอ่าน
แฮ่ แฮ่
ไงก็ช่วยๆกันอ่านหน่อยนะเจ้าคะ
ความคิดเห็น