คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ใกล้
4.
ปัง! ปัง!
'
ไอ้ข้าวตื่นนนนนน!!!>O<!!!'งืมๆอะไรวะ= =ไอ้พี่ข่าวเอะอะ อะไรแต่เช้าเนี่ย 'ไอ้ข้าวแกจะไม่ไปโรงเรียนใช่ม้ายยยยย>O<'โรงเรียนเหรอวะ= = เฮ้ยยยยโรงเรียนOoO กี่โมงแล้ววะเนี่ย> < 7 โมง ซวยแล้วว>O<"
พี่ข่าว ข้าวขอเวลา10 นาที>O<"20 นาทีผ่านไป
"ไอ้ข้าวเสร็จยังวะ>O<
""
เสร็จแล้ว เสร็จแล้ว=O= เร่งอยู่ได้""ไหนแกบอกขอ10 นาที 20นาทีเชียวนะเฟ้ย ตอนแรกพี่นึกว่าแกตกส้วมตายซะแล้ว"
"เอาน่าพูดมากอยู่ได้ รีบไปเร็ว= =
"ฉันไม่มีทางยอมรับเด็ดขาดว่านี่คือความผิดของฉันในที่สุดก็มาถึงโรงเรียน ทันเวลาพอดี ต้องขอบคุณพี่ข่าวเหยียบตั้ง 90 ฉันหัวใจเกือบวาย ยิ่งเป็นโรคหัวใจอ่อนไหวอยู่ ฮุ ฮุ^.^ <<<<เน่าจริงๆ-- --* ฉันเดินขึ้นห้องอย่างสบายใจเฉิบ แต่เอ๊ะตากระตุกข้างขวาต้องเกิดอะไรไม่ดีขึ้นแน่ๆ--*--ฉันรู้สึกได้เลย ฉันค่อยๆโผล่หน้าเข้าไปในห้อง เอะอะจริง ห้องฉัน พอฉันเดินไปนั่งที่ เจ๊ไฉไล อาจารย์ที่ปรึกษาประจำห้องของฉันก็เสด็จมาพอดี
"อะฮึ่ม อะฮึ่ม"เจ๊แกกระแอมแต่ทุกคนก็ยังไม่รู้ตัว ตายแน่ห้องฉัน>.<
"
อะฮึ่ม อะฮึ่ม"เสียงเริ่มดังขึ้น บ่งบอกว่าเจ๊แกกำลังอารมณ์เสียอย่างมาก นี่พวกแกยังไม่ได้ยินอีกเหรอเนี่ย เจ๊แกกระแอมเสียงดังเท่ารถไถคูโบต้าแล้วนะ>.<อย่างไรก็ตาม เพื่อนๆสุดที่รักก็ยังคงวิ่งเล่นต่อไป พวกไอ้เอฟก็พากันพับจรวดเล่นและแล้วโชคร้ายก็มาเยือนไอ้เอฟ เมื่อจรวดไม่รักดีของมันบังเอิญลอยละล่อง ไปปักอยู่บนมวยผมของเจ๊ไฉไลพอดี 555+ถ้าเป็นเหตุการณ์ธรรมดาฉันคงจะหัวเราะแบบนี้^O^// แต่เนื่องด้วยเหตุการณ์แบบนี้เลยต้องทำแบบนี้^.^ไปก่อน ไม่กล้าหัวเราะดัง ไอ้เอฟที่มองตามจรวดองค์การนะจ๊ะ ของมันไปก็บังเกิดสีหน้าต่างๆ มีวิวัฒนาการดังนี้ ^O^// >>> ^.^//>>> ^ ^>>>-- -- >>>= + >>> >.< >>> T^T…TT[]TT"
นั่งที่ที่ที่ที่ที่ที่>O<"เสียงมีแอคโค่ซะด้วยแต่ตอนนี้หน้าตาทุกคนไม่ขำเลยโดยเฉพาะไอ้เอฟ"เอ่อ นักเรียนเคารพพพพพพพพพพพพพ"ไอ้แว่นตะโกน
"ซาหวาดดีคร้าบบบบบบบ/ค่าาาาาาา"
"
ครูนี่ไม่เข้าใจเลยนะ>O<"หนูก็ไม่เข้าใจครูค่ะ-- --*"พวกเธอไม่เคยเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่เคยอยู่นิ่งๆ"เคยค่ะเวลาหลับไงคะ^ ^"พวกเธอเห็นครูเป็นตัวอะไร"ยีราฟใส่แว่นค่ะ^ ^"เห็นครูเป็นหัวหลักหัวตอเหรอ>O<"ไม่ช่ายค่า>.<ยีราฟใส่แว่นตะหาก"ครูไม่อยากจะพูดอ้อมๆนะ….."แล้วเจ๊แกก็พูดปาไป 1ชั่วโมง แล้วบอกจะไม่อ้อมอ่ะโด่เอ้ย"เฮ้อ ครูนี่เหนื่อยใจจริงๆ"
( -_- )zzz<<<สีหน้าของทุกคนในห้องยกเว้นฉันและไอ้แว่น
"ที่ครูจะมาบอกวันนี้คือข่าวสำคัญ"ฟึ่บทุกคนในห้องตื่นมาตั้งใจฟังทันที"คือการทัศนศึกษาของเกรด10กับเกรด12 ห้อง1A
"ว้าว น่าสนุกแฮะ(*^_^*)"จะมีขึ้นในอีก 2 อาทิตย์ข้างหน้า ขอให้ทุกคนมารวมกันที่สนามโรงเรียนในเวลา 8 นาฬิกาตรง ห้ามช้า ปีนี้เราจะไปทัศนศึกษาที่น้ำตกห้วยตีลังกา จะมีการเดินป่าด้วยขอให้ทุกคนเตรียมร่างกาย ตัว สัมภาระให้พร้อมใครมีโรคประจำตัวก็กรุณาเอายาติดตัวไปด้วย อ้อ แล้วหน่วยประถมพยาบาลก็จะมี นภดล(ไอ้แว่น) คริสษิตา(คริสซี่) มีนาภา(มินนี่)ศลินดา(ซินดี้) ….."จัดกันหยั่งกะหน่วยคอมมานโด --*--โอ้ ดูๆแล้วฉันคงจะป่วยไม่ได้เลยล่ะสิ ไม่งั้นฉันอาจจะหาย….หายไปจากโลกนี้เลยก็ได้"ส่วนหน่วยทำอาหารก็มี อชิตะ(อิงค์) ขวัญข้าว ยิหวา(แยม) ชัดเจน(เจ๊เจนนี่เจ้าเก่า)ลลิตา(ลาล่า) เมษา(เมย์)….นอกนั้นกางเต้นท์"รู้สึกว่าอาหารเนี่ยมันจะมีแววกินไม่ได้ซะแล้วนะ อย่างไรก็ตามข้าวสู้ตายค่ะp( ^^ )q
"
ข้าว ข้าว"ยัยแยมกับยัยอิงค์สะกิดฉันแล้วทำสายตาวาววับ"นี่เป็นโอกาสดีนะข้าว"ยัยแยมพูดขึ้น
"โอกาสไรฟะ( -__-?)"
"อ้าว ก็โอกาสที่เธอจะได้ใกล้ชิดกับพี่วาไง^ ^ ไม่ต้องห่วงนะข้าวฉันเป็นคนจัดกลุ่มการเดินป่าฉันจะจัดให้เธออยู่กับพี่วาเอง"
"มะ ….ไม่ต้อง"
"ไม่ต้องเกรงใจ เพื่อเพื่อนอิงค์ทำได้เสมอ^^
"เปล่าเลยอิงค์ฉันไม่ได้เกรงใจเธอT^Tแต่ฉันไม่อยากอยู่กลุ่มเดียวกับไอ้พี่วาให้มันกดขี่ข่มเหงใช้เยี่ยงทาสต่างหากโชคร้ายจริงเลยทำไมไอ้พี่วาต้องไปด้วยฟะ ฉันหันไปทางยัยอิงค์ที่ไม่รับรู้อะไรแล้ว นี่ฉันต้องอยู่กลุ่มเดียวกับพี่วาจริงๆเหรอ ไม่จริงใช่มั้ยT[]T*----------------------------------------------------------------------------*
ตอนเย็น
ฉันเดินทางมาโรงยิมด้วยร่างกายอ่อนระโหยโรยแรงT^T ทำไมฟ้ามันช่างกลั่นแกล้งฉันหยั่งงี้ฟะเนี่ย อิจฉาใช่มั้ยยะฉันสวยเนี่ย โฮะ โฮะ โฮะ<<<*(--; )ชิ้ง ชิ้งชิ้ง(สายตาเชือดเฉือน)เชอะไม่พูดก็ได้ย่ะ อะไรเนี่ยทำไมโรงยิมมันรกร้างหยั่งเงี้ย ไอ้พี่วามันไปอยู่ไหนฟะ
จึ่ก จึ่ก!มีคนมาจิ้มหลังฉัน ฉันเลยหันไปทันที
อ้าว!พี่เบสนี่เอง
"หวัดดีค่ะพี่เบส^ ^
""
หวัดดีข้าว วันนี้ไอ้คุณวามันไม่อยู่ที่โรงยิมหรอกนะ มันอยู่ห้องซ้อมดนตรี^ ^""
เหรอคะ ขอบคุณมากค่ะ"แล้วปล่อยฉันเดินมาตั้งไกล แถมยังมาใช้คนหล่อให้เปลืองแรงอีกทุเ-รศที่สุดเลยนายวาเนี่ยฉันแบกสิ่งที่เรียกว่าสังขารไปยังห้องซ้อมดนตรี หน้าห้องดนตรีฉันเจอเด็กสาวกลุ่มหนึ่งมายืนเอาหน้าแนบกระจกอยู่หน้าห้องดนตรี แล้วพอพี่เบสมาก็หันมากรี๊ดให้ทันทีกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด>.<
"
พี่เบส น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก"อันนี้ฉันเห็นด้วยนะฮุ ฮุ^ ^ พี่เบสพยายามฝ่าฝูงคนเข้ามาในห้องดนตรีแล้วปิดประตูดัง ปัง!และก็(-__-)zzzzคร่อก….นอนหลับอยู่กับหมอนรูปหัวใจอันเดิม ถึงหมอนใบนั้นจะเต็มไปด้วยคราบน้ำลาย แต่ถ้าพี่เบสหนุนล่ะก็มันจะน่ารักขึ้นมาทันใด"นี่ยัยบานยืนบื้ออยู่ทำไมล่ะมานี่= =
"นายวากวักมือเรียกฉันขณะที่มือยังถือกีต้าร์อยู่ ให้เด๊ดสะมอเร่สิ ตาบ้านี่มันจะเก่งไปทุกอย่างเลยรึไงฟะ อิจฉาโว้ย"มีไรค่ะ^ ^d
"ฉันถามด้วยท่าทางสุภาพสุดๆ"นี่เลิกพูดสุภาพกับฉันซะที ไม่กระดากปากมั่งรึไง= =
"มากๆเลยย่ะ ฉันไม่เคยดีใจกับสิ่งที่นายกระทำมากเท่านี้มาก่อนเลย"ก็ดี มีไรยะ"
โป้ก!นายวาดีดหน้าผากฉันเต็มๆ ระวังหน่อยสิเดี๋ยวหัวสิวแตก
"อู้ยยย(>___<)เจ็บนะเฟ้ยทำไรเนี่ย"
"เป็นกระเทยรึไงฮ้าา ถึงได้พูดยะเนี่ย=O=
"ขอโทษนะบ้านนายปลูกฝังอะไรมาแบบผิดๆรึเปล่าไม่เป็นกระเทยก็พูดยะ ได้ย่ะ(ดูๆยังไม่เข็ดอีก-- --*)"ก็ได้ๆ มีอะไรเจ้าคะ คุณชายวาเจ้าขา"
"ไม่ต้องมาประชด ไปซื้อโค้กมาให้หน่อยกระป๋องนึง"
"ได้ๆ"วันนี้มาแปลกใช้งานไม่หนัก--*-- ผ่านไป21.2365วินาที
"นี่ นายลืมไรเปล่า"ฉันสะกิดนายวา
"ไม่นิ่ วันนี้ฉันก็ยังหล่อเหมือนเดิม"อ้วกกกก คนสวยรับไม่ได้อย่างแรงเลยหลงตัวเองชะมัด(พอๆกันเลยแหละ)
"ไม่ช่ายยย ตังค์ตะหาก ตังค์อ่ะ>O<
"นายวาเงยขึ้นมามองหน้าแล้วทำหน้าประมาณว่า'นี่ยังไม่รู้หน้าที่ตัวเองอีกเหรอ'"
ไม่นะTOT"ฉันเริ่มโอดครวญ เพราะเริ่มเห็นเงาความหายนะมารางๆ"ตามที่เธอคิดแหละ"แล้วก็หันไปซ้อมกีต้าร์ต่อ อ้ายยยตังค์ค่ารถของฉัน>O<
*------------------------------------------------------------------------------*
ฉันมานั่งร้องไห้กระซิกๆต่อหลังจากที่ไปซื้อโค้กมาให้นายวาแล้ว ไอ้บ้าจำไว้เลยนะเฟ้ยเป็นพระเอกภาษาอะไรฟะเนี่ย ฉันยังคงทำหน้าเหมือนดมอึแมวอยู่ถึงแม้ว่าเพลงที่พี่บาสร้องจะเพราะแค่ไหนก็ตาม
แต่ว แต่ว แต่ว เสียงดีดกีต้าร์ของนายวาจบลงเพลงก็จบลง เพลงที่วันนี้ฉันฟังประมาณ10 รอบได้แต่ยังไงซะมันก็เพราะอยู่ดีแหละ เพลงไม่หวั่นแม้วันมามากไง ของซิลลี่ฟูลส์อ่ะวงโปรดเลยนะแล้วก็เพลงวัดใจของ ซิลลี่ฟูลส์ เหมือนกันนายวาบอกว่าซ้อมไว้เอาไปประกวดตอนเดือนกรกฎาคม จริงๆแล้วเค้าให้ประกวดทั้งหมด 3 เพลง อีกเพลงนึงไอ้วาจะแต่งเอง โอ้ มันสามารถขนาดนั้นเชียว ฉันว่ามันเก่งเกินมนุษย์ละนะ--*-- ฉันออกมายืนรอรถเมล์อยู่หน้าโรงเรียนแล้วก็ควานหาตังค์ในกระเป๋า
แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง เสียงเหรียญ 3 เหรียญหล่นลงมากระทบกัน สะ..สองบาท ยี่สิบห้าสตางค์ ไม่จริง ไม่จริงฉันเขย่ากระเป๋าตังค์ 2-3รอบแล้วก็พบกับความว่างเปล่า เหอ เหอ เหอ แล้วฉันจะกลับบ้านยางงายฟะไอ้พี่วาT^T
"
อ้าวยัยบาน'ไมทำหน้างั้นอ่ะ"นายวาปากสุนัขที่เพิ่งไปเอารถมาโผล่หน้ามาถามฉัน ยังจะมีหน้ามาถามอีก"….T^T
"เงียบ"อ้าว เงียบอีก อ๋อฉันรู้ละเธอไม่มีตังค์ค่ารถกลับบ้านใช่มะ= =
""
(T-T)(_ _)หงึกหงักๆ"นายวาทำหน้ายิ้มนิดๆ แล้วก็พึมพำว่า'ว่าแล้วเชียว'"
เอ้า ยืนบื้ออยู่ได้ขึ้นมาดิ่จะกลับมั้ยบ้านอ่ะ"นายวาถามแล้วทำหน้ากวนๆ ฉันรีบวิ่งขึ้นมอเตอร์ไซค์ของมัน ไม่รีบแล้วถ้ามันเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาฉันก็ไม่ได้กลับบ้านอ่ะดิ่ ผ่านไป 5 นาที ใกล้ถึงบ้านฉันแล้ว นายวานี่ขับรถเร็วไม่แพ้ไอ้พี่ข่าวเลย ไม่คิดจะรักษาชีวิตนางเอกคนนี้ไว้เลยใช่มั้ยยะ"พี่วา เลี้ยวขวา"
"ซ้ายยยยยยย"
"หยู้ดดดดดด ถึงแล้วขอบคุณมากนะค้า^ ^
"นายวาพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ"รีบๆลงไปเลยนะ เดี๋ยวใครมาเห็นเรตติ้งฉันตกหมด= =
"เชอะ นี่เห็นว่ามาส่งหรอกนะไอ้คนหลงตัวเองฉันลงรถแล้วก็พยายามแกะหมวกกันน็อกออก อ้าวแกะไม่ออกซะงั้น แง แม่จ๋าทำไมลูกถึงซวยอย่างนี้"พะ..พี่วาแกะไม่ออกT^T
""
เอาอีกแล้วเหรอเธออ่ะ มานี่"นายวากระชากหน้าฉันเข้าไปใกล้ๆแล้วก้มไปดูที่ปลายคางของฉัน เมื่อไรจะแกะเสร็จซะทีฉันเริ่มอายแล้วนะ(>///<)คลิก!เย้ออกแล้ว นายวาเงยหน้าขึ้นมามองฉันทำให้หน้าของเราตอนนี้อยู่ใกล้กันแค่ คืบเดียว ตึ่ก ตัก ตึ่ก ตักเสียงหัวใจของฉันเต้นแรงจนแทบทะลุออกมาจากหน้าอกอันน้อยนิดของฉัน
20 วินาทีผ่านไป
"
อะ..เออ(=///=)"นายวาเริ่มพูดขึ้น"
ฉะ..ฉัน บายนะ(>///<)"แล้วฉันก็รีบวิ่งเข้าบ้านทันที พร้อมกับปิดประตูดังปัง พอคิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้อีกก็หน้าแดงอีก โอ้ย เลิกคิดดีกว่า………………………………………………………………………………………………….
หลังจากที่ข้าววิ่งเข้าบ้านไปแล้ววาก็ยังยืนเอ๋ออยู่หน้าบ้านอย่างไม่เข้าใจตัวเอง อยู่ 2 นาที แล้วก็เริ่มเอามือถูแก้มตัวเองไปมาอย่างเร็วๆ
"(-///-;)นี่เราเป็นอะไรไปวะ"ก่อนจะสตาร์ทรถแล้วเลี้ยวออกไปอย่างรวดเร็ว
------------------------------
ความคิดเห็น