คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พนัน
3.
ฉันว่าตั้งแต่ฉันเดินเข้าโรงเรียนมามีแต่คนมองฉันแปลกๆแฮะ รึว่าพวกนั้นเพิ่งเห็นว่าหน้าฉันเหมือนพอลล่าโอ้ ในที่สุดพวกนั้นก็เห็นแววซะทีนะ โฮะ โฮะ(^O^)//คิดไปคิดมารู้สึกว่าจะไม่ใช่แฮะ--*--เอาไว้เดี๋ยวถามยัยแยมกับยัยอิงค์ก็ได้ ฉันค่อยๆเสด็จมาตามระเบียงชั้น3 ของตึก 2ก็มีคนมองฉันอีกแล้ว เอ๊ะหรือหน้าฉันจะเหมือนพอลล่าจริงๆ(ยังไม่เลิกคิดอีกนะเธอ-- --*) พอฉันเข้าห้องกลุ่มยัยคริสซี่ก็มองฉันแบบจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ปกติมันก็มองฉันอย่างนั้นอยู่แล้วแถมยังชอบดูถูกฉันด้วย ฉันเห็นเพื่อนไปรุมล้อมโต๊ะยัยแยมกับยัยอิงค์แต่ฉันเห็นยัยสองตัวเอาแต่ส่ายหน้าอย่างเดียว
"นั่นไงข้าวมาแล้ว เธอไปถามข้าวเองเหอะ"ยัยแยมโบ้ยมาทางฉันแล้วเพื่อนมันก็เปลี่ยนมารุมฉันแทนอย่างรวดเร็ว
"นี่ข้าวเมื่อวานนี้….ซอกแซก สวบสาบ"
"ฉันเห็น โซ้เล้ ซอกแซก……"โอ้ยฉันหูอื้อไปหมดแล้ว//@(>.<)@นี่ฉันหูอื้อเพราะเสียงยัยพวกนี้หรือเป็นเพราะเมื่อวานฉันบังเอิญไปได้ยินคนข้างบ้านร้องเพลงตอนอาบน้ำกันแน่เนี่ย
"หยู้ดดดดดดดดดด"ฉันตะโกน"ทีละคนนะจ๊ะ หูเค้าอื้อไปหมดแล้ว"
"ดี งั้นฉันก่อน"นัง(ชัด)เจนนี่กระเทยปากห้อยยกมือขึ้นแล้วถ้าใครบังเอิญขัดจังหวะไม่ให้เจ๊แกพูดก่อนล่ะก็จะโดนเจ๊แกเอาปากฟาดใส่ทันที
"นี่นังข้าว แกเซดมาซะดีๆเลยนะเมื่อวานแกไปยืนสวีทอะไรกับพี่วาของฉันตรงหน้าโรงอาหาร\>O</////"เออเจ๊คะเวลาเจ๊พูดหุบๆหน่อยก็ได้ค่ะปากอ่ะค่ะ มันจะฟาดหน้าเพื่อนฝูงอยู่แล้ว
"สวีท อะไร? ??????"ตอนนี้หน้าฉันเต็มไปด้วยเครื่องหมายเควชชั่นมาร์คไปหมดถ้าสวีทหมายถึงการที่ตะโกนแล้วพ่นน้ำลายใส่หน้าฉันล่ะก็คงจะใช่
"นี่ แล้วพี่วาขอแกเป็นแฟนเหรอ"คราวนี้ลาล่าสาวน้อยหน้าหมวยพูดขึ้นบ้าง
"ฮะ อะไรนะ ขอเป็นแฟน????????"แฟนไรวะคนใช้โว้ยยมันขอฉันเป็นคนใช้>O<
"แล้วก็มีการจัดทรงผมให้กันด้วย(>O<)///"บ้านพวกเธอดิ่ฉันหยิบขี้หมาออกจากหัวมันต่างหาก
"นี่พวกแกไปกันใหญ่แล้ว…."ฉันกำลังจะท้วงแล้วก็มีเสียงหนึ่งท้วงขึ้นมา
"ใช่หน้าอย่างยัยข้าวเนี่ยนะจะมีปัญญาหาแฟนได้อย่างพี่วา อย่าหวังสูงไปหน่อยเลย"เสียงนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยคริสซี่(ที่ไม่เคยคิดอะไรเลย) ยัยมิน(เหม็น)นี่ แล้วก็ยัยกินขี้(ซินดี้)ที่หน้าตาออกแนวอรัญประเทศเกิดนึกอะไรขึ้นมาไม่รู้พ่อแม่ถึงตั้งชื่อแบบฝรั่ง ยกเว้นยัยคริสซี่เพราะมันเป็นลูกครึ่งจริงๆ น่าอิจฉา ถึงตอนนี้ฉันเกิดฮึดสู้ขึ้นมา เลยลุกขึ้นมาทุบโต๊ะ
"ปัง! คอยดูแล้วกันคริสซี่ว่าระหว่างเธอกับฉันใครจะได้ใจพี่วามากกว่ากัน"
"ได้เลย ข้าว แล้วเธอจะรู้ว่าใครเหนือกว่าใคร"เสร็จแล้วยัยคริสซี่ก็สะบัดก้นไปตามด้วยสัมภเวสีอีก 2 ตัวยัยเหม็นนี่กับยัยกินขี้ พอมันไปแล้วฉันก็รู้สึกว่า โอ้ยยยเจ็บมือT^Tดูดิ่แดงเลย
"นี่ฉันว่าข้าวได้"เจ๊เจนนี่เริ่มวางตังค์พนัน
"ถึงฉันจะเชียร์ข้าว แต่ฉันว่ายัยคริสซี่ได้"อ้าวยัยลาล่าไม่เห็นต้องพูดตรงขนาดนี้เลยนี่--*--
ปัง!คราวนี้ไม่ใช่ฉันแต่เป็นยัยอิงค์กับยัยแยม
"นี่พวกเรา เราต้องให้กำลังใจข้าว ช่วยข้าวนะไม่ใช่ทำแบบนี้ เจ๊เจนเก็บตังค์คืน"ยัยแยมพูดเจ๊เจนทำหน้ามุ่ยแล้วเก็บตังค์คืน
"เอาล่ะเราต้องรวมพลังกันสู้ตาย!"ทุกคนรวมพลังกัน เนี่ยแหละทำให้ฉันซึ้งใจมาก ถึงฉันจะไม่มีใครอย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนอยู่
"สู้!"และขณะที่กำลังซึ้งๆอยู่นั่นเองเจ๊เจนก็พูดว่า
"ข้าวถ้าได้แบ่งกันคนละครึ่งนะ^ ^"
เย็นนี้แหละไอ้พี่วาแข่งบาสล่ะ และฉันก็ต้องจำใจมา ฉันไม่เคยมานั่งเชียร์ใครเลยตั้งแต่อยู่โรงเรียนนี้มาตลอด 4 ปี และที่มาครั้งนี้ก็มาแบบจำใจเชียร์ด้วย-- --* พอมันเห็นฉันเดินเข้ามาในสนามบาสก็กวักมือเรียกฉัน
"เย้ คนใช้กรูมาแล้วโว้ย(^O^)//"ไอ้พี่วาร้องขึ้นด้วยความดีใจ ฉันมีลางสังหรณ์ว่าจะต้องโดนใช้อย่างใหญ่หลวงแน่ๆ--*--
"สวัสดีตอนเย็นค่ะพี่วา^O^"
"เออ ดี"ไม่ดีย่ะT^Tฉันจำใจสวัสดีนายต่างหาก
"มีอะไรให้รับใช้เหรอคะ"นี่ก็จำใจถาม
"ไปเอาลูกบาสในห้องมา เอาไปกุญแจ= ="แว้กก เกือบรับไม่ทัน กุญแจพวงนี้หนักเป็นบ้ากี่กิโลวะเนี่ย--*-- ฉันเดินฮัมเพลง ไปเรื่อยๆ จนไปถึงห้องเก็บของบรรยากาศมันมืดๆเงียบๆแฮะ--*--ได้ข่าวว่าห้องเก็บของผีดุซะด้วย อย่างนี้มันต้องร้องเพลงปลุกใจ
♫♪กระสือออออออ มันนนมีแต่หัวกับบบไส้♫♪อ๊ายยยยย(>O<)///น่ากลัวกว่าเดิมอีก
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ นะโม………..
แกรก แว้กกกกกกกกกก>O<เออเสียงฉันไขกุญแจเองนี่หว่า ฮุ ฮุ^.^ประสาทเนอะฉันเนี่ย ฮึบ >.<ทำไมไอ้ถุงใส่ลูกบาสมันหนักงี้วะ ฉันว่าแทนที่ฉันจะขนมัน มันน่าจะขนฉันแทน
ตึก ตึก ตึก ตึก… เสียงไรอ่ะ ตึก ตึก ตึก ตึก ว้ายยย>O<นี่มันเสียงคนเดินนี่หว่าแต่ฉันเดินมาคนเดียวนี่ ตึก ตึก ตึก ตึก แวบ มีบางอย่างผ่านหลังฉันไปO)O แวบ เอาอีกแล้ววววว>.<
ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงนั้นใกล้เข้ามาพร้อมกับมีมือหนักๆมาวางบนไหล่ฉัน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!(>O<)!!!"ฉันร้องแล้วเขวี้ยงถุงลูกบาสใส่ขามัน
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!(>O<)!!!"ฮะ ฮ่าเจ็บใช่มั้ยล่ะ ไอ้ผีบ้า ฉันชนะแล้วเยส เยส ว่าแต่ผีมันเจ็บได้ด้วยเหรอ ฉันเปิดตาแล้วดูว่าผีที่แท้จริงคือใคร
"O_Oพะ….พี่วาT^T"
"ยัย ข้าววว#_#" ซวยสนิท
"โธ่เอ้ย ถ้ารู้ว่ามาช่วยแล้วจะโดนอย่างงี้ ไม่มาก็ดี เรารึก็นึกว่ามันจะหนัก กลัวขนไม่ได้ แต่เห็นยกทุ่มได้อย่างนี้ก็คงไม่เป็นไรแล้วใช่มะ"จ๋อยซิคะ
"พี่วา ข้าวขอโทษ แง แงT^T"
"เฮ้ยร้องไห้ทำไมเนี่ยO_O ฉันมากกว่าที่สมควรจะร้องไห้ หยุด หยุดร้องเดี๋ยวนี้>O<"
"ฮือ ฮือ อ่ะ แง้ แง้ แง้TOT"
"โธ่ว้อย>O< เอาล่ะหยุดร้องซะฉันยกโทษให้"ไอ้พี่วายกเสื้อที่มันใส่อยู่ขึ้นมาแล้วเช็ดหน้าฉัน ปื้ด ปื้ด เจ็บหน้านะเนี่ย แน่ใจนะว่ายกโทษให้อ่ะT_Y;;
"จริงนะคะT^T"
"เออ--*--;;;"เย่ ฮุ ฮุ^O^// พอเข้าเขตโรงยิม ฉันก็เห็นยัยคริสซี่ประจบพี่เบสอยู่ และดูเหมือนพี่เบสจะไม่สนใจ(^.^)///ฮะ ฮะ สมน้ำหน้า พอมันเห็นพี่วาเดินมากับฉันมันก็ทำหน้าไม่พอใจแล้วรี่มาทางพี่วาทันที ฉันน่าจะหาพรรคพวกนะเนี่ย นั่นไงยัยอิงค์กับยัยแยมมาโน่นละ ยู้ฮูวทางนี้เพื่อน(^O^)///
"พี่วาขาเหนื่อยมั้ยคะ^ ^"ยัยคริสซี่เริ่มประจบ
"พี่ยังไม่ได้เล่นเลยนะจะเหนื่อยได้ไง= =;;"
"โฮะ โฮะนั่นสิคะ^O^;;"แล้วถามทำไมล่ะยะหล่อน--*--;;
ปรี้ดดดดดดดดดดดดด!กรรมการหน้าปลาทองเป่านกหวีดนายวาโยนผ้าขนหนูมาให้ฉันแล้ววิ่งไป ยัยแยมกับยัยอิงค์ก็เดินมาหาฉัน
"นี่ ข้าวดูยัยคริสซี่มันจะออกนอกหน้าไปหน่อยแล้วนะ= =;;"ยัยแยมพูด
"พี่วาจะรำคาญซะเปล่าหรอกย่ะ"ยัยอิงค์วิเคราะห์ ถูกต้องนะคร้าบยัยอิงค์
โอ้!พระเจ้าฉันปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ตอนนายวาเล่นบาสมันเท่ห์จริงๆ @_@ ตอนนี้คนหล่อละลานตาเต็มสนาม อ้ายยยยยนางเอกตาลายค่ะ อย่างไรก็ตามตอนนี้ยัยแยมจิกมือฉันจนเขียวไปหมดแล้ว= = พอพักครึ่งแรกนายวาก็เดินมาทวงผ้าขนหนูมันรับไปแล้วเช็คดู
"เธอเช็ดขี้มูกในผ้าขนหนูของฉันปล่าวเนี่ย= ="ไม่ขำเลยนายวา
"พี่วาน้ำค่ะ^O^"ยัยคริสซี่จอมจุ้นมาอีกละ
"ขอบใจ-- --*"พี่วารับไปยัยคริสซี่หันมาทำหน้าเยาะเย้ยฉันนายวาเอาแก้วน้ำวางไว้ที่เดิมโดยไม่แตะต้อง
"อ้าว ทำไมไม่กินล่ะO_O"ฉันถาม
"ไม่ล่ะ ฉันไม่ชอบกินน้ำระหว่างแข่ง= ="ฮะ ฮ่ายัยคริสซี่ 1-0ย่ะฉันชนะ^O^//
สรุปผลการแข่งวันนี้ ทีมนายวาชนะขาด 20-10 ส่วนยัยคริสซี่รู้สึกว่าวันนี้มันจะหน้าแตกหลายรอบเหมือนกัน ยัยแยมกับพี่บาสก็ได้คุยกันแบบหนิด หนม รวมๆแล้วเป็นวันที่ดีนะ^ ^และมีอีกอย่างนึงฉันว่าฉันคงต้องมองคนอย่างนายวาใหม่ จริงๆแล้วนายวาก็ไม่ได้เลวร้ายมากมายซะหน่อยใช่มั้ยล่ะ^O^
พอฉันกลับมาถึงบ้านก็เจอไอ้พี่ข่าวนั่งคุยโทรศัพท์กระจุ๋ง กระจิ๋งอยู่= =หายเศร้าแล้วเหรอเนี่ย
"จ๋า จ้ะ แค่นี้นะจ๊ะ^.^"
"จุ๊บ จ้ะ จุ๊บ^3^"พอมันวางโทรศัพท์ฉันก็จ้องหน้ามัน= =
"ไรวะ ข้าว= ="
"หายเศร้าแล้วเหรอ--*--"
"ใช่แล้วล่ะ^ ^ เนี่ยถ้าไม่ใช่เพราะอิงค์เพื่อนข้าวโทรมาปลอบพี่ทุกวันคงไม่หายเร็วอย่างนี้หรอก"อ้ายยยย> <นี่สรุปที่ฉันทำไปมันไม่มีประโยชน์อะไรเลยใช่ม้ายยยย ตอนนี้ฉันถอนตัวไม่ได้แล้วซะด้วยเพราะฉันต้องเป็นคนใช้มันอีก 2 เดือนแล้วฉันก็พนันกับยัยคริสซี่ไปแล้วด้วย>.<เอาว่ะ สู้ อีกรอบก็ได้ สู้!>.<
ช่วยติ ชมหน่อยนะ
ข้าน้อยต้องการเม้นท์
จาเอาคอมเม้นท์ คอมเม้นท์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น