Love Plan แผนรักร้ายพิชิตใจนายจอมจุ้น

ลำดับตอนที่ #2 : แผน-*-

2.

ประวัติหนุ่มฮอตของโรงเรียนอันดับ 3 สามปีซ้อน

ชื่อจริง                         นายภิวา  ธรรมวุฒิชัย

ชื่อเล่น                         วา                                                  เลือดกรุ๊ป   O

น้ำหนัก                        64                                                   ส่วนสูง      179

อาหารอันโปรดปราน  ไข่ยัดไส้

อาหารที่ไม่ชอบ         ของหวานทุกชนิด

สิ่งที่ชอบ                      เวลาที่ได้เล่นเกมส์ติดต่อกัน 12 ชั่วโมง

สิ่งที่เกลียด               ไม่ได้เล่นเกมส์ หรือ เล่นแล้วแพ้

สัตว์เลี้ยง                     เกลียดสัตว์ทุกชนิด

เพลงโปรด                   ไม่ฟังเพลง                                       สีที่ชอบ      ดำ

หนังโปรด                สตาร์วอลส์

สเป็ค                      ไม่เรื่องมาก ไม่ขี้บ่น ไม่พูดมากไม่จุกจิก ไม่ขี้แย ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ และ ไม่ฯลฯ

สถานที่โปรด               Game Center

การ์ตูน                        โดราเอมอน

เกรดเฉลี่ย               3.98

 O0O …..O0O ………O0O………O0O

ฉันขยี้ตาตัวเองสัก 2-3 รอบ เกรดอีตานี่ ตั้ง 3.98 ก่อนเหรอเนี่ย ชนะฉันไปตั้งเยอะT^T   จะว่าไปแล้วตานี่มันเป็นคนแปลกๆแฮะ-- --* ก็ดู สเป็คมันดิ่ ไม่เรื่องมาก ไม่ขี้บ่น ไม่พูดมากไม่จุกจิก ไม่ขี้แย ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ และ ไม่ฯลฯ ฉันว่าถ้านายนี่อยากได้แบบนี้ มันต้องไปแถวๆร้านขายรูปปั้น มันน่าจะเติมนี่ไปด้วย ไม่อึ๊ ไม่ฉี่ ไม่ตด มันจะได้เพอร์เฟ็กต์  555+  รู้สึกว่าข้อมูลนี่ไม่น่าจะช่วยอะไรได้เลยนะ-- --*  ฉันเดินอุ้ยอ้าย เข้าไปในห้องนอนแล้วไปฟุบลงบนเตียง แล้วมือก็ดันไปปัดโดนหนังสือเล่มหนึ่ง  แผนรักพิชิตใจ  เหรอเนี่ย  โอ้ได้การแล้วยัยข้าว

(^O^)//

ขั้นที่ 1 ทำความรู้จัก

แผน A แผนเดินชนไหล่ให้หัวใจใกล้กัน

หนังสือเริ่มนี้ไม่ค่อยจะช่วยอะไรฉันพอๆกับประวัติ นายวาเลย  ฉันเลยขอประวัติใหม่ของนายวาจากยัยอิงค์ตอนแรกมันก็อิดออดไม่ให้หรอกนะ แต่พอฉันบอกจะให้เบอร์พี่ข่าว รีบควักออกมาจากกระเป๋าเลย หนอยมีอุบอิบนะยะ--*--  แผนนี้ฉันไม่ค่อยจะแน่ใจซักเท่าไรว่าจะสำเร็จเพราะถ้าให้ไอ้เหล็กดัดเห็นหน้าฉัน ฉันต้องได้ออกกำลังกาย อีกชัวร์ แต่เอาเหอะ ลองเสี่ยงโชคดูบ้าง นั่นไงกำลังจะเดินมาแล้วพอไอ้เหล็กดัดเดินมาถึงตรงนี้ ฉันก็เดินออกไปชนปั๊ป แล้วหนังสือที่ฉันถือมาก็ตกเราก็ช่วยกันเก็บแล้วตาก็ประสานกัน@_@  ปิ๊ง ปิ๊ง เอิ้กๆๆๆๆ#O# ฉันยิ้มแล้วทำหน้าโรคจิตสุดๆ จนไอ้เด็ก 2คนที่นั่งอยู่แถวนั้นรีบลุกไปทันที ไปเลย ไปไหนก็ไปเลยนะยะหล่อน ชิ่ว ชิ่ว อย่ามาอยู่เป็นตัวประกอบแถวนี้เลย ยัยคนเขียนเค้าไม่มีตังค์จ้างพวกเธอแล้วย่ะ<<<<<จริงๆแล้วเค้ากลัวหน้าเธอมากกว่านะ -- --*

 เอาล่ะ ใกล้แล้วๆหนึ่ง สอง สาม…….

เคร้ง เคร้ง เคร้ง  โอ้ยเจ็บบบ>.<ทำไมตัวไอ้เหล็กดัดมันแข็งงี้ฟะ ฉันค่อยๆลืมตาดู เฮ้ยนี่มันไม่ใช่ไอ้เหล็กดัดนี่หว่า ฉันหันไปดูทางด้านซ้ายของฉัน อ้าว เดินไปโน่นแล้ว หยู้ดดดดดดด กลับมาก่อน กลับมาให้ฉันชนก่อนนะโว้ยยย >O<ไอ้บ้าาาาทำไมแกดวงดีอย่างงี้ เชอะ ฉันมีแผน 2 หรอกย่ะ  ฉันหันไปมอง ไอ้ที่ฉันชนอีกครั้ง แว้กกกนี่มันตู้โทรศัพท์นี่หว่า ไอ้ตู้โทรศัพท์บ้ามาอยู่ทำไมตรงนี้ มานี่มาเดี่ยวกับฉันเลยดีกว่ามั้ยยะ> < แต่ตอนนี้ฉันยังไม่ว่างเอาไว้ฉันแก้แค้นเสร็จฉันเอาไม้มาทุบแกแน่ๆ>.< ยัง ยังไม่พอฉันจะให้ นังลำดวนหมาที่โรงเรียนมาฉี่รดแก--*--พอฉันด่ามันในใจเสร็จก็เตรียมหมุนตัวออกมาอย่างสวยงามแล้วก็…..

โป้กกกก!แงT^Tเอาอีกแล้วทีนี้กับต้นไม้จำไว้นะยะพวกแก รุมทำร้ายนางเอกอย่างช้านนนน>.<

แผน B คิสสะกิดใจ

แค่ชื่อแผนก็สยองพองขนละ-- --* นี่ฉันต้องเสียจูบแรกให้ไอผู้ชายเฮงซวยหยั่งงี้เลยเหรอเนี่ย เอาว่ะ เพื่อพี่ชายสู้โว้ยยยยย>O< รู้สึกว่าแผนนี้มันต้องมีตัวช่วยซะหน่อยนะ เอาไว้ขัดขานายวาไง^ ^และผู้ที่เหมาะสมที่จะทำหน้าที่นี้ไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจาก ไอ้แว่น เด็กเรียนประจำห้องเนื่องจาก มันหลอกง่าย และหน้าตามันดูใสซื่อปนเอ๋อๆที่สุด

            "นี่แว่นที่เตี๊ยมกันไว้ว่ายังไงนะ"ฉันย้ำมันเพื่อความแน่ใจ

            "ถ้าาาาาไอ้พี่วาาาาาเดินนนนมาาาาาาาให้เค้าาาาาาเดินนนนนนไปปปปปผลักกกกกกกหรืออออออขัดดดดขาาาาามานนนนห้ายยยยล้มมมมมาาาาาทางงงงงตัววววววเองงงงคร้าบบบบผมมมม= ="เวงประโยคเดียวมันพูดปาไป2 นาที ถ้าไม่เข้าใจอ่านคำแปลข้างล่าง

>>>>>>"ถ้าไอ้พี่วาเดินมาให้เค้าเดินไปผลักหรือขัดขามันให้ล้มมาทางตัวเองครับผม"(มันเรียกฉันว่าตัวเอง)

"โอเช ^ ^"

"เดี๋ยวววววคร้าบบบบบ= ="

"อะไร"

"เค้าาาาาาขออออออเวลาาาาาคำนวณณณณณก่อนนนนนะคร้าบบบบเพื่ออออความมมมมแม่นนนนนยำในการรรรรผลักกกก= ="

>>>>>>"เค้าขอเวลาคำนวณก่อนนะครับเพื่อความแม่นยำในการผลัก"เฮ้อ เหนื่อยตูอีก-- --*

"ได้ อย่าให้นานนักล่ะ"

"โอเคเริ่มได้"

"ยางคร้าบบบ= ="

"อะไรอีก(วะ)"

"ถ้าจะหนีเอาเค้าไปด้วยนะคร้าบบบบ= ="ประโยคนี้ไม่ต้องแปลมันพูดชัดที่สุดเท่าที่เคยพูดมาแล้วล่ะ-- --* นายภิวาเดินมาแย้วววว ไอ้แว่นทำปากขมุบขมิบเหมือนท่องสูตรอะไรบางอย่าง

"ท่าเดินบวกระยะทาง หารส่วนสูงคูณน้ำหนักลบท่าเดินคุณข้าวบวกส่วนสูงคูณน้ำหนักของคุณข้าวหารท่าเดินคุณข้าวสแควรูท หาร160 ยกกำลังสอง คูณมวลอากาศ………"คนสวยคิดว่าคนสวยไม่ฟังดีกว่าเพราะฟังแล้วคนสวยปวดหัวที่สุดเลย

10 9 8 7 6 5 4 3 2….ฉันหลับตาช้าๆแล้วก็นึกถึงอำนาจคุณพระรัตนตรัย<<<เริ่มเวอร์-- --*

โครม!เอาล่ะสิ แต่ว่าจูบเนี่ยเค้ามีความรู้สึกว่างเปล่าอย่างนี้อ่าเหรอ หรือความรู้สึกจะลงไปอยู่ที่เท้าแทนเพราะตอนนี้ฉันหนักเท้าพิกล-- --* ตัวอะไรมันมาทับเท้าฉันฟะอย่านะเฟ้ยเดี๋ยวไนกี้จะเป็นรอย >.<ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา> _O>> O_Oก็เจอไอ้แว่นเดินมาทางฉันด้วยความเร็วชนิดที่หอยทากยังอายแล้วบอกว่า

"คุณณณณข้าววววคร้าบบบเค้ารู้สึกว่าาาจาาคำนวณณณผิดพลาดดดดนิดหน่อยยยยยคร้าบบบ= =ฉันยืนเอ๋ออยู่ซักประมาณ 2 วินาที ไอ้แว่นมันก็ยกมือ ปิดตาแล้วชี้มาที่เท้าฉัน

ฉันค่อยๆก้มลงดูช้าๆ( _ _ )(^O^)( _ _ )(O0O)(T[]T)

แว้กกกกกกกก>O<ไม่นิดแล้วมั้งไอ้แว่นจากบนหัวมาอยู่ปลายเท้าเนี่ยนะ หัวไอ้เหล็กดัดมาฟุบอยู่ที่เท้าฉัน ฉันเลยรีบฉุดไอ้แว่นแล้วใส่อะดิดาสสุนัขแล้วก็ชิ่งไปด้วย ความเร็ว 160 กิโลเมตร/ชั่วโมง แผนผิดพลาดอีกแล้วเหรอเนี่ย>O<คราวนี้แผนสุดท้ายแล้วน้าาาา>.<

แผน C สลับของใช้

 อี๋ แผนนี้ฉันไม่นึกเลยว่าจะได้ใช้ เกิดฉันติดขี้กลากนายวาขึ้นมาใครจะช่วยฉันเนี่ย--*--คิดไปคิดมาล้มเลิกดีมั้ยวะ ได้ไงล่ะยัยข้าว>.<เธอคิดงี้ได้ไง เธอทำมาถึงขนาดนี้เธอต้องทำให้สำเร็จสิ แล้วตอนนี้เธอก็ควรไปที่ล็อกเกอร์นายวาได้แล้วนะ เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก เออ จริงสิแต่ฉันจะเอาอะไรไปสลับกับตาบ้านั่นล่ะโทรศัพท์ก็คนละรุ่น รองเท้าก็คนละยี่ห้อ ยิ่งเสื้อสูทยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย โอ้ยฉัน คิดจนหน้าบานเลย  เอ่อ คิดไปคิดมารู้สึกมันจะบานอยู่แล้วนะ-- --*แต่ตอนนี้รู้สึกว่ามันจะไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้นี่หว่า>.< โอ้ยทำไมฉันชอบนอกเรื่องบ่อยจังเลยเนี่ย ฉันเดินไปเดินมาก็เริ่มสติแตก เตะก้อนหินแถวนั้นไปจนกระเด็น ลอยละลิ่ว  แต่เผอิญว่าไอ้ที่ปลิว ไม่ได้มีแต่ก้อนหินอย่างเดียวแต่มันมีรองเท้าไนกี้สีขาวเบอร์ 39ปลิวไปด้วย  แงT^Tไนกี้ของฉัน ฉันไล่สายตาไปตามรองเท้าของฉันจนมันไปใกล้ๆกับหัวยุ่งๆของใครคนนึงเข้า หลบดิ่ไอ้หัวยุ่งยืนอยู่ทำไมเล่า

            โผละ และรู้สึกว่ามันจะสายเกินไปแล้ว หลังจากที่รองเท้าไนกี้มันไปสัมผัสกับหัวของไอ้หัวยุ่งแล้วมันก็กระเด็นไปตกอยู่อยู่บนพื้นอย่างแน่นิ่งโดยที่มันหันด้านที่มีชื่อฉันเขียนอยู่แบบชี้ตัวคนทำความผิดไอ้รองเท้าทรยศ นายหัวยุ่งก้มลงไปเก็บขึ้นมาและพอฉันเห็นหน้ามันชัดๆ ก็ทำให้ฉันไปบ้าไปเลย ฮะ ฮะ^O^ ฮือT^T กร๊ากๆ ^O^ แง แงTOT555+^O^ไอ้เหล็กดัดนั่นเอง

            "ยัยบานหน้ากระด้งงงง>O<"ฉันไม่อาจหนีได้เลยเพราะไนกี้สุดที่รักของฉันอยู่ในมือของไอ้เหล็กดัดT^T ผู้คนในรัศมี 2 กิโลเมตรหันมาดูฉัน และก็เป็นแฟนคลับของไอ้เหล็กดัดไปกว่าครึ่ง

            "ฮะ ฮะT^Tสวัสดีค่ะพี่วา"ร้อยทั้งร้อยผู้ชายชอบผู้หญิงพูดเพราะ แต่ดูเหมือนนายภิวาจะไม่ชอบแฮะT^T นายภิวามาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าฉันแล้วยิ้ม แต่มันเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาT^T

            "เฮ้ยใจเย็น ไอ้วา"พี่บาสดึงวาไว้

            "เธอ….อีกแล้วเหรอ#_#"ว้ากกกกกก>O< น่ากลัว

"ค่ะ เอ่อ ทรงผมสวยดีนะคะYO^"ฉันเอื้อมมือไปปัดเศษดินที่ติดอยู่บนหัวนิดหน่อยของนายวา กลิ่นตุๆแฮะเมื่อวานฉันไปเหยียบขี้หมามารึเปล่าหว่า

            "ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า#O#"บ้าไปแล้วตานี่หัวเราะ ประกาศนายภิวาเป็นโรคจิตชอบให้ขี้หมาติดหัว

            "มีอะไรจะแก้ตัวไหม#*#"

            "รู้สึกว่าจะไม่มีค่ะ แฮ่ แฮ่"ทำหยั่งกะว่าถ้าฉันบอกนายว่ารองเท้าฉันหายไปแล้วก็ไปอยู่บนหัวนายเพราะลมพัดแล้วนายจะเชื่องั้นแหละ

            "ดี งั้นก็ชดใช้มาซะดีๆ 3000บาท"

            "O0Oเฮ้ยยย"ฉัน พี่บาส พี่เบส พี่เชนแล้วก็พี่เจ้นท์ร้องออกมา

            "จะบ้าหรือไงคะ ใครจะไปมีตังค์ขนาดนั้นล่ะคะ แล้วข้าวเองก็แค่ทำรองเท้าไปโดนหัวพี่แค่นั้นเองนะคะ>O<"แค่ตังค์กินขนมยังไม่ค่อยมีแล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาบั่นทอนตังค์ค่าขนมฉันยะบ้านนายก็รวยแล้วยังมาอยากได้ตังค์อีก หน้าเลือดจริงๆเลย

            "2 อาทิตย์ก่อนลูกบาสหล่นใส่หัวฉัน แล้วเมื่อวานเธอตั้งใจโยนกิ่งไม้มาโดนหัวช้านนนนน>O< ยัง ยังไม่พอเมื่อเช้าเธอทำให้ฉันต้องจูบกับไนกี้ของเธอ"

            "ข้าวไม่ได้ตั้งใจนะคะ>O<"แต่อันสุดท้ายอ่ะตั้งใจ แต่ใครจะไปบอกกันล่ะ

"เธอตั้งใจ"

"ข้าวไม่ได้ตั้งใจค่ะ"

"เธอตั้งใจ>O<"

"ไม่(โว้ยยยยย)ค่ะ>O<"

"หยู้ดดดดดดดดด"พี่เบสตะโกนขึ้นมา"พวกเธอ และแกจะมากวนเวลาผมนอนไปถึงไหนครับ เธอไม่มีตังค์ก็ใช้แรงงานทดแทนสิครับ ส่วนแก บ้านแกก็รวยอยู่แล้วจะเอาเงินไปทำไมครับ อีกอย่างกะอีแค่รองเท้าโดนหน้า หน้าแกด้านอยู่แล้วคงไม่เป็นไรหรอกครับ>.<"พี่เบสที่ปกติจะนอนอยู่ๆก็ลุกขึ้นมาตะโกนใส่ แล้วพี่แกก็…. ควักหมอนรูปหัวใจมานอนต่อ(-_-)zzz

"จริงอย่างที่เบสบอกนะไอ้วา ถ้าน้องเค้าไม่มีตังค์ก็ให้น้องเค้าทำอะไรแทนสิ"พี่บาสพี่ชายของพี่เบสบอก

"( -- -- )( _ _ )( -- -- )"พี่เชนกับพี่เจ้นท์พยักหน้าเออออห่อหมกปลาด้วยซึ่งฉันเองก็ไม่ขัดข้องเพราะฉันเองก็สามารถเริ่มแผนขั้นที่สองได้ด้วย โย่ โย่

"ก็ได้งั้นต่อไปเธอก็ต้องเป็นคนรับใช้ฉัน 2 เดือน"สังเกตนะคะมันไม่ใช่คำว่าเบ๊เหมือนพระเอกเรื่องอื่นมันใช้คำว่าคนรับใช้ค่ะ

"2 เดือน จะมากไปรึเปล่าคะ"

"งั้นจ่ายมา 3000"

"ค่ะๆ คนใช้ก็คนใช้ค่ะ"เปล่าค่ะฉันไม่ได้งกแค่ไม่อยากเสียตังค์(แถวบ้านคนเขียนเรียกว่างกย่ะ-- --*)

"ดี เธอชื่ออะไรนะ"

"ขวัญข้าว จันทรสมบัติค่ะ"

"จะบอกชื่อไปทำบัตรประชาชนรึไง ชื่อเล่นสิ"อ้าวก็ไม่บอก

"ข้าวค่ะ"

"ฉันวา ยินดีที่ได้รู้จัก"แต่ฉันไม่ยินดีย่ะ>.<เสร็จแล้วไอ้พี่วาก็หันหลังกลับ เฮ้ยรองเท้าฉัน

"พี่วาคะ รองเท้า"

"เนี่ยเหรอ ไปหามาใหม่แล้วกันเนี่ยฉันเอาไว้เป็นตัวประกัน^ ^"ฉันยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น 2 นาที อ้ายยยยย>.<ไอ้พี่วาเฮงซวย จำไว้นะฉันจะแก้แค้นนายให้อายกว่านี้พันเท่าเลยคอยดู

 เม้นท์หน่อยน้าขอร้องปิ๊ง ปิ๊ง@_@

ใครมาอ่านแล้วไม่เม้นท์ขอให้อึไหล 30 วัน