คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ---------------
1.
ตุ้บ!โอ้ย มันเจ็บนะ ไอ้บ้าตัวไหนมันปาลูกบาสใส่หัวฉันเนี่ย>3<
"เออ น้องครับพี่ขอโทษนะครับ^ ^ เออ ขอลูกบาสคืนด้วยครับ"ชายหน้าตาดีคนนึงวิ่งมาแล้วมาเอาลูกบาสไป เอาไปสิยะ ใครอยากได้ของนายล่ะ เชอะ เจ็บนะเนี่ย บวมปูดเลยอ่ะแงT^T
"เฮ้ย ไอบาสไปขอโทษ ยัยหน้ากระด้งนั่นทำไมวะ ยัยนั่นเดินมาขวางทางเราแท้ๆ--*--"ฉันหันขวับไปมองไอ้คนพูดที่มันดัดฟัน ย้ากกส์ไอ้บ้านี่นอกจากหน้าตาดีอย่างเดียวคงจะไม่มีอะไรดีอีกเลยใช่มั้ย นิสัยเสียจริงๆเลย
"นี่พวกเมิงจะช้าไปถึงไหนรีบเล่นสิวะ ขาดตอนหมด เสียอารมณ์"นายคนนี้ก็เหมือนกันอย่าให้เจออีกนะพวกเวร ฉันถือลูกบาสแล้วก็ยกขึ้นกะจะโยนแรงๆ ให้พวกนั้นต๊กกะใจเล่น แต่ว่ามันบังเอิ๊ญ บังเอิญ จริงๆนะ ลูกบาสดันถูกลมพัดปลิวไปตกลงบนหัวไอ้ดัดฟัน ดัง ตุ้บ! โปรดจินตนาการเสียงให้เหมือนกับเสียง รองเท้าหล่นใส่พื้นแรงๆ ไอ้ดัดฟันยกมือกุมหัวแล้วชี้นิ้วมาทางฉัน
"ยัยบานหน้ากระด้งงงงงง>O<" ถึงตอนนี้ฉันก็ไม่อยู่ละค่ะ ฉันวิ่งเร็วที่สุด เท่าที่เคยวิ่งมาเอ๊ะจะว่าไปเคยออกแรงขนาดนี้ตอน ป.4 นะใช่ๆตอนนั้นฉันวิ่งผลัดกีฬาสี ได้ที่3 ด้วยแหละ^ ^แต่ ตอนนี้คงไม่ใช่เวลาระลึกชาติสินะT^T
แฮ่ก แฮ่ก ในที่สุดก็ถึงบ้านอย่างปลอดภัย ไขมันที่ฉันสั่งสมมานานต้องหมดลงในวันนี้ต้องหมดลงไป สรุป น้ำหนักลด 3 กิโล
ผ่านเหตุการณ์นั้นมา 2 อาทิตย์ ฉัน ขวัญข้าว จันทรสมบัติ นักเรียน เกรด 10 ชื่อเล่น ข้าว อายุ16 ปี ส่วนสูง156(เตี้ยม่อต้อ-- --*)น้ำหนัก 45(แถมยังอ้วนอีกต่างหาก= =) ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิมแต่ถ้าฉันเจอพวกนั้นเมื่อไร ก็จะต้องคอยหลบหน้า ฉันคิดว่า มันคงจำฉันได้แน่ๆ เพราะรอยบวมกลางหัวของมันยังไม่หายเลย แถมพวกนั้นยังเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียน ไม่จำเป็นต้องเอ่ยปาก พวกแฟนคลับก็พร้อมจะไปลากคอคนที่มันทำให้ไอ้เหล็กดัดบาดเจ็บมาให้ได้อยู่แล้ว วันนั้นฉันนั่งอึ๊ อยู่ในห้องน้ำ ก็ได้ยิน ยัยดาวโรงเรียนเกรด 9 พูด ขึ้นมา เล่นเอาอึ๊ไม่ออกเลย คิดแล้วสยอง อึ๋ยยย>.<
"ข้าวจ๋าา^ ^"เฮือกกกนี่ถ้าฉันจำไม่ผิด มันต้องเป็นเสียงของยัยแยมเพื่อนฉันแน่เลย มันเรียกฉันว่า ข้าวจ๋า ว้าย นี่มันเกิดอะไรกับเพื่อนฉัน ฉันหันไปทางยัยอิงค์ เพื่อนผู้แสนอัจฉริยะของฉันอย่างขอความเห็นก็ได้คำตอบกลับมา
"ยัยแยมมันไปเจอพี่บาสมา"อ๋อออก็นึกว่าอะไร เล่นเอาฉันสยองไปหมด
"เออ อิงค์ แกเอาไอ้นั่นมารึเปล่าไอ้นั่นอ่ะ"ยัยแยมกลับเข้าสู่โหมดปกติแล้วหันมาถามยัยอิงค์ อะไรคือไอ้นั่นวะ? ยัยอิงค์ควักกระดาษเป็นปึ้กขึ้นมาแล้วโยนให้ฉัน กับ แยมคนละปึ้ก
"ฉันอุตส่าห์ไปแฮคข้อมูลโรงเรียนมาให้นะเนี่ย"นะ..เนี่ยมันประวัติพร้อมรูปพวกไอ้เหล็กดัดนี่หว่า แว้กก เอามาให้ฉันทำไมT^T
"นี่ อิงค์ฉันบอกให้แกเอาแค่ประวัติของพวกพี่บาส นี่เอามาทั้งห้องเลยรึเปล่าเนี่ย--*--"ยัยอิงค์สั่นหัว
"แค่นั้นแหละ ประวัติของทั้ง 5คน"
"250 หน้าเนี่ยนะ"
"(-- --*)(__ __*)(-- --*)"
สวัสดีค่ะทุกคน ตอนนี้นางเอกแสนส(ซ)วยของท่านกำลังวิ่งหนีพวกมารร้ายอยู่ค่ะT^Tแฮ่ก แฮ่ก หากทุกท่านยังงงจะย้อนไปเมื่อ 30 นาทีก่อนนะคะ
"พี่ บ้า ทำไมฉันต้องมีพี่อย่างนี้ด้วยวะ--*--"ฉันกำลังบ่นขณะที่กำลังเดินอยู่ในสวนหย่อมโรงเรียน ก็เพราะไอ้พี่ข่าวบ้ามันบอกว่าตอนเย็นจะพาฉันกลับบ้านแต่เอาเข้าจริง กลับมาติดงานของชมรมซะได้ อ้ากกกกกกกกก> < ติดงานหรือติดผู้หญิงยะ
"เฮงซวยที่สุด>O<"ฉันแหกปากพร้อมกับเขวี้ยงกิ่งไม้ที่ถืออยู่ไปในพุ่มไม้
โอ้ยยย! ฮะ ฮะ สงสัยเป็นเสียงแมว^ ^แว้ก จะบ้าเหรอยะยัยข้าวT^Tแมวบ้านเธอสิร้องโอ้ยอ่ะ ซวยซะแล้วสิทำไมชีวิตนี้ฉันมีแต่ซวยๆๆๆๆๆๆนะ นอกจากเกิดมาหน้าตาไม่ดีเหมือนเพื่อนสนิท(ยัยแยม) ยังไม่เก่งเท่าพี่ชายกับเพื่อนซี้อีก(ยัยอิงค์)จะต้องรีบหนี
"นี่เธอ ยัยผมหางม้าตรงนั้นน่ะหยุดเดี๋ยวนี้นะ>O<"ใช่เลย เสียงแบบนี้มันเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก..ไอ้เหล็กดัด ฉันไม่หยุดเดินแล้วมือก็เริ่มแกะผมที่มัดอยู่ลงมาปรกหน้าเพื่อเป็นการพลางตัวขั้นที่ 1
"มะ..เมี้ยว"โอ้ ฉันนี่มีพรสวรรค์ในการเลียนเสียงแมวซะจริงๆ เหมือนนะเนี่ย^ ^ แต่รู้สึกว่าไอ้เหล็กดัดจะไม่เชื่อT^T
"หัน หน้ามาเดี๋ยวนี้นะ--*--"ไอ้เหล็กดัดพูดเสียงดุแล้วเดินเข้ามากระชากไหล่ฉัน
"แล้วทำไมต้องเอาผมปิดหน้าด้วยเนี่ย--*--"แว้กก อย่าเปิดนะ
"เอ่อ คือ หน้าของดิฉันนี้มันอัปลักษณ์มากมายค่ะ เลยไม่อยากเปิด"และมันก็ไม่เชื่อตามเคย มันเอามือสวยๆ ของมันมาเปิดผมที่ปิดหน้าฉันไว้
"นี่ เธอO_O เธออีกแล้วเหรอ>O<"
"อ๊ะ ค่ะ^ ^"
"ย้ากส์เธอ ตายยยยยยยย"แล้วฉันก็ได้วิ่งหนีอีกรอบนึง
พอฉันมาถึงหน้าบ้านก็เจอไอ้พี่ข่าวนอนหลับอยู่ เวง ไหนบอกอยู่ชมรมไง เฮงซวยที่สุด--*--
"พี่ข่าว ไหนบอกอยู่ที่ชมรม ไง ทุเร-ศที่สุด>O<ทำไมเป็นคนแบบนี้"
"…………"เงียบ เฮ้ย หรือว่าพี่ข่าวจะตายแล้วโฮ โฮTOTน่าสงสาร คิดไปคิดมาเหมือนกำลังแช่งพี่ตัวเองอยู่เลยแฮะ-- --* ฉันใช้เท้าสะกิดๆไอ้พี่ข่าว
"นี่พี่ข่าว พี่ข่าว"
"………….."เงียบ ฉันเอามือไปแตะหน้าผากพี่ข่าวเฮ้ยตัวร้อนจี๋เลย>.< ฉันแบกไอ้พี่ข่าวเข้าบ้าน ทำไมฉันจะต้องมาแบกค-วายอย่างมันด้วยเนี่ย-- --*
"ข้าววววว แง แงT^T"ไอ้พี่ข่าวร้องไห้แล้วเอาหน้ามาซบหลังฉันอย่านะเฟ้ยเดี๋ยว> < ขี้มูกพี่จะมาเปื้อนหลังข้าว> <
"ข้าววว แคล์ ทิ้งพี่ไป แงT^T แคล์ทิ้งพี่ไปหาไอ้เหล็กดัด ภิวาอ่ะ ข้าวช่วยพี่ด้วย คร่อก= +"เฮ้ย หลับไปแล้วเหรอเนี่ย ภิวานี่มันชื่อไอ้เหล็กดัดนี่หว่า โถ หน้าสงสารอย่างงี้ฉันต้องทำหน้าที่เป็นน้องที่ดีหน่อยแล้ว ข้าวสู้ตายค่ะ
และ30 นาทีต่อมาฉันก็มานั่งหัวกระเซิงอยู่ตรงนี้ไงฉันกำลังคิดวิธีแก้แค้น แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก
กริ้งงงงงงงงง
ใครมันโทรมาตอนนี้วะเนี่ย รู้มั้ยว่าฉันเครียด
"ฮัลโหล"
"ข้าวเหรอนี่อิงค์นะ พี่ข่าวอยู่ป่ะ=^ ^="ยัยอิงค์นี่เอง ยัยอิงค์มันแอบชอบพี่ข่าวมาตั้งแต่อยู่ ม.1 ฉันหันไปมองพี่ข่าวที่อยู่บนเตียง หยั่งงี้ลุกมาคุยโทรศัพท์ไม่ได้แหงๆ
"อยู่ แต่นอนหลับ นี่อิงค์ พี่ข่าวเลิกกับพี่เนยแล้ว"
"เฮ้ยO_O จริงอ่ะ ฉันพอมีหวังบ้างป่าว=^ ^="
"ฉันเชียร์เต็มที่ แต่ตอนนี้ฉันอยากแก้แค้นไอ้คนที่มันแย่งพี่เนยไปจากพี่ข่าว เธอช่วยฉันคิดหน่อยดิ่"
"นี่เลย หลอกให้รักแล้วหักอก ป้ายขี้มูก หักคอมาจิ้มน้ำพริก ขากเสลดใส่"อิงค์ยังคงพูดต่อไป แต่ข้าวไม่ได้ฟัง หลอกให้รักแล้วหักอกเหรอ ทำไมเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะ นี่แหละเหมาะกับนาย นายภิวา
"555+เป็นไงขำมะข้าว^O^ แต่ระวังเจ็บซะเองนะ แผนนี้ห้ามไปเผลอรักคนที่เราอยากแก้แค้นเด็ดขาดเลย ฮัลโหล ฮัลโหลข้าว เฮ้ยเอาจริงเหรอวะ"
ข้าวได้แต่นั่งคิดแผนโดยที่ไม่คิดเลยว่าคนที่จะหลงรักและจะเจ็บ ไม่ใช่นายภิวา แต่เป็นตัวข้าวเองต่างหาก แต่นั่นแหละถ้าคนเรารู้อนาคต หลายคนคงไม่ต้องเจ็บมากขนาดนี้หรอก
----------------------------------------------------------------------------------------
งืมๆคือว่าเพิ่งหัดแต่งช่วยเม้นท์ให้หน่อยละกันนะ><"
เม้นท์นะอย่าลืมนะ
ความคิดเห็น