MedulAriz

ลำดับตอนที่ #3 : บันทึก Medularizฉบับที่ 3 ตำราชุบชีวิต

บันทึกMedulariz ฉบับที่ 3 ตำราชุบชีวิต

ฮีมิสส์เริ่มตัดใจแล้วในการหาอดัม เขาก็เห็นจดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่ไกล้ๆแซร์ร่า จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายของอดัมที่ฝากถึงฮีมิสส์ หลังฮีมิสส์อ่านจดหมายจบ ก็ได้นำรูปปั้นแซร์ร่ากลับบ้าน แล้วนำรูปปั้นไปวางไว้ในสวนหลังบ้านทันที จัดการปลูกดอกกุหลาบแดงไว้ในบริเวณนั้นและดูแลรูปปั้นแซร์ร่าและสวนดอกกุหลาบเสมอมา โดยไม่ให้ใครมาทำอะไรมันได้โดยเด็ดขาด

“ แล้วคุณปู่ล่ะค่ะ ลุงฮีมิสส์ ” หลังลุงฮีมิสส์เล่าเรื่องทั้งหมดจบฉันก็ถามด้วยความสงสัยมาก คุณปู่หายไปได้ยังไง ไหนพ่อกับแม่บอกว่าท่านเสียไปแล้วไงล่ะ 

“ ฮืม... แม่เริ่มหิวแล้วล่ะลูก วานลุงฮีมิสส์หน่อยนะค่ะ ” ลุงฮีมิสส์ยังไม่ทันจะตอบ พ่อกับแม่ก็ดักคอซะก่อน ฉันก็เลยไม่รู้ว่าตกลงแล้วท่านอยู่ที่ไหนกันแน่ทำไมไม่มีใครยอมบอกฉันซักที ว่าคุณปู่อยู่ไหน ท่านได้จากฉันไปแล้วจริงเหรอ ในเมื่อไม่มีใครยอมเล่าให้ฉันฟัง ฉันก็จะหาคำตอบเรื่องนี้ด้วยตัวเองก็ได้ ฉันเดินตามลุงฮีมิสส์เข้าไปให้ครัว

“ ลุงฮีมิสส์ค่ะ ในจดหมายคุณปู่เขียนอะไรไว้คะ” ฉันเริ่มสงสัยในจดหมายฉบับนั้นทันทีเพราะข้อความในจดหมายมันต้องมีความลับอะไรซ้อนอยู่แน่นอน ลุงฮีมิสส์เหมือนรู้ว่าฉันอยากสำรวจภายในจดหมายฉบับนั้นลุงไม่พูดอะไรแล้วเดินหายไปแต่ไม่นานลุงฮีมิสส์ก็เดินมาพร้อมกับจดหมายฉบับนั้น 

“ลองเอาไปอ่านดูนะครับแต่อย่าให้พ่อแม่คุณหนูรู้เรื่องนี้ล่ะ”

“คะ !ลุงฮีมิสส์ หนูสัญญาด้วยเกียรติ์ของ เบล์วตั้น ” ฉันไม่ได้สัญญาเล่นๆนะ เรื่องนี้ฉันเอาจริง ทำไมน่ะหรอ ตั้งแต่ฉันมาที่นี้ก็มีแต่เรื่องแปลกๆมันพอที่จะเป็นเหตุผลในการที่ฉันจะสนใจเรื่องนี้มากพอมั้ย? 

แต่ว่าไป ในจดหมายฉบับนี้มันมีข้อความอะไรอยู่กันแน่นะ เปิดจดหมายออกอ่านมันตรงนี้ล่ะ แต่...ถ้าใครมาเห็นเข้าล่ะ จะมีใครอยู่ตรงนี้หรือเปล่านะ ฉันมองทางซ้ายปลอดคน ทางขวามีนกอยู่หนึ่งตัว อืมม.. แต่ไม่เอาดีกว่าหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง ฉันเข้าไปอ่านในห้องนอนดีกว่าชัวกว่าเยอะ 

<< ถึง ... ฮีมิสส์
ถ้านายได้จดหมายฉบับนี้ฉันแสดงว่านายเจอแซร์ร่าแล้ว ฉันหวังว่าจะกลับตามมาในไม่ช้า ฉันขอโทษที่หนีนายออกมาเพราะฉันไม่อยากให้นายต้องมาเป็นอันตรายเพราะฉัน อีกอย่างฉันเป็นห่วงแซร์ร่ามันกลัวว่ามันจะเป็นอะไรไป แต่มันก็สายไปแล้ว พอฉันไปถึงที่นั้น ภาพที่ฉันเห็นต่อหน้าคือ แซร์ร่าที่กลายเป็นรูปปั้นหินไปซะแล้ว ฉันไม่รู้ว่าอะไรทำมัน ฉันได้แต่คิดหาวิธีที่จะให้มันกลับมาเหมือนเดิม และฉันก็นึกถึงยาชุบชีวิตขึ้นมามันเป็นวิธีเดียวแล้วหละฮีมิสส์ ที่เราจะช่วยมัน ตอนนี้ที่นายมีตัวยาครบแล้วส่วนหนึ่งขาดเพียงส่วนผสมสิ่งสุดท้ายซึ่งมันอยู่ที่นี้ฉันจะออกไปเอามันมา แล้วฉันจะส่งแซร์ร่าไปก่อนนายต้องเอารูปปั้นหินแซร์ร่าไปไว้ในสวนดอกไม้หลังบ้าน เอาดอกไม้ชนิดอื่นออกแล้วปลูกดอกกุหลาบไว้เพียงอย่างเดียว อย่าลืมนะว่า ต้องเป็นดอกกุหลาบนายต้องดูแลสวนนั้นอย่างดี จนกว่าฉันจะกลับไป
อีกเรื่องหนึ่งคือ ดูแลหนังสือนั้นอย่าให้ใครเอาไปได้นะจำไว้แล้วฉันจะรีบกลับไป 
ดูแลตัวเองด้วย 
อดัม.. >>>

คุณปู่มีคู่มือทำยาชุบชีวิตด้วยจริงๆหรอเนี้ย การที่คุณปู่หายตัวไปเพราะตามหาตัวยาเพื่อมาทำเป็นยาชุบชีวิตให้แซร์ร่า ดังนั้นเราต้องช่วยคุณปู่ แต่ก่อนอื่นเราต้องหาหนังสือเล่มนั้นซะก่อน หนังสือเล่มนั้นยังคงต้องอยู่ในบ้านหลังนี้แน่ๆ แต่ในห้องหนังสือของคุณปู่มีหนังสือมากมายซะขนาดนั้นแล้วฉันจะไปหาเจอได้ยังไงกันล่ะ แต่เอ๊ะ! ในจดหมายคุณปู่บอกให้ลุงฮีมิสส์เก็บมันไว้นี้หน่า เราก็ไปเอามาจากลุงฮีมิสส์ก็สิ้นเรื่องนี้ง่ายจะตาย

ห่า...................

“อะไรนะคะ! คุณลุงหามันไม่เจอ ได้ยังไงกันในเมื่อลุงเป็นคนเก็บมันไว้แล้วแบบนี้หนูจะรู้ได้ยังไงว่าตัวยาสุดท้ายคืออะไร ” 

“ลุงจำได้ว่าหลังจากที่ท่านอดัมสั่งให้ลุงเก็บลุงก็เก็บมันไว้ในห้องทำงานของท่าน ไว้บนชั้นหนังสือนั้นล่ะครับ นี้ไงกุญแจมันยังอยู่ที่ลุงอยู่เลยเห็นมั้ยครับคุณหนูลุงเก็บมันไว้อย่างดีจริงๆ ” เอ๋...หนังสือที่ต้องใช้กุญแจ ซวยแล้วฉัน ฉันทำมันหายเองนี้ ต้องเป็นหนังสือเล่มนั้นแน่ๆ ฉันไม่หน้าซนเลย แล้วอย่างนี้ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี้ย

เอาอย่างนี้ดีกว่าเราต้องไม่ให้ลุงฮีมิสส์รู้ก่อน ต้องให้ลุงออกไปจากตรงนี้ก่อน ฉันเลยแกล้งหิวทันทีแล้วพยายามจะให้ลุงฮีมิสส์ออกจากห้องนี้โดยเร็วที่สุด เพราะถ้าแกรู้ว่ามันหายไปเพราะฉันล่ะก็ ตายแง่ๆ ในที่สุดลุงฮีมิสส์ก็ต้องตกหลุมพลางของฉันจนได้ แต่ลุงฮีมิสส์ดูท่าแล้วจะดูงงๆเล็กน้อย อย่าพึ่งสนใจอะไรเลยเวลามีน้อย รีบหามันให้เจอก่อนดีกว่า แล้วมันตกไปตรงไหนล่ะ จะหาเจอไหมเนี้ย ฉันหามันทั้วทั้งห้องแล้วนะ มันหายไปได้ยังไงกัน แต่เดี๋ยวก่อน ... ฉันว่าห้องนี้มันดูแปลกไปนะ ห้องดูสะอาดขึ้นผิดหูผิดตา เหมือนมีคนมาทำความสอาดใหม่ๆเลย 

ไม่นะ! ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ

ถ้ามีคนมาทำความสอาดห้อง แสดงว่าก็ต้องมีคนก่อนหน้าเรามาปัดกวาดทุกซอกทุกมุมแล้วล่ะซิ แล้วถ้าเค้าเห็นหนังสือล่ะละ..แล้วถ้าเค้าคิดว่ามันเป็นหนังสือที่ไม่ใช้แล้วล่ะ ละ..แล้วถ้าเค้าทิ้งไปแล้วละ ฉันจะทำยังไง ทำไงดี คิดเร็วสิ อริส ถ้าเป็นเรา เราเห็นหนังสือแล้วจะทิ้งมั้ย! ถ้าเป็นเราไม่มีทางซะหรอกใครจะโง่ทิ้งหนังสือได้ ไม่มีใครเขาทิ้งหนังสือกันหรอก เรานี้คิดมากไปเองต่างหาก 

“อริส ลูกเข้ามาทำอะไรในห้องทำงานแม่เนี้ย ก้มๆเงยๆกำลังหาอะไรอยู่หรือเปล่าลูก ” 

“ อุ๊ย !....เปล่าค่ะแม่ แล้วแม่จะเข้ามาทำงานหรอคะ อืมมมม.... แม่คะ แม่ว่าถ้าแม่เจอหนังสือเล่มหนึ่งแล้วแม่จะทิ้งมันหรือเปล่าคะ”

“ จะทิ้งไปทำไมล่ะลูกหนังสือน่ะมีไว้อ่านไม่ใช่หรอ แม่ก็คงต้องรีบหยิบมันมาเปิดอ่านเลยล่ะ ”

“จริงหรอคะแม่ ดีจังเลยนะคะ แล้วแม่เป็นคนทำความสอาดห้องนี้ใช้ไหมคะ แล้วตอนแม่ทำความสอาดห้องนี้แม่เห็นหนังสืออะไรตกอยู่บนพื้นบ้างไหมค่ะ”

“เห็นซิจ๊ะ แม่เห็นหนังสืออะไรไม่รู้อยู่ใต้โต๊ะทำงานแม่เลยหยิบมันมาดู พอดีแม่เห็นมันเปิดไม่ออก แม่ก็เลยเอามันไปเก็บไว้ในห้องเก็บของหลายวันแล้วน่ะลูก ” แม่ยังไม่ทันพูดจบแต่ฉันรอไม่ไหวแล้วเลยรีบถามแม่ทันที

“ตอนนี้มันอยู่ไหนคะแม่ เอามันมาให้หนูดูหน่อยซิคะ”

“ ทิ้งไปแล้วจ๊ะ” น้ำเสียงที่หวานซาบซ้านนั้นมันช่างบาดใจลูกน้อยคนนี้ซะจริงๆ

“ แล้วแม่เอามันไปทิ้งทำไมล่ะคะ มันเป็นหนังสือไม่ใช่หรอ ”

“ ใช่จ๊ะ มันเป็นหนังสือ และก็เป็นหนังสือที่เก่ามากด้วย แถบมันก็ยังเปิดไม่ออกแม่ก็เลยเอามันไปทิ้งเรียบร้อยแล้ว ก็ในเมื่อเก็บไว้แล้วใช้ประโยชน์ไม่ได้ก็ทิ้งไปดีกว่า จะได้ไม่รกชั้นวางหนังสืออีก แค่ตอนนี้หนังสือเก่าๆของคุณปู่ก็เยอะจนแม่วางหนังสือแม่บ้างไม่ได้แล้ว ” 

ใจดวงน้อยๆดวงนี้แถบสลาย แม่สุดที่รักทิ้งหนังสือเล่มนั้นไปแล้ว แม่ทำอย่างนี้แล้วหนูจะทำยังไงต่อไปล่ะทีนี้ ฉันจะทำยังไงได้ล่ะก็คงต้องออกตามหาหนังสือนั้นแล้วล่ะ ก็ไม่รู้ว่าแม่เอามันไปทิ้งที่ไหน 

ฉันกับลุงฮีมิสส์ช่วยกันออกตามหาหนังสือเล่มนั้น คงไม่ต้องเล่านะคะว่า พอบอกว่าหนังสือนั้นฉันทำมันตกแล้วแม่ก็ได้ทิ้งมันไปแล้วคุณลุงฮิมิสส์จะทำหน้ายังไง คิดดูนะคะว่าหน้าโหดๆเหมือนอย่างกับยักษาอย่างลุงฮีมิสส์เวลาโกรธขึ้นมา จะน่าขนพองสยองเกล้าขนาดไหน แต่ฉันก็อาสาจะรับผิดชอบเรื่องนี้เองลุงฮีมิสส์ก็มีสีหน้าที่พอจะทำให้เราหายสยองแต่กลับมาสยิวแทนยังไงไม่รู้ แล้วเราก็ต้องช่วยกันออกตามหามันจนแล้วก็ผ่านมาหลายวันจนต่างคนต่างท้อ เราออกหาทั้งในสวน และในป่า แต่เราก็ยังหาไม่เจอแม้แต่วี้แววใดๆทั้งสิ้น ฉันกลับลุงฮีมิสส์เลยเริ่มตัดใจ

คุณปู่คะ หนูขอโทษนะค่ะที่ไม่สามารถช่วยคุณปู่ได้ ฉันไปที่รูปปั้นของแซร์ร่า ฉันหวังว่าแซร์ร่าน่าจะช่วยส่งคำขอของฉันไปสู่คุณปู่ได้ ไม่ว่าท่านจะอยู่หรือเสียไปแล้วก็ตาม ส่วนลุงฮีมิสส์ก็เริ่มที่จะท้อในการจะค้นหาแล้วเหมือนกัน แต่ลุงก็ไม่ถอย ทุกครั้งที่ลุงว่างจากการทำงานฉันเห็นลุงฮีมิสส์มักจะชอบหลบเขาไปในป่า ฉันคิดว่าลุงฮีมิสส์น่าจะมีความลับอะไรซ่อนอยู่ที่ยังไม่ได้เล่าให้ฉันฟังอีกแน่ๆ วันหนึ่งฉันนั้นก็เห็นลุงฮีมิสส์เดินเข้าไปในป่าอีกครั้ง ฉันเลยเดินตามเข้าไป แต่สิ่งที่ฉันเห็นก็คือ ลุงฮีมิสส์แอบมาหาหนังสือตำรานั้นเพียงคนเดียวเพราะเหตุผลที่ว่า อยากจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับคุณปู่อดัม อยากจะทำให้สำเร็จไม่ว่าคุณปู่ท่านจะมีชีวิตอยู่หรือเสียไปแล้วก็ตาม ฉันเลยไม่ย้อท้อ ช่วยหาหนังสือเล่มนั้นต่อทันที เรามักจะแอบออกมาหามันบ่อยๆ จนเวลาผ่านไปหลายเดือน เราก็ยังหามันไม่เจอ โดยเฉพาะช่วงนี้เราจะออกมาบ่อยไม่ค่อยได้เพราะอีกไม่กี่วันก็เป็นวันคริสต์มาส ลุงฮีมิสส์ก็ต้องยุงอยู่แต่กับการเตรียมอาหารที่ต้องทำเลี้ยงแขกที่จะมาในวันงาน ส่วนตัวฉันเองก็ต้องยุ่งอยู่กับการตกแต่งบ้านกับพ่อแม่ จนเราไม่มีเวลาที่จะออกไปหามันได้เลย

และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันนี้เป็นวันคริสต์มาส ซึ่งฉันมีความสุขมาก วันนี้มีญาติพี่น้องเรารวมกันที่บ้านหลังนี้เช่นทุกปี ถึงแม้จะมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบในการหาทำภารกิจอันยิ่งใหญ่ที่สัญญาไว้กับคุณปู่ แต่ก็อย่างว่าล่ะนะฉันยังเด็กอยู่เลย แล้วฉันคิดว่าวันนี้ฉันต้องได้ของขวัญจากซานต้าแน่ๆ ก็ฉันอุตสาห์ทำตัวเป็นเด็กดีมากๆแล้วนี้หน่า ตอนนี้ทุกคนเริ่มทยอยเข้ามาในงาน ฉันเข้าไปทักทายญาติผู้ใหญ่ทั้งฝ่ายคุณพ่อและฝ่ายคุณแม่ วันนี้ถือเป็นวันรวมญาติวันหนึ่งเลยทีเดียว ก่อนหน้านี้ตอนที่คุณปู่ยังอยู่กับเรา ฉันและครอบครัว และญาติพี่น้องทุกคน ก็มารวมตัวกันที่นี้อยู่แล้ว จึงไม่หน้าแปลกที่วันนี้จะมีคนมาเยอะขนาดนี้ งานก็ดำเนินไปจนเสร็จสมบูรณ์โดยไม่มีอุปสรรคใดๆทั้งสิ้น ช่วงเวลาที่ฉันและพี่ๆน้องๆเด็กวัยเดียวกันกับฉันรอคอยก็มาถึงบ้านเราจะเปิดกล่องของขวัญก่อนเข้านอนเพราะแม่บอกว่า ของขวัญทุกชิ้นเป็นของขวัญที่ซานต้าเอามาให้แก่เด็กดีที่ช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อแม่และต้องเป็นเด็กดีที่รักษาสัญญา ถ้าเด็กคนไหนทำไม่ดีหรือดื้อกับพ่อแม่ซานต้าก็จะไม่ให้ของขวัญในวันนี้และจะเอาชื่อเราไปใส่ในสมุดเด็กดื้อ การที่เราเปิดของขวัญก่อนนอนจะทำให้ของขวัญที่ซานต้าให้นั้นเป็นดังที่ใจเราต้องการและซานต้าก็จะลงมาหาแล้วแสกให้ของขวัญนั้นมีชีวิต แต่ถึงฉันจะเป็นเด็กฉันก็ไม่เชื่อว่าของเล่นจะมีชีวิตขึ้นมาได้หรอกนะ 

กล่องของขวัญของฉันตั้งอยู่ใต้ต้นคริสต์มาสมันอยู่ลึกมาก แต่มันทำให้ฉันยิ่งอยากได้มันมากเช่นกัน ขนาดของกล่องดูมันใหญ่มากสำหรับฉัน เปิดแล้วนะ.... 

ตุ๊กตาแมว ! ในกล่องใบใหญ่มีตุ๊กตาแมว นอนอยู่ในกล่อง มันน่ารักมาก ฉันชอบมันมากเลย ซานต้ารู้ใจฉันอีกแล้วนั้นก็เหมือนกับทุกๆปีที่ถูกใจฉันแต่ปีนี้มันถูกใจฉันมาก ดูมันสิ น่ารักมาก ตัวมันมีสีน้ำตาลอ่อนๆ อุ้งมือและเท้าเป็นสีขาว ที่สำคัญตาของมันปรือด้วย ตามันกึ่งหลับกึ่งตื่นดูแล้วเหมือนมันอยากหลับอยู่ตลอดเวลาเลย ดูหน้าตามันทั้งน่ารักทั้งตลกยังไงไม่รู้ซิ 

“ ไงนางฟ้าน้อยของพ่อ ชอบของขวัญที่ซานต้าให้มั้ยลูก ”

“ ชอบมากเลยคะพ่อ ไม่เสียแรงที่หนูสู้เป็นเด็กดีมาตลอด ”

“ แม่ว่าเด็กดีก็ต้องคู่กับของขวัญดีๆจริงมั้ย แต่ตอนนี้ดึกมากแล้วนางฟ้าตัวน้อยพาเจ้าแมวตาปรือไปนอนได้แล้วนะ ”

ฉันจะพาเจ้าไปนอนนะเจ้าแมวตาปรือ เจ้าจะได้หลับซักทีดูเจ้าง่วงๆ อยู่แล้วนี้ ก่อนเดินขึ้นห้องฉันได้ลาญาติพี่น้องและป้าๆอาๆทุกคนก่อนไปนอน จากนั้นฉันก็เดินขึ้นห้องนอนทันทีพร้อมกับแม่

“ หลับฝันดีนะลูก แม่หวังว่าคืนนี้ซานต้าจะมาหาลูกนะ ”

“ ฝันดีคะแม่ ” แม่ปิดไฟแล้วเดินออกไปจากห้องฉัน ฉันก็หวังนิดหน่อยนะว่าคืนนี้ซานต้าจะมาหาเพื่อเจ้าแมวตาปรือจะมีชีวิตขึ้นจริง 

ฉันหาวยาวมากเพราะตอนนี้เริ่มง่วงจริงๆแล้วซินี้ เจ้าแมวน้อยเจ้านอนข้างๆฉันนะ แล้วถ้าซานต้ามาหาคืนนี้ปลุกฉันด้วยนะ ฉันนอนก่อนล่ะ ฝันดีนะเจ้าแมวตาปรือ

......... . ฉันรู้สึกว่าฉันหลับได้ซักพักก็ได้ยินเสียงเรียกดังขึ้น

“ อริส .. อริส ... หลับแล้วหรอ ตื่นได้แล้ว อริส !!!! ” 

“ คะแม่..แม่เรียกหนูมีอะไรคะ กำลังหลับสบายเลย แล้วทำไมแม่พอกหน้าสีน้ำตาลคะ ยังไม่นอนหรอคะแม่ ”

“ อริส นี้ฉันเอง ฉันเรียกเธอนานแล้วนะ เห็นมั้ยไม่ทันแล้วซานต้าจะไปแล้วนะ เธอตื่นขึ้นมาซักทีซิเดี๋ยวไม่ทัน ”

“ ใครจะไปแล้วหรอคะแม่ ”

“ ซานต้าจะไปแล้ว นั้นไงเขาไปแล้ว รอหน่อยซิท่านอย่าเพิ่งไป ” อะไรนะ!!!! ซานต้ามาหาฉันจริงๆหรอ ไหนซานต้า ไหนๆ ฉันกระโดดขึ้นออกมาจากเตียงแล้วมองไปที่หน้าต่าง 

ว้าวววว...

จะ...จริงด้วย นั้น! ซานต้าตัวเป็นๆ เขามาหาเราจริงๆ ด้วย

“ ทำไมแม่ไม่เรียกหนูให้เร็วกว่านี้ล่ะคะ ........” มะ...แม่ ! แม่ ! แม่หายไปไหนแล้วล่ะ ?? แล้วนั้นเงาตัวอะไรนะอยู่หลังผ้าม่าน มีเงาประหลาดซ่อนอยู่หลังผ้าม่านฉันเดินไปแล้วก็เปิดมันออก

โถ่เอ้ย...นึกว่าอะไรเจ้าตุ๊กตาแมวตาปรือนี้เอง แล้วทำไมลงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ แล้วไม่เห็นว่าซานต้าจะมาทำให้ตุ๊กตาเป็นมีชีวิตได้เลย
“ อ้าว...แล้วนี้ฉันยังไม่มีชีวิตอีกหรอเนี้ย ” ตุ๊กตาแมวพูดขึ้นมา

“ ก็ใช้นะซิ .............” ฉันตอบไปอย่างไร่สติแล้วก็ต้องตกใจที่เห็นเจ้าตุ๊กตาแมวพูดได้จริงๆ

“ เจ้าพูดได้ด้วยหรอ” เอาแล้วไงผีหลอกฉันเขาแล้ว จะบ้าหรอไงตุ๊กตาที่ไหนพูดได้ หรือมันเป็นตุ๊กตาผีสิง เจ้าตุ๊กตาแมวเดิมเข้ามาหาฉัน ไม่นะมันเดินเข้ามาไกล้ฉันแล้ว อย่านะ อย่าเข้ามา 

“ จะกลัวฉันทำไม อริส ก็เธอขอให้ซานต้ามาชุบชีวิตฉันเองไม่ใช่หรอ ” ฉันมองไปที่เจ้าตุ๊กตาแมว อะไรกันเรื่องนี้มีจริงด้วยหรอ ซานต้าที่ฉันเห็นก่อนหน้านี้นั้นที่มาหาฉัน มาเพื่อเสกเจ้าแมวตาปรือให้มีชีวิตขึ้นมาจริงหรอ แล้วถ้านี้คือเรื่องจริงฉันจะดีใจหรือเสียใจดีล่ะนี้

“ ซานต้าเสกฉันให้มาช่วยเธอ หาตำราชุบชีวิต ” เอ๋...รู้เรื่อง ตำราชุบชีวิตด้วยหรอ

“ เจ้าแมวตาปรือนายรู้เรื่องนี้ได้อย่างไง ”

“ ก็พึงบอกไปว่าซานต้าบอกให้ฉันมาช่วยเธอไง เธอคงคิดว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องเล็กๆนะ แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่แค่หาเจอก็จบแต่เธอยังต้องเอาชนะเจ้าแห่งความฝันที่ชั่วร้ายให้ได้ด้วย เพื่อรักษาโรคแห่งความฝันของทุกคนเอาไว้ ”

“ ฉันเข้าใจแล้ว ถึงแม้มันจะยังงงอยู่นิดๆ แล้วฉันจะเอาอะไรไปสู้กับเจ้าแห่งความฝันได้ล่ะแล้วต้องทำยังไงบ้าง อีกอย่างฉันเองก็ไม่ใช่เด็กที่มีความกล้ามากมายอะไรเลยนะ ”

“ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยเธอเอง แต่ตอนนี้เรื่องแรกที่ต้องทำคือไปหาตำรามาให้เจอก่อน และฉันรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน ”

“ อย่างนั้นก็พาฉันไปเอามันมาเลยเร็วซิ ” 

“ อริส เธอต้องไปคนเดียวฉันไปกับเธอไม่ได้นี้มันจะเช้าแล้ว ฉันจะมีชีวิตเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น อย่าลืมซิยังไงฉันก็เป็นแค่ตุ๊กตานะ ถ้าแม่เธอเห็นฉันเดินได้พูดได้เขาคงช๊อคตายแน่ ฉันจะบอกให้ว่ามันอยู่ที่ไหน ส่วนคืนนี้เธอก็นอนพักซะ พรุ่งนี้เช้าก็ค่อยหามันตกลงนะ แล้วเจอกันคืนพรุ่งนี้นะ ” 

หลังจากที่เจ้าแมวตาปรือบอกที่อยู่ของหนังสือเล่มนั้นฉันก็ตกใจตื่นขึ้นมาทันที เรื่องทั้งหมดเป็นแค่ความฝันอีกแล้วหรอแต่ฝันครั้งนี้ทำไมมันดูเหมือนจริงจังล่ะ แต่ว่าไปแล้วตุ๊กตาที่ไหนจะมีชีวิตจริงขึ้นมาได้ ฉันหยิบเจ้าตุ๊กตาแมวขึ้นมาก็ดูมันปรกติดีนี้ มันยังคงทำตาปรือๆอยู่เลย 

วันนี้ฉันก็ออกเดินหาตำราเล่มนั้นอีกครั้ง ระหว่างที่เดินฉันก็นึกถึงคำที่เจ้าแมวตาปรือบอกว่าตำราอยู่ใต้ต้นโอ๊คต้นใหญ่ต้นหนึ่งข้างน้ำตกในป่า ฉันจะลองเชื่อความฝันที่ดูเหมือนจริงนั้นซักครั้ง แต่พอฉันเดินมาถึง ฉันก็ต้องตกใจ เพราะตำราอยู่ที่นี้จริงๆ หรือว่าสิ่งที่ฉันเห็นทั้งหมดเมื่อคืนคือความจริง 

“ ลุงฮีมิสส์คะ หนูพบตำราแล้วคะ ” ฉันวิ่งไปหาลุงฮีมิสส์ทันทีที่ได้มันมา

“ เอามาดูซิว่าใช่มันหรือเปล่า ” ลุงฮีมิสส์ถือหนังสือตำราเล่มนั้นไว้แน่น ดูเหมือนลุงจะดีใจมาก 

“ ลุงเอากุญแจมาลองเปิดมันดูซิคะ ” 

ลุงฮีมิสส์เอาลูกกุญแจที่แขวนไว้ที่คอออกมา ลุงกำมันไว้แน่นแล้วเสียบมันลงไปในหนังสือเล่มนั้น หนังสือเปิดออกเองโดยอัตโนมัติเป็นที่มหัศจรรย์มาก เมื่อหนังสือเปิดออกก็มีแสงสีเขียวส่องสว่างออกมาภายในหนังสือมีตัวอักษรมากมายเขียนไว้สลับกับรูปภาพอะไรบางอย่าง

“ นี้คือขั้นตอนการทำยาชุบชีวิต ตอนแรกลุงกับคุณท่านอดัมช่วยกันค้นหาตัวยานี้ขึ้นมาเพื่อจะช่วยคุณท่านอดัมเอง ตอนนั้นคุณท่านป่วยมากสามารถอยู่ได้อีกแค่ 5 ปี ท่านเป็นโรคที่รักษาไม่หายรอเพียงวันตายอย่างเดียว แต่ท่านยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป เมื่อท่านไม่สารมารถหนีจากความตายได้ท่านเลยยอมตาย แล้วทำยาชุบชีวิตเพื่อจะฟี้นขึ้นมาใหม่ แต่จุดประสงค์ในตอนนี้ เราต้องทำมันขึ้นมาเพื่อชุบชีวิตแซร์ร่าแทน มันเป็นคำสั่งสุดท้ายของท่าน คุณหนูจะช่วยลุงไหมครับ ” 

“ คะ หนูจะช่วยลุงเอง ” 

ภายในตำราเล่นนี้มันบอกส่วนผสมทุกอย่างของการทำยาชุบชีวิตไว้ทั้งหมด 5 ชนิด 

1. อิคนยูม็อน (Ichneumon) สัตว์ชนิดหนึ่งตระกูลพังพอน
2. ด๊อกวูท (Dogwoot) ไม้ชนิดหนึ่ง ดอกมีสีเขียวขาว
3. แจคกัล (Jackal) หมาซึ่งเป็นลูกน้อยของเสือ
4. น้ำจากแม่น้ำแห่งราชานาค
และ 5. เซนเดอร์โรส์น (Zenderrosn)………

ซึ่งส่วนผสมเกือบทุกอย่างคุณปู่ได้มีการผสมไว้เรียบร้อยแล้วขาดเพียงก็แต่อย่างสุดท้ายคือ เซนเดอร์โรส์น ซึ่งมีข้อความบางส่วนมันหายไปทำให้เราไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว เซนเดอร์โรส์นมันมีหน้าตาอย่างไร เรารู้เพียงแต่ว่ามันก็คือดอกไม้ คุณปู่จึงลองเอาดอกไม้ทุกชนิดบนโลกมาลอง แต่ก็ไม่สำเร็จ ฉันคิดว่าฉันพอจะรู้ว่าจะหามันได้ที่ไหน

“ ลุงฮีมิสส์คะ หนูจะรับผิดชอบไปหา เซนเดอร์โรส์น มาเองคะ ”