ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ฝึกทดสอบ
“ โกฟาสเป็นบุตรแห่งเทพเซสซอ ผู้กว้างขวางในเมืองปีต้า โกฟาสเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์สูงมาก เขาเคยชนะการต่อสู้แบบมนุษย์ที่จัดขึ้นในเมือง 4 ครั้งรวด โดยที่คู่ต่อสู้ไม่สามารถที่จะทำให้เขาบาดเจ็บได้เลย นอกจากนี้เขายังมีความสามารถในการใช้น้ำ สามารถควบคุมสายน้ำได้มากพอ ๆ กับเจ้าเลยรู้ไหม เขาเรียนกลวิธีจัดการคู่ต่อสู้ด้วยน้ำมามากมาย แล้วเจ้าจะไปสู้เขาได้อย่างไรกัน ” เทพเมโทรแย้ง
“ ก็ใช่ไงครับ วันนี้ผมก็เลยมาถามตาทั้งสองว่าผมควรจะทำอย่างไรดี เพราะถ้าผมเกิดแพ้ขึ้นมา ผมและเพื่อนอีก 4 คนจะต้องลาออกตามที่สัญญาเอาไว้ ”
“ ตาจะบอกอะไรให้นะ . . . ซีโอล เรื่องทุกอย่างหลานเป็นคนก่อขึ้นมา ดังนั้น หลานจะต้องเป็นคนจัดการกับปัญหาเองด้วย ” เทพลาลอสบอก
“ แต่ . . . ”
“ ไม่มีแต่ หลานจงเชื่อมั่นในตนเอง หลานเป็นถึงบุตรของเทพแห่งน้ำเมซซา อัญมณีสีฟ้า หลานก็เป็นผู้ถือครองอยู่ ดังนั้น หลานก็ต้องแสดงความสามารถออกมาเพื่อให้คนทั่วไปได้รับรู้ว่า หลานคือผู้ที่เหมาะสมในการถือครองอัญมณีแห่งน้ำทะเล ” เทพลาลอสกล่าวต่อ
“ จงตั้งสติไว้ที่คู่ต่อสู้ แต่จงคิดเสมอว่า จะต้องทำอย่างไรต่อไป จำไว้นะ สิ่งเดียวที่หลานสามารถควบคุมได้ดีที่สุดคือ น้ำ ” เทพเมโทรกล่าวเสริม
“ แล้วคุณตาจะไม่ช่วยสอนวิชาเกี่ยวกับน้ำให้ผมบ้างเหรอครับ ” ซีโอลถาม
“ ถ้าว่าง ตาจะสอนให้แล้วกัน รีบกินข้าวและรีบขึ้นไปนอน พรุ่งนี้ต้องรีบไปแต่เช้านะ ”
“ ครับ . . . คุณตาเมโทร ”
วันนี้ที่โรงเรียนเงียบเหงาผิดปกติ อาจเป็นเพราะเด็กนักเรียนคงกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันแรกของการเรียน ผู้ปกครองหลายคนมาสอบถามกับคณาจารย์ที่ทำหน้าที่ต้อนรับ เสียงเดียวที่ซีโอลได้ยินในขณะที่เดินผ่านห้องประชาสัมพันธ์ ‘ เหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นแล้วอย่างแน่นอน ’ ซ้ำไปซ้ำมา เพราะทุกคนจะเข้ามาถามในลักษณะที่คล้าย ๆ กัน บรรยากาศตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นเป็นปกติเหมือนกับที่เทพลาลอสคาดการณ์เอาไว้ เมื่อซีโอลกลับมาถึงบ้านก็ไปที่หลังบ้านในทันที เขาใช้เวลา 4 วันที่เหลือฝึกซ้อมการใช้น้ำและศึกษาอุปกรณ์ที่ใช้ในการแข่งขันจากหนังสือเรียนวิชาต่อสู้ของห้องวารีโกรธา ซึ่งเขียนโดยเทพโปรดารอน ซีโอลเริ่มฝึกการใช้น้ำเป็นโล่ก่อน ในหนังสือเขียนไว้
‘ น้ำที่จะใช้เป็นโล่นั้นต้องมีจำนวนมากพอในการห่อหุ้มร่างของผู้ใช้พลังได้ ( แหล่งน้ำดังกล่าวหมายรวมถึงไอน้ำด้วย ) ขั้นตอนการทำจะต้องรวมกระแสจิตแล้วเรียกสายน้ำออกมาจากในทุกทิศทุกทาง โดยสติต้องตั้งมั่นกับการเรียกอย่างแน่วแน่ ต้องใช้ความพยายามอย่างมากพอสมควร เพราะการจะเรียกสายน้ำมาพันรอบตัวนั้น อาจทำให้ผู้เรียกหายใจไม่ออกและถูกขังอยู่ในสายน้ำนั้นได้ ’
เมื่ออ่านจบ ซีโอลก็กลับไปอ่านซ้ำอีก 2-3 รอบ แล้วก็เริ่มฝึก
“ น้ำโดยรอบตัวข้า จงกลายเป็นโล่กำลังให้ด้วยเถิด ”
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เกิดขึ้น ผิวน้ำยังคงราบเรียบไร้ซึ่งการเคลื่อนไหว
‘ คงต้องลองดูอีกสักครั้ง ’ ซีโอลพึมพำกับตัวเอง
“ น้ำโดยรอบตัวข้า จงกลายเป็นโล่กำบังให้ด้วยเถิด ”
ยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลง มีแต่เพียงเสียงที่วิ่งผ่านชั้นบรรยากาศออกไปเท่านั้น
“ ต้องตั้งสติให้มากกว่านี้ ” เทพเมโทรตะโกนออกมา “ จงมุ่งสายตาไปที่น้ำ และเพ่งกระแสจิตไปที่มัน ”
ซีโอลเริ่มใหม่ โดยเพ่งสายตาไปยังบ่อน้ำเบื้องหน้า ยังไม่ทันที่เขาจะเอ่ยเสียงใดออกไป สายน้ำก็พุ่งขึ้นมา ซีโอลดีใจที่ทำได้หันกลับไปหาเทพเมโทร
“ ผมทำได้แล้วครับ คุณตา ”
“ ใครบอกว่าเจ้าทำได้ ลองหันไปดูสิ ”
สายน้ำที่พุ่งขึ้นไปในตอนแรก ตอนนี้มันตกลงมาสู่บ่อดังเดิมแล้ว
“ เจ้าต้องตั้งสติเพ่งไปที่นั่น อย่าวอกแวก ที่นี้ลองดูใหม่อีกที ” เทพเมโทรบอก
ว่าแล้วซีโอลก็เพ่งไปที่บ่อน้ำอีกครั้ง เขารวมพลังทั้งหมดในการบังคับสายน้ำ น้ำในบ่อเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงพุ่งมาที่ตัวเขาแล้วม้วนรอบเขาไว้
“ ข้าจะทดสอบเจ้าแล้วนะ ” เทพเมโทรบอกกับซีโอล
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ หมอกอากาศทำลายโล่กำบัง ”
อากาศเริ่มม้วนตัวกลายเป็นกลุ่มหมอกสีคราม พุ่งเข้าไปทำลายโล่กำบังนั่น เพียงครั้งแรกโล่กำบังแห่งน้ำก็แตกออกเป็นช่องว่างขนาดใหญ่
“ ข้าจะโจมตีแล้วนะ ”
กลุ่มหมอกได้เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นหอกอากาศพุ่งเข้าทำลายโล่น้ำอย่างไม่หยุดยั้ง จนในที่สุด ซีโอลก็ไม่เหลืออะไรป้องกันตัวอีกแล้ว หอกอันสุดท้ายกำลังพุ่งเข้ามา แต่แล้วสายน้ำขนาดใหญ่ก็หลับมาหุ้มตัวซีโอลไว้อีกครั้ง ไม่เพียงเท่านั้น สายน้ำอีกอันยังพุ่งเข้าไปทำลายหอกอากาศ จนสลายไปเป็นเพียงแค่สายลมที่ไร้พิษสงเท่านั้น
“ ท่านตา ตาผมแล้วนะ ”
น้ำที่ม้วนตัวซีโอลอยู่ ได้แตกออกมาเป็น 2 สายพุ่งขึ้นด้านบนและพุ่งตรงไปยังเทพเมโทร สายน้ำทั้งคู่พลันแตกออกเมื่อวิ่งไปได้สักครึ่งทาง เพราะด้วยอำนาจของเทพเมโทรซึ่งสูงกว่าซีโอลเป็นอย่างมาก
“ พลังแห่งจิตของเจ้ายังเทียบข้าไม่ได้หรอกนะซีโอล เจ้าต้องฝึกฝนต่อไปเรื่อย ๆ แล้วเจ้าก็จะกลายเป็นผู้บังคับน้ำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรแห่งเทพ ”
“ ครับ . . . คุณตา ”
“ ตอนนี้เจ้าฝึกสำเร็จ 2 อย่างแล้วนะ นั่นคือการใช้น้ำเป็นโล่กำบังและบังคับน้ำให้เปลี่ยนเป็นอาวุธทำลายคู่ต่อสู้ได้อย่างใจ เอาล่ะ . . วันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาฝึกใหม่ก็แล้วกัน ”
ในวันต่อ ๆ มาซีโอลก็ยังคงปฏิบัติตัวเช่นเดิม กลับจากโรงเรียนก็มุ่งหน้าไปที่บ่อน้ำหลังบ้านทันที เมื่อไปถึงซีโอลก็หยิบหนังสือเรียนวิชาต่อสู้ออกมา ‘ วันนี้เราจะฝึกอะไรดี อืม . . . รู้แล้ว ฝึกการใช้อาวุธดีกว่า ’ ซีโอลอ่านตรงสารบัญของหนังสือ แล้วก็เปิดไปที่หน้า 65 ‘ อาวุธที่เกิดจากน้ำนั้นจะแข็งแรงหรือเปราะบางย่อมขึ้นอยู่กับพลังแห่งจิตของผู้ใช้ อาวุธดังกล่าวเป็นได้หลายชนิด ทั้งดาบ กระบองยาว หอก ไม้เท้า หรืออีกมากมายหลายชนิด ซึ่งผู้ใช้ควรเลือกให้เหมาะสมกับตนเอง เมื่อต้องการทำให้อาวุธหายไป เพียงร่ายมนต์ไปที่อาวุธนั้นด้วยพลังแห่งจิตอันเข้มแข็ง สิ่งประสงค์ก็จะปรากฏออกมา ’
ซีโอลจุ่มมือลงไปในน้ำ พร้อมกับเพ่งมองลงไป โดยในใจคิดว่า ‘ ด้วยอำนาจแห่งอัญมณีเทพ สายน้ำจงกลายเป็นดาบแห่งเทพด้วย ’ ทันทีที่ซีโอลยกมือขึ้นมา เกลียวของสายน้ำก็พุ่งขึ้นมาเป็นเส้นตรงตามรอยที่ดึงมือขึ้น เริ่มมีน้ำสายอื่นมาพันโดยรอบ แล้วสายน้ำทั้งหมดก็กระจายออกเป็นหยดน้ำเล็ก ๆ ทั่วบริเวณ ภายในพลันปรากฏรูปร่างแห่งดาบสายน้ำ ภายนอกมีสีฟ้าครามสะท้อนกับแสงแดด ภายในมีสายน้ำไหลเวียนวนดุจทะเลอันบ้าคลั่ง ที่ฐานของดาบมีรูปมังกรน้ำสลักอยู่ สีดวงตามีสีฟ้าแห่งอัญมณีเทพเปล่งประกายอยู่ภายใน
ซีโอลลองใช้พลังแห่งดาบสายน้ำดู เขาชี้ดาบไปที่บริเวณทุ่งกว้างทางด้านหลังบ้าน พร้อมกับตะโกนออกไป
“ สายน้ำแห่งดาบ จงพุ่งทำลายกองหิน ”
ดาบได้เปลี่ยนรูปร่าง กลายเป็นสายน้ำขนาดยักษ์พุ่งตัวไปโจมตีกองหินที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 100 เมตร สายน้ำพัดท่วมกองหินนั่น ภาพที่ปรากฏต่อมาคือกองหินหายวับไปในพริบตา สายน้ำย้อนกลับมาเปลี่ยนรูปร่างเป็นดาบสายน้ำดังเดิม
‘ อาวุธนี้เยี่ยมจริง ’ ซีโอลนึก
“ จงสลายไป ” ซีโอลเพิ่งดวงตาไปที่ดาบ
ดาบแตกกระจายออกกลายเป็นหยดน้ำหล่นลงบนบ่อ
‘ เดี๋ยวไปปรึกษากับท่านตาทั้งสองเพิ่มขึ้นดีกว่า ’ เด็กน้อยก็เลิกฝึกวิชาในวันนี้ แล้วลงไปอาบน้ำในบ่ออย่างสบายใจ
หลังม่านสีดำภายในตัวบ้าน ชายชราทั้งสองพูดคุยกันอีกครั้ง
“ นึกไม่ถึงเลยนะว่าเจ้าซีโอลจะเก่งกาจได้ขนาดนี้ ”
“ ก็เพราะอัญมณีแห่งเทพกับความมุ่งมั่นของเขานั่นแหละ สายน้ำก็เคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา ผู้ที่จะสามารถนำเอาพลังที่แท้จริงของมันออกมาใช้ได้ ต้องมีจิตใจที่สงบ เยือกเย็นและสติที่มุ่งมั่น ไม่วอกแวกไปมาเหมือนกับสายน้ำที่ไหลเวียนวนอยู่เรื่อยไป ”
“ แล้วศุกร์นี้ ท่านจะไปดูซีโอลต่อสู้หรือไม่ล่ะ . . . ลาลอส ”
“ แล้วเจ้าล่ะ . . . เมโทร ”
“ ข้าคิดว่าจะไปที่แท่นพิธีกรรมในหมู่บ้านเสียหน่อย ข้าอยากจะเยี่ยมชมที่เกาะปากัส เพราะข้าคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะไปนำสิ่ง ๆ หนึ่งออกมาจากที่นั่น มามอบให้กับซีโอล ”
“ งั้นข้าจะไปดูซีโอลเอง เรื่องนั้นฝากท่านจัดการด้วยแล้วกัน ”
“ จะกินอาหารเย็นด้วยกันไหม ” เทพเมโทรถามทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบอยู่แล้ว
“ นึกว่าเจ้าจะไม่พูดเสียแล้ว ” เทพลาลอสหัวเราะออกมา
“ มา . . . เราไปช่วยกันทำอาหารให้ซีโอลกัน เขาคงต้องใช้พลังและมันสมองเป็นอย่างมากในการต่อสู้กับเจ้าโกฟาส ดังนั้น เราต้องทำอาหารให้ดีที่สุดเพื่อให้เขาเอาชนะได้ ”
“ เตรียมตัวพร้อมจริงนะ . . . เมโทรเพื่อนยาก ”
“ ก็เขาเป็นหลานข้านิ ”
“ เขาก็เป็นหลานข้าเหมือนกัน ” แล้วทั้งสองก็ทำอาหารให้ซีโอลอย่างมีความสุข
“ ก็ใช่ไงครับ วันนี้ผมก็เลยมาถามตาทั้งสองว่าผมควรจะทำอย่างไรดี เพราะถ้าผมเกิดแพ้ขึ้นมา ผมและเพื่อนอีก 4 คนจะต้องลาออกตามที่สัญญาเอาไว้ ”
“ ตาจะบอกอะไรให้นะ . . . ซีโอล เรื่องทุกอย่างหลานเป็นคนก่อขึ้นมา ดังนั้น หลานจะต้องเป็นคนจัดการกับปัญหาเองด้วย ” เทพลาลอสบอก
“ แต่ . . . ”
“ ไม่มีแต่ หลานจงเชื่อมั่นในตนเอง หลานเป็นถึงบุตรของเทพแห่งน้ำเมซซา อัญมณีสีฟ้า หลานก็เป็นผู้ถือครองอยู่ ดังนั้น หลานก็ต้องแสดงความสามารถออกมาเพื่อให้คนทั่วไปได้รับรู้ว่า หลานคือผู้ที่เหมาะสมในการถือครองอัญมณีแห่งน้ำทะเล ” เทพลาลอสกล่าวต่อ
“ จงตั้งสติไว้ที่คู่ต่อสู้ แต่จงคิดเสมอว่า จะต้องทำอย่างไรต่อไป จำไว้นะ สิ่งเดียวที่หลานสามารถควบคุมได้ดีที่สุดคือ น้ำ ” เทพเมโทรกล่าวเสริม
“ แล้วคุณตาจะไม่ช่วยสอนวิชาเกี่ยวกับน้ำให้ผมบ้างเหรอครับ ” ซีโอลถาม
“ ถ้าว่าง ตาจะสอนให้แล้วกัน รีบกินข้าวและรีบขึ้นไปนอน พรุ่งนี้ต้องรีบไปแต่เช้านะ ”
“ ครับ . . . คุณตาเมโทร ”
วันนี้ที่โรงเรียนเงียบเหงาผิดปกติ อาจเป็นเพราะเด็กนักเรียนคงกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันแรกของการเรียน ผู้ปกครองหลายคนมาสอบถามกับคณาจารย์ที่ทำหน้าที่ต้อนรับ เสียงเดียวที่ซีโอลได้ยินในขณะที่เดินผ่านห้องประชาสัมพันธ์ ‘ เหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นแล้วอย่างแน่นอน ’ ซ้ำไปซ้ำมา เพราะทุกคนจะเข้ามาถามในลักษณะที่คล้าย ๆ กัน บรรยากาศตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นเป็นปกติเหมือนกับที่เทพลาลอสคาดการณ์เอาไว้ เมื่อซีโอลกลับมาถึงบ้านก็ไปที่หลังบ้านในทันที เขาใช้เวลา 4 วันที่เหลือฝึกซ้อมการใช้น้ำและศึกษาอุปกรณ์ที่ใช้ในการแข่งขันจากหนังสือเรียนวิชาต่อสู้ของห้องวารีโกรธา ซึ่งเขียนโดยเทพโปรดารอน ซีโอลเริ่มฝึกการใช้น้ำเป็นโล่ก่อน ในหนังสือเขียนไว้
‘ น้ำที่จะใช้เป็นโล่นั้นต้องมีจำนวนมากพอในการห่อหุ้มร่างของผู้ใช้พลังได้ ( แหล่งน้ำดังกล่าวหมายรวมถึงไอน้ำด้วย ) ขั้นตอนการทำจะต้องรวมกระแสจิตแล้วเรียกสายน้ำออกมาจากในทุกทิศทุกทาง โดยสติต้องตั้งมั่นกับการเรียกอย่างแน่วแน่ ต้องใช้ความพยายามอย่างมากพอสมควร เพราะการจะเรียกสายน้ำมาพันรอบตัวนั้น อาจทำให้ผู้เรียกหายใจไม่ออกและถูกขังอยู่ในสายน้ำนั้นได้ ’
เมื่ออ่านจบ ซีโอลก็กลับไปอ่านซ้ำอีก 2-3 รอบ แล้วก็เริ่มฝึก
“ น้ำโดยรอบตัวข้า จงกลายเป็นโล่กำลังให้ด้วยเถิด ”
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เกิดขึ้น ผิวน้ำยังคงราบเรียบไร้ซึ่งการเคลื่อนไหว
‘ คงต้องลองดูอีกสักครั้ง ’ ซีโอลพึมพำกับตัวเอง
“ น้ำโดยรอบตัวข้า จงกลายเป็นโล่กำบังให้ด้วยเถิด ”
ยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลง มีแต่เพียงเสียงที่วิ่งผ่านชั้นบรรยากาศออกไปเท่านั้น
“ ต้องตั้งสติให้มากกว่านี้ ” เทพเมโทรตะโกนออกมา “ จงมุ่งสายตาไปที่น้ำ และเพ่งกระแสจิตไปที่มัน ”
ซีโอลเริ่มใหม่ โดยเพ่งสายตาไปยังบ่อน้ำเบื้องหน้า ยังไม่ทันที่เขาจะเอ่ยเสียงใดออกไป สายน้ำก็พุ่งขึ้นมา ซีโอลดีใจที่ทำได้หันกลับไปหาเทพเมโทร
“ ผมทำได้แล้วครับ คุณตา ”
“ ใครบอกว่าเจ้าทำได้ ลองหันไปดูสิ ”
สายน้ำที่พุ่งขึ้นไปในตอนแรก ตอนนี้มันตกลงมาสู่บ่อดังเดิมแล้ว
“ เจ้าต้องตั้งสติเพ่งไปที่นั่น อย่าวอกแวก ที่นี้ลองดูใหม่อีกที ” เทพเมโทรบอก
ว่าแล้วซีโอลก็เพ่งไปที่บ่อน้ำอีกครั้ง เขารวมพลังทั้งหมดในการบังคับสายน้ำ น้ำในบ่อเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงพุ่งมาที่ตัวเขาแล้วม้วนรอบเขาไว้
“ ข้าจะทดสอบเจ้าแล้วนะ ” เทพเมโทรบอกกับซีโอล
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ หมอกอากาศทำลายโล่กำบัง ”
อากาศเริ่มม้วนตัวกลายเป็นกลุ่มหมอกสีคราม พุ่งเข้าไปทำลายโล่กำบังนั่น เพียงครั้งแรกโล่กำบังแห่งน้ำก็แตกออกเป็นช่องว่างขนาดใหญ่
“ ข้าจะโจมตีแล้วนะ ”
กลุ่มหมอกได้เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นหอกอากาศพุ่งเข้าทำลายโล่น้ำอย่างไม่หยุดยั้ง จนในที่สุด ซีโอลก็ไม่เหลืออะไรป้องกันตัวอีกแล้ว หอกอันสุดท้ายกำลังพุ่งเข้ามา แต่แล้วสายน้ำขนาดใหญ่ก็หลับมาหุ้มตัวซีโอลไว้อีกครั้ง ไม่เพียงเท่านั้น สายน้ำอีกอันยังพุ่งเข้าไปทำลายหอกอากาศ จนสลายไปเป็นเพียงแค่สายลมที่ไร้พิษสงเท่านั้น
“ ท่านตา ตาผมแล้วนะ ”
น้ำที่ม้วนตัวซีโอลอยู่ ได้แตกออกมาเป็น 2 สายพุ่งขึ้นด้านบนและพุ่งตรงไปยังเทพเมโทร สายน้ำทั้งคู่พลันแตกออกเมื่อวิ่งไปได้สักครึ่งทาง เพราะด้วยอำนาจของเทพเมโทรซึ่งสูงกว่าซีโอลเป็นอย่างมาก
“ พลังแห่งจิตของเจ้ายังเทียบข้าไม่ได้หรอกนะซีโอล เจ้าต้องฝึกฝนต่อไปเรื่อย ๆ แล้วเจ้าก็จะกลายเป็นผู้บังคับน้ำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรแห่งเทพ ”
“ ครับ . . . คุณตา ”
“ ตอนนี้เจ้าฝึกสำเร็จ 2 อย่างแล้วนะ นั่นคือการใช้น้ำเป็นโล่กำบังและบังคับน้ำให้เปลี่ยนเป็นอาวุธทำลายคู่ต่อสู้ได้อย่างใจ เอาล่ะ . . วันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาฝึกใหม่ก็แล้วกัน ”
ในวันต่อ ๆ มาซีโอลก็ยังคงปฏิบัติตัวเช่นเดิม กลับจากโรงเรียนก็มุ่งหน้าไปที่บ่อน้ำหลังบ้านทันที เมื่อไปถึงซีโอลก็หยิบหนังสือเรียนวิชาต่อสู้ออกมา ‘ วันนี้เราจะฝึกอะไรดี อืม . . . รู้แล้ว ฝึกการใช้อาวุธดีกว่า ’ ซีโอลอ่านตรงสารบัญของหนังสือ แล้วก็เปิดไปที่หน้า 65 ‘ อาวุธที่เกิดจากน้ำนั้นจะแข็งแรงหรือเปราะบางย่อมขึ้นอยู่กับพลังแห่งจิตของผู้ใช้ อาวุธดังกล่าวเป็นได้หลายชนิด ทั้งดาบ กระบองยาว หอก ไม้เท้า หรืออีกมากมายหลายชนิด ซึ่งผู้ใช้ควรเลือกให้เหมาะสมกับตนเอง เมื่อต้องการทำให้อาวุธหายไป เพียงร่ายมนต์ไปที่อาวุธนั้นด้วยพลังแห่งจิตอันเข้มแข็ง สิ่งประสงค์ก็จะปรากฏออกมา ’
ซีโอลจุ่มมือลงไปในน้ำ พร้อมกับเพ่งมองลงไป โดยในใจคิดว่า ‘ ด้วยอำนาจแห่งอัญมณีเทพ สายน้ำจงกลายเป็นดาบแห่งเทพด้วย ’ ทันทีที่ซีโอลยกมือขึ้นมา เกลียวของสายน้ำก็พุ่งขึ้นมาเป็นเส้นตรงตามรอยที่ดึงมือขึ้น เริ่มมีน้ำสายอื่นมาพันโดยรอบ แล้วสายน้ำทั้งหมดก็กระจายออกเป็นหยดน้ำเล็ก ๆ ทั่วบริเวณ ภายในพลันปรากฏรูปร่างแห่งดาบสายน้ำ ภายนอกมีสีฟ้าครามสะท้อนกับแสงแดด ภายในมีสายน้ำไหลเวียนวนดุจทะเลอันบ้าคลั่ง ที่ฐานของดาบมีรูปมังกรน้ำสลักอยู่ สีดวงตามีสีฟ้าแห่งอัญมณีเทพเปล่งประกายอยู่ภายใน
ซีโอลลองใช้พลังแห่งดาบสายน้ำดู เขาชี้ดาบไปที่บริเวณทุ่งกว้างทางด้านหลังบ้าน พร้อมกับตะโกนออกไป
“ สายน้ำแห่งดาบ จงพุ่งทำลายกองหิน ”
ดาบได้เปลี่ยนรูปร่าง กลายเป็นสายน้ำขนาดยักษ์พุ่งตัวไปโจมตีกองหินที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 100 เมตร สายน้ำพัดท่วมกองหินนั่น ภาพที่ปรากฏต่อมาคือกองหินหายวับไปในพริบตา สายน้ำย้อนกลับมาเปลี่ยนรูปร่างเป็นดาบสายน้ำดังเดิม
‘ อาวุธนี้เยี่ยมจริง ’ ซีโอลนึก
“ จงสลายไป ” ซีโอลเพิ่งดวงตาไปที่ดาบ
ดาบแตกกระจายออกกลายเป็นหยดน้ำหล่นลงบนบ่อ
‘ เดี๋ยวไปปรึกษากับท่านตาทั้งสองเพิ่มขึ้นดีกว่า ’ เด็กน้อยก็เลิกฝึกวิชาในวันนี้ แล้วลงไปอาบน้ำในบ่ออย่างสบายใจ
หลังม่านสีดำภายในตัวบ้าน ชายชราทั้งสองพูดคุยกันอีกครั้ง
“ นึกไม่ถึงเลยนะว่าเจ้าซีโอลจะเก่งกาจได้ขนาดนี้ ”
“ ก็เพราะอัญมณีแห่งเทพกับความมุ่งมั่นของเขานั่นแหละ สายน้ำก็เคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา ผู้ที่จะสามารถนำเอาพลังที่แท้จริงของมันออกมาใช้ได้ ต้องมีจิตใจที่สงบ เยือกเย็นและสติที่มุ่งมั่น ไม่วอกแวกไปมาเหมือนกับสายน้ำที่ไหลเวียนวนอยู่เรื่อยไป ”
“ แล้วศุกร์นี้ ท่านจะไปดูซีโอลต่อสู้หรือไม่ล่ะ . . . ลาลอส ”
“ แล้วเจ้าล่ะ . . . เมโทร ”
“ ข้าคิดว่าจะไปที่แท่นพิธีกรรมในหมู่บ้านเสียหน่อย ข้าอยากจะเยี่ยมชมที่เกาะปากัส เพราะข้าคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะไปนำสิ่ง ๆ หนึ่งออกมาจากที่นั่น มามอบให้กับซีโอล ”
“ งั้นข้าจะไปดูซีโอลเอง เรื่องนั้นฝากท่านจัดการด้วยแล้วกัน ”
“ จะกินอาหารเย็นด้วยกันไหม ” เทพเมโทรถามทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบอยู่แล้ว
“ นึกว่าเจ้าจะไม่พูดเสียแล้ว ” เทพลาลอสหัวเราะออกมา
“ มา . . . เราไปช่วยกันทำอาหารให้ซีโอลกัน เขาคงต้องใช้พลังและมันสมองเป็นอย่างมากในการต่อสู้กับเจ้าโกฟาส ดังนั้น เราต้องทำอาหารให้ดีที่สุดเพื่อให้เขาเอาชนะได้ ”
“ เตรียมตัวพร้อมจริงนะ . . . เมโทรเพื่อนยาก ”
“ ก็เขาเป็นหลานข้านิ ”
“ เขาก็เป็นหลานข้าเหมือนกัน ” แล้วทั้งสองก็ทำอาหารให้ซีโอลอย่างมีความสุข
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น