ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : นกยูบาสไพร
“ พวกนายเป็นยังไงบ้าง ” ซีโอลเริ่มถามก่อน
“ ก็ไม่ยากเท่าไหร่ ” เอสตอบ “ จริงไหมโซล ”
โซลพยักหน้า
“ แล้วนายสองคนล่ะ ” ซีโอลถามต่อ
“ ก็ดีนะ พอทำอะไรได้เกี่ยวกับสายฟ้าได้มากขึ้น ” ลอสกันตาบอก
“ แต่ของเราดิ ยากจะตาย ” เกอเลตระบายความรู้สึกออกมา
“ ไม่เป็นไรหรอก ถ้าพยายามต้องทำได้แน่ ” ซีโอลปลอบเพื่อน
ระหว่างที่ทั้ง 5 คนกำลังคุยกันอยู่นั้น ก็มีเด็กอีกกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาเรื่อง
“ ว่าไงเจ้าหนูคนเก่ง ผู้ช่วยเหลือนักเรียนทั้งโรงเรียน ฝีมือดีขนาดนี้จะมาเรียนเทียบกับพวกเราทำไม กลับบ้านไปนอนเถอะ ” หัวหน้ากลุ่มพูดขึ้นมา
ซีโอลหันกลับไปดูต้นตอของเสียงแล้วก็พบเด็กหนุ่มอายุน่าจะเท่า ๆ กับเขา
เด็กหนุ่มคนนั้นใส่เสื้อสีดำเข้มสนิท เข็มขัดเป็นสีม่วงแกมน้ำเงิน มีพลอยสีดำยึดติดอยู่กับปกเสื้อ 2 เม็ด กางเกงเป็นสีดำอ่อนกว่าเสื้อเล็กน้อย มีรูปงูสีเงินเลื้อยพันอยู่โดยรอบ ที่หน้าอกด้านซ้ายมีตราประจำโรงเรียนอยู่ ต่ำลงมาอีกนิดมีอักษรปรากฏอยู่ 5 ตัว ‘ โ ก ฟ า ส ’
“ พวกนายเป็นใคร ปากว่างมากนักหรือไง ถึงมาพูดจาก่อกวนแถวนี้ ”
ตูบ . . เสียงจากการที่มือของโกฟาสกระทบเข้าที่ท้องของซีโอลหลังจากที่เขาพูดจบลง
“ อย่ามาทำปากดีไปหน่อยเลย เดี๋ยวตอนแข่งขันการประลองวิชาในวันศุกร์หน้า ข้าจะอัดเจ้าให้เจ็บกว่านี้อีกคอยดู อืม . . . แต่ว่าเจ้าจะกล้ามาประลองกับข้าหรือเปล่า ”
“ ข้ารับคำท้า ”
“ แล้วข้าจะรอดู กลับกันได้แล้ว มอล กอนเดส ”
“ เป็นไรหรือเปล่า ซีโอล ” โซลเข้ามาถาม
“ ไม่เป็นไรหรอก ศุกร์หน้าพวกนายจะมาดูฉันต่อสู้ด้วยหรือเปล่า ” ซีโอลถาม
“ ได้อยู่แล้ว วิชาต่อสู้ทุกแผนกจะต้องมารวมกัน ฝ่ายไหนชนะจะได้รับรางวัลจากเทพโปรดารอน ” เกอเลตตอบ
“ ถ้าแพ้ ” ซีโอลถามต่อ
“ ก็ได้รับความอับอายไง ” เสียงหนึ่งตอบมาจากด้านหลัง พร้อมด้วยเสียงหัวเราะ
“ พวกนาย 2 คนนั่นเอง พวกนายไม่คิดจะให้กำลังใจเพื่อนเลยหรือไง ” เกอเลตย้อนถาม
“ มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เจ้านั่นใคร ๆ ก็รู้ว่ามีความสามารถในการใช้น้ำมากมายเพียงใด แกหน่ะ เตรียมตัวรับความเจ็บปวดให้ดีเสียเถอะ ”
“ ถ้าผมชนะ พวกคุณจะยอมเป็นเพื่อนกับพวกเรา ตกลงไหม ”
“ ได้ แต่ถ้าแกแพ้ พวกแกทั้ง 5 คนจะต้องลาออกจากโรงเรียนนี้ไป ”
“ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ ” ลอสกันดาแย้ง
“ ตกลง ” ซีโอลรับคำอย่างมั่นใจ
“ แล้วศุกร์หน้า เราจะคอยดู ” ว่าแล้วเด็กหนุ่มทั้งสองก็เดินจากไป
การกลับไปที่บ้านของซีโอลนั้น ไม่ได้กลับไปทางช่องข้ามกาลเวลาเหมือนตอนที่มา แต่ซีโอลได้ถูกนำตัวไปที่ด้านซ้ายของอาคาร ขึ้นไปที่ชั้น 3 แล้วเดินไปสุดช่องทางที่ทอดยาวไว้ มีประตูสีน้ำตาลขนาดใหญ่อยู่เพียงประตูเดียวเท่านั้น ด้านหน้ามีต้นไม้ประดับขนาดเล็กอยู่ 2 ต้น ทั้งซ้ายและขวา เมื่อเปิดประตูออก ภาพภายในนั้นมีสัตว์นานาชนิดอยู่มากมาย ด้านซ้ายจะเป็นสัตว์บก ด้านหน้าจะเป็นสัตว์น้ำ และด้านขวาจะเป็นสัตว์ปีก
“ เราคิดว่า เจ้าควรมีสัตว์เลี้ยงแห่งเทพประจำตัวไว้ เพราะว่าเราจะพาเจ้ามาส่งที่นี่ในวันนี้เพียงเท่านั้น ในวันต่อ ๆ ไป เจ้าจะต้องมาโรงเรียนด้วยตัวของเจ้าเอง ” เทพีกล่าว “ เจ้าอยากเลี้ยงสัตว์แห่งเทพประเภทไหนล่ะ ”
“ ผมอยากได้สัตว์ที่บินได้ครับ ” ซีโอลตอบ
“ งั้นตามเรามา ”
เทพีนีออนนาสได้พาซีโอลไปทางด้านขวาของห้อง มีสัตว์ให้เลือกทั้งหมด 34 ประเภท มีสีต่างกันออกไป สัตว์แต่ละประเภทจะอยู่แต่เพียงในอาณาเขตของมันเท่านั้น ไม่มีเสียงร้องจากการปะทะหรือต่อสู้กันเลย อาณาเขตนั้นถูกกำหนดไว้โดยเทพผู้ดูแลอาณาจักรสัตว์ โดยผู้ที่จะเข้ามาในอาณาจักรแห่งนี้ได้ ต้องเป็นเทพที่ได้รับอนุญาตจากเทพโปรดารอนเท่านั้น
“ เจ้ามีเวลาเลือก 30 นาที หลังจากนั้น ให้เรียกชื่อเรา แล้วเราจะมา ”
ซีโอลเดินสำรวจไปเรื่อย ๆ แต่เขาก็ยังไม่เจอสัตว์ที่ถูกใจเสียที อาจมีบ้างแค่ที่สะดุดตา เช่น นกโรกัน เป็นนกขนาดใหญ่สีดำสลับน้ำตาล สามารถบินได้นานเป็นวัน และมีพลังกำลังในการสร้างพายุลมทำร้ายศัตรูได้ นกทาลัส เป็นนกขนาดพอควร แต่บินด้วยความเร็วเหนือเสียงได้ เมื่อผู้เป็นเจ้าของต้องการ นอกจากนั้น ยังมีความสามารถในการหลบหลีกเป็นเลิศ
ซีโอลยังคงเดินต่อไปจนในที่สุดเขาก็พบกันสัตว์แห่งเทพที่ต้องการ
นกยูบาสไพร เป็นนกที่มีขนาดใหญ่รองจากนกโรกัน มันมีปีกเป็นสีขาวสลับกับสีเทาอ่อน จงอยมีสีชมพู สำตัวมีสีขาวบริสุทธิ์ มันสามารถบินไปกลับโลปาสและอาณาจักรแห่งเทพที่อื่นได้ในเวลาอันรวดเร็ว ละอองขนของมันสามารถทำให้ศัตรูมีอาการง่วง กงเล็บของมันแหลมคมมากกว่าเยี่ยวและนกอินทรี สามารถพุ่งโจมตีคู่ต่อสู้ด้วยความเร็วเหนือแสง
“ เทพีนีออนนาสครับ ” ซีโอลเรียกชื่อผ่านอากาศเบื้องบนออกไป
แสงสีเหลืองอ่อนเจิดจ้าออกมาด้านหน้าของซีโอล
“ เรามาแล้ว เจ้าเลือกสัตว์แห่งเทพได้แล้วใช่ไหม ” เทพีนีออนนาสถาม
“ ครับ ผมเลือก นกยูบาสไพร ” ซีโอลตอบ
“ เจ้าฟังเราให้ดีนะ ในการดูแลสัตว์แห่งเทพนั้น เจ้าเพียงแต่จัดหาน้ำทิพย์ให้มัน และคอยดูแลเอาใจใส่เสมอ เวลาเจ้าจะใช้งานมัน เจ้าก็บอกกับมันด้วยภาษาของเจ้านั่นแหละ สัตว์แห่งเทพเป็นสัตว์ที่ฉลาด มันจะเข้าใจภาษาของผู้ที่เป็นเจ้าของมันได้ เรื่องที่เราจะบอกเจ้าก็มีเท่านี้ ” พูดจบ เทพีนีออนนาสก็ลอยหายวับออกไป
‘ จะเริ่มยังไงดีนะ ’ ซีโอลนึก
“ กลับบ้านกันดีกว่า ” ซีโอลพูดพร้อมกับวางมือลูบไปบนหัวของนกยูบาสไพร แล้วปีนขึ้นไปนั่งบนหลังของมัน มันเริ่มขยับปีกขึ้นลงอย่างช้า ๆ จนกระทั่งมันพุ่งตัวขึ้นด้านบน และบินไปตัดกับกระแสของอากาศที่เคลื่อนตัวไปอีกทางหนึ่ง ซีโอลไม่รู้สึกกลัวว่าจะตกหรือนั่งไม่สบายเลย เพราะหลังของยูบาสไพรนั้นอ่อนนุ่มราวกับปุยนุ่น และมันยังบินได้ราบเรียบเหมือนไม่ได้เคลื่อนที่ไปไหนเสียอีก เวลาผ่านไปไม่นาน ซีโอลก็กลับถึงบ้าน
“ คุณตาเมโทร คุณตาลาลอส ผมมีอะไรจะให้ดูด้วย นี่คือ . . . ”
“ นกยูบาสไพร สัตว์เลี้ยงแห่งเทพของเจ้า พวกข้าทั้งสองรู้หมดแล้ว ” เทพเมโทรกล่าว
“ โถ่คุณตา ผมกะจะมาบอกให้แปลกใจเล่นเสียอีก ” ซีโอลบ่น
“ เอาเถอะ แล้วไปเรียนวันแรกเป็นไงบ้าง ” เทพเมโทรถาม
“ วันนี้มีเจ้าปีศาจมาปรากฏที่โรงเรียนครับ เวนกอมา ” ซีโอลบอก
เทพเมโทรและเทพลาลอสตกใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา
“ แล้วมันทำอะไรเจ้าหรือเปล่าล่ะ ” เทพลาลอสถาม
“ ไม่หรอกครับ เทพโปรดารอนกับเทพีนีออนนาสจัดการมันได้อย่างราบคาบเลย แต่ผมมีเรื่องเด็ดกว่านั้นอีกครับ ”
“ ไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยมาคุยให้ฟังตอนกินข้าวก็ได้ ” เทพลาลอสบอก
ซีโอลไม่พอใจนิดหน่อย แต่ก็ปฏิบัติตามคำสั่งของเทพลาลอส เมื่อซีโอลเดินออกไปที่หลังบ้าน เทพเมโทรก็กล่าวกับเทพลาลอสด้วยน้ำเสียงอันขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก
“ ข้าเตือนท่านแล้วว่าอย่าให้ซีโอลไปเรียนที่วิหารบอสโกเลียม ท่านก็รู้ว่าที่นั่นเป็นเป้าหมายแรกของเจ้าดายโซลาที่จะกำจัดเด็กที่ครอบครองอัญมณีแห่งเทพ ”
“ ข้ารู้ดีนะเมโทร แต่ว่านี่ก็เป็นวิธีเดียวที่เราจะรู้ความเคลื่อนไหวของมันได้ ท่านคิดว่าข้าจะพาซีโอลไปสู่ดินแดนแห่งความตายเหรอ ท่านเห็นไหม เมื่อกี้ซีโอลก็บอกอยู่ว่าเทพโปรดารอนกับเทพีนีออนนาสจัดการกับเจ้าเวนกอมาได้ ตอนนี้ข้ามั่นใจมากเลยว่า ต่อไปเหตุการณ์เหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นอีก เพราะดายโซลาก็คงรู้ว่า เทพผู้พิทักษ์จะต้องคอยจับตาดูที่วิหารบอสโกเลียมมากขึ้น อีกทั้งคงต้องเพิ่มกำลังดูแลความปลอดภัยมากขึ้นตามไปด้วย ท่านลองคิดดูนะ ถ้าข้าส่งซีโอลไปที่โรงเรียนในโลปาส โดยที่ไม่มีระบบดูแลความปลอดภัย มีแต่เพียงพวกมนุษย์เท่านั้น แล้วถ้าเกิดเจ้าเวนกอมาไปปรากฏตัวที่นั้น ซีโอลจะเป็นอย่างไร ”
“ ทำไมตอนแรกท่านไม่บอกข้าให้กระจ่างกว่านี้ ”
“ บางสิ่งบางอย่าง มันก็ควรให้ถึงเวลาก่อนแล้วค่อยพูด จริงไหม ”
พอทั้งสองพูดจบลง ซีโอลก็มาปรากฏตัวอยู่ที่หน้าโต๊ะอาหาร
“ เจ้าจะบอกอะไรกับตาทั้งสองล่ะ ” เทพลาลอสถาม
“ คือวันศุกร์หน้าจะมีการประลองวิชาต่อสู้กัน ผมก็ลงแข่งด้วยนะครับ แข่งกับเจ้าเด็กนิสัยไม่ดีที่ชื่อว่า โกฟาส ”
“ โกฟาส ” เทพเมโทรร้องอย่างตะลึง “ นี่เจ้าไปรับคำต่อสู้กับเจ้านั้นได้ไง ”
“ ก็ไม่ยากเท่าไหร่ ” เอสตอบ “ จริงไหมโซล ”
โซลพยักหน้า
“ แล้วนายสองคนล่ะ ” ซีโอลถามต่อ
“ ก็ดีนะ พอทำอะไรได้เกี่ยวกับสายฟ้าได้มากขึ้น ” ลอสกันตาบอก
“ แต่ของเราดิ ยากจะตาย ” เกอเลตระบายความรู้สึกออกมา
“ ไม่เป็นไรหรอก ถ้าพยายามต้องทำได้แน่ ” ซีโอลปลอบเพื่อน
ระหว่างที่ทั้ง 5 คนกำลังคุยกันอยู่นั้น ก็มีเด็กอีกกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาเรื่อง
“ ว่าไงเจ้าหนูคนเก่ง ผู้ช่วยเหลือนักเรียนทั้งโรงเรียน ฝีมือดีขนาดนี้จะมาเรียนเทียบกับพวกเราทำไม กลับบ้านไปนอนเถอะ ” หัวหน้ากลุ่มพูดขึ้นมา
ซีโอลหันกลับไปดูต้นตอของเสียงแล้วก็พบเด็กหนุ่มอายุน่าจะเท่า ๆ กับเขา
เด็กหนุ่มคนนั้นใส่เสื้อสีดำเข้มสนิท เข็มขัดเป็นสีม่วงแกมน้ำเงิน มีพลอยสีดำยึดติดอยู่กับปกเสื้อ 2 เม็ด กางเกงเป็นสีดำอ่อนกว่าเสื้อเล็กน้อย มีรูปงูสีเงินเลื้อยพันอยู่โดยรอบ ที่หน้าอกด้านซ้ายมีตราประจำโรงเรียนอยู่ ต่ำลงมาอีกนิดมีอักษรปรากฏอยู่ 5 ตัว ‘ โ ก ฟ า ส ’
“ พวกนายเป็นใคร ปากว่างมากนักหรือไง ถึงมาพูดจาก่อกวนแถวนี้ ”
ตูบ . . เสียงจากการที่มือของโกฟาสกระทบเข้าที่ท้องของซีโอลหลังจากที่เขาพูดจบลง
“ อย่ามาทำปากดีไปหน่อยเลย เดี๋ยวตอนแข่งขันการประลองวิชาในวันศุกร์หน้า ข้าจะอัดเจ้าให้เจ็บกว่านี้อีกคอยดู อืม . . . แต่ว่าเจ้าจะกล้ามาประลองกับข้าหรือเปล่า ”
“ ข้ารับคำท้า ”
“ แล้วข้าจะรอดู กลับกันได้แล้ว มอล กอนเดส ”
“ เป็นไรหรือเปล่า ซีโอล ” โซลเข้ามาถาม
“ ไม่เป็นไรหรอก ศุกร์หน้าพวกนายจะมาดูฉันต่อสู้ด้วยหรือเปล่า ” ซีโอลถาม
“ ได้อยู่แล้ว วิชาต่อสู้ทุกแผนกจะต้องมารวมกัน ฝ่ายไหนชนะจะได้รับรางวัลจากเทพโปรดารอน ” เกอเลตตอบ
“ ถ้าแพ้ ” ซีโอลถามต่อ
“ ก็ได้รับความอับอายไง ” เสียงหนึ่งตอบมาจากด้านหลัง พร้อมด้วยเสียงหัวเราะ
“ พวกนาย 2 คนนั่นเอง พวกนายไม่คิดจะให้กำลังใจเพื่อนเลยหรือไง ” เกอเลตย้อนถาม
“ มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เจ้านั่นใคร ๆ ก็รู้ว่ามีความสามารถในการใช้น้ำมากมายเพียงใด แกหน่ะ เตรียมตัวรับความเจ็บปวดให้ดีเสียเถอะ ”
“ ถ้าผมชนะ พวกคุณจะยอมเป็นเพื่อนกับพวกเรา ตกลงไหม ”
“ ได้ แต่ถ้าแกแพ้ พวกแกทั้ง 5 คนจะต้องลาออกจากโรงเรียนนี้ไป ”
“ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ ” ลอสกันดาแย้ง
“ ตกลง ” ซีโอลรับคำอย่างมั่นใจ
“ แล้วศุกร์หน้า เราจะคอยดู ” ว่าแล้วเด็กหนุ่มทั้งสองก็เดินจากไป
การกลับไปที่บ้านของซีโอลนั้น ไม่ได้กลับไปทางช่องข้ามกาลเวลาเหมือนตอนที่มา แต่ซีโอลได้ถูกนำตัวไปที่ด้านซ้ายของอาคาร ขึ้นไปที่ชั้น 3 แล้วเดินไปสุดช่องทางที่ทอดยาวไว้ มีประตูสีน้ำตาลขนาดใหญ่อยู่เพียงประตูเดียวเท่านั้น ด้านหน้ามีต้นไม้ประดับขนาดเล็กอยู่ 2 ต้น ทั้งซ้ายและขวา เมื่อเปิดประตูออก ภาพภายในนั้นมีสัตว์นานาชนิดอยู่มากมาย ด้านซ้ายจะเป็นสัตว์บก ด้านหน้าจะเป็นสัตว์น้ำ และด้านขวาจะเป็นสัตว์ปีก
“ เราคิดว่า เจ้าควรมีสัตว์เลี้ยงแห่งเทพประจำตัวไว้ เพราะว่าเราจะพาเจ้ามาส่งที่นี่ในวันนี้เพียงเท่านั้น ในวันต่อ ๆ ไป เจ้าจะต้องมาโรงเรียนด้วยตัวของเจ้าเอง ” เทพีกล่าว “ เจ้าอยากเลี้ยงสัตว์แห่งเทพประเภทไหนล่ะ ”
“ ผมอยากได้สัตว์ที่บินได้ครับ ” ซีโอลตอบ
“ งั้นตามเรามา ”
เทพีนีออนนาสได้พาซีโอลไปทางด้านขวาของห้อง มีสัตว์ให้เลือกทั้งหมด 34 ประเภท มีสีต่างกันออกไป สัตว์แต่ละประเภทจะอยู่แต่เพียงในอาณาเขตของมันเท่านั้น ไม่มีเสียงร้องจากการปะทะหรือต่อสู้กันเลย อาณาเขตนั้นถูกกำหนดไว้โดยเทพผู้ดูแลอาณาจักรสัตว์ โดยผู้ที่จะเข้ามาในอาณาจักรแห่งนี้ได้ ต้องเป็นเทพที่ได้รับอนุญาตจากเทพโปรดารอนเท่านั้น
“ เจ้ามีเวลาเลือก 30 นาที หลังจากนั้น ให้เรียกชื่อเรา แล้วเราจะมา ”
ซีโอลเดินสำรวจไปเรื่อย ๆ แต่เขาก็ยังไม่เจอสัตว์ที่ถูกใจเสียที อาจมีบ้างแค่ที่สะดุดตา เช่น นกโรกัน เป็นนกขนาดใหญ่สีดำสลับน้ำตาล สามารถบินได้นานเป็นวัน และมีพลังกำลังในการสร้างพายุลมทำร้ายศัตรูได้ นกทาลัส เป็นนกขนาดพอควร แต่บินด้วยความเร็วเหนือเสียงได้ เมื่อผู้เป็นเจ้าของต้องการ นอกจากนั้น ยังมีความสามารถในการหลบหลีกเป็นเลิศ
ซีโอลยังคงเดินต่อไปจนในที่สุดเขาก็พบกันสัตว์แห่งเทพที่ต้องการ
นกยูบาสไพร เป็นนกที่มีขนาดใหญ่รองจากนกโรกัน มันมีปีกเป็นสีขาวสลับกับสีเทาอ่อน จงอยมีสีชมพู สำตัวมีสีขาวบริสุทธิ์ มันสามารถบินไปกลับโลปาสและอาณาจักรแห่งเทพที่อื่นได้ในเวลาอันรวดเร็ว ละอองขนของมันสามารถทำให้ศัตรูมีอาการง่วง กงเล็บของมันแหลมคมมากกว่าเยี่ยวและนกอินทรี สามารถพุ่งโจมตีคู่ต่อสู้ด้วยความเร็วเหนือแสง
“ เทพีนีออนนาสครับ ” ซีโอลเรียกชื่อผ่านอากาศเบื้องบนออกไป
แสงสีเหลืองอ่อนเจิดจ้าออกมาด้านหน้าของซีโอล
“ เรามาแล้ว เจ้าเลือกสัตว์แห่งเทพได้แล้วใช่ไหม ” เทพีนีออนนาสถาม
“ ครับ ผมเลือก นกยูบาสไพร ” ซีโอลตอบ
“ เจ้าฟังเราให้ดีนะ ในการดูแลสัตว์แห่งเทพนั้น เจ้าเพียงแต่จัดหาน้ำทิพย์ให้มัน และคอยดูแลเอาใจใส่เสมอ เวลาเจ้าจะใช้งานมัน เจ้าก็บอกกับมันด้วยภาษาของเจ้านั่นแหละ สัตว์แห่งเทพเป็นสัตว์ที่ฉลาด มันจะเข้าใจภาษาของผู้ที่เป็นเจ้าของมันได้ เรื่องที่เราจะบอกเจ้าก็มีเท่านี้ ” พูดจบ เทพีนีออนนาสก็ลอยหายวับออกไป
‘ จะเริ่มยังไงดีนะ ’ ซีโอลนึก
“ กลับบ้านกันดีกว่า ” ซีโอลพูดพร้อมกับวางมือลูบไปบนหัวของนกยูบาสไพร แล้วปีนขึ้นไปนั่งบนหลังของมัน มันเริ่มขยับปีกขึ้นลงอย่างช้า ๆ จนกระทั่งมันพุ่งตัวขึ้นด้านบน และบินไปตัดกับกระแสของอากาศที่เคลื่อนตัวไปอีกทางหนึ่ง ซีโอลไม่รู้สึกกลัวว่าจะตกหรือนั่งไม่สบายเลย เพราะหลังของยูบาสไพรนั้นอ่อนนุ่มราวกับปุยนุ่น และมันยังบินได้ราบเรียบเหมือนไม่ได้เคลื่อนที่ไปไหนเสียอีก เวลาผ่านไปไม่นาน ซีโอลก็กลับถึงบ้าน
“ คุณตาเมโทร คุณตาลาลอส ผมมีอะไรจะให้ดูด้วย นี่คือ . . . ”
“ นกยูบาสไพร สัตว์เลี้ยงแห่งเทพของเจ้า พวกข้าทั้งสองรู้หมดแล้ว ” เทพเมโทรกล่าว
“ โถ่คุณตา ผมกะจะมาบอกให้แปลกใจเล่นเสียอีก ” ซีโอลบ่น
“ เอาเถอะ แล้วไปเรียนวันแรกเป็นไงบ้าง ” เทพเมโทรถาม
“ วันนี้มีเจ้าปีศาจมาปรากฏที่โรงเรียนครับ เวนกอมา ” ซีโอลบอก
เทพเมโทรและเทพลาลอสตกใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา
“ แล้วมันทำอะไรเจ้าหรือเปล่าล่ะ ” เทพลาลอสถาม
“ ไม่หรอกครับ เทพโปรดารอนกับเทพีนีออนนาสจัดการมันได้อย่างราบคาบเลย แต่ผมมีเรื่องเด็ดกว่านั้นอีกครับ ”
“ ไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยมาคุยให้ฟังตอนกินข้าวก็ได้ ” เทพลาลอสบอก
ซีโอลไม่พอใจนิดหน่อย แต่ก็ปฏิบัติตามคำสั่งของเทพลาลอส เมื่อซีโอลเดินออกไปที่หลังบ้าน เทพเมโทรก็กล่าวกับเทพลาลอสด้วยน้ำเสียงอันขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก
“ ข้าเตือนท่านแล้วว่าอย่าให้ซีโอลไปเรียนที่วิหารบอสโกเลียม ท่านก็รู้ว่าที่นั่นเป็นเป้าหมายแรกของเจ้าดายโซลาที่จะกำจัดเด็กที่ครอบครองอัญมณีแห่งเทพ ”
“ ข้ารู้ดีนะเมโทร แต่ว่านี่ก็เป็นวิธีเดียวที่เราจะรู้ความเคลื่อนไหวของมันได้ ท่านคิดว่าข้าจะพาซีโอลไปสู่ดินแดนแห่งความตายเหรอ ท่านเห็นไหม เมื่อกี้ซีโอลก็บอกอยู่ว่าเทพโปรดารอนกับเทพีนีออนนาสจัดการกับเจ้าเวนกอมาได้ ตอนนี้ข้ามั่นใจมากเลยว่า ต่อไปเหตุการณ์เหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นอีก เพราะดายโซลาก็คงรู้ว่า เทพผู้พิทักษ์จะต้องคอยจับตาดูที่วิหารบอสโกเลียมมากขึ้น อีกทั้งคงต้องเพิ่มกำลังดูแลความปลอดภัยมากขึ้นตามไปด้วย ท่านลองคิดดูนะ ถ้าข้าส่งซีโอลไปที่โรงเรียนในโลปาส โดยที่ไม่มีระบบดูแลความปลอดภัย มีแต่เพียงพวกมนุษย์เท่านั้น แล้วถ้าเกิดเจ้าเวนกอมาไปปรากฏตัวที่นั้น ซีโอลจะเป็นอย่างไร ”
“ ทำไมตอนแรกท่านไม่บอกข้าให้กระจ่างกว่านี้ ”
“ บางสิ่งบางอย่าง มันก็ควรให้ถึงเวลาก่อนแล้วค่อยพูด จริงไหม ”
พอทั้งสองพูดจบลง ซีโอลก็มาปรากฏตัวอยู่ที่หน้าโต๊ะอาหาร
“ เจ้าจะบอกอะไรกับตาทั้งสองล่ะ ” เทพลาลอสถาม
“ คือวันศุกร์หน้าจะมีการประลองวิชาต่อสู้กัน ผมก็ลงแข่งด้วยนะครับ แข่งกับเจ้าเด็กนิสัยไม่ดีที่ชื่อว่า โกฟาส ”
“ โกฟาส ” เทพเมโทรร้องอย่างตะลึง “ นี่เจ้าไปรับคำต่อสู้กับเจ้านั้นได้ไง ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น