ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แรกเริ่มแห่งพลัง
“ ใช่แล้ว ชิ้นสุดท้าย เทพแห่งมายาดายโซลาเป็นผู้ถือครองอยู่ ”
“ เป็นเทพมารสินะ ข้าจำได้ เทพผู้สามารถบันดาลสิ่งรอบตัวให้เปลี่ยนไปเป็นอีกสิ่งหนึ่งตามใจชอบได้ ผู้ที่จะมองสิ่งมายาได้ออกนั้น ต้องเป็นผู้ที่มีความเก่งกาจพอตัวและมี . . . . ”
เทพเมโทรเปิดห่อเล็ก ๆ ที่เขาถืออยู่
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ ลักษณะแห่งเทพจงเปิดออก ”
มีหมอกสีดำกระจายออกไปทั่วห้อง มีตัวหนังสือปรากฏอยู่บนอากาศ
“ ลักษณะแห่งเทพนั้น ไม่มีผู้ใดกล่าวได้แน่ชัดว่า จะต้องมีคุณสมบัติแบบใดบ้าง แต่สิ่งจำเป็นสำหรับเทพนั้นมีด้วยกันทั้งหมด 5 ประการ คือ พละกำลังอันแกร่งกล้า สติปัญญาอันชาญฉลาด นักปราชญ์แห่งแดนไกล หัวใจชาตินักรบ สยบหมู่มวลมาร ”
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ คุณสมบัติของผู้ถือครองอัญมณีจงเปิดออก ” เทพเมโทรร่ายมนต์ต่อ
“ ตามกฏว่าด้วยการถือครองอัญมณี ผู้ที่ถือครองจะเป็นเทพ มนุษย์ หรือปีศาจก็ได้ แล้วแต่ว่าอัญมณีชิ้นนั้นจะไปตกอยู่ในความครอบครองของผู้ใด ”
“ งั้นภัยครั้งนี้มันจะต้องส่งผลกระทบต่อทั้งอาณาจักรแห่งเทพ และโลปาสเป็นแน่ ” เทพเมโทรแสดงความรู้สึกออกมา
เทพลาลอสหันมาทางเทพเมโทร พร้อมกับเอ่ยปากบอก
“ ที่พวกเทพไม่โจมตีเข้าไปในตอนนี้เพราะว่า ผู้ที่สามารถเข้าไปในดินแดนปราสาทมฤตยูได้นั้น จะต้องมีลักษณะแห่งเทพทั้ง 5 ประการ และสิ่งสุดท้ายที่สำคัญที่สุด คือ . . . ”
“ อัญมณีแห่งเทพ ” เทพเมโทรตอบแทน
เกิดความเงียบครู่ใหญ่อีกครั้งในบ้านอันแสนจะเก่า หมอกควันสีดำเริ่มจางหายไป เหลือทิ้งไว้แต่เพียงภาพอันน่าสยดสยอง และ ความคิดในการแก้ไขปัญหา ‘ จะทำไงดี ’ เทพเมโทรคิด
“ อัญมณีแห่งเทพที่มีอยู่ตอนนี้ก็มี 9 ชิ้น ถึงแม้ซีโอลจะยังไม่สามารถควบคุมอำนาจแห่งอัญมณีนั้นได้ แต่ข้าเชื่อว่า ถ้าเราทั้ง 8 ร่วมมือกัน น่าจะกำจัดเทพมารนั้นได้ ”
“ เจ้านี้ไม่รู้อะไรเลยนะ ตอนนี้เทพที่มีอัญมณีอยู่กับตัวก็มีแค่ข้ากับเจ้าเท่านั้นเอง ”
“ อะไรนะ . . . มันเป็นไปได้ยังไง ”
“ ไม่ผิดหรอก . . . เมโทร อัญมณีอีก 6 ชิ้นจะถูกมอบให้กับเด็กอีก 6 คน เพราะการจะทำลายดายโซลาได้นั้น จำเป็นต้องอาศัยอัญมณีทั้ง 7 ชิ้นรวมกันต่อสู้กับมัน ตอนนี้เจ้าดายโซลากำลังสร้างมหาอสูรกายยักษ์ที่มันเชื่อว่า จะสามารถทำลายอาณาจักรแห่งเทพได้ ”
“ แล้วท่านจะหาเด็กอีก 6 คนพบได้ไง บนโลปาสนั้นกว้างใหญ่ไพศาล การหาเด็ก 6 คนบนโลปาส มันก็ไม่ต่างอะไรกับการงมเข็มในมหาสมุทรเลยนะ ”
“ ข้ามีวิธีของข้าแน่อน”
“ ท่านคงจะไม่ใช้อัญมณีของท่านตามหานะ ”
“ เรื่องนั้นข้ารู้ดี อัญมณีทุกอันจะสื่อสารซึ่งกันและกัน ถ้ามีการใช้อัญมณีอันใดอันหนึ่ง ที่เหลือจะรับรู้ได้ เพราะฉะนั้น ข้าจะใช้วิธีอื่นในการตามหา โดยที่เจ้าดายโซลาไม่มีทางรู้แน่นอน ”
“ เหมาะสมจริง ๆ สำหรับคำว่า ‘เทพผู้ยิ่งใหญ่ลาลอส’ ที่เหล่าเทพต่างขนานนามเรียกท่าน ”
“ ขอบใจ . . . เมโทรเพื่อนรัก เอาล่ะ ข้าต้องไปจัดการเรื่องเด็กที่เหลือก่อน ข้าฝากดูแลซีโอลด้วยนะ ” เทพลาลอสกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม
“ ข้าสัญญาจะดูแลเจ้าหนูน้อยคนนี้อย่างดีที่สุด ” เทพเมโทรตอบกลับเพื่อนเก่าด้วยความจริงใจ
เช้าวันใหม่มาถึง อากาศยามเช้าในอาณาจักรเนสโตก็ไม่ต่างจากอาณาจักรอื่นใดมากนัก แต่เช้านี้คงเป็นเช้าที่แตกต่างออกไป เด็กน้อยอายุ 9 ขวบเที่ยววิ่งเล่นไปในสวนที่ว่างเปล่า มีแต่เพียงพื้นดินผสมกับกอหญ้าที่ตายแล้ว เด็กน้อยวิ่งไปทั่วตั้งแต่แสงอาทิตย์ยังรำไรอยู่จนถึงเวลาอาหารเช้า จึงกลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง
“ คุณตาครับ วันนี้ผมจะได้ไปโรงเรียนแล้วใช่ไหมครับ ”
“ ใช่แล้ว . . . หลานรัก แล้วนี่ไปทำอะไรมา ดูสิ เนื้อตัวสกปรกไปหมดแล้ว ไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวตาจะทำอาหารเช้าให้กิน ”
เด็กน้อยทำตามพร้อมกับเดินไปทางหลังบ้าน
บริเวณบ้านของเทพเมโทรนั้นไม่มีห้องน้ำที่สวยหรูมากมายนัก เพราะตั้งแต่เขาเกิดมา เขาก็อาบน้ำในบ่อขนาดใหญ่ด้านหลังบ้านอยู่แล้ว ตำนานเล่าว่า บ่อนี้เกิดจากเหล่าเทพได้ต่อสู้กัน แล้วอิทธิฤทธิ์ของมันก็ส่งผลลงมาทั่วโลปาส บ่อนี้เป็นจุดที่ได้รับความเสียหายน้อยที่สุด เวลาผ่านเลยมาแสนนาน บ่อก็ได้ถูกประดับตกแต่งใหม่ด้วยหมู่มวลไม้นานาพันธุ์ มีทั้งต้นลาสเชอร์ที่มีกลิ่นหอมอบอวลทั่วไปในบรรยากาศ ต้นโกเดที่มีผลอันน่าเอร็ดอร่อยชวนให้ลองชิม ต้นมินาลที่มีสรรพคุณทางยาในการรักษาโรคต่าง ๆ ต้นเออร์นัล ที่มีสีสวยใช้ละลายในน้ำ อาบเพื่อบำรุงผิวให้ขาวนวลยิ่งขึ้น และก็ไม้ประดับนานาชนิดอีกมากมาย ไม้เหล่านี้ได้รับมาจากเทพลาลอส เขาต้องการให้ซีโอลโตขึ้นมาพร้อมกับสุขภาพทั้งกายและจิตที่ดี ซึ่งเขาก็คิดไม่ผิด ‘ ซีโอลเป็นเด็กที่มีจิตใจโอบอ้อมอารี เขาไม่เคยใช้พลังที่ตัวเองมีก่อปัญหาให้กับผู้อื่นเลย หรืออาจเป็นเพราะเขายังเด็กเกินไปก็ได้ ’ เทพเมโทรคิด
ตูม . . . แซ่ด . . . แซ่ด เสียงดังออกมาจากทางด้านหลังบ้าน
‘ ซีโอล ’ เทพเมโทรนึกถึงพร้อมกับวิ่งไปที่หลังบ้าน
ภาพที่เห็นนำความตกตะลึงมาให้แก่เทพเมโทรอย่างยิ่ง น้ำในบ่อกำลังเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นเกลียวคลื่นยักษ์พุ่งขึ้นไปบนฟ้า อานุภาพของมันสามารถเปิดช่องฟ้าด้านบน นำความเสียหายมาสู่ชาวเมืองทั้งอาณาจักรเนสโตได้ เทพเมโทรตั้งสติ พร้อมกับกล่าวร่ายมนต์
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ . . . ”
ไม่ทันแล้ว เกลียวคลื่นกลับแตกออก สายน้ำที่เป็นเหมือนหอกน้ำแข็งกำลังพุ่งตัวลงมาหมายที่จะทิ่มแทงร่างของซีโอลให้แหลกเป็นชิ้น ๆ ทันใดนั้นเอง อัญมณีสีฟ้าก็เปล่งแสงขึ้นมา ภาพที่เมโทรเห็นยังความประหลาดใจให้เขามากขึ้นไปอีก เมื่อสายน้ำค่อย ๆ ไหลลงมาเป็นหยดฝนที่อ่อนบางราวกับถูกกั้นไว้ด้วยชั้นบรรยากาศ เมื่อสายน้ำไหลลงมาหมด เทพเมโทรจึงคำรามออกไปด้วยเสียงอันดังกึกก้อง
“ เจ้าทำอะไรนะ . . . ซีโอล เจ้ารู้หรือไม่ว่าถ้าห่างเกลียวคลื่นนั้นแตกออกมาจริง ๆ จะทำให้ชาวเมืองเป็นอันตรายมากแค่ไหน ”
“ อย่าไปดุซีโอลเลยท่าน ” เสียงสาวเสียงหนึ่งดังขึ้นผ่านแผ่นฟ้าลงมา
ชายชราหันไปดูจึงพบร่างเทพีในชุดสีเหลืองอร่าม อาภรณ์ประดับด้วยพลอยสีเหลืองรอบตัว เข็มขัดเป็นสีน้ำตาลแกมแดง มีสร้อยคล้องผ่านบ่าลงมาถึงเอว ที่กระดุมแกะสลักเป็นรูปหงส์เหินซึ่งทำออกมาได้อย่างวิจิตรบรรจง ต่างหูสีทองฝังเพชร 6 เม็ดโดยรอบ มือขวาถือช่อดอกไม้ ส่วนมือซ้ายถือม้วนกระดาษ 1 ฉบับ เสด็จลงมาตามสายทางแห่งสวรรค์
“ เทพีนีออนนาส ” ชายชราเอ่ยขึ้น
“ ใช่ เราเอง เราทราบเรื่องทั้งหมดแล้วจากเทพลาลอส เด็กน้อยคนนี้คงเป็นบุตรที่เกิดจากเทพเมซซาเป็นแน่ เขาถึงมีพลังในการควบคุมสายน้ำได้ดั่งใจ ”
“ ท่านมาที่นี่มีจุดประสงค์อันใดหรือ ”
“ เราจะมารับซีโอลไปโรงเรียน ”
“ ข้าใคร่อยากรู้เวลากลับ พร้อมทั้งข้อมูลต่าง ๆ ที่ข้าสมควรที่จะต้องรับรู้ในฐานะผู้ปกครองของซีโอล ”
ม้วนกระดาษลอยออกมาจากหัตถ์แห่งเทพ และลอยมายังหน้าของชายชรา
“ นี่คือข้อมูลทุกอย่างที่ท่านปรารถนาจะทราบ ” เทพีนีออนนาสกล่าว “ เอาล่ะ ได้เวลาที่จะต้องไปโรงเรียนแล้ว ซีโอล เราจะเนรมิตเสื้อผ้าให้กับเจ้า เจ้าจะขัดข้องหรือไม่ ”
“ ไม่ครับ ”
“ งั้นก็ดี ”
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพี ชุดของซีโอลจงเป็นตามประสงค์แห่งเรา ”
ชุดของซีโอลเป็นชุดสีฟ้า มีสายคาดเอวสีดำ รอบ ๆ ชายเสื้อและชายกางเกงจะประดับไปด้วยพลอยสีน้ำเงิน ที่หน้าอกจะมีตราประจำโรงเรียนติดอยู่ มีสร้อยคล้องผ่านบ่ามาจนถึงเอวเป็นสีน้ำทะเล ที่ข้อมือและข้อเท้ามีสร้อยประดับอยู่ เป็นสร้อยหินสีน้ำเงินแกะสลักเป็นรูปสายน้ำ ภายในมีหินสีเหลืองทอแสงออกมายามต้องกับแสงอาทิตย์
“ ขอบคุณครับ เทพีนีออนนาส ”
“ เราขอตัวก่อนนะท่านเทพเมโทร ไปกันได้แล้ว ซีโอล ”
“ ครับ ” เด็กน้อยกล่าวตอบ
เมื่อเทพีนีออนนาสจากไปแล้ว เทพเมโทรก็กลับเข้าไปในบ้านพร้อมกับเปิดอ่านม้วนกระดาษที่ให้มาด้วยสีหน้าวิตกกังวล
‘ เราคงต้องปรึกษากับเทพลาลอสอย่างด่วนเสียแล้ว ’ เทพเมโทรพึมพำกับตนเองแล้วก็หายลับเข้าไปในความมืด
“ เป็นเทพมารสินะ ข้าจำได้ เทพผู้สามารถบันดาลสิ่งรอบตัวให้เปลี่ยนไปเป็นอีกสิ่งหนึ่งตามใจชอบได้ ผู้ที่จะมองสิ่งมายาได้ออกนั้น ต้องเป็นผู้ที่มีความเก่งกาจพอตัวและมี . . . . ”
เทพเมโทรเปิดห่อเล็ก ๆ ที่เขาถืออยู่
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ ลักษณะแห่งเทพจงเปิดออก ”
มีหมอกสีดำกระจายออกไปทั่วห้อง มีตัวหนังสือปรากฏอยู่บนอากาศ
“ ลักษณะแห่งเทพนั้น ไม่มีผู้ใดกล่าวได้แน่ชัดว่า จะต้องมีคุณสมบัติแบบใดบ้าง แต่สิ่งจำเป็นสำหรับเทพนั้นมีด้วยกันทั้งหมด 5 ประการ คือ พละกำลังอันแกร่งกล้า สติปัญญาอันชาญฉลาด นักปราชญ์แห่งแดนไกล หัวใจชาตินักรบ สยบหมู่มวลมาร ”
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ คุณสมบัติของผู้ถือครองอัญมณีจงเปิดออก ” เทพเมโทรร่ายมนต์ต่อ
“ ตามกฏว่าด้วยการถือครองอัญมณี ผู้ที่ถือครองจะเป็นเทพ มนุษย์ หรือปีศาจก็ได้ แล้วแต่ว่าอัญมณีชิ้นนั้นจะไปตกอยู่ในความครอบครองของผู้ใด ”
“ งั้นภัยครั้งนี้มันจะต้องส่งผลกระทบต่อทั้งอาณาจักรแห่งเทพ และโลปาสเป็นแน่ ” เทพเมโทรแสดงความรู้สึกออกมา
เทพลาลอสหันมาทางเทพเมโทร พร้อมกับเอ่ยปากบอก
“ ที่พวกเทพไม่โจมตีเข้าไปในตอนนี้เพราะว่า ผู้ที่สามารถเข้าไปในดินแดนปราสาทมฤตยูได้นั้น จะต้องมีลักษณะแห่งเทพทั้ง 5 ประการ และสิ่งสุดท้ายที่สำคัญที่สุด คือ . . . ”
“ อัญมณีแห่งเทพ ” เทพเมโทรตอบแทน
เกิดความเงียบครู่ใหญ่อีกครั้งในบ้านอันแสนจะเก่า หมอกควันสีดำเริ่มจางหายไป เหลือทิ้งไว้แต่เพียงภาพอันน่าสยดสยอง และ ความคิดในการแก้ไขปัญหา ‘ จะทำไงดี ’ เทพเมโทรคิด
“ อัญมณีแห่งเทพที่มีอยู่ตอนนี้ก็มี 9 ชิ้น ถึงแม้ซีโอลจะยังไม่สามารถควบคุมอำนาจแห่งอัญมณีนั้นได้ แต่ข้าเชื่อว่า ถ้าเราทั้ง 8 ร่วมมือกัน น่าจะกำจัดเทพมารนั้นได้ ”
“ เจ้านี้ไม่รู้อะไรเลยนะ ตอนนี้เทพที่มีอัญมณีอยู่กับตัวก็มีแค่ข้ากับเจ้าเท่านั้นเอง ”
“ อะไรนะ . . . มันเป็นไปได้ยังไง ”
“ ไม่ผิดหรอก . . . เมโทร อัญมณีอีก 6 ชิ้นจะถูกมอบให้กับเด็กอีก 6 คน เพราะการจะทำลายดายโซลาได้นั้น จำเป็นต้องอาศัยอัญมณีทั้ง 7 ชิ้นรวมกันต่อสู้กับมัน ตอนนี้เจ้าดายโซลากำลังสร้างมหาอสูรกายยักษ์ที่มันเชื่อว่า จะสามารถทำลายอาณาจักรแห่งเทพได้ ”
“ แล้วท่านจะหาเด็กอีก 6 คนพบได้ไง บนโลปาสนั้นกว้างใหญ่ไพศาล การหาเด็ก 6 คนบนโลปาส มันก็ไม่ต่างอะไรกับการงมเข็มในมหาสมุทรเลยนะ ”
“ ข้ามีวิธีของข้าแน่อน”
“ ท่านคงจะไม่ใช้อัญมณีของท่านตามหานะ ”
“ เรื่องนั้นข้ารู้ดี อัญมณีทุกอันจะสื่อสารซึ่งกันและกัน ถ้ามีการใช้อัญมณีอันใดอันหนึ่ง ที่เหลือจะรับรู้ได้ เพราะฉะนั้น ข้าจะใช้วิธีอื่นในการตามหา โดยที่เจ้าดายโซลาไม่มีทางรู้แน่นอน ”
“ เหมาะสมจริง ๆ สำหรับคำว่า ‘เทพผู้ยิ่งใหญ่ลาลอส’ ที่เหล่าเทพต่างขนานนามเรียกท่าน ”
“ ขอบใจ . . . เมโทรเพื่อนรัก เอาล่ะ ข้าต้องไปจัดการเรื่องเด็กที่เหลือก่อน ข้าฝากดูแลซีโอลด้วยนะ ” เทพลาลอสกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม
“ ข้าสัญญาจะดูแลเจ้าหนูน้อยคนนี้อย่างดีที่สุด ” เทพเมโทรตอบกลับเพื่อนเก่าด้วยความจริงใจ
เช้าวันใหม่มาถึง อากาศยามเช้าในอาณาจักรเนสโตก็ไม่ต่างจากอาณาจักรอื่นใดมากนัก แต่เช้านี้คงเป็นเช้าที่แตกต่างออกไป เด็กน้อยอายุ 9 ขวบเที่ยววิ่งเล่นไปในสวนที่ว่างเปล่า มีแต่เพียงพื้นดินผสมกับกอหญ้าที่ตายแล้ว เด็กน้อยวิ่งไปทั่วตั้งแต่แสงอาทิตย์ยังรำไรอยู่จนถึงเวลาอาหารเช้า จึงกลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง
“ คุณตาครับ วันนี้ผมจะได้ไปโรงเรียนแล้วใช่ไหมครับ ”
“ ใช่แล้ว . . . หลานรัก แล้วนี่ไปทำอะไรมา ดูสิ เนื้อตัวสกปรกไปหมดแล้ว ไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวตาจะทำอาหารเช้าให้กิน ”
เด็กน้อยทำตามพร้อมกับเดินไปทางหลังบ้าน
บริเวณบ้านของเทพเมโทรนั้นไม่มีห้องน้ำที่สวยหรูมากมายนัก เพราะตั้งแต่เขาเกิดมา เขาก็อาบน้ำในบ่อขนาดใหญ่ด้านหลังบ้านอยู่แล้ว ตำนานเล่าว่า บ่อนี้เกิดจากเหล่าเทพได้ต่อสู้กัน แล้วอิทธิฤทธิ์ของมันก็ส่งผลลงมาทั่วโลปาส บ่อนี้เป็นจุดที่ได้รับความเสียหายน้อยที่สุด เวลาผ่านเลยมาแสนนาน บ่อก็ได้ถูกประดับตกแต่งใหม่ด้วยหมู่มวลไม้นานาพันธุ์ มีทั้งต้นลาสเชอร์ที่มีกลิ่นหอมอบอวลทั่วไปในบรรยากาศ ต้นโกเดที่มีผลอันน่าเอร็ดอร่อยชวนให้ลองชิม ต้นมินาลที่มีสรรพคุณทางยาในการรักษาโรคต่าง ๆ ต้นเออร์นัล ที่มีสีสวยใช้ละลายในน้ำ อาบเพื่อบำรุงผิวให้ขาวนวลยิ่งขึ้น และก็ไม้ประดับนานาชนิดอีกมากมาย ไม้เหล่านี้ได้รับมาจากเทพลาลอส เขาต้องการให้ซีโอลโตขึ้นมาพร้อมกับสุขภาพทั้งกายและจิตที่ดี ซึ่งเขาก็คิดไม่ผิด ‘ ซีโอลเป็นเด็กที่มีจิตใจโอบอ้อมอารี เขาไม่เคยใช้พลังที่ตัวเองมีก่อปัญหาให้กับผู้อื่นเลย หรืออาจเป็นเพราะเขายังเด็กเกินไปก็ได้ ’ เทพเมโทรคิด
ตูม . . . แซ่ด . . . แซ่ด เสียงดังออกมาจากทางด้านหลังบ้าน
‘ ซีโอล ’ เทพเมโทรนึกถึงพร้อมกับวิ่งไปที่หลังบ้าน
ภาพที่เห็นนำความตกตะลึงมาให้แก่เทพเมโทรอย่างยิ่ง น้ำในบ่อกำลังเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นเกลียวคลื่นยักษ์พุ่งขึ้นไปบนฟ้า อานุภาพของมันสามารถเปิดช่องฟ้าด้านบน นำความเสียหายมาสู่ชาวเมืองทั้งอาณาจักรเนสโตได้ เทพเมโทรตั้งสติ พร้อมกับกล่าวร่ายมนต์
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ . . . ”
ไม่ทันแล้ว เกลียวคลื่นกลับแตกออก สายน้ำที่เป็นเหมือนหอกน้ำแข็งกำลังพุ่งตัวลงมาหมายที่จะทิ่มแทงร่างของซีโอลให้แหลกเป็นชิ้น ๆ ทันใดนั้นเอง อัญมณีสีฟ้าก็เปล่งแสงขึ้นมา ภาพที่เมโทรเห็นยังความประหลาดใจให้เขามากขึ้นไปอีก เมื่อสายน้ำค่อย ๆ ไหลลงมาเป็นหยดฝนที่อ่อนบางราวกับถูกกั้นไว้ด้วยชั้นบรรยากาศ เมื่อสายน้ำไหลลงมาหมด เทพเมโทรจึงคำรามออกไปด้วยเสียงอันดังกึกก้อง
“ เจ้าทำอะไรนะ . . . ซีโอล เจ้ารู้หรือไม่ว่าถ้าห่างเกลียวคลื่นนั้นแตกออกมาจริง ๆ จะทำให้ชาวเมืองเป็นอันตรายมากแค่ไหน ”
“ อย่าไปดุซีโอลเลยท่าน ” เสียงสาวเสียงหนึ่งดังขึ้นผ่านแผ่นฟ้าลงมา
ชายชราหันไปดูจึงพบร่างเทพีในชุดสีเหลืองอร่าม อาภรณ์ประดับด้วยพลอยสีเหลืองรอบตัว เข็มขัดเป็นสีน้ำตาลแกมแดง มีสร้อยคล้องผ่านบ่าลงมาถึงเอว ที่กระดุมแกะสลักเป็นรูปหงส์เหินซึ่งทำออกมาได้อย่างวิจิตรบรรจง ต่างหูสีทองฝังเพชร 6 เม็ดโดยรอบ มือขวาถือช่อดอกไม้ ส่วนมือซ้ายถือม้วนกระดาษ 1 ฉบับ เสด็จลงมาตามสายทางแห่งสวรรค์
“ เทพีนีออนนาส ” ชายชราเอ่ยขึ้น
“ ใช่ เราเอง เราทราบเรื่องทั้งหมดแล้วจากเทพลาลอส เด็กน้อยคนนี้คงเป็นบุตรที่เกิดจากเทพเมซซาเป็นแน่ เขาถึงมีพลังในการควบคุมสายน้ำได้ดั่งใจ ”
“ ท่านมาที่นี่มีจุดประสงค์อันใดหรือ ”
“ เราจะมารับซีโอลไปโรงเรียน ”
“ ข้าใคร่อยากรู้เวลากลับ พร้อมทั้งข้อมูลต่าง ๆ ที่ข้าสมควรที่จะต้องรับรู้ในฐานะผู้ปกครองของซีโอล ”
ม้วนกระดาษลอยออกมาจากหัตถ์แห่งเทพ และลอยมายังหน้าของชายชรา
“ นี่คือข้อมูลทุกอย่างที่ท่านปรารถนาจะทราบ ” เทพีนีออนนาสกล่าว “ เอาล่ะ ได้เวลาที่จะต้องไปโรงเรียนแล้ว ซีโอล เราจะเนรมิตเสื้อผ้าให้กับเจ้า เจ้าจะขัดข้องหรือไม่ ”
“ ไม่ครับ ”
“ งั้นก็ดี ”
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพี ชุดของซีโอลจงเป็นตามประสงค์แห่งเรา ”
ชุดของซีโอลเป็นชุดสีฟ้า มีสายคาดเอวสีดำ รอบ ๆ ชายเสื้อและชายกางเกงจะประดับไปด้วยพลอยสีน้ำเงิน ที่หน้าอกจะมีตราประจำโรงเรียนติดอยู่ มีสร้อยคล้องผ่านบ่ามาจนถึงเอวเป็นสีน้ำทะเล ที่ข้อมือและข้อเท้ามีสร้อยประดับอยู่ เป็นสร้อยหินสีน้ำเงินแกะสลักเป็นรูปสายน้ำ ภายในมีหินสีเหลืองทอแสงออกมายามต้องกับแสงอาทิตย์
“ ขอบคุณครับ เทพีนีออนนาส ”
“ เราขอตัวก่อนนะท่านเทพเมโทร ไปกันได้แล้ว ซีโอล ”
“ ครับ ” เด็กน้อยกล่าวตอบ
เมื่อเทพีนีออนนาสจากไปแล้ว เทพเมโทรก็กลับเข้าไปในบ้านพร้อมกับเปิดอ่านม้วนกระดาษที่ให้มาด้วยสีหน้าวิตกกังวล
‘ เราคงต้องปรึกษากับเทพลาลอสอย่างด่วนเสียแล้ว ’ เทพเมโทรพึมพำกับตนเองแล้วก็หายลับเข้าไปในความมืด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น