ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิดแห่งเทพ
ณ ดินแดนใกล้โพ้นจากชายฝั่งทะเลสีขาว ซึ่งตัดกับฟ้าสีดำทมึนราวกับค่ำคืนนี้จะเกิดพายุใหญ่ คลื่นน้ำทะเลต่างม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่นพร้อมที่จะทลวงชายฝั่งให้พังทลายราบเป็นหน้ากอง เกาะน้อยใหญ่หลายแห่งต่างผจญกับมรสุมครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา โดยไม่รู้สาเหตุว่าเกิดจากอะไร ทันใดนั้นเอง
“ เจ้าทั้งสองทำผิดกฎแห่งเทพ ” เสียงคำรามก้องฟ้าแทรกผ่านบรรยากาศลงมา
“ ท่านโปรดเมตตาเราด้วยเถิด เรารักกันจริง ๆ ” หญิงสาวขอร้องด้วยเสียงอันอ่อนล้า และเพลียมากจากการให้กำเนิดบุตรแห่งเทพ
ชายชราครุ่นคิดหนักไม่คิดว่าเรื่องราวแบบนี้จะเกิดขึ้นมา พร้อม ๆ กับความสงสารที่มีมาเพิ่มขึ้นในหัวใจ แต่การผิดกฎแห่งเทพก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมาให้อภัยหรือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้
“ เทพเมซซา ท่านเป็นเจ้าแห่งท้องทะเล ท่านก็น่าจะรู้ดีว่า การทำผิดกฎแห่งเทพ จะส่งผลกระทบมากมายเพียงใด ท่านลองมอบไปรอบ ๆ สิ ท่านเห็นไหม อาณาจักรของท่าน อาณาจักร ปากัสกำลังจะถูกเกลียวคลื่นแห่งความผิดทำลายลง ท่านเห็นเพียงแค่ความรู้สึกของพวกท่านเอง โดยไม่คิดถึงราษฎรของท่านเลยหรือ ”
“ แต่ . . . . ” เทพเมซซากำลังจะตอบ แต่ถูกตัดบทโดยชายชราอีกครั้ง
“ ข้าจำเป็นต้องพาลูกของท่านไป เพราะ เขาเป็นบุตรที่เกิดจากเทพและมนุษย์ เขาจึงต้องไปอยู่บนโลกมนุษย์ ไม่สามารถมาอยู่ในอาณาจักรแห่งเทพได้ ”
“ แล้วลูกของข้าจะทำอย่างไร เขาจะดูแลตัวเองได้อย่างไรท่าน เขามีอายุยังไม่ถึง 1 วันเลยด้วยซ้ำ ใครจะคอยป้อนน้ำทิพย์ ดูแลเมื่อยามเจ็บไข้ หรือให้ความรักที่เขาพึงได้รับจากพ่อและแม่ของเขา ” เทพเมซซาถาม
“ เรื่องนี้พวกท่านวางใจได้ ข้ารู้ว่าควรทำเช่นไรกับลูกของท่าน ข้าจะพาเขาไปหาคนที่พร้อมจะให้ทั้งความรักและความเอ็นดูกับหนูน้อยนี้ ”
“ ขอบคุณมากเทพลาลอส ”
“ เรื่องของเจ้าหนูน้อยนี้จบไปแล้ว ต่อไปข้าคงต้องลงโทษตามมติแห่งเทพว่าด้วยการทำผิดกฎข้อที่ 26 ของเทพเมซซา และข้อที่ 62 ของภรรยาท่าน พวกท่านจะต้องถูกนำตัวไปขังไว้ที่เขารัตติกาลมืด เป็นเวลา 12 ปี ”
“ เดี๋ยวท่าน ” เทพเมซซาพูดขึ้น
แสงสีฟ้าครามเปล่งออกมาจากอัญมณีที่เทพเมซซาถือครองอยู่ ภายนอกอัญมณีมีรูปเกลียวคลื่นแกะสลักอยู่บริเวณฐานด้านล่าง มีตัวอักษร L สีฟ้าเข้มอยู่ภายใน ด้านบนเป็นแผนที่แสดงอาณาเขตของอาณาจักรปากัสทั้งหมด และยังมีสายน้ำไหลวนไปเวียนมาอยู่ภายใน เผยให้เห็นถึงอำนาจของอัญมณีสีฟ้านี้
“ นี่คือสัญลักษณ์แห่งเทพ ผู้ที่ถือครองสามารถละเว้นโทษที่ตนจะได้รับได้ 1 ครั้ง ข้าขอมอบอัญมณีแห่งเทพนี้ให้กับภรรยาข้า เพื่อนางจะไม่ต้องรับโทษ ”
“ เทพเมซซา ข้าซึ้งในน้ำใจของท่านนัก แต่ในเมื่อข้ารักท่านแล้ว ข้าก็พร้อมที่จะผจญอันตราย สู้ชีวิตร่วมกับท่าน ในเมื่อข้ามีส่วนร่วมในความผิด ข้าก็ขอรับความผิดนั้นด้วย ” นางตอบกลับมา
“ ข้าประทับใจตัวเจ้าจริง ๆ ” เทพเมซซากล่าว
“ เจ้าควรมอบอัญมณีแห่งเทพให้กับลูกชายของเจ้าดีกว่านะ เพื่อเป็นอนุสรณ์เตือนใจของความรักที่พวกเจ้ามีให้กัน ”
เทพเมซซาเห็นด้วย จึงนำอัญมณีคล้องลงไปที่คอของบุตรแห่งเทพ ทันทีที่สร้อยคออัญมณีได้ลงไปนั้น แสงสีฟ้าก็หลันหายไป เหลือเป็นเพียงแค่สร้อยคล้องคอที่มีเม็ดสีฟ้าเล็ก ๆ ประดับอยู่เท่านั้นเอง
“ แล้วพบกันใหม่นะลูกรัก . . . . ซีโอล ”
ซีโอลได้ถูกนำตัวออกจากอาณาจักรปากัส ไปยังดินแดนที่พวกเทพขนานนามว่า โลปาส เป็นดินแดนของพวกมนุษย์ พร้อม ๆ กันนั้น เทพเมซซาและภรรยาก็ถูกนำตัวไปยังเขารัตติกาลมืด โลปาส ดินแดนแห่งนี้แบ่งออกเป็นหลายส่วนซึ่งแต่ละส่วนจะปกครองกันเองในแต่ละผู้ครองเมือง แบ่งออกเป็น 3 เขตใหญ่ คือ ปีต้า วาสโซ และ เมลาดูก้า ดินแดนทั้งสามนี้ก็เปรียบเหมือนคน 3 จำพวก ที่มีวัฒนธรรมการดำรงชีวิตแตกต่างกันออกไป เมืองปีต้า เป็นเมืองแห่งความเจริญ มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกมากมาย แต่มากไปด้วยมลพิษและอันตรายรอบด้าน เมืองวาสโซ เป็นเมืองของพวกค้าขาย อาหารทุกอย่างที่จำเป็นในการดำรงชีวิตของทั้งโลปาส มักจะมาจากแห่งนี้ทั้งหมด สุดท้ายคือเมลาดูก้า เป็นเมืองแห่งชนบทที่แวดล้อมไปด้วยธรรมชาติและความน่าลึกลับของทุกสรรพสิ่ง เป็นดินแดนแห่งป่านรก ที่ร่ำลือกันว่าเป็นที่พักอยู่ของเทพแห่งความตาย ดินแดนแห่งนี้จึงถูกขนานนามว่า Death Zone แต่ภายในดินแดนแห่งนี้กลับมีดินแดนสำหรับเทพด้วย ไม่มีผู้คนใดรู้นอกจากเทพด้วยกันเท่านั้น ภายนอกดินแดนแห่งนี้ก็เป็นเพียงหมู่บ้านหนึ่ง เท่านั้น มีการเลี้ยงสัตว์และทำการเกษตรทั่วไป ซึ่งภาพเหล่านี้ถูกเนรมิตขึ้นมาจากเทพลาลอส แต่ภายในจะเป็นที่ชุมนุมของเหล่าเทพและเป็นที่ใช้สำหรับติดต่อไปยังอาณาจักรต่าง ๆ
แสงเรืองสีทองสว่างอยู่หน้าแท่นพิธีกรรม พลันปรากฏเป็นร่างชายชรา ใส่ชุดคลุมสีขาว แว่นตาเป็นรูปเหลี่ยม มองดูแล้วน่าเกรงขาม มือขวาถือไม้เท้ายาวพอ ๆ กับความสูงของเขา ส่วนมือซ้ายอุ้มเด็กทารกที่ตอนนี้หลับอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเทพผู้ยิ่งใหญ่
“ ยินดีต้อนรับกลับสู่อาณาจักรเนสโต ท่านเทพลาลอส ” ชายสูงอายุคนหนึ่งลุกขึ้นกล่าวต้อนรับ พร้อมกับแววตาประหลาดใจในสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า
“ ขอบใจเทพโซกาส วันนี้ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องท่านหน่อย นี่คือซีโอล บุตรชายของเทพเมซซาและนางออสมา ข้าต้องการให้ท่านนำเขาไปอยู่กับชายชรานามว่า เมโทร ข้าคิดว่านั้นเป็นที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับหนูน้อยผู้นี้ ”
“ ข้าจะทำตามคำบัญชา ”
แล้วเทพโซกาสก็ขึ้นรถม้าพาหนูน้อยซีโอลไปยังบ้านของชายชราเมโทร พร้อม ๆ กับการหายตัวไปของเทพลาลอส
รถม้าวิ่งไปได้ระยะทางหลายกิโลเมตรแล้ว แต่ก็ยังไม่มีท่าทีจะหยุด ‘ ทำไมถึงให้พาไปที่บ้านชายชราคนนี้นะ ’ เทพโซกาสสงสัยอยู่ภายในใจ
ชายชราเมโทร คนในหมู่บ้านเรียกขนานนามชายชราผู้นี้ว่า พ่อมดไร้น้ำใจ เขาเป็นคนเห็นแก่ตัวที่สุด จึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไม บ้านของเขาถึงอยู่ไกลจากผู้คนเช่นนี้ เพราะเขามีนิสัยขี้ขโมยและไม่เคยแบ่งปันน้ำใจให้กับผู้ใดเลย บ้านของเขาเป็นบ้านไม้สองขั้นที่มีรอยผุที่เกิดจากน้ำฝนมากมายนับไม่ถ้วน ทุ่งหญ้าบริเวณรอบบ้านก็ตายหมดเนื่องมาจากขาดการดูแลเอาใจใส่ ไม่มีสัตว์เลี้ยงภายในบ้าน แต่ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ ไม่มีแม้กระทั่งเสียงนกบินผ่านเลย อาจมีบ้างก็แค่เสียงฝนตกลงในหลุมหน้าบ้านที่มีปลาเพียง 2 – 3 ตัวเท่านั้นเอง ไม่มีผู้ใดรู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ก็มีคนสันนิษฐานไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าชายชราคนนี้เป็นสมุนของซาตานบ้างล่ะ เป็นซาตานในคราบมนุษย์บ้างล่ะ แต่ก็ยังไม่มีใครกล้าพิสูจน์เสียที ข้อสงสัยเหล่านี้จึงยังคงอยู่ภายในใจของผู้คน อาณาจักรเนสโตต่อไป
“ ถึงสักที พวกเจ้ารอข้าอยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวข้าจะกลับมา ” เทพโซกาสบอกคนขับรถม้า
“ เมโทร เจ้าอยู่หรือเปล่า ข้าเทพโซกาส หัวหน้าผู้ดูแลความเรียบร้อยของอาณาจักร เนสโต ได้รับบัญชาจากเทพลาลอส ให้นำตัวเด็กน้อยนามว่าซีโอลมาอยู่กับเจ้า ”
ไร้เสียงการตอบรับจากเจ้าของบ้าน ยิ่งทำให้อารมณ์เดือดของเทพโซกาสมากยิ่งขึ้น ทั้ง ๆ ที่เหนื่อยจากการเดินทางมาร่วม 100 กิโลเมตร
“ ถ้าเจ้าไม่ออกมาพบข้า อย่าหาว่าข้าทำรุนแรงนะ ”
ไร้เสียงการตอบกลับอีกครั้ง
เทพโซกาสประกบมือเป็นรูปสามเหลี่ยม พร้อมกับร่ายมนต์คาถา
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ ประตูจงเปิดออก ณ บัดนี้ ”
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ มนต์จงสลายไป ” เสียงหนึ่งตอบกลับมาจากภายในประตูบ้าน พร้อมกับเสียงหัวเราะแห่งความสะใจที่สามารถทำให้เทพโซกาส ผู้ยิ่งใหญ่เป็นอันดับสองรองจากเทพลาลอสอับอายอย่างไม่เป็นท่า
แกร็ก . . . แกร็ก . . . แกร็ก
ประตูสีดำบานใหญ่เปิดออก เผยให้เห็นชายชรานามว่า เมโทร อยู่ภายใน
“ เจ้าทั้งสองทำผิดกฎแห่งเทพ ” เสียงคำรามก้องฟ้าแทรกผ่านบรรยากาศลงมา
“ ท่านโปรดเมตตาเราด้วยเถิด เรารักกันจริง ๆ ” หญิงสาวขอร้องด้วยเสียงอันอ่อนล้า และเพลียมากจากการให้กำเนิดบุตรแห่งเทพ
ชายชราครุ่นคิดหนักไม่คิดว่าเรื่องราวแบบนี้จะเกิดขึ้นมา พร้อม ๆ กับความสงสารที่มีมาเพิ่มขึ้นในหัวใจ แต่การผิดกฎแห่งเทพก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมาให้อภัยหรือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้
“ เทพเมซซา ท่านเป็นเจ้าแห่งท้องทะเล ท่านก็น่าจะรู้ดีว่า การทำผิดกฎแห่งเทพ จะส่งผลกระทบมากมายเพียงใด ท่านลองมอบไปรอบ ๆ สิ ท่านเห็นไหม อาณาจักรของท่าน อาณาจักร ปากัสกำลังจะถูกเกลียวคลื่นแห่งความผิดทำลายลง ท่านเห็นเพียงแค่ความรู้สึกของพวกท่านเอง โดยไม่คิดถึงราษฎรของท่านเลยหรือ ”
“ แต่ . . . . ” เทพเมซซากำลังจะตอบ แต่ถูกตัดบทโดยชายชราอีกครั้ง
“ ข้าจำเป็นต้องพาลูกของท่านไป เพราะ เขาเป็นบุตรที่เกิดจากเทพและมนุษย์ เขาจึงต้องไปอยู่บนโลกมนุษย์ ไม่สามารถมาอยู่ในอาณาจักรแห่งเทพได้ ”
“ แล้วลูกของข้าจะทำอย่างไร เขาจะดูแลตัวเองได้อย่างไรท่าน เขามีอายุยังไม่ถึง 1 วันเลยด้วยซ้ำ ใครจะคอยป้อนน้ำทิพย์ ดูแลเมื่อยามเจ็บไข้ หรือให้ความรักที่เขาพึงได้รับจากพ่อและแม่ของเขา ” เทพเมซซาถาม
“ เรื่องนี้พวกท่านวางใจได้ ข้ารู้ว่าควรทำเช่นไรกับลูกของท่าน ข้าจะพาเขาไปหาคนที่พร้อมจะให้ทั้งความรักและความเอ็นดูกับหนูน้อยนี้ ”
“ ขอบคุณมากเทพลาลอส ”
“ เรื่องของเจ้าหนูน้อยนี้จบไปแล้ว ต่อไปข้าคงต้องลงโทษตามมติแห่งเทพว่าด้วยการทำผิดกฎข้อที่ 26 ของเทพเมซซา และข้อที่ 62 ของภรรยาท่าน พวกท่านจะต้องถูกนำตัวไปขังไว้ที่เขารัตติกาลมืด เป็นเวลา 12 ปี ”
“ เดี๋ยวท่าน ” เทพเมซซาพูดขึ้น
แสงสีฟ้าครามเปล่งออกมาจากอัญมณีที่เทพเมซซาถือครองอยู่ ภายนอกอัญมณีมีรูปเกลียวคลื่นแกะสลักอยู่บริเวณฐานด้านล่าง มีตัวอักษร L สีฟ้าเข้มอยู่ภายใน ด้านบนเป็นแผนที่แสดงอาณาเขตของอาณาจักรปากัสทั้งหมด และยังมีสายน้ำไหลวนไปเวียนมาอยู่ภายใน เผยให้เห็นถึงอำนาจของอัญมณีสีฟ้านี้
“ นี่คือสัญลักษณ์แห่งเทพ ผู้ที่ถือครองสามารถละเว้นโทษที่ตนจะได้รับได้ 1 ครั้ง ข้าขอมอบอัญมณีแห่งเทพนี้ให้กับภรรยาข้า เพื่อนางจะไม่ต้องรับโทษ ”
“ เทพเมซซา ข้าซึ้งในน้ำใจของท่านนัก แต่ในเมื่อข้ารักท่านแล้ว ข้าก็พร้อมที่จะผจญอันตราย สู้ชีวิตร่วมกับท่าน ในเมื่อข้ามีส่วนร่วมในความผิด ข้าก็ขอรับความผิดนั้นด้วย ” นางตอบกลับมา
“ ข้าประทับใจตัวเจ้าจริง ๆ ” เทพเมซซากล่าว
“ เจ้าควรมอบอัญมณีแห่งเทพให้กับลูกชายของเจ้าดีกว่านะ เพื่อเป็นอนุสรณ์เตือนใจของความรักที่พวกเจ้ามีให้กัน ”
เทพเมซซาเห็นด้วย จึงนำอัญมณีคล้องลงไปที่คอของบุตรแห่งเทพ ทันทีที่สร้อยคออัญมณีได้ลงไปนั้น แสงสีฟ้าก็หลันหายไป เหลือเป็นเพียงแค่สร้อยคล้องคอที่มีเม็ดสีฟ้าเล็ก ๆ ประดับอยู่เท่านั้นเอง
“ แล้วพบกันใหม่นะลูกรัก . . . . ซีโอล ”
ซีโอลได้ถูกนำตัวออกจากอาณาจักรปากัส ไปยังดินแดนที่พวกเทพขนานนามว่า โลปาส เป็นดินแดนของพวกมนุษย์ พร้อม ๆ กันนั้น เทพเมซซาและภรรยาก็ถูกนำตัวไปยังเขารัตติกาลมืด โลปาส ดินแดนแห่งนี้แบ่งออกเป็นหลายส่วนซึ่งแต่ละส่วนจะปกครองกันเองในแต่ละผู้ครองเมือง แบ่งออกเป็น 3 เขตใหญ่ คือ ปีต้า วาสโซ และ เมลาดูก้า ดินแดนทั้งสามนี้ก็เปรียบเหมือนคน 3 จำพวก ที่มีวัฒนธรรมการดำรงชีวิตแตกต่างกันออกไป เมืองปีต้า เป็นเมืองแห่งความเจริญ มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกมากมาย แต่มากไปด้วยมลพิษและอันตรายรอบด้าน เมืองวาสโซ เป็นเมืองของพวกค้าขาย อาหารทุกอย่างที่จำเป็นในการดำรงชีวิตของทั้งโลปาส มักจะมาจากแห่งนี้ทั้งหมด สุดท้ายคือเมลาดูก้า เป็นเมืองแห่งชนบทที่แวดล้อมไปด้วยธรรมชาติและความน่าลึกลับของทุกสรรพสิ่ง เป็นดินแดนแห่งป่านรก ที่ร่ำลือกันว่าเป็นที่พักอยู่ของเทพแห่งความตาย ดินแดนแห่งนี้จึงถูกขนานนามว่า Death Zone แต่ภายในดินแดนแห่งนี้กลับมีดินแดนสำหรับเทพด้วย ไม่มีผู้คนใดรู้นอกจากเทพด้วยกันเท่านั้น ภายนอกดินแดนแห่งนี้ก็เป็นเพียงหมู่บ้านหนึ่ง เท่านั้น มีการเลี้ยงสัตว์และทำการเกษตรทั่วไป ซึ่งภาพเหล่านี้ถูกเนรมิตขึ้นมาจากเทพลาลอส แต่ภายในจะเป็นที่ชุมนุมของเหล่าเทพและเป็นที่ใช้สำหรับติดต่อไปยังอาณาจักรต่าง ๆ
แสงเรืองสีทองสว่างอยู่หน้าแท่นพิธีกรรม พลันปรากฏเป็นร่างชายชรา ใส่ชุดคลุมสีขาว แว่นตาเป็นรูปเหลี่ยม มองดูแล้วน่าเกรงขาม มือขวาถือไม้เท้ายาวพอ ๆ กับความสูงของเขา ส่วนมือซ้ายอุ้มเด็กทารกที่ตอนนี้หลับอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเทพผู้ยิ่งใหญ่
“ ยินดีต้อนรับกลับสู่อาณาจักรเนสโต ท่านเทพลาลอส ” ชายสูงอายุคนหนึ่งลุกขึ้นกล่าวต้อนรับ พร้อมกับแววตาประหลาดใจในสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า
“ ขอบใจเทพโซกาส วันนี้ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องท่านหน่อย นี่คือซีโอล บุตรชายของเทพเมซซาและนางออสมา ข้าต้องการให้ท่านนำเขาไปอยู่กับชายชรานามว่า เมโทร ข้าคิดว่านั้นเป็นที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับหนูน้อยผู้นี้ ”
“ ข้าจะทำตามคำบัญชา ”
แล้วเทพโซกาสก็ขึ้นรถม้าพาหนูน้อยซีโอลไปยังบ้านของชายชราเมโทร พร้อม ๆ กับการหายตัวไปของเทพลาลอส
รถม้าวิ่งไปได้ระยะทางหลายกิโลเมตรแล้ว แต่ก็ยังไม่มีท่าทีจะหยุด ‘ ทำไมถึงให้พาไปที่บ้านชายชราคนนี้นะ ’ เทพโซกาสสงสัยอยู่ภายในใจ
ชายชราเมโทร คนในหมู่บ้านเรียกขนานนามชายชราผู้นี้ว่า พ่อมดไร้น้ำใจ เขาเป็นคนเห็นแก่ตัวที่สุด จึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไม บ้านของเขาถึงอยู่ไกลจากผู้คนเช่นนี้ เพราะเขามีนิสัยขี้ขโมยและไม่เคยแบ่งปันน้ำใจให้กับผู้ใดเลย บ้านของเขาเป็นบ้านไม้สองขั้นที่มีรอยผุที่เกิดจากน้ำฝนมากมายนับไม่ถ้วน ทุ่งหญ้าบริเวณรอบบ้านก็ตายหมดเนื่องมาจากขาดการดูแลเอาใจใส่ ไม่มีสัตว์เลี้ยงภายในบ้าน แต่ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ ไม่มีแม้กระทั่งเสียงนกบินผ่านเลย อาจมีบ้างก็แค่เสียงฝนตกลงในหลุมหน้าบ้านที่มีปลาเพียง 2 – 3 ตัวเท่านั้นเอง ไม่มีผู้ใดรู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ก็มีคนสันนิษฐานไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าชายชราคนนี้เป็นสมุนของซาตานบ้างล่ะ เป็นซาตานในคราบมนุษย์บ้างล่ะ แต่ก็ยังไม่มีใครกล้าพิสูจน์เสียที ข้อสงสัยเหล่านี้จึงยังคงอยู่ภายในใจของผู้คน อาณาจักรเนสโตต่อไป
“ ถึงสักที พวกเจ้ารอข้าอยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวข้าจะกลับมา ” เทพโซกาสบอกคนขับรถม้า
“ เมโทร เจ้าอยู่หรือเปล่า ข้าเทพโซกาส หัวหน้าผู้ดูแลความเรียบร้อยของอาณาจักร เนสโต ได้รับบัญชาจากเทพลาลอส ให้นำตัวเด็กน้อยนามว่าซีโอลมาอยู่กับเจ้า ”
ไร้เสียงการตอบรับจากเจ้าของบ้าน ยิ่งทำให้อารมณ์เดือดของเทพโซกาสมากยิ่งขึ้น ทั้ง ๆ ที่เหนื่อยจากการเดินทางมาร่วม 100 กิโลเมตร
“ ถ้าเจ้าไม่ออกมาพบข้า อย่าหาว่าข้าทำรุนแรงนะ ”
ไร้เสียงการตอบกลับอีกครั้ง
เทพโซกาสประกบมือเป็นรูปสามเหลี่ยม พร้อมกับร่ายมนต์คาถา
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ ประตูจงเปิดออก ณ บัดนี้ ”
“ ด้วยอำนาจแห่งเทพ มนต์จงสลายไป ” เสียงหนึ่งตอบกลับมาจากภายในประตูบ้าน พร้อมกับเสียงหัวเราะแห่งความสะใจที่สามารถทำให้เทพโซกาส ผู้ยิ่งใหญ่เป็นอันดับสองรองจากเทพลาลอสอับอายอย่างไม่เป็นท่า
แกร็ก . . . แกร็ก . . . แกร็ก
ประตูสีดำบานใหญ่เปิดออก เผยให้เห็นชายชรานามว่า เมโทร อยู่ภายใน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น