~!i!:+:รักนาย My soul:+:!i!~

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 :+:หวังว่าเธอจะปลอดภัยจากนายชินนะ T T:+: UP 100%

 "เรนะ เรนะ เธอได้ยินฉันมั้ย เรนะ !"

     เสียงแหบห้าวของเด็กผู้ชายที่มีสีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัดปรากฏอยู่ตรงหน้าร่างของ

เด็กหญิงที่เมาไร้สติ อย่างไม่รู้สึกเนื้อรู้สึกตัว

"เรนะ !!! มายะกำลังจะมา เธอตื่นหน่อยสิ ฉันใจไม่ดีเลย"

     แม้ว่าเสียงของเด็กชายจะดังขึ้นอย่างไรเด็กหญิงก็ยังคงนอนหลับไม่ได้สติอยู่เช่นเคย

เมื่อเด็กชายตระหนักดีแล้วว่า คงไม่ดีแน่ ถ้ามายะได้เห็นเรนะนอนบนพื้นอยู่แบบนี้ ผมเผ้าของ

เธอยุ่งเหยิง เสื้อโค้ดอยู่ทาง ผ้าพันคออยู่อีกทาง นอนแอ๊งแม๊งแน่นิ่งอยู่บนพื้น

     เนื่องจาก2ชม.ที่แล้ว เรนะเริ่มเมาได้ที่ เธอไม่วางไมค์จากการร้องเพลงและเต้นไม่หยุด

ตลอดเวลา ขนาดคนอย่างเขา เรียกได้ว่าแรง ค ว า ย ยังหยุดเธอไม่ได้เลย ปกติเรนะไม่เคยแตะ

ต้องเบียร์ แต่วันนี้กลับดื่มเอาดื่มเอา เขาห้ามเธอแล้ว แต่เธอไม่ยอมฟัง เธอบอกเพียงว่าทุกข์ใจ

แต่ไม่บอกเหตุผลอื่นๆกับเขาอีกเลย รอบๆตัวที่เธอนอนอยู่หลังจากเมาหลับแล้ว มีจานอาหารวาง

อยู่ไม่เป็นระเบียบ กระป๋องเบียร์ 3-4 กระป๋อง ที่ขณะนี้เหลือแต่กระป๋องเปล่า ซึ่งเขาไม่ได้แตะ

ต้องเลย แม้แต่ซักกระป๋อง

     เขาคงไม่มีชีวิตรอด ได้พบหน้าพ่อแม่อีกเป็นแน่ ถ้ามายะมาเห็นเรนะในสภาพนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่ง

กังวล จากการคิดวนไปวนมาของเขา ก็สรุปได้ว่า อันดับแรก เขาควรอุ้มเรนะ ไปนอนพักให้ส่าง

เมาในที่ที่ดีกว่าพื้น นั่นก็คือ"เตียง" และเขาควรรีบมาเก็บกวาดข้าวของที่กระจัดกระจายอยู่โดย

ด่วน !!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

"ขับไวกว่านี้ได้มั้ยคะลุง เพื่อนหนูอาจอยู่ในอันตรายนะคะ !!"

     ฉันโวย โดยที่หน้านิ่วคิ้วขมวดกันเป็นปมคล้ายๆกับอาการขี้ไม่ออกหล่ะนะ

ขณะที่นั่งอยู่เบาะหลังคนขับรถแท็กซี่

"นี่ลุงเหยียบมิดแล้วนะลูกเอ้ย ถ้าจะให้เหยียบมากกว่านี้ ลุงกับหลานคงต้องไปเกิดใหม่กันทั้งคู่

หนูสนใจอย่างที่ลุงบอกมั้ย"

     ลุงมองผ่านกระจกหน้ารถขณะขับมายิ้มให้ฉัน

".....เอ่อ ไม่ดีกว่าค่ะ ขับแบบที่ลุงขับก็แล้วกันค่ะ ^__,^"

     ฉันรีบปรับสภาพหน้าให้มีรอยยิ้มเกิดขึ้น แม้ว่าจะเป็นรอยยิ้มแหย๋ๆก็ตาม

เวลานี้เรนะจะเป็นยังไงบ้างนะ หวังว่านายชินสุดที่รักของเธอคงไม่ทำมิดีมิร้ายกับเธอหรอกนะ

แต่จะว่าไปนายชินก็ดูเป็นสุภาพบุรุษนะ ไอ่เจนเทิลแมนมันก็ดีอยู่หรอก แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นจิ้งจอก

ขึ้นมา จะเกิดอะไรขึ้นหล่ะ = =a"  โอ่ยยยย คิดไปคิดมาก็ยิ่งมึน

     ฉันยังจำคำของป๊าได้ ที่ป๊าเคย บอกว่า ร้อยทั้งร้อยของผู้ชายไว้ใจไม่ได้  คงเป็นป๊าคนเดียว

มั้งที่ไว้ใจได้ อ้อๆ ไม่สิ ซามะด้วย >_< ส่วนตาไก่เซจิหน่ะหรอ คงเป็นร้อยทั้งร้อยอย่างที่ป๊าบอก

แหละนะ แล้วตาชินหล่ะ อยู่ในหมวดร้อยทั้งร้อยหรือเปล่า. .#@$%#!%ฯลฯ

"ถึงแล้วนะหลาน"

     ลุงคนขับหันหลังมาบอกฉันขณะที่หยุดรถ ฉันจึงยื่นเงิน 225 เยนให้กับลุง ก่อนที่ฉันจะรีบ

ก้าวสามขุมลงจากรถ

~ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง~ ฉันกดออด 2 ครั้ง รอเจ้าของบ้านมาเปิดประตูไห้

     เคยมาบ้านนายชิน(โนะสุเกะ)นี่แล้วครั้งนึงกับเรนะ เป็นบ้านเดี่ยวสามชั้นสไตล์ยุโรป หรูกว่า

บ้านไหนๆในแถบนี้ ฉันจึงจำได้แม่น รู้สึกครั้งนั้น ชินชวนเรนะให้มารู้จักกับพ่อแม่ของเขา ซึ่ง

ฉันก็มาเป็นเพื่อนยัยเรนะอีกต่อหนึ่ง แม่ชินเป็นคนใจดีมาก สวยอย่าบอกใครเชียวหล่ะ ส่วนพ่อ

ชินก็ไม่ต้องพูดถึง แม้จะมีอายุมากแล้ว แต่ยังคงความหล่อไม่แพ้ชินเช่นกัน ไม่แปลกใจเลยที่

ทำไมนายชินถึงหน้าตาดี นี่ฉันไปชมนายนั่นทำไมนะ - -;; ป่านนี้ไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับยัยเรนะ

บ้าง T T

~ติ้งหน่อง~ ฉันกดอีกครั้ง พร้อมกับเริ่มเขย่ารั้ว

     ถ้าคนผ่านไปผ่านมาเห็นเข้า คงคิดว่ามีหมูป่าหลุดจากสวนสัตว์มายืนเขย่าลูกกรงอยู่ก็เป็นได้

แต่ทำไงได้หล่ะ กดออดไปหลายครั้งแล้ว ยังไม่มาเปิดรั้วให้เข้าไปซักที ฉันจึงเขย่ารั้วต่อไป

เรื่อยๆ ในใจก็กระวนกระวายว่าเมื่อไหร่ นายชินจะโผล่หัวออกมาซักที !!

เด๋วก็ปีนเข้าไปซะเลย !!!!!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อีกด้านนึง...หลังจากที่นายชินแบกร่างของเรนะมาไว้บนเตียงชั้นสองของเขาเรียบร้อย  

เขาก็ยังนั่งอยู่ข้างๆเตียงมองเรนะ

ติ๊งหน่อง ~ฮีไฮฮู่ไฮ้ (มีใครอยู่มั้ย)

     เมื่อชินได้ยินเสียงแว้วๆ แต่สายตาเขาก็ยังเหม่อมองไม่ละไปจากหน้าของเรนะ

ติ๊งหน่อง ~!! #%##@ !! เสียงดังมากขึ้น เหมือนมีใครเขย่ารั้ว  

ชินจึงได้สติ แล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ชั้นล่าง  เมื่อเห็นภาพในเรติน่า สมองต่อมใต้เท้า

ก็ส่งสัญญาณให้ละสายตาจากเรนะ แล้วเหาะไปชั้นล่างอย่างเร็ว

~ตึง ตึง ตึง ตึง ๆๆๆ ~ เด็กชายวิ่งสุดแรงเกิด ลงจากชั้นสองมาชั้นล่าง คว้ากุญแจบนโต๊ะไม้สัก

รีบไขประตูหน้าบ้าน แล้ววิ่งตรงไปยังประตูรั้ว ที่มีเด็กผู้หญิงขาวๆผมยุ่งๆ เขย่ารั้วไม่หยุด

เขารู้ทันทีว่าเธอคือใคร

"มายะ !!! ฉันมาแล้วๆ พอได้แล้ว เลิกเขย่าซักที  แล้วก็เสียงเธอหน่ะ ได้ยินไปถึงหน้าปากซอยแล้วมั้ง"

"นั่นคงน้อยไป ! แล้วนี่ไม่รอให้ฉัน เสียงแหบก่อนแล้วค่อยลงมาหล่ะ ไหนๆๆๆเรนะของฉัน !!!!"

"อ๋อ อยู่บนเตียง" ชินพูด พร้อมเลือกกุญแจที่เรียงร้อยเป็นพวง ไขรั้วอย่างรีบเร่ง

"ห๊ะ !!!! ว่าไงนะ มีโอกาสอีกครั้งก่อนตาย ให้นายพูดใหม่"

สารภาพบาปมากซะนายชิน ก่อนที่อารมณ์ฉันจะยิ่งกว่าลาวาภูเขาไฟฟูจิ !!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++