คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 :+:ยัยเรนะกับตาชิน(โนะสุเกะ) คู่เลิฟบ๊องส์ๆ^O^:+:
"Wake uppppp!!!!~ ตื่นนน! เดี๋ยวนี้นะยัยเบื้อกกก ฉันบอกให้ตื่นไง"
เสียงหมาที่ไหนโวยวายเนี่ยย (- -^) zzZZZ คนกำลังงีบสบาย ฝันต่อดีกว่า คร๊อกกกก zZZ
!~โป๊ก~!
"อ้ากกกก----- ใครมาเขกหัวฉัน"
ฉันค่อยๆลืมตาออกมาอย่างงัวเงีย เห็นเซจิทำหน้าเหมิอนจะฆ่าฉัน OoO
คงไม่ต้องสงสัยแล้วว่า นั่นมะเหงกใคร +_+ ฉันจึงขยี้ตาอีกทีเพื่อความแน่ใจว่าสถานการณ์
ตอนนี้เป็นอย่างไร O_O โอ่ จอร์ช นี่เค้าเรียกว่าไก่กำลังแยกเขี้ยว =O= สถานการณ์ตกอยู่
ในระหว่างขับขัน - - วอหนึ่งเรียกวอสองเปลี่ยน +..+
"ฮึ๋ยยย กว่าจะตื่น –[]- ถึงบ้านเธอแล้ว ลงไปซะ เดี๋ยวค่าแท็กซี่ฉันออกเอง"
เอ๋ ? ถึงบ้านฉันแล้วหรอ เพื่อความชัวร์ ฉันจึงมองออกไปนอกหน้าต่างรถแท็กซี่ ว่าบ้านฉัน
แน่หรือเปล่า...โอ๊ะ ใช่ด้วย หลังคาสีเขียวมีแต่บ้านฉันเท่านั้นหล่ะนะ (-+-) ทำไมอีตานี้ยังจำได้
อีกนะ ว่าบ้านฉันอยู่แถวไหน มาส่งถูกอีกต่างหาก ควรจะขอบคุณดีมั้ยนะ --__,-- ...
"เอ้อ...เอ่อ ขอบคุณมาก"
สมองฉันประมวลผลออกมาแล้ว ว่า ควร +O+
"กองไว้ตรงนั้นแหละ ลงไปได้แล้วยัยลิงกัง"
อะเหออออ รู้งี้ไม่หน้าเสียน้ำลายพูดเลยแฮะ -*- อีตาโรคจิต ฉันจึงมองตรงไปที่ตาไก่บ้านี่
ด้วยสายตาที่อยากจะให้นายนี้หายไปจากโลกจริงๆ - -a เซจิยักคิ้ว แล้วเอื้อมมือผ่านหน้าฉันไป
เปิดประตูรถ นี่ออกแนวไล่นะ - -
"ฉันลงเองได้ อ้อ !! ขอบคุณอีกครั้งที่เปิดประตูให้ และที่มาส่ง แต่ทีหลังไม่ต้อง !!!"
ฉันหันหน้าไปแลบลิ้น+ทำหน้าเชิดให้อีตานั่น แล้วรีบลงจากรถแท็กซี่ ขณะที่เซจิกำลังจะปิด
ประตูรถ ความหมั่นไส้ที่ฉันมีต่อหมอนี่ มานเพิ่มมากขึ้น จึงตะโกนใส่ตานั่นดังๆ
"กลับเล้าซะนายไก่หัวตั้ง !!! ^O^ โฮะๆๆๆๆ"
เซจิที่กำลังจะปิดประตูรถ กลับทำท่าจะเปิดแทน เอ๊ะ ? กำลังก้าวขาข้างนึงออกมา
อ้ากกกกกก มีหวังโดนฆ่า ยืนอยู่ต่อให้โง่อ่าสิ -O- งี้ต้องหนี ฉันจึงเปิดประตูรั้ว
แล้ววิ่ง4X100 เมตรเข้าบ้านทันที~~
เมื่อเข้าถึงบ้านแล้ว ฉับแอบแง้มผ้าม่านที่หน้าต่าง ดูว่ารถแท็กซี่ที่มีตาไก่นั่งอยู่ ขับออก
จากหน้าบ้านฉันหรือยัง ดีนะ..ที่พอฉันวิ่งเข้าบ้าน ตานั่นก็กลับขึ้นรถ
~เย่ๆๆ~ รถก็ขับออกไปแล้ว พ้นสายตาฉัน ที่มองอยู่ทางหน้าต่าง (^O^)/
"เฮ้ออออออ ..."
ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก เกือบไม่รอดแล้วฉัน –O- ชิส์ แต่ตอนที่ฉันหลับบนรถแท็กซี่
ฝันประหลาด เหมือนเห็นตัวเอง ที่ย้อนกลับไปในวัยเด็ก เห็นภาพซามะ ชัดเจน.....T_T
แถมดันเห็นภาพตอนที่เจออีตาหัวตั้งครั้งแรกอีก - - ทำไมต้องมีหมอนี่ในฝันด้วยนะ = =
สงสัยตอนฉันนั่งนึกเรื่องสมัยเด็กๆ คิดนู่นคิดนี่ จนหลับคารถไปเลยมั้ง กลายเป็นฝันซะได้
แย่ชะมัดดดด >[]<
"อ้าว ลูกมายะของแม่ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่จ๊ะ"
ฉันจึงหันตัวไปทางต้นเสียงนั้น ละจากการมองออกไปนอกหน้าต่าง เอ๊ะ..ม๊านั่นเอง ^-^
"เมื่อกี้นี้เองค่ะม๊า เอ๋..กลินหอมเชียว ม๊าถืออะไรอยู่หรอคะ"
ฉันทำหน้าน้ำลายสอออออใส่ม๊า *-* หิวววว เพิ่งนึกได้ว่าตั้งแต่ตอนเช้ายังไม่ได้กินอะไร -.-
"เค้กจ่ะ ม๊าเพิ่งอบเมื่อกี้ เค้กชาเขียวที่หนูชอบไง "
"ว่าแล้วเชียว รักม๊าที่สุดเลย @^______^@ ม๊าจ๋า เด๋วหนูช่วยยกไปไว้ที่โต๊ะหน้าบ้านนะคะ
คือ มายะจะไปนั่งกินตรงนั้นหน่ะค่ะ ^0^"
"เอ้า ! ตามใจจ่ะ ไปใส่ถุงมือตรงนั้นนะ แล้วมายกจากมือม๊าไป"
"รับทราบเจ้าค่ะ ^o^"
ฉันจึงวิ่งพาไขมันทั้งหมดที่มี เดินไปใส่ถุงมือที่แขวนอยู่ข้างๆเตาอบ แล้วรีบเดินมายกเค้ก
จากมือม๊า ที่ขณะนี้มีฝาปิดอยู่ อยากเปิดกินใจจาขาดดดดด >0< พอรับเค้กจากม๊าเสร็จแล้ว
ม๊าก็เดินกลับเข้าไปในครัวต่อ ฉันจึงเดินเอาเค้กไปวางที่โต๊ะตรงสวนหน้าบ้าน
~จะรับโทรศัพท์ดีดีหรือจะรับทั้งน้ำตาห๊ะ !~
เอ๊ะ...~!? เสียงอะไร แว่วๆ - -a
~จะรับโทรศัพท์ดีดีหรือจะรับทั้งน้ำตาห๊ะ !~
ว้ากกกก @#%$^* หรือนี่คือเสียงเรียกเข้ามือถือฉัน =_+ ใครโทรมาขัดความสุขเนี่ยยยยย
~จะรับโทรศัพท์ดีดีหรือจะรับทั้งน้ำตาห๊ะ !~
ต้องใช่เสียงเรียกเข้าที่เรนะเพื่อนตัวดีของฉัน เป็นคนอัดไว้ ให้ฉันแน่ๆ - -"
บังอาจจจจมาเปลี่ยนเพลง ทัคกี้ & ซึบาสะที่ฉันตั้งไว้ได้ยังงัยยยยยย
งี้ไว้เคลียร์ก่ะยัยเรนะทีหลัง (–O– ^)
~จะรับโทรศัพท์ดีดีหรือจะรับทั้งน้ำตาห๊ะ !~
OoO แล้วโทรศัพท์มือถือฉันอยู่ไหนเนี่ยยย เค้กจ๋ารอแปปนะ เด๋วจารีบมาหม่ำ ^~^
ฉันจึงวิ่งแหลกเข้าบ้านอีกครั้ง ไปที่ห้องนอน มองซ้ายมองขวา ไม่เจอ !
~จะรับโทรศัพท์ดีดีหรือจะรับทั้งน้ำตาห๊ะ !~
อยู่ไหนเนี่ยยยยย @#%^&* เอ๋ หรืออยู่........ฉันไม่รอช้า จึงตรงไปที่ห้องน้ำทันที !! - -
~จะรับโทรศัพท์ดีดีหรือจะรับทั้งน้ำตาห๊ะ !~
ค่อยยังชั่วอยู่จริงๆ –o- ฉันจึงดูว่าใครโทรมา เอ๋..? นี่เบอร์แฟนยัยเรนะนี่
~ติ๊ด~ฉันกดรับสาย
"ฮัลโหล นั่นมายะหรือเปล่า นี่ชินเองนะ เรนะ เรนะเค้า..."
"OoO ยัยเรนะเป็นอะไรรรรรรร เพื่อนร้ากฉันยังมีชีวิตอยู่มั้ยยยยย นายชินโนะสุเกะ นายทำ
อะไรเพื่อนฉันหรือเปล่า ว้ากกกก บอกมานะ !!!!!!!"
"-*- ! ใจเย็นมายะ คือฉัน ชื่อ 'ชิน'เฉยๆ - -^ ฉันเปล่าทำอะไรเรนะ คือ คือมายะตั้งสติไว้นะ
คือ..."
"T_T ว้ากกกก ! เรนะเป็นอะไรพูดให้เคลียร์นะ เพื่อนรักฉันนน ถ้าเรนะเป็นอะไรนายต้องรับ
ผิดชอบบบบ นายหน้าปลาจ่วดดดดด อ้ากกกกกก @#$#^%^$%#$#$^&^&………ฯลฯ"
ฉันโวยวายต่อไปเรื่อยๆ - - แต่มารู้ทีหลังว่า ยัยเรนะ เมาแอ๋หลับคาบ้านนายชิน - -
เฮ้อ~ เวงกำจริงๆ = = บอกแล้วว่าอย่าดื่ม ปกติยัยนี่ไม่เคยแตะต้องแอลกอฮอล์ ไหง๋วันนี้ดื่ม
นะ หรือมีเรื่องทุกข์ใจอะไร O-O เป็นห่วงชะมัด ไม่ได้การรรแล้ว งี้ต้องรีบบึ่งไปที่บ้านนายชิน
ทันที !! หวังว่าตาชินคงไม่คิดรวบหัวรวบหางเธอนะ T^T ถ้าเธอเป็นอะไรไป
ตาชิน นายปลาจ่วดเอ๋ย เตรียมตัวตายยยย ได้ !! ฉันจะทำให้หน้านาย
จากปลาจ่วด เป็นปลากะโฮ่เลยคอยดู !!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น