คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 :+:อ้ากกกก เซจิกับซามะ เป็น เป็น.....O_o:+:
"วาจาที่ซื่อตรง ใจที่สัตย์จริง และเชื่อในจิตของหัวใจ"
สามคำนี้ฉันจำได้แม่นเลย มันเป็นประโยคที่ซามะพูดกับฉันสั้นๆ แต่มีความหมายแฝง
อยู่ในนั้นมาก ตั้งแต่นั้นมาฉันและซามะ เริ่มคุยกันมากขึ้น สถานที่ ที่เรามักนัดเจอกัน
เป็นประจำ ก็คือ สนามเด็กเล่นนี่หล่ะ
ฉันเคยแอบคิดนะ ถ้าวันนั้นตอนฉันอายุ 8 ขวบ ไม่ได้ไปนั่งร้องไห้ที่เปลสีฟ้านั้น
คงไม่ได้เจอคนอย่างซามะ...เรานัดเจอกันทุกคืน ซึ่งกว่าฉันจะหาข้ออ้างออกมาจากบ้านได้
ก็ต้องผ่านทั้งด่านป๊าและด่านม๊า -..- แต่ก็ด้วยความสามารถพิเศษ การขี้อ้อนของฉันที่มีมา
แต่เด็ก ทำให้ผ่านได้อย่างสบายๆๆ โฮะๆๆ >_< มานก็ผสมก่ะการตอแหลหน่อยๆ
ด้วยหล่ะนะ =O=
แต่การพบกันของเราก็ไม่ค่อยราบรื่นนัก อยากรู้แล้วใช่ม๊า ว่าเพราะอะไร
เอาหล่ะ...ฉันจะขอเล่าให้ฟัง ต่อจากที่ฉันและซามะนั่งชิงช้ากันอยู่ที่สนามเด็กเล่น
*****************************************************************************************
"นี่ ซามะ ผ้าเช็ดหน้าลายกระต่ายอ่า มายะยังไม่ได้คืนเลยนะ คือ มานยังดองอยู่ที่บ้านมายะ
หน่ะ -O-"
ฉันทำหน้าจ๋อยๆ แต่ใจจริงก็ก่ะจาฮุ๊บไว้ >_< ก็มานอยากเก็บไว้นินา ว่าแต่ จะมีใครว่า
ฉันโรคจิตไหมเนี่ย - -
"เราให้มายะไปแล้วนินา" ซามะบอกฉันพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
โอ้ Yessss เข้าล็อคตามแผน >O< โฮะๆๆๆๆ
ถ้าฉันกับซามะไม่ได้รู้จักกันมา 2 ปี คงไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเขาแน่ ซึ่งฉันชอบรอยยิ้มของ
เขามากเลยหล่ะ แต่ถ้าใครอยากให้ซามะยิ้มให้หล่ะก็ คงต้องจ่ายหลายเยน - - นอกจากฉัน
ที่เขายิ้มให้ฟรีๆ @^___^@
(ตอนนี้รู้สึกว่า หน้าฉันบานเป็นกระด้งแล้ววว)
"ขอบคุณนะ ซามะ ^-^ "ฉันพูด พร้อมกับยิ้มไม่หุบ
"มายะ ดูนั่น !!"เสียงซามะฟังดูตกใจ พร้อมชี้นิ้วตรงไปข้างหน้า
ฉันจึงรีบหันไปตามนิ้วที่เขาชี้
!i!ว้ากกกก !i! เด็กผู้ชาย1คนกำลังบู๊กับเด็กผู้ชายแค่ 5 คน
ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า ตั้ง 5 คน !!! ใครรุมใครกันแน่เนี่ย !
เอ๋...ซามะ จะลุกไปไหน คงไม่คิดที่จะไปบู๊ด้วยอีกคนหรอกนะ
เฮ้ !! ซามะ !! เดี๋ยว รอก่อนนน !!!
อ้ากกก ฉันไปด้วย และแล้วฉันก็วิ่งตามซามะ ตรงไปที่เด็กพวกนั้น
~แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก~ กว่าจะวิ่งตามทัน เอ๋ ... คุยอะไรกันหน่ะ !!??
"พวกนายกำลังทำอะไร"
เอ่อ เสียงซามะดูดุมากเลย....สายตาที่อ่อนโยน ดูเย็นชาขึ้นมาทันที จ้องไปทาง
เด็ก 5 คน คาดว่าคงแผ่รังสีโหดไปในตัวด้วย (OoO)
"นายมายุ่งอะไรด้วย"เด็กที่ฉายเดี่ยวนินา
ไหง๋พูดงี้หว่า ฉันกับซามะถ่อมาถึงนี่ก็เพื่อจะช่วยนายนะเนี่ย ! ตัวเล็กกว่าฉันและซามะ
แท้ๆ แต่หัวตานี่ ตั้งยังกับซุปเปอร์ไซย่าเลยแฮะ ที่บ้านไม่มีหวีหรือไงนะ -_-^
"นายเป็นอะไรหรือเปล่า"ซามะถามเด็กผู้ชายหัวตั้งคนนั้นด้วยสีหน้าจริงจัง
"นาย ต้องถามพวกฉันทั้ง 5 คนมากกว่า" เด็กผู้ชายหนึ่งในห้าคนพูดแทรกขึ้นมา
เอ่ !! พึ่งสังเกตนะเนี่ย ว่าตาหัวตั้งปากแตกนิดเดียว ทั้งยังไม่มีเลือดซักหยด
แต่ทั้ง 5 คนนี่สิ หน้าบวมเป่งเลย ปากบางคนมีเลือดไหลออกซิบๆด้วย
น่าดูดจังเลือดนั่นหน่ะ เอ่อ ถือว่าฉันไม่ได้พูดนะ =.,=
"ใครทำใครก่อน"
ซามะหันไปมองกลุ่มเด็ก 5 คน แทนที่จะมองตาหัวตั้ง
"มัน !!!!!" ทั้ง 5 คน ต่างชี้นิ้วไปทางตาหัวตั้ง
โอ่....พร้อมเพรียงกันเลยแฮะ
"นายมานี่ซิ"ซามะมองหน้าตาหัวตั้งอีกครั้ง แล้วหันหลังเดินไปอีกด้านหนึ่งของสนามเด็กเล่น
ตาหัวตั้งก็เดินตามซามะไปอย่างไม่ลังเล นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย !!
หรือว่าสองคนนี้รู้จักกัน !? และแน่นอน ฉันก็เดินตามไปด้วย ไม่สิ ต้องเรียกวิ่งมากกว่า
เดินเร็วเป็นบ้าเลย ทั้งซามะและตาหัวตั้ง - -" ปล่อยให้กลุ่มเด็ก 5 คน ยืนอึ้งไปตามๆกัน…….
ในที่สุดฉันก็ตามทันทั้งสองคน เอ่อ ทำไมไม่พูดอะไรกันเลยหล่ะ
ยืนจ้องหน้ากันเขม็งเชียว ถ้าเป็นปลากัด คงท้องกันไปแล้ว =O=
"นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้ว ที่นายหาเรื่องคนอื่นก่อน"ซามะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
เอ่....ฟังเหมือนสองคนนี้รู้จักกันดีเลยแฮะ - -a
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย"ตาหัวตั้งตอบด้วยน้ำเสียงกวนๆ
น้ำเสียงแบบนี้มันน่าเทน้ำกรดกรอกปาก ให้พูดไม่ได้ไปเลย อ้าปากพะงาบๆไปวันๆ
ยังดูดีซะกว่า
"ถ้านายไม่ใช่ 'น้อง' ฉันหล่ะก็ ฉันคงไม่เสียเวลา สนทนากับนายหรอก"
หาาาาาา !@#$! ไม่จิ๊งไม่จิง ตาเถรช่วย O_o พี่น้อง !!!
อีตาหัวตั้งหน้าตายังก่ะตุ๊ดเถื่อน ไม่เหมือนซามะซักนิด เป็นพี่น้องกันหรอเนียยยย เรื่องนี้
ฉันรับไม่ได้อย่างแรง >[]< ใครก็ได้ช่วยบอกที ว่านี่มันเรื่องโกหก !!
"เอ่อ.......ซะ..ซามะ จริงหรอที่พูดเมื่อกี้"
ฉันพูดแทรกระหว่างบทสนทนาของทั้งสองคน และมองไปทางซามะ ด้วยแววตาบ่งบอก
คนที่โดนมองได้ว่า -ขอให้มันไม่เป็นความจริง !!!-
"ใช่ ฝาแฝดหน่ะ เพศเดียวกันก็จริง แต่หน้าไม่เหมือนกัน"
ซามะตอบ แต่สายตา ยังคงมองหน้าตาหัวตั้งอย่างไม่ละไปไหน แต่รู้สึกตาหัวตั้งจะหันมา
ทางฉันแทน !!??
"ยัยลิงกังนี่เป็นใคร มายุ่งอะไรด้วย"
พูดงี้เหมือนด่าทางอ้อมแฮะ หรือเค้าเรียก ด่าตรงๆ -*-
"แล้วจะทำไมหล่ะ จะว่าไปมองยังไงนายก็ไม่เหมือนซามะแม้แต่นิดเดียว ทั้งหน้าตา
และนิสัย" ฉันตอกกลับ พร้อมท้าวสะเอว
แต่เอ๊ะ !!?? แค่ฉันพูดว่าไม่เหมือนซามะ หมอนี่เปลี่ยนสีหน้าเลยแฮะ.... *0*
จากกวนๆกลายเป็นสีหน้าราบเรียบที่แฝงความโหดขึ้นมาทันที หรือฉันไปจี้ใจดำเขา
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
"เฮ้ !!? อยู่ๆนายจะเดินไปไหน ยังเคลียร์กับซามะไม่รู้เรื่องเลยนะ" ฉันโวย
"ปล่อยเขาไปเถอะมายะ"
ซามะมองฉันแว๊บนึง แล้วเดินนำไปยังชิงช้าที่ฉันและเขาเพิ่งลุกออกมาเมื้อกี้
ซึ่งคนละทางกับที่ตาหัวตั้งเดินไป ฉันจึงเดินตามซามะไปนั่งชิงช้าอย่างเงียบๆ
"2 ปีมานี้ ที่มายะไม่เคยเห็นเขา เพราะเขาเป็นคนชอบเก็บตัว แต่มีนิสัยใจร้อน
ชอบใช้กำลัง เรื่องที่ฉันมีปัญหากับแม่ จริงๆแล้ว มักเป็นเพราะฉันออกรับแทนเขาอยู่เสมอ
เวลาที่เขามีเรื่องกลับมาบ้าน ส่วนที่เขาพูดกวนมายะเมื่อกี้ อย่าถือสาเขาเลยนะ"
ซามะเล่าให้ฉันฟัง โดยไม่เงยหน้าออกจากพื้นดินแม้แต่น้อย...
ฉันว่าเขาคงรักน้องมาก แม้ว่าอายุเท่ากันก็เถอะ แต่ฟังๆดูแล้ว รู้สึกซามะจะมีศักดิ์ เป็นพี่
(หมายถึงคลานออกมาจากท้องแม่ก่อนอีตาหัวตั้งหน่ะค่ะ)
"ซามะ...มายะไม่คิดอะไรหรอก เรื่องตาหัวตั้งเมื้อกี้หน่ะ แต่ตอนนี้ดูซามะไม่ร่าเริงเลย มายะ
จะเริ่มคิดมากไปด้วยอีกคนแล้วนะ "
ในขณะที่ฉันพูด ฉันยังคงมองไปที่ซามะซึ่งก้มหน้าอยู่อีกตามเคย จะว่าไปฉันก็ไม่เคย
ถามเค้าว่ามีพี่น้องหรือเปล่า ในระยะเวลา 2 ปีที่รู้จักกันมา เพราะฉันคิดว่า การที่จะถามเขา
แต่ละเรื่อง ต้องไม่ล้ำเขตส่วนตัวของเขามากเกินไป เรื่องไหนที่เขาอยากจะเล่า ฉันจะตั้งใจ
ฟัง ส่วนเรื่องไหนที่เขาไม่อยากเล่า ฉันก็จะไม่ขะยั้นขะยอให้เขาเล่าโดยเด็ดขาด
"เราไม่ได้เป็นอะไร มายะอย่าห่วงเลย"
ซามะเงยหน้าขึ้นมาพูดกับฉัน แต่ดูสีหน้าซามะยังคงกังวลๆอะไรอยู่หลายๆอย่าง
ฉันจึงทำแก้มป่องแกมงอนใส่ซามะ @)-o-(@
"ถ้าซามะยังทำหน้างออีกหล่ะก็ มายะก็จะไม่ยิ้มเหมือนกัน" ขอขู่หน่อยหล่ะนะ
ก็มันไม่สบายใจนินา ที่เห็นซามะเป็นแบบนั่น -[]-
"งั้นเราจะยิ้ม ชักชอบคำว่ายิ้มแล้วสิ เพราะต่อไปนี้ มันจะมีความหมายว่า ยิ้มเพื่อมายะ"
แล้วซามะก็ยิ้ม.....
โอ๊ะโอ.....แก้มทั้งสองข้างฉันหยุดป่อง แต่รู้สึกเหมือนตัวลอยขึ้น 1 เมตร >O<
"อะอะ...เอ่อ...เอ่อ...ตาหัวตั้ง เอ้ยไม่ใช่สิ น้องชายซามะหน่ะ เค้า เค้า ชื่ออะไรหรอ.."
>_< เริ่มพูดไม่ได้ศัพท์แล้วฉัน มันยังไม่หายเขินๆนี่นา....
ขอเปลี่ยนเรื่องพูดดีกว่า ก่อนที่หน้าฉันจะกลายเป็นมะเขือเทศสุกมากไปกว่านี้
"เซจิหน่ะ มินาวะ เซจิ"ซามะพูดพร้อมก้มหน้ามองพื้นดินอีกครั้ง
จะว่าไป....ฉันไม่น่าถามเลย....
***************************************************************************************
เพราะหลังจากนั้นไม่นาน ตาไก่มักจะมาที่สนามเด็กเล่นบ่อยๆ ไม่เข้าใจว่ามาทำไม
แถมมองหน้าฉันอย่างกวนประสาททุกวันๆ และคอยกวนเวลาที่ฉันคุยกับซามะอยู่เสมอๆ
เฮ้อ...พระเจ้า ท่านสร้างสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าตุ๊ดเถื่อนมาทำไมนะ จริงๆไม่อยากพูดชมหรอก
นะ แต่หน้าอีตาเซจิหน่ะ ดูดีกว่าเด็กผู้หญิงบางคนซะอีก ฉันคงเป็นหนึ่งในนั้น –O-
แต่ยังไงๆก็เทียบเทวดาซามะไม่ได้อยู่ดี ตาหัวตั้งเอ๋ยยย นายจะรู้ตัวไหมนะ
ว่านายเป็นซาตานในคราบกระเทยถึกมาเกิดชัดๆ !!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น