~!i!:+:รักนาย My soul:+:!i!~

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 :+:เซจิ!! นายไก่หัวตั้ง ปรากฏตัว:+:

"อ้ากกกกก เธอกัดฉันทำไมเนี่ย (- -^)"

เอ่..เสียงผู้ชายคนนี้คุ้นๆแฮะ  (- -a) ฉันรีบคลายกล้ามเนื้อฟัน ที่กำลังงับที่ไหล่คนบางคนอยู่

"นี่ฉันเอง เธอจำกระทั่งเพื่อนเก่าเธอไม่ได้เรอะ !!

แค่กอดแค่นี้ทำตกใจไปได้ แล้วยังมากัดไหล่ฉันอีก ยัยลิงกัง !!"

"หา !! เซจิ นี่นายรึ (O_o)/"

อีตาเพื่อนเก่าที่ไปอยู่โตเกียว  2-3 ปีแล้วที่ไม่ได้เจอหน้าถึกๆของมัน

***************************************************************************************

     เอาหล่ะย้อนไป Past tense เมื่อ 2 ชม.ที่แล้วกันดีกว่า 

(ขอกระแดะนิดส์นึงนะคะคุณผู้อ่านขา ^O^)

กริ๊ง กริ๊งงงงง !!

"มายะ รับโทรศัพท์หน่อยสิลูก มัวแต่หาหนอนบนหัวอยู่นั่นแหละ"

"อะโห มะม๊าก็ เค้าเรียกกำลังเสริมสวยต่างหาก (=O=)"

กริ๊ง กริ๊งงงงงงงง !!

ตายหล่ะ วิ่งไปทั้งอย่างงี้นี่แหละ

"ฮัลโหล 1-2-3 อเวจีเซ็นเตอร์สวัสดีค่ะ ถ้าต้องการติดต่อท่านยมบาล กด 1

หรือ ต้องการคุยกับคนน่ารักกด 2 ค๊า"

"ถ้าเธอน่ารักโลกนี้ก็ไม่มีคนน่าเกลียดแล้วแหละยัยเบื๊อก

เห้ย ! ไม่ต้องมัวพูดพล่าม มารับด่วน แขก VIP อย่างฉันเดี๋ยวนี้ กำลังจะลงจากเครื่อง"

"นั่นใครฟะ กล้าดียังไงมาสั่งมายะคนนี้เนี่ย

จะลงจะเลิงเครื่องเคริ่งอาไรชั้นไม่สน อย่ามากวนประสาทแถวนี้

ปะป๋ารวยนักรึไง ว่างโทรมาก่อกวนคน นาทีละกี่เยน !! ประหยัดช่วยชาติอ่ะรู้จักมั้ย"

"ยัยหมูตอน นี่เพื่อนแกนะ ยังเค็มไม่เปลี่ยนแฮะ หมูเค็มเอ้ย

บ่นหาสวรรค์วิมานอาไรเนี่ย เอาเป็นว่าไม่ต้องพูดมาก มาสนามบินจูโกะด่วน " 

     ~ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด~..... อ่าวเวง ! ไรวะ  นึกจะวางก็วาง

แล้วนี่มานใครหล่ะเนี่ย (- -;) ข้องใจวุ้ย คำก็หมู สองคำก็หมู แถมบอกให้ไปรับอีก

ชื่อก็ไม่บอก เอาไงดีฉัน จะไปดีมั้ย (-o-) ดูจากเสียงที่พูด ก็คุ้นๆอยู่ ไปก็ไปฟ๊ะ !!

ไปทั้งอย่างนี้นี่หล่ะ เสื้อคอกลมแขนสั้นสีเขียวมะนาว กับ กางเกงคลุมเข่าสีแดงพริก

และรองเท้าหนีบสีเทาๆของพริกไทย

(ว่าแต่ จะมีใครเอาฉันไปเป็นเครื่องทำฉู่ฉี่ต้มยำปลาซาบะมั้ยเนี่ย - -)

***************************************************************************************

     เอาหล่ะ มาเข้า Present continue tense กันต่อดีกว่า อะโฮะๆ 

หลังจากที่ฉันมัวยืนอึ้ง เงยหน้ามองตัวประหลาดยักษ์ (O_O)

หัวตั้งๆ ผมดำๆ ตัวสูงยังกับพ่อเป็นเสาไฟฟ้า และแม่เป็นท่อน้ำปะปา 

ถือกระเป๋าเดินทางสองใบ ใส่เสื้อมีฮูด และกางเกงยีน จะว่าไป ไมเท่ห์จังแฮะ (- -;;)

     ก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรออกไป รู้แต่ว่า ฉันยังคงอ้าปากค้าง(OoO)

"เออสิ ถามได้ น่าประทับใจชะมัด ต้อนรับด้วยการกัด และกลิ่นปาก

ที่ออกมาจากการอ้าปากของหมูอย่างเธอ คนเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ จะติดเชื้อมั้ยนี่"

     ทำไมนายพูดเหมือนกวนประสาทฉันนี่ฮะ - -a หรือนี่คือการ กวนประสาท !?

"อะเหอออ แล้วคนปกติ อยู่ๆก็เข้ามาด้านหลังคว้าไปกอดเฉยๆกันรึไง โรคจิตเห็นๆ(- -;;)" 
    
      ฉันสวนย้อนกลับอีตาบ้านี่ พร้อมเอามือปัดๆบริเวณที่ถูกหมอนี่กอด =..=

(ออกแนวหยะแหยงค่ะคุณผู้อ่าน >O<)

"เธอว่าใครโรคจิตฮะ ยัยเกี๊ยวซ่า ซาลาเปาหมูนึ่ง (= =)"

"ตาหัวชี้ ไก่เรียกพี่ โรคจิตอย่างนาย มีสิทธิ์ว่าอะไรชั้นฮะ"

"เธอว่าใครหัวชี้ฮ๊ะ !!"

"แล้วตอนนี้ฉันพูดอยู่กับหมารึไงหล่ะ"

"เธอ มัน เธอ มัน" 

     เซจิพูดงึมงำ พร้อมแยกเขี้ยวใส่ฉัน วางกระเป๋าเดินทางสองใบลงบนพื้น

แล้วก็เดินเข้ามาใกล้ๆ ขยี้หัวฉัน !!

"ว้ากกกกก เอามือเหี่ยวๆของนาย ออกจากหัวของฉันเดี๋ยวนี้ คิดว่าสูงกว่าแล้วเก๋าเรอะ"

"ยัยเตี้ย คนเค้ากำลังจัดทรงให้ ก่อนมาเนี่ย หวีผมบ้างหรือเปล่าฮะยัยเป๋อ !" 

     เอ๋ จัดทรงให้หรอ - - นึกว่าจะพยายามเอาผมยาวๆของฉัน เป็นอาหาร

ทำยังกับจะกินหัวฉันเข้าไปเป็นอาหารงั้นแหละ (+O+) ท่าทีนายมันฟ้องงงงงง "

ก็หมาตัวไหนหล่ะ ที่บอกให้รีบมารับนักรับหนา ชื่อแซ่ก็ไม่บอก

"ใครจาตรัสรู้ฮะ พอเจอหน้านาย ทำให้ฉัน นึกถึง นึกถึง ซามะ (T_______T)" 

     เซจิปล่อยมือออกจากหัวของฉันทันที เค้าคงดูออกมั้ง

หรือเรียก สัญชาติญาณป่าเถื่อนดีหล่ะ ว่าตอนนี้ ฉันด่าอะไรใครไม่ออกอีกแล้ว

นอกจากน้ำตาเริ่มไหลออกมา (T-T)

"เห้ยยย ! หน้าตอนเธอร้องไห้ยิ่งน่าเกลียด หยุดเดี๋ยวนี้เลยๆ"

     ~ป๊าปปป ป๊าป ป๊าปปป~ ฉันลงมือตีไหล่เซจิแรงเท่าที่จะตีไหว

น่าจะเป็นแรง Action กับ Reaction ซึ่งสองแรงนี้ ไม่สามารถหักล้างกันได้

วัตถุ(อีตาเซจิ)ถูกแรงกระทำ(ซึ่งคือฉันเอง สาวน้อยน่ารัก ผู้พิทักษ์โลกมายา )

ไปฟิสิกส์ก่ะเซเลอร์มูนซะงั้นหน่ะฉัน -*- มาๆเข้าเรื่องกันต่อๆๆ - -

     ~ป๊าปป ป๊าป ๆๆๆๆๆ~

(แม้ต้องเขย่งตีหน่อยก็เถอะ -*- น่าสังเวชใจ คนเตี้ยร้องไห้ กับคนสูงที่โดนตี - - )

"แงงงงงๆๆ ฮือๆๆ แงงๆๆ"

"…."

"ฮือๆ (T^T)" 

      เซจิดูนิ่งไป ไม่ตอบโต้แฮะ เอ๊ะ ! อยู่ๆหยิบกระเป๋าเดินทางยื่นมาให้ฉัน

ทำไมเนี่ย? คนกำลังร้องไห้อยู่ (T..T)

"บอกให้หยุด เอ้า ! นี่กระเป๋าฉัน ถือซะยัยขี้แง แล้วเดินตามมา"

"(TOT) อะไรของนายเนี่ย คนกำลังเศร้า ไม่คิดจะปลอบเรยเรอะ อ่ายคนเลวววว"

"ต้องพูดว่าสุดหล่อผู้ใจดีถึงจะถูก อุตส่าห์ให้ถือแค่กระเป๋าใบเดียวนะ มามะๆๆ

ตามคนหล่อมาซิจ๊ะน้องสาว" 

     ใครน้องสาวแกฮะ !! น้าน..เดินนำไปแล้ว

ทำไมต้องเดินไปหัวเราะไปด้วยนะ ขำนักรึไงเห็นคนร้องไห้เนี่ย

ฉันเลยต้องถือกระเป๋าตามไป อีกมือก็ปาดน้ำตา พร้อมกับนึกภาพของซามะ…..

แต่จะว่าไป อีตาหัวไก่เซจิเดินเร็วชะมัด กระเป๋าใบนี้ก็ไม่หนักเท่าไหร่ เอาเป็นว่า สู้โว้ยยย !!

"มายะ"

     ไหง๋ทำหน้านิ่งงั้นอ่ะ เมื่อกี้ฉันยังได้ยินเสียงหัวเราะทุเรตๆของนายอยู่เลย

"หืม ?"(*-*a) 

     อยู่ๆตาบ้านี่ก็หันหลังกลับมา เดินตรงมาที่ฉัน คว้ากระเป๋าที่ฉันถืออยู่ แล้วเดินตรงไป

อะไรของเค้านะ นอกจากจะโรคจิตแล้วยังเพี้ยนอีก อยู่ๆก็ให้ถือ อยู่ๆก็จะถือเอง (- -")

จะบ้าตาย เอ๋..? ไหง๋เดินไปทางนั้นหล่ะ

"เฮ้ !! ทางนั้นมันห้องน้ำหญิง ทางออกอีกทางนึง ตาบ้า"

"อ่าวเห้ย (+_+)"

"ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆ "

     ทำเอาน้ำตาที่ไหลอยู่แห้งไปหมด แทนที่ด้วยเสียงหัวเราะของฉันเอง

"นำทางซิ อย่ามายืนขำแถวนี้ยัยเอ๋ออออ เมื้อกี้มันเป็นมุข มุขหน่ะมุข (-///-)"

"ฮ่าฮ่าฮ่า อย่ามาพูดแก้อายไปหน่อยเลย อย่างแกอายเป็นด้วยเรอะเซจิ นายหน้าด้านนนน"

"เค้าเรียก ด้านไหนๆก็หน้ารักต่างหากหล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า"

     พูดออกมาได้ อีตาหลงตัวเอง -*- ฉันเลยทำหน้าเบ้ พร้อมกับเสียง แหวะ !!! ดังๆ

"วอนซะแล้ว ยัยหมูนึ่ง"

"ก็มันหน้าอ้วกจิงๆนี่ ชิชะส์  มือถือกระเป๋าพะรุงพะรังทั้งสองข้าง ยังจะคิดสู้ก่ะฉันอีกรึ

ฮ่าฮ่าฮ่า เผอิญไม่อยากฆ่าไก่ด้วยมือเปล่า เอาเป็นว่า นายเป็นลูกครึ่งก็แล้วกัน

ครึ่งคนครึ่งไก่ โฮะๆๆๆ ถ้าไม่อยากหลงทาง ก็ตามฉันมาซะดีดี "

     ระหว่างที่ฉันเดินนำ ดูท่าเซจิจะยอมจำนน แต่ดูจากสีหน้า (= =;)

ยังคงเคืองๆอยู่แฮะ (-O-) รู้สึกเหมือนบ่นอะไรอยู่งุบงิบๆ

"หึๆ ฝากไว้ก่อนเหอะ หึๆๆ เธอตายแน่ หึๆๆๆ  " 

     ฉันจึงหันหลังเดิน แต่หันหน้าหาอีตาเซจิ แต่ขายังก้าวต่อไปเรื่อยๆ

(ทำเท่ห์หน่ะค่ะทำเท่ห์ -O- )

"บ่นอะไรๆ เป็นเด็กเป็นเล็กควรสงบเสงี่ยมซ๊านะ  ตามมาๆๆเด็กน้อย"

     โอ่ๆๆ O_O ยังก่ะหุ่นยนต์เครื่องกระตุก อยู่ๆก็หยุดเดิน

แล้วส่งรังสีอำมหิตมาทางฉันเลยแฮะ

แค่พูดว่าเด็กน้อยเอง ก็ดูเจ๊เค้าทำตัว ผิดจากเด็กซะเมื่อไหร่หล่ะ (- -^)

ชักสนุกแระแฮะ ^O^ แกล้งต่อดีกว่า

"หรืออยากหลง !" 

     พอเซจิได้ยินคำนี้ไป จากหยุดเดิน ก็เดินต่อ พร้อมส่งเสียงหงุดหงิดๆ

แต่แบบนั้นมันยิ่งทำให้ฉันอารมณ์ดี๊ดีหล่ะ ^O^

"ชิ !! O=(-_-O)" เซจิยังคงสบถต่อไปเรื่อยๆ

     ฉันจึงหันหลังให้ตาเซจิ เดินแบบที่คนปกติเดินกัน  (หลังจากที่ต้องหันหลังเดิน)

เวลาได้เดินนำหน้าตานี่นะ รู้สึกเหมือนตัวเองได้รับโล่ยังไงยังงั้น

ฮูเล ฮูเล ฮิปปปปปี้ (>O<) 

     ในที่สุดอีตานี่ก็เงียบ  ~ลัลล้าๆๆๆ~ แต่ลางสังหรณ์ของฉัน

คิดว่า คงหมดฤทธิ์ได้ไม่นาน (_ _)(- -)(_ _) 

     ยังไงนายก็สู้ สู้....สู้ซามะของฉันไม่ได้ซักกะติ๊ด

แต่ก่อนอื่น -[]- ฉันต้องเดินนำนายนี่ให้ถึงทางออกแล้วพาขึ้นรถแท็กซี่

เอ่อ คือ..คือฉันเดินถูกทางหรือเปล่า ชักไม่มั่นใจแล้วสิ =O= !!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++