คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : งาน 900 ปีเอดินเบิร์ก
“เงียบบบบ...!!”
ลั้ลลา เฮฮาปาร์ตี้~ ไม่มีใครสนใจ...
“เงียบเดี๋ยวนี้...!!!!!!!!!”
ร้องเพลงประสานเสียงโอเปร่า... ยังไม่มีใครสนใจอยู่ดี~
ตึงๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!! >>มาทิลด้าทุบโต๊ะ
โครมมม~! >> โต๊ะสิ้นชีวิตลงด้วยน้ำมือของเจ้าหญิงแห่งอเมซอน... อาเมน..
“อ่า.. นะ มาทิลด้า... เธอมีอะไรงั้นเหรอ” เจ้าตัวยุ่งประจำป้อมถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“เอดินเบิร์กจะจัดงานครบรอบ 900ปี...”
“โห่ เราต้องทาสีอีกใช้ไหมเนี่ย...” <<(เฟริน)
“ต้องนั่งตอกตะปู...” <<(ครี้ด)
“เฮ้อออ” <<(หลายๆคน)
แล้วเสียงพึมพำก็ดังขึ้นมาใหม่...
“เงียบบบบบบบบ!!!”
...เหมือนเดจาวู... แล้วทุกคนก็เงียบอีกครั้ง... = =”
“คราวนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆแน่! เพราะเราได้เข้างานไปสนุกด้วยแน่นอน ในถานะนักเรียนของเอดินเบิร์ก...”
“แล้วพวกคิงควีนจะแห่มากันอีกไหมเนี่ย..”
“มา ศิษย์เก่าเอดินเบิร์กทุกคนจะถูกเชิญมางานนี้ทั้งหมด คิงและควีนของทุกประเทศก็ถูกเชิญมาเหมือนกัน”
“แล้วงานจะออกมาเป็นแบบไหนเหรอครับ..?” ซีบิลถามขึ้น
“นั่นสิคะ.. เป็นงานเต้นรำรึปล่าว?”
มาทิลด้ากระตุกยิ้มขบขัน
“ไม่ใช่หรอก...”
“งั้นก็งานปาร์ตี้เฉยๆงั้นเหรอ” แม่มดสาวถามบ้าง
“ไม่ใช่อยู่ดี”
“หืมม... อย่าบอกนะว่างานแสดงน่ะ” เจคว่าบ้าง
“พวกนายเดายังไงก็เดากันไม่ถูกหรอกน่า เพราะงานมันเป็นงานปาร์ตี้คาราโอเกะนะสิ”
“ปาร์ตี้คาราโอเกะ?!?!”
“หมายความว่าไง...” คาโลถามเสียงเรียบ พลางมองเจ้าตัวยุ่งหันไปสบตาพราวระริกกับนักฆ่าแห่งซาเรส
“ก็หมายความอย่างที่บอก” มาทิลด้าว่าพลางขยับรอยยิ้มกว้างขึ้น “ปาร์ตี้คาราโอเกะ... มีโต๊ะ มีอาหาร มีเครื่องดื่ม และที่สำคัญ... มีเวทีสำหรับร้องคาราโอเกะ...”
“เจ๋ง!” เหล่าทโมนประจำป้อมร้องพร้อมกัน
“ถ้าชอบพวกนายก็อย่าลืมไปขอบคุณท่านเสนาธิการฝ่ายซ้ายประจำป้อมอัศวินล่ะ.. เพราะเค้าเป็นคนเสนอไอเดียนี้มา...”
“รุ่นพี่โรเวน...?” เฟรินทวนอย่างชอบใจ “คิดยังไงของเค้านะ”
“แต่ก็น่าสนุกดีไม่ใช่รึไง”
“ถูกของนาย คิล น่าสนุกดี แล้วคงจะสนุกมากถ้าได้ยินเสียงเจ้าชายแห่งคาโนวาลร้องเพลงสักครั้งเป็นบุญหู”
คาโลส่งสายตาดุๆมาให้ ถึงจะรู้ดีว่ามันไม่ได้ผลก็เถอะ = =”
“งานจะมีขึ้นเมื่อไร แล้วพวกเราได้รับหน้าที่อะไรบ้าง” เจ้าชายแห่งคาโนวาลถามอย่างเป็นงานเป็นการ ทำให้มาทิลด้าหันมามองบุรุษเพี่ยงคนเดียวที่ดูเหมือนจะไม่ตื่นเต้นไปกับคนอื่นๆ
“งานจะมีขึ้นในอีกหนึ่งอาทิตย์ เรื่องหน้าที่รู้สึกว่าจะแค่ไปช่วยเค้าทาสี จัดแต่งสถานที่เฉยๆ เพราะนักเรียนจะไม่มีหน้าที่อะไรในวันงานเพื่อให้ทุกคนสนุกกันได้อย่างเต็มที่”
เสียงเชียรดังขึ้นอีก ก่อนที่ทุกๆคนจะพร้อมใจกันส่งเสียงตะโกนสรรเสริญเจ้าชายแห่งเจมิไนที่อยู่สองชั้นเหนือพวกเค้า
“ขอบคุณนะรุ่นพี่โรเวนนน!!!!!”
ห้องทำงานของโรเวน:
ลูคัส ไธนอส โซมาเนีย และชิวาสส่งเสียงหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของรุ่นน้อง
“เสียงนี่ของเจ้าพวกเฟรี่สินะ” ลูคัสว่าอย่างขบขัน
“ใช่” โซมาเนียว่าบ้าง “นี่คงรู้เรื่องงาน 900 ปีเอดินเบิร์กแล้วแน่เลย”
“นายคงเป็นรุ่นพี่ในดวงใจของเจ้าพวกนี้ไปอีกนานเลยนะ โรเวน” ไธนอสเสริมยิ้มๆ
โรเวนยิ้มรับ
“เจ้าพวกนั้นจะว่าเป็นรุ่นน้องรุ่นโปรดของฉันก็ว่าได้”
“วุ่นวายจริง อยู่เหนือกว่าพวกมันตั้งสองชั้นยังได้ยินเสียงชัดขนาดนี้” ลอเรนซ์กล่าวอย่างหงุดหงิด ลูคัสยิ้มกว้างขึ้น
“โธ่ลอรี่ พวกเฟรี่แค่อยากจะขอบคุณโรเวนเท่านั้นเอง”
เฟี้ยววว.... ฉึก!
“อย่าเรียกฉันอย่างงั้น!!!”
แล้วเกมไล่จับซาตานก็เริ่มต้นขึ้น...
ความคิดเห็น