The Princess เจ้าหญิงศาศตรา

          "เอาล่ะค่ะ อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเกมออนไลน์ชื่อดังอย่าง The World กำลังจะเปิดให้ผู้เล่นรอบที่สี่เข้าไปเล่นกันแล้วค่ะ และจะเปิดให้ซื้อทั้งเกมและเครื่องเบ่นจนถึงอาทิตย์นี้เท่านั้น!!" เสียงของผู้ประกาศข่าวสาวดังออกมาจากทีสีจอใหญ่ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะสุดหรูภายในห้องนอน

          ฟุบ!

          บนเตียงนอนสีขาวสะอาดตามีร่างของหญิงสาวอายุประมาณสิบหกสิบเจ็ดนอนอยู่อย่างสบายด้วยไม่ได้รู้เลยว่าตนเองเปิดทีวีค้างไง้ตั้งแต่เมื่อคืน

          ก๊อกๆๆ

          "คุณหนูคะ ตื่นหรือยังคะ" เมดประจำบ้านขึ้นมาเคาะประตูเป็นรอบที่สามของวันนี้ตั้งแต่เช้า ก็คุณหนูของเธอน่ะสิตั้งแต่ปิดเทอมมาสามอาทิตย์ก็ไม่ค่อยจะออกไปไหน เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องคนเดียว

          แกร๊ก!

          "คุณหนูคะ" เมดใช้กุญแจสำรองเปิดเข้ามาภายในห้องตกแต่งออกไปทางแนวสดใสผสมแนวโมเดิร์น ฟอนิเจอร์แต่ละชิ้นในห้องดูหรูหราไปหมด บ่งบอกได้อย่างดีเลยว่าบ้านหลัลนี้นั้นมีถานะทางสังคมระดับไหน

          "อือ มีอะไรคะพี่ขิม" ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังไม่ลืมตาก็ตอบเมดกลับไปทั้งที่ยังง่วงนอนอยู่แบบนั้น ปกติแล้วขิมมักจะมาปลุกเธอทุกๆวัน

          "โถ่คุณหนูคะ เราเป็นผู้หญิงนะคะ จะตื่นเที่ยงแบบนี้ทุกวันไม่ได้นะคะ" เมดกล่าวก่อนจะเดินไปหยิบหวีบนโต๊ะเครื่องแป้งจากห้องแต่งตัวของเจ้าของห้องมาจัดทรงผมเจ้าของห้องให้ดูเรียบร้อย

          เมื่อทรงผมดูดีเรียบร้อยแล้วปรากฎผู้หญิงที่จัดว่าสวยและน่ารักมากในเวลาเดียวกัน ตากลมโตสีฟ้าน้ำทะเลลึก ขนตาเป็นแพงงอนยาว จมูกเล็กรั้น ปากอิ่มสวยสีชมพู ผิวขาวอมชมพูสะอาด รวมๆแล้วทุกอย่างบนใบน่าช่างดูเหมาะสมกันซะจริง ร่างเล็กสูงไม่เกินร้อยเจ็ดสิบห้า ทั้งหน้าอกหน้าใจก็ดูจะไม่น้อยเอาซะเลย

          "ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วค่ะ คุณชายรออยู่ที่ห้องอาหารกันแบ้วนะคะ" เมดกล่าวก่อนจะเก็บซองขนมที่เกลื่อนอยู่เต็มพื้นไปหมดลงถังขยะ

          "ดี้ยังไม่หิวนี่คะ" ดี้ หรือ ออดี้ ลูกสาวคนสุดท้องของเจ้าของบริษัทขุดน้ำมันระดับโลก ทั้งยังมีธุรกิจอื่นอีกมากมายที่อยู่ในเครือของตระกูลอภิวัฒน์ และยังมีลูกชายอีกสองคนที่เป็นเจ้าของโชรูมรถหรูกับโรงแรมอีก

          "ไม่ได้นะคะ นี่คุณหนูทานข้าวเช้าที่ไหนกันละคะ เดี๋ยวจะป่วยเอารีบอาบน้ำเลยค่ะ" ถึงจะเป็นเมดแต่ก็สนิทกับคุณหนูเล็กของบ้านเพราะอายุใกล้กัน

          "ค่ะๆๆ" หลังจากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันไปทำธุระขแลตัวเองทันทีที่เสร็จกิจจะวัตประจำวัน

          ครึ่งชั่วโมงต่อมา

          ตึก ตึก ตึก

          เสียงร่างเล็กในชุดสบายๆเดินลงบันไดมาจากชั้นสองก่อนจะเดินไปที้ห้องรับประทานอาหารของบ้านทันที

          "โอ้ว พอช ดูดิน้องเราลงจากห้องในรอบเจ็ดวันที่ผ่านมา ฮ่าๆ"

          "จริงด้วยพี่ปอร์เช่ ผมไม่เห็นหน้าน้องมาซักพักแล้วนะเนี่ย" 

          เมื่อพี่ชายทั้งสองเห็นหน้าน้องสาวที่ไม่ได้ลงจากห้องมาหลายวันก็ถึงกับแซวเล็กๆน้อยที่น้องสาวลงมาจากห้องซักที

          "เงียบไปเลย ก็มันไม่รู้จะอะไรนี่เลยนอนดีกว่า แดดก็ร้อน"

          "พี่บอกให้มาเล่นเกมกับพวกพี่ไง สนุกนะ"

          พอชชักจูงน้องสาวมาเล่นเกมด้วยกัน ไหนๆห็ปิดเทอมยาวไปอีกตั้งสามเดือน

          "โน่วว แล้วป๊ากับม๊าไปไหนคะ?" เมื่อไม่เห็นพ่อกับแม่ที่โต๊ะอาหารจึงถามพี่ๆที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว "ก็อย่างเคยนั่นแหละ บินไปยูโรปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว" ปอร์เช่อธิบายให้น้องฟังทันทีที่ถาม

          "อีกแล้ว แล้วนี่พวกพี่แต่งตัวจะไปไหนกัน" หญิงสาวแววฉายแววตาเศร้าออกมาเล็กน้อย ช่วงนี้ป๊ากับม๊าไม่ค่อยอยู่ติดบ้านเท่าไหร่ทำให้เด็กน้อยคิดถึง

          "พี่จะไปซื้อของกันน่ะ ไปปะ"

          "อืมม ไปก็ได้"

          หญิงสาวทำหน้าคิดซักพักก่อนจะตอบตกลงว่าจะไปซื้อของกับพี้ทั้งสอง