ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    OtheR_FicmE [#ฮักนะคนอ่าน]

    ลำดับตอนที่ #2 : [?] With_SomeOne......... - SF

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 68
      0
      8 พ.ค. 58











     

    MeRun_G  : With_SomeOne

    YJ,LJ,DJ [?] : PG

    Enjoy Reading ^^





     

     


     

    ".............กับใครซักคนที่ผมหลงรัก

    แต่เพราะมันไม่เป็นดั่งหวังไว้ จึงต้องบิดเบือนความรู้สึกให้ต้องเกลียด............"






     

     ทุกคนเรียกผมว่า "ยู ยองแจ" ชีวิตผมก็มีแค่เรียนๆ ร้องๆ วาดๆ การเล่นเกมก็เป็นแค่การพักผ่อนครับ แต่จริงๆแล้วผมก็ขาดมันไม่เคยได้หรอก ผมอยู่มัธยมต้นผมไม่ได้หลงตัวเองนะ แต่ผมหล่อนะครับถึงจะมีแฟนแค่คนเดียวมานานก็เหอะ ผมมีเพื่อสนิทชื่อ "จอง แดฮยอน" ครับ มันเป็นคนตัวดำ พูดมาก ที่ย้ายมาจากต่างจังหวัดครับ ผมขอข้ามส่วนของตัวประกอบนะ ^^ 


     

    พล่ามมาคือไม่เกี่ยวกับเรื่องราวที่ผมอยากระบายเท่าไหร่หรอกครับ ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมชอบรุ่นพี่คนนึง เค้าเป็นพี่ชายแฟนผมและเป็นลูกพี่ลูกน้องของไอ้แดฮยอนเพื่อนรักผมนี่ล่ะครับ ซึ่งถ้าจะบอกว่าผมรู้จักพี่เค้าได้ยังไงก้ไม่รู้จะขอบใจหรือสะเทือนใจกัน ที่ไอ้แดฮยอนเพื่อนรักผมนี่แหละครับแนะนำเราให้ได้รู้จักกัน

     



     

    ®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
     




     

     

    ::::::: กีฬาสีโรงเรียนเมื่อสามปีก่อน :::::
     



                 /ฟังไม่ผิดครับผมชอบเค้ามาตั้งแต่สามปีก่อนแล้วล่ะ ^^




                ตอนนั้นผมก็เด๋อๆครับ แต่ชอบการเล่นฟุตบอลมากเลยอยากลงแข่ง วันแรกที่ฝึกซ้อมผมก็เจอพี่เค้าที่เป็นคนฝึกซ้อมให้พวกผมครับ นี่จำได้เลยผมแค่หัวเราะเพื่อนที่มาเข้าซ้อมสายที่รุ่นพี่ทำโทษอยู่ พอพี่เค้าหันมาเห็นเท่านั้นล่ะก็ทำหน้าดุใส่แล้วลงโทษให้วิ่งรอบสนาม ผมเลยได้วิ่งรอบสนาม 5 รอบเลยครับ ระยะทางหนึ่งรอบคือหนึ่งกิโลครึ่งครับ แต่ที่จริงผมจะได้วิ่ง 10 รอบแต่ไอ้แดฮยอนครับ มันพระเอกมากครับแย่งซีนผม มันบอกรุ่นพี่ว่ามันกวนผม ผมเลยหัวเราะ มันเลยได้หารครึ่งกับผมวิ่งคนละห้ารอบ ผมซึ้งมากครับ ที่มันอยู่ข้างผมมาตลอดเลย

                 แต่ข้ามความซึ้งไปดีกว่าครับเพราะตอนเย็นมันให้ผมเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวมันอีก
    ^^ +

     

    พอดีมากเลยครับที่ผมกับได้แดฮยอนกินได้ซักพัก พี่คนนั้นก็เข้ามาทักทายไอ้แดฮยอน มันเลยแนะนำเราให้ได้รู้จักกัน แต่ผิดจังหวะที่ตอนนั้นผมยังโมโหพี่เค้าที่ทำโทษผมเกินเหตุอยู่ เลยสวนกลับด้วยการชักสีหน้าใส่ก้มกินก๋วยเตี๋ยวแทนการยิ้มทักทายแบบรุ่นน้องที่ดีทั่วไป แต่หางตาผมเห็นพี่เค้ายกมือขึ้นข้างนึงครับ ผมสะดุ้งตัวเงยหน้าขึ้นมองพี่เค้าทั้งที่คาเส้นก๋วยเตี๋ยวไว้ในปากนี่ล่ะ ก็มันกลัวนี่ครับว่าพี่มันจะโบกหัวผมที่เสียมารยาท แต่ไหงผิดคาดครับ หน้าโหดๆของพี่มันยิ้มใจดีแล้วลูบหัวผมแปะๆสามทีแล้วบอก

     

    /พี่ขอโทษนะที่ให้วิ่งจนเหนื่อย/

     

    เออครับ สตั๊นครับ แต่ก้รีบกลืนก๋วยเตี๋ยวลงคอแล้วบอกไม่เป็นไร ผมมองพี่เค้าตอบยิ้มๆ แล้วก้มกินเตี๋ยวต่อ การเจอครั้งแรกมันก็ไม่น่าสะดุดใจเท่าไหร่ใช่มั้ยล่ะครับก็คนมันพึ่งรู้จักกันอ่ะ

     

    แต่หลังจากนั้นน่ะสิครับที่มันสะดุดใจผม เพราะเราต้องซ้อมเลยกลับค่ำ แล้วตอนนั้นก็พึ่งรู้ว่าบ้านพี่เค้ากับบ้านผมอยู่ตรงข้ามกันนี่เอง เราเลยกลับบ้านด้วยกันบ่อยๆ เพื่อนพี่เค้าก้ชอบแซวผมกับพี่เค้าอ่ะครับ ทีแรกก็ไม่อะไรนะ เพราะผมไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่มันมีหลายอย่างครับที่ทำให้ผมต้องชอบพี่เค้าจริงๆ

     

    ตาดุๆของพี่เค้าจะมองผมตลอด มองจนผมรู้สึกได้จนต้องหันไปยิ้มให้ตลอด

     

    กินข้าวต้องรอกินพร้อมกัน ถึงเด็กอย่างผมต้องนั่งกินพร้อมกับเพื่อนทั้งชั้นก้ต้องรอมากินพร้อมพี่เค้าที่ต้นไม้ใหญ่ข้างสนามฟุตบอล

     

    มีการบ้านก็ต้องหอบมาทำที่บ้านพี่เค้าให้พี่เค้าสอน จะได้ฉลาดๆเหมือนไอ้ดำ /แต่ตอนนั้นผมสอบได้คะแนระดับต้นๆนะแต่ไอ้ดำนู้นห้อยท้ายเพื่อนนู้น ป่าวขายเพื่อนนะครับ

     

    จะทำอะไร จะไปใหนให้บอก เพราะพี่เค้าจะตามไปส่ง ถ้าแป๊บเดียวจะอยู่เฝ้า อย่าโกหกเพราะผมจะโดนดีไม่ใช่น้อย /แค่พูดเสียงต่ำๆผมก้ขนลุกแล้วครับไม่เคยโกหกได้เลย

     

    เดินจูงมือกลับบ้านกัน ตอนแรกผมบอกพี่เค้าไปว่ามันน่อมแน้มนะผู้ชายสองคนเดินจับมือกัน แต่พี่เค้าดันทำมึนจับมือผมเฉยเลย ผมเลยได้แต่ปล่อยให้จับๆไป

     

    ครั้งนึงมีรุ่นพี่ผู้ชายมาขอเบอร์ผม ผมตกใจมากโกรธจนจะต่อยมัน แต่ช้าไปครับพี่มันมาจากใหนไม่รู้ต่อยทีเดียวไอ้บ้านั่นก็สลบไปเลย จากนั้นพี่มันก็กระชากผมออกมา ด่าผมว่าผมชอบไปอ่อยมัน เฮ้ย แบบตอนนั้นโมโหพี่มันมาก เลยต่อยพี่มันไปทีนึงแล้ววิ่งหนีออกมา ต่อมาพี่มันก็มาขอโทษผม จนหลุดคำนั้นออกมาแล้วมันก้สั่นใจผมให้รัวเต้น

     

    /ยอมรับก็ได้ว่าหวงจนจะบ้า/

     

    หวงหรอครับ มีหวงจนจะบ้าด้วยหรอครับ แต่ที่แปลกกว่านั้นคือใจผมที่เต้นรัวเป็นกลองไม่หยุดเลย

     

    หลังจากนั้นผมค่อนข้างปล่อยใจให้ชอบพี่มันมาเรื่อยๆตลอดเลยล่ะ จะบอกว่าผมตกใจตัวเองมั้ยที่ไปชอบพี่มันที่เป็นผู้ชายด้วยกัน ก็ไม่นะครับ เพราะยอมรับเลยว่ารู้สึกแบบนี้กะพี่เค้าแค่คนเดียว 
                  แต่ไม่นานความชอบก็พัฒนาการเป็นคำว่า..........




     

    รัก



     

    ®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®




     

     

    ต่อมาบ้านพี่เค้าก็มีสมาชิกใหม่ที่ย้ายมาจากต่างจังหวัดอีกคน มันชื่อ "เชลโล่ หรือ ชเว จุนฮง" อายุเท่ากันครับ เป็นอีกบุคคลที่น่าตกใจครับ เจอกันวันแรกของการทักทายคือ

     

    /นาย......เป็นผู้ชายจริงดิ/       ............... โอเคครับ = = + ผมหล่อ

     

    จากนั้นถึงผมจะไม่ค่อยประทับใจในการพบกันครั้งแรก แต่ต่อก็มาทำให้ผมรู้ว่ามันก้คือมันครับ มันคนดีนะครับ ถ้าไม่นับที่มันมักจะมากวนประสาทผมทุกวี่ทุกวัน แต่ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองรึป่าวที่ช่วงนั้นรู้สึกว่าพี่เค้าเริ่มห่างออกไป........

     

     

    ®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®

     

     

    รอยต่อชีวิตที่เราต้องเลือกโรงเรียนใหม่หลังจากเรียนจบอีกระดับชั้น

     

    /พี่จะเข้าที่นี่หรอ/

     

    /อือ/

     

    /ผมต่อด้วยนะ/

     

    ผมกับพี่เค้าห่างกันสามปี พอจบเราเลยจบพร้อมกันแต่คนละระดับชั้นกัน พี่เค้าจะไปโรงเรียนประจำ และเพราะผมติดพี่เค้าแล้วจริงๆจึงอยากไปอยู่ด้วยกัน แต่เรื่องที่น่าตกใจกว่านั้นคือ

     

    ตอนนั้นผมนั่งทำการบ้านที่ห้องพี่เค้ากับไอ้เชลโล่และไอ้แดฮยอน เหมือนทุกที แต่ที่ต่างออกไปที่ พี่เค้าเงียบกว่าทุกวัน ไม่พูดกับผมเหมือนเคย ห่างเหินจนน่ากลัว และที่แปลกกว่าคือไอ้แดฮยอนที่มักจะก่อกวนหยอกล้อกันก้มีแค่พูดคุยด้วยคำสั้นๆแล้วเงียบไป

    ผมกลัวจัง......อะไรของมันนะ อะไรของพี่เค้านะ........

     

    หลังจากทำการบ้านเสร็จ เราเลยปรับเปลี่ยนสถานที่มาเล่นเกมในห้องนั่งเล่น ขณะที่ผมเล่นเกมฟุตบอลที่วันนี้รู้สึกเหมือนเล่นคนเดียวทั้งที่ไอ้แดฮยอนมันก็เล่นนะ เล่นจับจอยเฉยๆมั้ง เหมือนทำเพราะอยากให้ผมสนุก ผมเลยพยายามทำตัวให้สนุกเข้าไว้

     

    /ยองแจ.....รู้มั้ยมันรู้สึกกับยองแจแค่คนเดียวนะ/

     

    /?/

     

    /ชั้น........ชั้นชอบนาย ....... ยองแจ/

     

    /........./

     

    /ได้พูดออกไปซักที เฮ้อออ ยังไงถ้าไม่รักกันก็อย่าตัดเพื่อนนะ ชั้นคงทนไม่ได้จริงๆ/

     

    จู่ๆคำพูดนั้นก็ลอยมาและหยุดทุกอย่างไว้ ผมหันไปหาแดฮยอนที่ตอนนี้วางจอยเกมแล้วหันมามองผม เราสบตากันแล้วมันก้พยักหน้า มันรู้หรอ? รู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ใช่มั้ย ผมหันไปที่พี่เค้าที่เดินขึ้นห้องไป........

     

    คำสารภาพรัก ของน้องชาย คนที่เรารัก คนที่เป็นเพื่อนเรา คนที่เราก็ไม่ได้รังเกียจแต่ก็.........

     

    ...........ไม่ได้รัก.............

     

    /อือ/

    .

    .

    .

     

    อือ............เราเพื่อนกัน

    อือ............เราจะไม่ทำร้ายนาย

    อือ............เชลโล่  เราจะเป็นแฟนกันก็ได้.........

     

     

     

     

    ห่างออกไป  เราห่างจากออกมาจากสารระบบของพี่เค้าแล้วสินะ อยากให้เป็นอย่างตอนนั้นจัง ช่วยมาบอกว่าหวงกันอีกทีได้มั้ย พี่ชาย...........



     

    ..................... แล้วผมจะกอดพี่เอาไว้แทนการตอบตกลงกับมัน .......................

     

     

     

     

    ®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®

     

     




     

    ::::::::: กลับมาที่ปัจจุบัน :::::::::

     

    ตอนนี้พี่คนนั้นกลายเป็นคาสโนว่าแล้วล่ะครับ ล่าสุดเมื่อวานก็มีเหตุการณ์กักขังเพื่อสารภาพรักกันในห้องเรียนเกิดขึ้น วันนี้เลยมีคู่รักใหม่เกิดขึ้นในโรงเรียน คู่ใหม่ที่ผู้หญิงน่ะคนใหม่.....แต่ผู้ชายคนเดิม เหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นเสมอเมื่อก่อนหน้านั้นพี่เค้าเมินคู่รักของตนในวันเดียว.......

     

    ส่วนผมก็ยังคบกับเชลโล่อยู่ คบกับเชลโล่ก้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนะ เพราะเหมือนเรายังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมอยู่เลย เหมือนเพื่อนที่บอกรักกันเฉยๆ ผมอาจจะรู้สึกแบบนี้แค่คนเดียว เพราะผมรักมันได้แค่นี้จริงๆ มันเป็นแฟนที่ดีครับ เดินจับมือกันกลับบ้าน และเขียนกลอนบอกรักให้ทุกวัน กินข้าวเที่ยงด้วยกัน และการเดท ที่ต้องมีแดฮยอนพ่วงไปด้วยเสมอ ^^


     

    ...........มันก็เป็นชีวิตที่ดีนะ...............

    .

    .

    .

    .

    .

    แต่

    .

    .

    .

    .

     

    ทั้งที่สายตาดวงนั้นก็ยังมองมาที่ผมอยู่เลย

    ทำไมกันนะ??

    ทำไมต้องทำให้ผมต้องเกลียดพี่ด้วยวะ

     

     

     

     

     

     
     

    ®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®

     
    MeRun_G [Talk] :

    แว คึ แร ...... แว อัน ดแว  ทำไมกันนะ ทำไมกัน

    ก้ไม่รู้เหมือนกันรันก้งง งงอีกเรื่องล่ะสิ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปเนาะ ค่อยๆทำความเข้าใจ

    ฟังเพลงเฮียแล้วมัน......TT คิดถึงเฮียอ่า....

    ความคิดของเฮียช่างน่าเจ็บปวดจริงๆกับการเผชิญอยู่  /เนื้อเรื่องนี่ไม่ได้เกี่ยวกับความคิดถึงเลยนะ

    รักคนอ่าน จุ๊ฟๆ ^^

     

    .

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×