ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ดอกไม้(ยังไม่แก้คำผิด)
“ป้าบอให้นายไปิน้าวับป้า้วยนะเี่ อนนายหลับแล้วันับเนุยันนะ ป้า็เินเ้ามาแล้วถามเนเอาริๆ ป้า็ถามเน้วยแ่นาย็รู้เนเ็บวามลับไม่่อยอยู่ และันถ้าให้นายเาเลยวาป้าะพาเราไปร้านไหน”
“ให้เาร้านอาหารไทย” แหมถ้าเาไม่ถูอให้ฟ้าผ่าายลาระบานเลย้า พ่อุรู้เนื้อเรื่อมา้นนบ ถ้าำผิะเอาหัวโเป็นอแถม้วย “นายนี่เาแม่นนะ” พีทหันหน้ามามอผมแล้วทำสีหน้าวนโอ้ยใส่
“ปีเอร์เี่! ออมาเร็วเราะไปันแล้ว” หลัาไ้ยินเสียป้าเมย์ผมับพีท็รีบลุ เินไปนั่บนรถทันที่
แล้วป้าับรถมาเรื่อยๆถึร้านอาหารไทยในเรื่อ แล้วเรา็เินเ้าร้านเลือที่นั่ันามปิ สั่อาหารแน่นอนว่าป้าเมย์สั่ลาบ เหมือนป้าะเริ่มมอน่าพีทแล้ว็พูให้ปัาาศีึ้น “ลาบพริใส่น้อยไป”
ป้าเมย์ถามพีทึ้นมา “พีทนาย้อให้ป้าเมย์พูำว่าลาบ ี่รอบถึนายะุยับพวเรา?” แล้วผม็หันไปมอหน้าเ้าัวพร้อมันับที่ป้ามอ “แ่เรียนะรับ ฝึานเยอะและผม็เหนื่อยมา” พีมพูออมาในมือ็ยัใ้ะเียบิ้มไปที่านัวเอ “ฝึานที่สาร์ บอรๆนะ ป้าไม่ปลื้มนายโทนี่ สาร์ หลานใลอย ในหัวหลานมีแ่เาลอเวลา” แล้ว็พอีที่่าวึ้นเรื่อสไปเอร์แมน แล้วป้า็บอว่าถ้าเอเรื่อแบบนี้พีท้อหนีออมาทันที ผมแทบะหลุำออมาในทันทีถ้าป้าเมย์รู้พีทโน่าแน่ๆ เื่อผมเถอะ
ึ
เสียานวาบนโ๊ะอพวเรา ว้าว้าวเหนียวมูน ผมหยิบ้อมแล้วิ้ม้าวเหนียวทันที รสาิใ่ไ้
“ผมิว่าเาลาบป้านะ” พีทพูึ้น “้าวเหนีนวนี้ใ่ไ้นะืระทินิหน่อยผมพูึ้นมาับรรนยาาศ
”ป้าว่า็อร่อยีนะ” แล้ว็มอมาหาผม “ที่หลัว่าๆผมทำให้ป้าินีว่าอร่อยว่านี้แน่” หลัาิน้าว
เ้าแล้วหรอเนี้ยี้เียะมั ผมลุึ้นแปรฟันอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเินไปเาะห้อป้าเมย์
“นายโทรไปหาใรนะ เี่”
“โทรหาป้าไ ฮัลโหลรับป้า ป้ารับือมารับเนไ้เลยนะรับพีทะลับับผม.....เาเมามาฮะป้าไม่ยอมลับบ้าน้วย…………ไม่เป็นไรรับป้าผมูแลไ้พอีเอารถมานะรับ................ไม่้อเป้นห่วนะรับป้า...........ฝาว่าเสื้อผ้าพีทไว้ที่ห้อผม้วยนะรับ....ุแใ้พรมนะรับ..อบุรับป้า”
“นายบอว่า...ันเมาหรอเี่” เาทำหน้าใใส่ผม ผมทำพยัหน้าทำถ้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว แล้วเินนำล้าล่า พีทเินามมาิๆผมร่อมรถสาร์มันแล้วส่หมวันน็อให้เา พร้อมเปิเพลรมอเอร์ไร์ลูรัอผมทันที่
่อที่ReadAWrite
นามปาาาไ้โปรอย่า่ำอนโปร
“ให้เาร้านอาหารไทย” แหมถ้าเาไม่ถูอให้ฟ้าผ่าายลาระบานเลย้า พ่อุรู้เนื้อเรื่อมา้นนบ ถ้าำผิะเอาหัวโเป็นอแถม้วย “นายนี่เาแม่นนะ” พีทหันหน้ามามอผมแล้วทำสีหน้าวนโอ้ยใส่
“ปีเอร์เี่! ออมาเร็วเราะไปันแล้ว” หลัาไ้ยินเสียป้าเมย์ผมับพีท็รีบลุ เินไปนั่บนรถทันที่
แล้วป้าับรถมาเรื่อยๆถึร้านอาหารไทยในเรื่อ แล้วเรา็เินเ้าร้านเลือที่นั่ันามปิ สั่อาหารแน่นอนว่าป้าเมย์สั่ลาบ เหมือนป้าะเริ่มมอน่าพีทแล้ว็พูให้ปัาาศีึ้น “ลาบพริใส่น้อยไป”
ป้าเมย์ถามพีทึ้นมา “พีทนาย้อให้ป้าเมย์พูำว่าลาบ ี่รอบถึนายะุยับพวเรา?” แล้วผม็หันไปมอหน้าเ้าัวพร้อมันับที่ป้ามอ “แ่เรียนะรับ ฝึานเยอะและผม็เหนื่อยมา” พีมพูออมาในมือ็ยัใ้ะเียบิ้มไปที่านัวเอ “ฝึานที่สาร์ บอรๆนะ ป้าไม่ปลื้มนายโทนี่ สาร์ หลานใลอย ในหัวหลานมีแ่เาลอเวลา” แล้ว็พอีที่่าวึ้นเรื่อสไปเอร์แมน แล้วป้า็บอว่าถ้าเอเรื่อแบบนี้พีท้อหนีออมาทันที ผมแทบะหลุำออมาในทันทีถ้าป้าเมย์รู้พีทโน่าแน่ๆ เื่อผมเถอะ
ึ
เสียานวาบนโ๊ะอพวเรา ว้าว้าวเหนียวมูน ผมหยิบ้อมแล้วิ้ม้าวเหนียวทันที รสาิใ่ไ้
“ผมิว่าเาลาบป้านะ” พีทพูึ้น “้าวเหนีนวนี้ใ่ไ้นะืระทินิหน่อยผมพูึ้นมาับรรนยาาศ
”ป้าว่า็อร่อยีนะ” แล้ว็มอมาหาผม “ที่หลัว่าๆผมทำให้ป้าินีว่าอร่อยว่านี้แน่” หลัาิน้าว
เสร็เรา็ลับบ้านัน แยย้ายันไปนอน
Rrrrrrrrrrrrrrrrเ้าแล้วหรอเนี้ยี้เียะมั ผมลุึ้นแปรฟันอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเินไปเาะห้อป้าเมย์
”พีทเสร็รึยั”
แล้วเ้าอื่อ็มาเปิประู “ไปัน เี่” เราเินไปทีุ่รวมผลที่นัไว้ับเน แล้ว็พาันเินไปโรเรียนแล้วเน็ถามพีทไม่หยุว่าแมมุมัเ็บไหม นาอนเรียน็ไม่หยุถาม “เนหุปปาสัที่เถอะน่า นายวรเรียนนะเพื่อน” นถึาบพละมีผมที่เป็นเศษรู็เลยให้ับเป็นลุ่ม นถึัหวะลุ่มลิถามอะไรแปลๆัน นลิพูถึสไปเอร์แมนแล้วปีเอร์็หันไปมอผมถึ้อทัแรๆ “สลับพวปีเอร์นายมาทับาัน้วย ไม่ใ่สาวพูถึพวนาย็พูอะไรไม่ิออไปนะเว้ย สิ่อนพวสมอทึบ” และใ่ผมห้ามไม่ทัน พระเ้าเม นายมัน ผมไ้แ่รื้ร้อในใให้ับวามปาพล่อยอเน“ไม่ไ้ยินหรอ ลิปิ๊นายนะ ”
เนพูออมาทำให้ผม้อพูสวนทันที่
”เนลิปิ๊ปีเอร์ใ้หน้าาไมใ่ปิ๊แบบไม่ใ้ ่ายๆือลิอบสไปเอร์แมนไม่ใ่ ปีเอร์พาเอร์
ไอเิมที่เรารู้ัอละ นาย่วยมีสิที่เถอะถ้าะพูอะไร่อละ็ันสัาว่าะเย็บปานายให้เ้าันและนายะไม่ไ้พูอีลอาล” ผมมอเาไปในาเน้วยวามโรธ เนมอาละห้อยและเน็ไม่ไ้พูออะไรอีหลั้านั้นนเราลับบ้าน
“ันะี่รถไปเอนะืนนี้ นายไม่้อรอบอป้าเมย์้วย”
“นายมี..รถ้วย!!” หน้าเาูลมาหลัาบอว่าผมะี่รถไปเอ “ใ่...ันมีรถอันที่ริมันเป็นมอเอร์ไร์นะ” แล้วผม็เินเ้าห้อเรียมอแล้ว็อาบน้ำอนใล้ถึเวลาพีทส่เวลาที่ะไปผมะะไป้าว่าเานิหน่อย ผมเลือใส่เสื้อแนยาวปลระุมสามเม็ใส่ส้อย ส่วนาเเลือเป็นาเสแลสีำ ใส่โรเท้าัู ผมเินออาห้อถือหมวันน็อ และเป็นเวลาพอีที่ป้าเมย์ออรถไปไ้นิหน่อย ผมเลือับามป้าเมย์โยทิ้ระยะห่า่อน้ามานผมแน่ใว่าไม่เห็นป้าแล้วึเร่วามเร็วมาราานอผม นถึหน้าบ้านหลัให่แล้วเร่ท่อทำให้นในบ้านทั้หลัหันมาสนใผมทันที่ ผมเลือที่ถอหมวันน็อแล้ววามันไว้
แล้วหันไปหาพวที่้อมอผมแล้วหันลับมาเินเ้าไปในัวบ้านเลือที่ะไม่สนในรอบ้าที่้อมอผมัวแทบพลุน ผมเินเปิประูพอีับที่ปีเอร์และเนุยับลิ เธอหันมามอผมในทันที ”ว่าไเี่วันนี้....นายูีนะ” ผมหันไปอบ ”สวัสี ...อบุนะลิสำหรับำม” แล้วเธอ็หันไปหาเสียทีู่เหมือนทำอแทันที่ “ว่าไพีทแล้ว็เน..พวนายแ่ัวไ้รารึใสุๆ” ผมหันไปทัทายสอแสบ เนับพีทูอึ่มาับลุอผมในวันนี้
“นายมี..รถ้วย!!” หน้าเาูลมาหลัาบอว่าผมะี่รถไปเอ “ใ่...ันมีรถอันที่ริมันเป็นมอเอร์ไร์นะ” แล้วผม็เินเ้าห้อเรียมอแล้ว็อาบน้ำอนใล้ถึเวลาพีทส่เวลาที่ะไปผมะะไป้าว่าเานิหน่อย ผมเลือใส่เสื้อแนยาวปลระุมสามเม็ใส่ส้อย ส่วนาเเลือเป็นาเสแลสีำ ใส่โรเท้าัู ผมเินออาห้อถือหมวันน็อ และเป็นเวลาพอีที่ป้าเมย์ออรถไปไ้นิหน่อย ผมเลือับามป้าเมย์โยทิ้ระยะห่า่อน้ามานผมแน่ใว่าไม่เห็นป้าแล้วึเร่วามเร็วมาราานอผม นถึหน้าบ้านหลัให่แล้วเร่ท่อทำให้นในบ้านทั้หลัหันมาสนใผมทันที่ ผมเลือที่ถอหมวันน็อแล้ววามันไว้
แล้วหันไปหาพวที่้อมอผมแล้วหันลับมาเินเ้าไปในัวบ้านเลือที่ะไม่สนในรอบ้าที่้อมอผมัวแทบพลุน ผมเินเปิประูพอีับที่ปีเอร์และเนุยับลิ เธอหันมามอผมในทันที ”ว่าไเี่วันนี้....นายูีนะ” ผมหันไปอบ ”สวัสี ...อบุนะลิสำหรับำม” แล้วเธอ็หันไปหาเสียทีู่เหมือนทำอแทันที่ “ว่าไพีทแล้ว็เน..พวนายแ่ัวไ้รารึใสุๆ” ผมหันไปทัทายสอแสบ เนับพีทูอึ่มาับลุอผมในวันนี้
“นายูีมาๆ”
“ส่วนพวนายูเหมือนลูเี๊ยบที่ยัไม่ื่น ทำัวให้ื่นันหน่อยนะ”
พอผมับพีทยับัว็มีเสีย ไม่หน้าประทับใัึ้น เสียอแฟล ผมปล่อยให้แฟลพูเ้าสอแสบะไ้เลิพูไม่ิ พีทเินออไปาานเาเลือเินออไปเียบๆแล้วผม็เลือามเาไปโยที่เาไม่รู้ัว
พีทถอุออมีสูทสไปเอร์แมน้าใน ัหวะที่เาถอเสร็แล้วพยายามหาำทัทาย็หันมาเห็นผมพอี “เี่!!!นายามมาทำไม???” ผมรอาและมอไปที่เา.” ันมาูนลัวเสียหน้าไละ” แล้วหลัาที่เา่าัวเอโ่ ็มีแสสีฟ้าปราึ้นมาเหมือนแล้ัน ”ไ้เวลาเป็นสไปเอร์แมนอริแล้วพวันะามไปห้ามปิเสธ...รีบไปสะ” และเา็ไปริๆ ถ้าถามว่าผมะไปไหรอ ็วาร์ปไ ผมวาร์ปมาถึ่อนปีเอร์อีนั่รออยู่บนสะพาน ”พวที่โรโอทีเอ็มมันื้ออาวุธพวนี้แน่” พีมพูึ้น ”ใ่พวมันื้ออาวุธพวนี้” ผมอบพร้อมปิปาปีเอร์ เาทำถ้าใใส่ผม ”หุปปานะพีท..อย่าถามันอนนี้” เสียริโทนอเนัึ้น ในนะนั้นพวนั้นะยิันเอ พีทเลยลไป่วยทันทีส่วนผมยันั่อยู่บนสะพานแล้ว่อยวาร์ปลมาอนพีทระแทเสา “ ันะนำไป่อนรึบลุนะ”
ผมวาร์ปเาไปในรถอพวมันียาสลบั้นแร้า ใส่นหลัรถ่อนมันะยิพีท แล้วผม็หาัหวะอนที่พวมันโทรหาเพื่อนเสร็ แล้วเลือียาอีนอนที่ปีเอร์โนพาบินึ้นไปโยิั้ัวับอันโนมัิให้ ่อยวาร์ปมาร้าที่พีทะถูหุ้นไอรอน่วย
“ส่วนพวนายูเหมือนลูเี๊ยบที่ยัไม่ื่น ทำัวให้ื่นันหน่อยนะ”
พอผมับพีทยับัว็มีเสีย ไม่หน้าประทับใัึ้น เสียอแฟล ผมปล่อยให้แฟลพูเ้าสอแสบะไ้เลิพูไม่ิ พีทเินออไปาานเาเลือเินออไปเียบๆแล้วผม็เลือามเาไปโยที่เาไม่รู้ัว
พีทถอุออมีสูทสไปเอร์แมน้าใน ัหวะที่เาถอเสร็แล้วพยายามหาำทัทาย็หันมาเห็นผมพอี “เี่!!!นายามมาทำไม???” ผมรอาและมอไปที่เา.” ันมาูนลัวเสียหน้าไละ” แล้วหลัาที่เา่าัวเอโ่ ็มีแสสีฟ้าปราึ้นมาเหมือนแล้ัน ”ไ้เวลาเป็นสไปเอร์แมนอริแล้วพวันะามไปห้ามปิเสธ...รีบไปสะ” และเา็ไปริๆ ถ้าถามว่าผมะไปไหรอ ็วาร์ปไ ผมวาร์ปมาถึ่อนปีเอร์อีนั่รออยู่บนสะพาน ”พวที่โรโอทีเอ็มมันื้ออาวุธพวนี้แน่” พีมพูึ้น ”ใ่พวมันื้ออาวุธพวนี้” ผมอบพร้อมปิปาปีเอร์ เาทำถ้าใใส่ผม ”หุปปานะพีท..อย่าถามันอนนี้” เสียริโทนอเนัึ้น ในนะนั้นพวนั้นะยิันเอ พีทเลยลไป่วยทันทีส่วนผมยันั่อยู่บนสะพานแล้ว่อยวาร์ปลมาอนพีทระแทเสา “ ันะนำไป่อนรึบลุนะ”
ผมวาร์ปเาไปในรถอพวมันียาสลบั้นแร้า ใส่นหลัรถ่อนมันะยิพีท แล้วผม็หาัหวะอนที่พวมันโทรหาเพื่อนเสร็ แล้วเลือียาอีนอนที่ปีเอร์โนพาบินึ้นไปโยิั้ัวับอันโนมัิให้ ่อยวาร์ปมาร้าที่พีทะถูหุ้นไอรอน่วย
“ว่าไุสาร์" ผมเ้าไปทัเาโยวาร์ปไป้าๆพีท “นายวาร์ปไ้เามอมาที่ผม” เาหันมาถามผม “ใ่ผมวาร์ปไ้ ทำไ้อีหลายอย่า” พร้อมทั้ทาบทามแล้ว็บอว่า่วยูแลพีท้วย พอบเา็บายพวเราทันที ผมเลือที่ะหันหลัให้เนับพีทุยัน แล้ว็เินมาหาไอวอาวุธฟ้าๆนั้นแทน ผมถือมันึ้นมาหันไปบอพีททันที่ “ันะเอามันลับไป้วยะมาให้นายเอาไปให้ป้าเห็น และันะไปส่นายบนาฟ้า ับมือสะ” ผมวาร์ปมาบนาฟ้า
RRrrrrrrr“นายโทรไปหาใรนะ เี่”
“โทรหาป้าไ ฮัลโหลรับป้า ป้ารับือมารับเนไ้เลยนะรับพีทะลับับผม.....เาเมามาฮะป้าไม่ยอมลับบ้าน้วย…………ไม่เป็นไรรับป้าผมูแลไ้พอีเอารถมานะรับ................ไม่้อเป้นห่วนะรับป้า...........ฝาว่าเสื้อผ้าพีทไว้ที่ห้อผม้วยนะรับ....ุแใ้พรมนะรับ..อบุรับป้า”
“นายบอว่า...ันเมาหรอเี่” เาทำหน้าใใส่ผม ผมทำพยัหน้าทำถ้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว แล้วเินนำล้าล่า พีทเินามมาิๆผมร่อมรถสาร์มันแล้วส่หมวันน็อให้เา พร้อมเปิเพลรมอเอร์ไร์ลูรัอผมทันที่
่อที่ReadAWrite
นามปาาาไ้โปรอย่า่ำอนโปร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น